Mordechai wstał na równe nogi. Rozejrzał się. Jego wzrok w ciemnościach nie ujawniał większej wartości dlatego postanowił powtórzyć próbę. Jednak tym razem włożył w nią więcej mocy. Jego laska uderzyła o ziemię. Delikatnie zaczął kreślić na podłodze tajemnicze znaki i słowa enigmatycznych modlitw. Tekst przeplatał owe symbole tworząc łącznie z nimi zarys okręgu. -Doskonałość - westchnął - Uzurze Wiedźmiarzu, wesprzyj mnie, twa mądrość i siła są mi potrzebne! Uzurze! Wesprzyj mnie!
Złożył dłonie jak do modlitwy i runął na kolana. Zaczął pocić się i sapać niczym wojownik zmęczony długą bitwą. Wypowiadając szeptem starożytne inkantacje wzmacniał swoje siły. -Materia to tylko powłoka prawdy... Tylko skóra i kości...
Nagle jego ciało poczęły nawiedzać jakieś kurczowe ruchy. Co raz machnął bezwładnie ręką, to nogą lub po prostu skulił się z bólu. Kiedy był gotów wykrzyczał: -Uzurze pomóż swemu uczniowi!
Odrzucił laskę a magiczny okrąg zapalił się czystą energią. Muadib zaklinał swe ciało by dodać mu animuszu. Szybko jego mięśnie stały się większe i silniejsze. Zaczynały przypominać muskuły soldackich szturmowców a żyły na jego czole prześwitywały przez skórę. W krótkiej chwili ze szczupłego mężczyzny stał się rosłym wojownikiem, który swą mocarną pięścią z całych sił uderzył w podłogę. Tumany kurzu wzleciały wyżej niż wcześniej a ponadto było ich znacznie więcej. Teraz Seeker wziął głęboki oddech wciągając je w swe płuca.
Na chwilę wszystko ucichło. Okrąg świecił się nadal, ale już bardziej stonowanym światłem a nie ognistym żarem jak wcześniej. Wiedźmiarz skulił się medytując. Tylko co jakiś czas ruszył się jakby smagany batem lub jak zwykły szaleniec. Kilka razy wydarł z siebie jakieś niezrozumiałe pojękiwania, czy półsłowka. Dopiero po dobrych kilku minutach wstał rozpościerając ramiona. Okrąg znów począł się świecić ognistym żarem a kiedy jego poświata zaczęła przybierać taki kolor, że ciężko było na nią nawet patrzeć, Mordechai uderzył się z całej siły w klatkę piersiową jednocześnie wypuszczając z niej tumany naładowanych jego mocą cząsteczek kurzu.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
Gdy tylko wypowiedział ostatnie słowo Williar odpowiedział: -Tak. Ale gdzie my tam i problemy. Choć problemy ostatnimi dniami są wszędzie, to śmiem twierdzić, że nas wyjątkowo się uczepiły. Z jednej strony Jak będziemy grupą łatwiej wrogom będzie nas znaleźć, z drugiej, łatwiej się bronić. Nie będziemy się narzucać, jednak skoro taka propozycja jest - nie odmawiamy.
Zgadzając się egzorcysta czekał na dalsze słowa lub potwierdzenie, że spotkanie skończone. Ten konkretny mężczyzna wyszedł z prostą propozycją i konkretnie ją przedstawił. To się podobało Nightroadowi. Wreszciecoś, co można było konkretnie załatwić. Rzadko sprawy tak się układają.
Po zakończeniu spotkania Williar wybrał się znowu do sklepu, gdzie kupił i wypił leczniczą miksturę. Następnie zwiedził okolicę, i wstąpił do tatuażysty. Po rozmowie z nim wybrał zaklęty tatuaż, który służył do usypiania poprosił o wygląd jakiegoś ptaka. Następnie nazbierał suchych roślinek i wykonał z nich fetysz Bliźniak. Zawołał Enchaya po czym kazał mu przekazać reszcie, że dalszą drogę odbędą z Nomadami. -Poza tym gdyby była jakaś sprawa w okolicy podchodząca pod moje umiejętności, dowiedz się co nieco i daj mi znać. Poza tym jak się czujesz? Dobrze móc używać obu rąk, prawda?
Nightroad znalazł sobie zacienione miejsce, gdzie postanowił znowu odpocząć. Pozostało im czekać na nowych przybyszy z zakonu, którzy też powinni z Nomadami ruszyć do klanu Luny. Po tym jak się obudził postanowił pomówić z upiorem: -No dobrze, teraz sobie pogadamy. Wytłumacz mi, czemu upiór o takiej sile tęsknił za czyjąś ręką. Będąc całkowicie wolnym mógłbyś inny cel opanować lepiej, niż tamtą rękę. Poza tym w obecnym stanie masz możliwość komunikować się. Teraz co by nie mówić, masz lepiej. Co więc takiego wtedy ci się podobało?
Inkwizytor, po nieudanych zakupach u kowala, wytatuował sobie zaklęty tatuaż o właściwości polepszania wzroku. Chciał, aby ten był w kształcie ogromnego miecza na całe ramię.
Fiodor wyszedł na przód, wyprostował się i patrząc na kapitana powiedział "tak". - Jednakże, gdyby coś gnębiło tutaj ludzi możesz powiedzieć o tym mnie... Szybko sobie z tym poradzę. - Rzucił jeszcze i poczekał chwilę na odpowiedź. Następnie skierował się ku wyjściu aby podjąć się misji, albo po prostu przeczekać czas wymarszu.
Aet wszedł do tatuażysty i czekał, aż ten skończy wykładać ofertę. - No no, całkiem profesjonalnie to wygląda. Imponujące! - Monde odrzucił połę płaszcza i ściągnął lewą rękawicę. - Potrzebuję zaklętego tatuażu w kształcie pentagramu na wierzchu dłoni. Coś mniej więcej w tym stylu - przepatrywacz zaczął palcem kreślić żądany wzór.
- Jeżeli chodzi o efekt, to niech to będzie niewidzialność przez minutę. Już widzę te strzały trafiające wrogów znikąd - uśmiechnął się szyderczo. - Jak tylko nazbieram więcej funduszy wrócę po drugi - Monde zapewnił tatuażystę wychodząc z jego jurty.
Gdy kapitan kończył mówić Aet z zastanowieniem uchwycił się za brodę wytatuowaną dłonią. - Ja osobiście uważam to za zły pomysł, jak sami wiecie - zwrócił się do towarzyszy - ściągamy na siebie niechcianą uwagę mrocznych istot... Czy jest zatem sens narażać wszystkich innych z którymi będziemy podróżować? Z drugiej strony nawet jak się zgodzimy to po tej całej debacie, będą chcieli użyć nas jako narzędzia, a ja nie mam ochoty na zalążki jednostronnej pracy organicznej. W końcu zechcą wydobyć z nas wiedzę, którą posiedliśmy i samemu z niej korzystać, a wszystko dla dobra ludzi... Taaaaak oczywiście... Powinniśmy pozostać niezależni, nasze działania to nie ich sprawa. Jeżeli utrzymacie swoją decyzję to wyruszę z wami, ale nie mam zamiaru działać pod czyjąś jurysdykcją. Cała ta debata, Zakon i Luna to jeden wielki kłopot, bo chcą decydować o czymś, przed czym nie mogą się nawet w małym stopniu obronić...
-Chcesz, to idź sam Aet. To, czy będziemy ich narażać, to ich wybór. A wiedzy to wiele nie wydobędą. My nie możemy im pomóc.
Williar wiedział, że tylko Rizo mógłby im pomóc. On sam ani nie potrafi, ani nie ma czasu by niańczyć 'dzieci' z jakiejś Luny. Które go zresztą nie obchodzą. Interesuje go tylko kolejna walka z upiorami.
Williar oraz Fiodor wyrazili zgodę na podróż. Jedynie Aet miał inne zdanie, uważał bowiem wycieczkę za niepotrzebną i rodzącą dodatkowe komplikacje. Ostatecznie zdecydował, że nie będzie wchodzić w paradę, jeśli idzie o plany innych, tym samym musiał przystać na ich decyzję. Przed wyjściem Fiodor zagadał jeszcze kapitana. Interesowały go potencjalne zlecenia. - Nie potrzebna nam twoja pomoc, inkwizytorze. Jesteś w klanie wojowników. Gdy wiemy o jakimś zagrożeniu, sami je likwidujemy. Inna sprawa jest z upiorami i dlatego też przenosimy się do Luny – odpowiedź wykluczała możliwość dodatkowego zarobku.
Na zewnątrz Williar zajął się stanem swojego ducha, zaklętym tatuażem, a wreszcie dodatkowym fetyszem.
Wymagający (3) test Zaklinania Materii (-2 Mocy, przy czym wypity uprzednio napój niweluje stratę)
Test udany.
Liście błyskawicznie morfowały w rękach doświadczonego okultysty. Ten już za chwilę dzierżył właściwy przedmiot, mianowicie fetysz blokujący część obrażeń. Gdy załatwił owe sprawy, zagadał jeszcze Enchay’a. - Dobrze móc używać obu rąk, prawda? - Jeszcze jak! – śniący szczerzył się, zadowolony - Wielkie dzięki. Nie sądziłem, że kiedykolwiek pozbędę się tego drania. - Drania? To wy jesteście dranie i zaszczane kundle! – przypomniał o sobie upiór.
Williar wyjął czaszkę, która targana bezsilną furią, kłapała szczęką na prawo i lewo, wykrzykując coś o ich matkach. Egzorcysta spojrzał na zdobycz i rzekł: - No dobrze, teraz sobie pogadamy. Wytłumacz mi, czemu upiór o takiej sile tęsknił za czyjąś ręką. Będąc całkowicie wolnym mógłbyś inny cel opanować lepiej, niż tamtą rękę. Poza tym w obecnym stanie masz możliwość komunikować się. Teraz co by nie mówić, masz lepiej. Co więc takiego wtedy ci się podobało? - Nic ci nie powiem! A żebyś spłonął ogniem wiekuistym. Spieprzaj!
Enchay w zadumie potarł swój młodzieńczy meszek pod nosem. - To na nic. Nie będzie współpracować. Widzisz Williarze. Ty sporo się znasz na walce z demonami, ale mało jeszcze widziałeś Pomroku. Tamten świat jest zupełnie inny i nie sposób go zrozumieć ludzkim sposobem. Podczas jednej z moich wędrówek zaatakował mnie ten właśnie upiór. Zacząłem uciekać, chciałem wrócić do naszej rzeczywistości. Złe duchy nie są wybredne. Dla nich każde świadome stworzenie w Pomroku jest jak tłusta mucha w pajęczej sieci. Wdarł się zatem w moją duszę, gdy już jedną nogą byłem poza tamtym światem – Enchay wyciągnął tutaj pogiętą chusteczkę i przejechał nią po spoconym czole - W ten sposób udało mu się tylko częściowo opanować moje ciało. - To brednie! Dałem mu szansę. I po prostu lubię małe przestrzenie! – próbował zaś ratować sytuację Neqa'el.
Wieczorem nomadzi byli już gotowi do wymarszu. Zadziwiające jak przy tak pokaźnym dobytku, potrafili szybko złożyć go do pak i naładować na wozy i dromadery. Pustynny lud oraz pozostali Unici ruszyli przed siebie, przez spieczone piaski i góry żółtych wydm.
Cel ujrzeli dopiero po kilku godzinach podróży. Przy dużym obładowaniu poruszali się bowiem bardzo powoli i choć do Luny nie było specjalnie daleko, to pokaźność ekwipunku nomadów zmusiła ich do mniejszego tempa.
Plemię rozbiło się na nowo obok murów. Zaraz też przelali się z miejscowymi Rytualistami, który również śmiało wychodzili do sąsiadów. Wielu z tutejszych znało się bowiem. Al-Daban udał się zaś bezpośrednio do świątyni, aby zobaczyć kto już zebrał się z zaproszonych na przyszłe zgromadzeniem.
Nomadzi (całość dostępna)
Sklep z podstawowym asortymentem | Golibroda | Tatuażysta | Przydział jedzenia | Jurta Kapitana dzielona z namiotem skryby
Szkoła wojowników Leona Filthe (kilka połączonych namiotów) | Rzemieślnicy (jak poprzednio) | Kowal
Luna
1. Błękit – sklepy: zbroje, oręż, magiczne przedmioty. 2. Zieleń – siedziba wojowników odpowiedzialna za ,,Krwawe Łowy”, polegające na ofensywnych wypadach do obozów Ebionitów. 3. Fiolet – świątynia, także sala obrad i pokoje dla ważnych gości. 4. Czerwień – wieże, tu mieszkają astrologowie oraz uczeni.
* * *
Mordechai nie dawał za wygraną. Wykonał bardziej złożony rytuał, skrząc z siebie energią na wszystkie strony. Za pomocą spektakularnego rytuału, sam powoli stawał się mocą, która rozchodziła się miarowo po pomieszczeniu. Okrąg wokół niego wypluwał coraz mocniejsze płomienie, otaczające wiedźmiarza.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis)
Trudność efektu – łatwy (+3), cel – neutralny (+2) = 5
Mordechai zadaje 8 punktów obrażeń na Mocy.
Jak tylko Rytualista wyczuł znajome pulsowanie w głowie, skupił się maksymalnie, aby wyprzeć ducha ze swojego umysłu. Był zbyt zdeterminowany, aby ponownie pozwolić na zaprzepaszczenie swojego zaklęcia. Nemezis uderzyła, ale odpowiedziała jej obrona tak silna, że została zmieciona ze świadomości zaklinającego w mgnieniu oka.
Obrazy rozczepiły się na kilkanaście fragmentów. Wszystkie lewitowały gdzieś w powietrzu, przeszukując w ten sposób komnatę. Nagle wiedźmiarz poczuł lekkie drżenie. Jego mentalne oko dostrzegło coś intrygującego w kącie pomieszczenia. Coś znajdowało się pod podłogą, ukryte za skrytką. W półmroku nie dało się praktycznie dostrzec linii owej, jednak teraz, gdy Seeker wiedział o istnieniu sekretnego schowka, bez trudu podważył kamienną płytkę i spojrzał na znalezisko. Jeszcze jeden list. Tym razem jednak pismo było zdecydowanie innej natury niż poprzednie…
-Neqa'el, naprawdę, kusisz mnie, bym poszedł po łopatę, kopał do upadłego, wrzucił cię do dziury, po czym resztką sił zasypał. Czy aż tak mała przestrzeń usatysfakcjonuje cię? Neqa'el
Przed wyjazdem Williar przyrządził jeszcze jeden fetysz, Amulet, którego nie dawno użył. Zmęczyło to go wreszcie, wiec po dotarciu do Luny znalazł sobie znowu zaciszne miejsce i postanowił przespać się. Nie spieszył się na spotkanie. Roboty tu nie powinno być dla niego. Przy tylu rytualistach... A jeśli była, to owi musieli być strasznie nieudolni. Ale wtedy wyślą po niego kogoś. Jak i w przypadku, gdy będzie konieczność udziału w debacie. Co go nie interesowało. Kontakty z ludźmi go męczyły. Znowu odczuł brak Phellana. W dużej mierze sprawy związane z podejmowaniem decyzji i kontaktem z miejscowymi brał on na siebie. To było dziwne uczucie, gdy to właśnie on podjął decyzję o dalszej podróży z nomadami.
-Na egzarchów! - Muadib był szczerze przejęty znaleziskiem - Prawdziwe arkana historii mogą zostać otwarte przed unickimi oczyma...
Listy ebonitów mogły wiele wyjaśniać chociaż Mordechai wiedział jak pokrętną i podstępną naturę mają owi słudzy demonów. Równie dobrze mógł czaić się w tym wszystkim podstęp. Dlatego też wiedźmiarz nim w ogóle dotknął znalezionej korespondencji rzucił na siebie kilka potężnych guseł mających chronić go przed ingerencją Ciemności. Gdy upewnił się co do swego bezpieczeństwa wziął listy i schował je do ekwipunku. Kiedy już wziął co chciał stanął jeszcze chwilkę przed starożytnym urządzeniem. -Spoczywaj w pokoju nieszczęśniku... Oby Egzarchowie byli dla Ciebie łaskawi... - rzekł wychodząc.
Udał się od razu na spotkanie z Amber i żercami. Nie było czasu do stracenia. Księgi chciał jak najszybciej zdeponować u Morgana i powiadomić władze Luny aby otoczyły księgi opieką. To co Seeker odnalazł w zapomnianych ruinach mogło potencjalnie być bronią dla Unii. Walka z Ciemnością często polegała na ubieganiu jej spisków i knowań. Wiedza na temat tego co było dawała możliwość oszczędzenia wielu ludzkich istnień.
Wiedźmiarz kroczył ostrożnie. Cały czas szeptem wypowiadał zaklęcia mające na celu kształtować materię w okół niego w postać tarczy, którą już dwa razy wykorzystał w tym miejscu. Ponadto nie przestawał rzucać kolejnych guseł ochronnych. Kiedy wyszedł na górę natychmiast poinformował Amber o znaleziskach i poprosił o jak najszybszy powrót do klanu. -Teraz do Luny. Ja i Ty idziemy od razu do Morgana. Niech jeden z twoich ludzi poinformuje władze. Chodźmy.
Po drodze wertował listy.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
Fiodor na szybko udał się do szkoły wojowników. Dobrze wiedział, że po mistrzowsku walczył, jednakże chciał nauczyć się więcej. Toteż znalazł się tam szybko, szukając mistrza. - Chciałbym z tobą stoczyć mały sparing, na celu sprawdzenia umiejętności... Wchodzisz w to? - Mówił soldackim stylem. Mała walka by mu się przydała.
Gdy mistrz zgodził się, Fiodor postawił na obronę. Wyciągnął szybko miecze, obrócił się wirując nimi i ustawił się w pozycji obronnej, czekając na atak. Czekał, aż wojownik zaatakuje, a gdy już skończył, Inkwizytor uderzył go z całej siły w tors, jednak na tyle aby go nie zranić - bowiem traktował to tylko i wyłącznie jako sparing.
Po zakończonej walce(wygranej lub nie) uśmiechnął się i wyszedł.
- Yhym... - Mruknął sam do siebie, będąc w Lunie. Udał się na zakupy. W klanie Nomadów zakupy niezbyt mu się udały, wiec liczył na coś w Lunie. - Cholera, przydałby się jakiś technomanta... -
Gdy towarzysze Aeta rozeszli się załatwiając własne sprawy, ten dla czystego zabicia czasu wybrał się do sklepu z magicznymi przedmiotami. Taki klan musiał mieć ich spory zapas. Gdy dokonał oględzin, wybrał się do Golibrody. Całkiem zastanowiła go obecność takiej praktyki w takim miejscu.
Przed opuszczeniem klanu, Williar wykorzystał chwilę, by sporządzić jeszcze jeden fetysz. Znalazł sobie wolną przestrzeń, co nie było łatwe, gdyż nomadzi nabrawszy do niego respektu, co rusz zagadywali go, gratulując spektakularnej walki.
Wymagający (3) test Zaklinania Materii, -2 Mocy
Test udany.
Egzorcysta jednakże miał bardzo podzielną uwagę, gdyż bez problemu stworzył kolejny z przedmiotów. Magiczny amulet pojawił się znikąd w jego ręce.
Po przybyciu na miejsce, kompania rozeszła się za swoimi sprawami, a sam Nightorad wybrał świątynię. Jak się bowiem dowiedział od mieszkańców klanu, przygotowano tam pokoje gościnne. Przed wejściem do majestatycznego, rozbłyskującego magicznymi refleksami budynku, ujrzał zadziwiający obraz. Przy wysokich ogrodzeniach z onyksu kręciło się kilka wywern, stworzeń które posiadała jedynie stolica Unii, Omam.
Te dumne istoty były rzadkim widokiem, a tylko nieliczne udawało się wytresować. Większość gadów na Rubieży była nieprzychylna ludziom, wystarczy wymienić legendarnego Staldroga czy Drapacze Chmur zamieszkane przez skrzydlate kreatury. Wywerny były inne. Nie tak sprytne, co smoki, acz szybsze i zdatne do współpracy. Ich obecność tutaj świadczyć natomiast mogła o jednym fakcie, przybył ktoś z zewnątrz, a najpewniej mieszkańcy samego Omamu.
Williar przekroczył progi świątyni kierując się hallem o połyskującej jak tafla jeziora posadzce. Wokół rozbrzmiewały głosy rozmów. Zgromadzili się tutaj wielcy namiestnicy, ubranie w bogate szaty okultyści oraz rośli wojownicy z setkami tatuaży na każdym calu ciała. Kolejną niespodzianką dla Williara była jedna z osób, jakie rozpoznał w rosnącym tłumie. To Calle, metropolitka Błękitnej Wstęgi, która została uznana za zgładzoną z reki upiora. Miała na sobie jasny strój, przeplatany cieniutkimi sznureczkami, na twarzy zaś ręcznie malowaną maskę w kształcie brylantu. Williar jednakże nie musiał widzieć jej całego oblicza, znał jej aurę i był pewien z kim ma do czynienia. Z powodu maski trudno było zaś powiedzieć, czy i Calle go rozpoznała. Obecnie rozmawiała z kilkoma mężczyznami w togach ściszonym głosem.
W tym samym czasie Fiodor oraz Aet eksplorowali zakątki obydwu obozów. Pierwszym celem inkwizytora była szkoła dla wojowników. Tam każdy chętny mógł podszkolić się w walce. Tą jurtę wypełniały głównie słomiane maty, drewniane manekiny oraz tarcze. Fiodor został przywitany przez blondyna w lekkim kaftanie. Skinął mu, gdy Fiodor zaproponował walkę. - Po to tu jestem. Powiedz, kiedy będziesz gotów.
Wojownik wstał i w formie rozgrzewki, wykonał kilka zamaszystych wypadów swoim kordelasem.
Podczas walki Fiodor przyjął postawę defensywną. Była to dla niego swoista nowość, gdyż zazwyczaj stawiał na otwarty atak. Teraz postanowił zaczekać na ruch Soldata. Ten wybił się mocno od maty i kilkoma susami dobiegł do inkwizytora. Był szybki i bardzo rozważny w swoim działaniu, dało się poznać, że to zawodowiec.
Symulacja testu Walki Bronią Fiodora i Nauczyciela
Fiodor zadaje 4 punkty obrażeń (2 są blokowane przez pancerz).
Siepacz zamachnął się nad głową Fiodora. Ten błyskawicznie umknął mu, minął zręcznie po prawej, samemu udając atak na klatkę piersiową. Bez wątpienia byłby udany podczas właściwej walki. - No, no. Jesteś niezły. Do tego nie potrzeba dłuższych oględzin- stwierdził mistrz - Nie sądzę, abyśmy mogli nauczyć cię czegoś więcej.
Później Fiodor oraz Aet odwiedzili sklepy w Lunie. Przejście od klanu nomadów, gdzie dominował hart ducha i prostota obyczajów, do mistycznego zrzeszenia Rytualistów było niecodziennym zjawiskiem. Tutejsi mieszkańcy byli odmienni od Soldatów. Nie prezentowali wszem i wobec swoich zbroi czy potężnego oręża. Pomijając wymyślną, strzelistą architekturę, mieli skromne nastawienie. Większość kroczyła w milczeniu po uliczkach obozu, ze spuszczonymi kapturami na głowach.
Święta inskrypcja po przeczytaniu, ujawnia prawdziwą naturę przedmiotu/osoby 40 den
Kula energii +1 do Czujności 50 den
Amulet leczniczy +2 do Zaklinania Materii przy testach leczenia 50 den
[Sprzedaż (Fiodor)]
Fiodor – 192,6 denarów
Zaklęta srebrna katana +1 obrażeń (+1 obrażeń przeciw splugawionym) | Moduł Teleporter (wymagający test Zaklinania Materii lub 4 Mocy) 60 den
Zaklęty Mściciel +2 obrażeń, +1 do Walki Bronią115 den
Stalowy hełm +0,6 ochrony 25 den
Wzmacniany kirys z peleryną +0,8 ochrony 45 den
Rękawice Obrony +0,7 ochrony 37 den
Ciemna szata dolna +0,8 ochrony 45 den
Zaklęte Buty Sprintu +0,8 ochrony, +1 do Przeprawy70 den
Esencja lecznicza x2 +2 utraconego zdrowia 7 den
Tytan +2 do testów walki podczas starcia, silnie toksyczne 3 den
Silna mikstura lecznicza x2 +3 do utraconego Zdrowia 20 den
Silna misktura Mocy x3 +3 do utraconej mocy 30 den
Antydot2 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Koń100 den
[Sprzedaż (Aet)]
Aet – 14 denarów
Świetlisty łuk +2 obrażeń 40 den
Peleryna Mrocznego Okultysty +0,7 ochrony 37 den
Skórzane rękawice +0,1 ochrony 2 den
Ciemna szata dolna +0,8 ochrony 45 den
Buty Podróżnika +0,7 ochrony 32 den
Lina1 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Koń100 den
9 strzał +1 obrażeń od trucizny 14 den
20 strzał2 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 10 den
Nie można było mówić o rewelacji. Towarów było mało, a to dlatego, że od dłuższego czasu kontakt z północą został przerwany. Mieszkańcy coraz wspominali bowiem o okropnych upiorach i zjawach, kręcących się po okolicy. Choć Rytualiści na ogół nie ujawniają swoich uczuć, było wyraźnie czuć ich trwogę, jak niemal kondensuje się w powietrzu.
Aet skierował swoje kroki do golibrody w klanie soldatów. Ten miał u siebie niemałą pracownię, utrzymaną w całkiem schludnym stanie jak na pustynne warunki. Przywitał gościa znad stołu obłożonego nożyczkami i resztą przyborów. - Nie spodziewałeś się pewnie takiego jak ja na pustyni, co? - słusznie zgadł brodaty Soldat - Cóż, my Soldaci lubujemy się w prezentowaniu różnych ekstrawagancji. Chłopaki przychodzą do mnie, a to żebym im pomalował włosy, zakręcił wąsy albo zostawił jeno warkocz na głowie. Nie uwierzysz jakie czasami dostaję zlecenia. Zazwyczaj biorę piątkę. Jeśli pomysł mi się wyjątkowo spodoba, mówię sobie: a co mi tam! Facet ma świetny rozkmin. I robię za friko.
Do klanu zawitał wreszcie i Mordechai. Jego powrót odbył się bez niespodzianek, choć groza starożytnego miejsca dała się mu we znaki – cała zresztą grupa z najwyższą ostrożnością opuszczała podziemia. W głowie wiedźmiarza zapewne szalały różne myśli. Dziś, w podziemiach dowiedział się niezwykłych rewelacji, ale ostatnia przewyższała wszystko. Skończył wertować pergamin, właśnie gdy mijał mury Luny. List został spisany ręką wiele lat temu. Jego autorem jest jeden z pierwszych Ebionitów. Ta grupa od samego początku swojego istnienia usilnie likwidowała wszelką opozycję, a informacje potwierdzające ich prawdziwe intencje zawsze były pilnie strzezone. Oficjalnie bowiem, to oni byli tymi ,,dobrymi” a Unici stanowili rzecz jasna ferment odszczepieńców, którzy nie potrafią iść na ugodę. Nic zatem dziwnego, że list został dobrze ukryty. Pedantyczność wroga w tej materii mogła być porównana tylko do maniakalnej obsesji.
Do starszych generałów kompanii Drachul Zaed Greeco
Panowie, czeka nas bardzo poważna misja. Musicie dostosować się do poniższych wytycznych, gdyż alternatywą jest tylko śmierć. To nieprawda, co mówi się między niektórymi jednostkami. Sojusz z upiorami stanowi jedyną, sensowną odpowiedź na wydarzenia ostatnich miesięcy. Niestety, jak zwykle nie zabrakło dużej grupy buntowników. Nie są już dzikimi ludźmi, a zaczęli tworzyć większy sojusz. Musimy z nimi skończyć raz na zawsze. Najwyżsi okultyści przygotowują operację Vash-Anem. Będzie ona trwać wiele lat, a na jej efekty przyjdzie poczekać jeszcze naszym wnukom. Musimy jednak dopilnować, aby wszystkie działania w tym zakresie zostały wykonane. Ku chwale przyszłości, gdzie rządzić będzie porządek.
Nie było czasu do stracenia. Seeker oraz Amber skierowali się bezpośrednio ku wieży Morgana. Starzec, jak to każdy kronikarz, siedział właśnie nad stertą ksiąg oraz papierów. - Dobrze cię znów widzieć w zdrowiu, dziecko. Widzę, że przyniosłeś mi jakieś rewelacje. A niech mnie, naprawdę potrafisz zaskakiwać… – skomentował znaleziska Mordechaia - Co konkretnie mam dla ciebie zrobić? Czy chodzi o tę kuriozalną księgę, której dotknięcie przechodzi człowieka dreszczem?
Williar zdał sobie sprawę, że jego maska zmieniona mogła zmylić Calle. Znalazł sobie ustronne miejsce i położył dłonie na masce by przywrócić ją do poprzedniego stanu. Co prawda obecną już widziała, ale sytuacja była taka, że mogła na nia nie zwrócić uwagę. Wówczas stanął blisko, by poczekać, aż będzie miała dla niego chwilę czasu. Gdy tylko mógł podszedł do niej: -Udało ci się przeżyć bez umiejętności walki z tymi upiorami. Naprawdę jesteś silna. Tego wieczoru wiele ich było w Błękitnej Wstędze.
Fiodor zażenował się. Myśląc, że nie ma już nic do kupienia jego uwagę przykuła pewna złota księga. Sprzedał więc antydot i zapłacił za "Świętą Inskrypcję". Chciał potem dowiedzieć się jak to działa, jednak na razie miał pilniejsze sprawy.
Zdjął hełm i złapał go w dłoń. Udał się do świątyni. Odszukał tam jakąś znajomą twarz i stanął kilka metrów dalej, z rękami założonymi za siebie. Nic ciekawszego do robocizny nie miał, a że znajdował sie na spotkaniu zakonu mógł dowiedzieć się kilku faktów.
Trudno było Muadibowi ukryć zdziwienie gdy czytał kolejne stronice znalezionych zapisków. Nie był legendoznawcą, ale zawsze z autentycznym zainteresowaniem wsłuchiwał się w historie o czasach starożytnych. Można powiedzieć, że było to jego "hobby". Jednak Mordechai nie lubił sytuacji, w których z trudem przychodziło mu utrzymywanie stonowanego wyglądu, mimiki twarzy i stylu wypowiedzi dlatego oderwał się od lektury kiedy znaleźli się pośród ludźmi. Uspokoi swoje emocje i nabrał dostojnego i "zdystansowanego" wyglądu, tak typowego dla jego osoby. Szybko też udał się wraz z Amber do Morgana, których przywitał ich ciepło. -Witam Cię mędrcu - odpowiedział kłaniając się lekko - Zaiste odnaleźliśmy niesamowite zapiski. Udało się nam posiąść nawet korespondencję pierwszych Ebonitów. Nie mamy jednak wiele czasu a ksiąg jest zbyt wiele by zapoznać się z nimi do czasu gdy rozpocznie się spotkanie.
Dopiero teraz dotarło do Seeker'a jak czas ich naglił. -Jeśli nie masz nic przeciwko wpierw przeprowadzę pewien rytuał - wiedźmiarz poczekał na zgodę gospodarze i przystąpił do dzieła.
Kiedy był jeszcze młodym okultystą nauczyciele w jego klanie przekazywali swym uczniom wiedzę na temat pewnego rytuału umożliwiającego szybkie przyswajanie informacji. W życiu każdego adepta wiedźmiarstwa nadchodził taki czas gdy ilość wiedzy, którą musieli przyswoić przekraczała możliwości konwencjonalnego pojmowania. Dlatego też ludzie praktykujący tę sztukę obmyślili pewien "fortel" przełamujący ową barierę. Do dzisiaj Muadib miał wyryte w głowie słowa jednego z wiedźmiarzy, od których pobierał nauki: "Jedyne co cię ogranicza chłopcze to Nemezis i twoja wyobraźnia".
Mordechai zaczął szeptać coś pod nosem. Przypominał sobie kolejne kroki rytuału: -Wybierz symbol, zjednocz materię... pochłoń ją... Tak...
Rozrysował na ziemi dwa okręgi. Jeden wpisany w drugi. W przestrzeni między nimi narysował kolejnych pięć mniejszych okręgów, które połączył liniami złożonymi ze słów modlitwy do Uzura Wiedźmiarza. Następnie połączył taką samą, horyzontalną linią dwa przeciwległe do siebie "małe okręgi". Z ekwipunku wyciągnął zdobyte przedmioty (księgi i listy) po czym położył je w przygotowanych "mniejszych okręgach". Sam zaś uklęknął dokładnie na horyzontalnej linii. -Wszystko stanie się jednością bo jednością jest i będzie... - zaczął mówić i podnosić ręce ku górze - Uzurze wesprzyj swego ucznia!
Symbole zaczęły się rozświetlać ognistą łuną. Muadib zaś otworzył księgę leżącą tuż naprzeciw niego i nakreślił na podłodze pierwsze słowo pochodzą z niej. Później wyglądało na to, że stara się je chwycić i przyciągnąć do siebie. Ruchy jego rąk były co raz szybsze i co raz bardziej intensywne aż w końcu z pierwszym słowem zaczęły pojawiać się następne słowa, później zdania a ostatecznie całe stronice, które w zawrotnym tępię "pędziły" w stronę Wiedźmiarza. Rozpalony do czerwoności tekst odciskał się piętnem w umyśle Mordechai'a pozostając zakodowanym głęboko w jego pamięci. On zaś cały czas recytował słowa modlitw i koncentrował swoją moc na uzyskaniu całej wiedzy z owych ksiąg tak by mógł je dosłownie recytować na zawołanie.
Jeśli rytuał się nie udał powtórzył go jeszcze raz. Natomiast po zakończeniu swoich praktyk zostawił listy i trzy księgi Morganowi mówiąc, iż liczy na jego opiekę nad tymi zbiorami i wykorzystywanie ich w mądry sposób. Później wziął do Amber powierzone jej wcześniej rzeczy. Było to kilka drobiazgów, które Muadib zwykle nosił przy sobie bo uważał je za "w miarę" przydatne. W dalszej kolejności udał się do sklepów. Najpierw zrobił coś co mu się nie spodobało - kupił plecak. Tego typu proza życia zawsze przypominała mu o tym jak człowiek jest zdeterminowany przez materię. Od razu sprzedał też księgę ze starożytną grą uznając, iż wymienienie jej na "względnie bezużyteczne" denary jest rozsądniejsze niż noszenie przy sobie. Ostatecznie udał się do sklepu z magicznymi artykułami gdzie kupił trzy mikstury mocy i jedną zdrowia oraz przejrzał ofertę. Kiedy już ostatecznie nie mógł znieść tych banalnych czynności udał się na zebranie. Tam, zgodnie ze swoją naturą, przywitał się grzecznie i nie narzucając swojej obecności usiadł gdzieś w koncie wsłuchując się w rozmowę.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
W sklepie magicznym nawet zrobiłby wielki użytek z pieniędzy, ale niestety nie miał ich tyle ile chciał. Z resztą priorytetem było zażegnanie klątwy, więc Monde zarobek musiał odłożyć na później. W końcu zawitał do golibrody i kiedy ten rozwiązał wątpliwości przepatrywacza i zaprezentował swoją ofertę, Aet odrzekł. - Gdyby soldaci byli spokojniejsi, rzekłbym, że to damskie uciechy tylko... No ale w sumie sam skorzystam z twoich usług. Trzeba mi moje włosy ściąć na długość paznokcia i przez głowę całą pas szeroki i czarny od czoła do karku wymalować, oraz drugi przecinający go, równie szeroki, a długi od ucha do ucha. Jednym słowem krzyż. - Gdy zakończył zmianę swojego wizerunku, zastanawiał się czy znaki które umieścił na swoim ciele zapewnią większą ochronę i protekcję. Cały ten krzyż wyglądał imponująco, oraz był widoczny z daleka. Powinno poskutkować...
W końcu udał się do świątyni dowiedzieć się kiedy odbędzie się oczekiwana debata. Sam nie chciał brać udziału w czymś tak jednostronnym, ale musiał przypilnować by nikt nie ważył się rozporządzać jego czasem.
Jak tylko Calle skończyła dyskusję, Williar podszedł do niej i zagadał. Od razu przeszedł do rzeczy: - Udało ci się przeżyć bez umiejętności walki z tymi upiorami. Naprawdę jesteś silna. Tego wieczoru wiele ich było w Błękitnej Wstędze.
Kobieta powoli zwróciła głowę w jego stronę. Nie zdawała się być zaskoczona. - Czułam, że się jeszcze spotkamy Williarze. Cóż, nie da się ukryć, że walka była ciężka. Wstęga to już przeszłość, podobnie jak żywot waszego towarzysza, to był dobry wojownik… – tu głos metropolitki nieznacznie się obniżył - Ale czas zająć się sprawami doczesnymi. Mam nadzieję zobaczyć was jutro na zebraniu. A teraz powinniśmy wszyscy odpocząć, nie uważasz?
* * *
Natomiast w wieży Morgana miało właśnie dojść do bardzo ważnego rytuału. Mordechai oraz Amber pokrótce opowiedzieli starcowi o ostatnich wydarzeniach. Ten słuchał spokojnie, szczerze zainteresowany. - To doprawdy niesamowite. Masz potencjał chłopcze. Słucham? Chcesz tu dokonać jakichś aktów swej magii? Cóż, chyba wiesz co robisz.
Mordechai począł zatem rysować magiczne kręgi. Zająwszy jedną z linii, pisma umieścił pośrodku kręgów. - Wszystko stanie się jednością bo jednością jest i będzie... Uzurze wesprzyj swego ucznia! – wyrzucił z siebie wiedźmiarz.
Test Zaklinania Materii Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis)
Trudność efektu – łatwy (+3), cel – pomoc (+1) = 4
Mordechai zadaje 1 punktów obrażeń na Mocy.
Duch w umyśle okultysty pojawił się dosłownie na ułamek sekundy. Seeker natychmiast wyparł niechcianego gościa i przelał moc w kręgi. Wszystkie linie zabłysły, sprawiając, że obecnym przebiegły ciarki po plecach.
Następnie Mordechai otworzył jedną z ksiąg. Stronice szeleściły cicho pod wpływem nagromadzonej wokół magii. Wiedźmiarz ponownie się skupił. Teraz nadszedł czas na trudniejszy krok. Wchłonięcie naraz takiej ilości wiedzy było niemałą sztuką, acz na pewno wykonalną, jeśli tylko nie spanikuje podczas walki z Nemezis.
Mroczna pani wróciła i to z większą mocą. Muadib widział ją wyraźnie. Jawiła się jako pajęcza kobieta, która owija jego ciało w lepką sieć. Wizja monstrum nasiliła się, a Rytualista widział wyraźnie własnego sobowtóra, który wije się w konwulsjach, podczas gdy Nemezis już zaczęła zbliżać wykrzywione usta ku jego szyi…
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis, +1 za magiczne kręgi)
Trudność efektu – średni (+6), cel – neutralny (+2) = 8
Moc Nemezis: 5
Mordechai zadaje 3 punkty obrażeń na Mocy.
Wiązka duchowej siły uderzyła z impetem ku koszmarnemu tworowi. Obraz stał się rozmazany, przez co groteska zesłanej wizji przestała być tak dolegliwa. Tymczasem Amber oraz Morgan przyglądali się, zaabsorbowani jak księgi wokół wiedźmiarza drżą i przewracają kartami. W umyśle Seekera walka trwała nadal.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis, +1 za magiczne kręgi)
Trudność efektu – średni (+6), cel – neutralny (+2) = 8
Moc Nemezis: 5
Remis.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis, +1 za magiczne kręgi)
Trudność efektu – średni (+6), cel – neutralny (+2) = 8
Moc Nemezis: 5
Remis.
Starcie było wyrównane. Nemezis usilnie próbowała zniechęcić okultystę. Co chwilę podsyłała mu kolejne alternatywy jego zgonu: jako heretyk płonący w ogniu, jedzony przez splugawionych czy trawiony śmiertelną gorączką. Na czole Seekera perliły się krople potu, zaciskał zęby, starał się przebić poprzez niewidzialne bariery…
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis, +1 za magiczne kręgi)
Trudność efektu – średni (+6), cel – neutralny (+2) = 8
Moc Nemezis: 5
Remis.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis, +1 za magiczne kręgi)
Trudność efektu – średni (+6), cel – neutralny (+2) = 8
Moc Nemezis: 5
Mordechai zadaje 3 punkty obrażeń na Mocy.
Duch nie dawał za wygraną, jednak jego oponent również był konsekwentny podczas pojedynku. Ani razu nie złamał się przez obrzydliwe obrazy, jego ciało tylko lekko drżało podczas rytuału. Za którymś już razem Nemezis pozwoliła sobie na błąd. Mordechai momentalnie wyczuł, że na chwilę odpuściła. Znalazł lukę w jej defensywie i zaatakował. Zaraz potem przeciwnik znikł, a fala słów i informacji płynęła prosto z ksiąg do umysłu Rytualisty. Uczucie to było niesamowite i nieporównywalne z niczym innym. Przez kilka sekund cała zawartość ksiąg zapisała się w pamięci Mordechaia. W pewnym momencie tomy uniosły się w powietrzu, niewidzialna ręka przekartkowała całość, po czym z głośnym trzaskiem zamknęła wszystkie. To był koniec rytuału. Seeker znał już wszystko, co był zapisane w woluminach.
Mordechai +1 do Legendoznawstwa
Księga ,,Ku Przestrodze” została spisana przez tego samego mężczyznę, który zostawił wiadomość w maszynie. Streścił on, to co sam poznał przez wiele lat. Jego badania wykazywały, iż przed wojną każdy rodzaj energii drastycznie się zmieniał. Dało się to wyczuć na każdym kroku: od zawirowań w klimacie po niewytłumaczalne przypadki porwań, które tłumaczono ingerencją przybyszów z obcych planet.
,,Nikt nie żyje wiecznie” stanowiło zbiór przypowieści oraz tekstów z różnych dekad. Łączył je mianownik spotkania się z upiorami czy plugawcami. Autorzy podkreślali istotność świętych znaków, ale i nie tylko. Niektórzy twierdzili, że Ciemność nie jest w stanie wyrządzić krzywdy osobie, jaka stara się żyć w ascezie i przestrzegać zasad moralności oraz honoru. Inni stali za rzekomym faktem, jakoby istniały sekretne modlitwy, błogosławiące własny oręż. Księga wspomina również o mistycznych sztukach, pozwalających pokonać najsilniejsze nawet upiory. W dawnych czasach zajmowała się tą dziedziną garstka osób. Niechętnie jednak dzielili arkany swej wiedzy, gdyż uważali, że na jej zdobycie zasługują tylko nieliczni. Opisano parę praktyk, podpatrzonych od owych ludzi. Wśród nich znajdowało się doskonalenie w samodyscyplinie czy zachowywanie czystości myśli jak i czynów.
Dziwny tom, spisany nieznanym językiem okazał się być możliwy do przeczytania podczas rytuału Mordechaia. Jako że podczas ,,lektury” nie używał percepcji wzrokowej, a duchowej, bez problemu rozszyfrował zawarte tam treści. Był to swego rodzaju słownik, pozwalający na odczytywanie podobnych do owego tomiska treści. Przez lata język się zmienił, a wiele z dawnych pism było trudnych do zrozumienia, jednak dzięki tej wiedzy, Seeker już nie musiał się z tym trudzić. W kilka chwil zrozumiał znaczenie dawnej lingwistyki.
Po rytuale udał się on jeszcze do sklepu. Niechętnie przystępował do tego typu czynności. Po akcie tak wzniosłym, którego jeszcze przed chwilą był podmiotem, zakupy materialnych i ulotnych przedmiotów, były bardzo przyziemnym zajęciem. Razem z jego skromnymi zasobami pieniężnymi i dzięki sprzedaży dawnego podręcznika, mógł kupić jednakże plecak oraz dwa napoje. Niestety, tylko na tyle było go teraz stać.
[Kupno, Podstawowe]
Mordechai - 6 denarów
Antydot5 den
Tytan +2 do testów walki podczas starcia, silnie toksyczne 7 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 20 den
Silna mikstura Mocy +3 do utraconej Mocy 20 den
Pochodnia1 den
Sieć2 den
Lina2 den
Plecak +6 dodatkowego miejsca w ekwipunku 25 den
[Sprzedaż]
Mordchai – 6 denarów
Utwardzany kirys +0,3 ochrony 10 den
Skórzane rękawice +0,1 ochrony 2 den
Utwardzane spodnie +0,2 ochrony 5 den
Karta 2/4 część talii 10 den
Zaproszenie informacja o zebraniu Rady w ,,Lunie” nie można sprzedać
Woda1 den
Antydot2 den
Lina1 den
Krzesacz (zapalniczka)1 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 10 den
Silna misktura Mocy +3 do utraconej mocy 10 den
* * *
Co do Aeta, to poświęcił on pozostały mu czas na odwiedziny u golibrody. Ten nawet nie zdziwił się zamówieniem, co było normalne w świetle jego poprzednich słów. Pedantycznie wykonał swoją robotę, skracając włosy Aetowi i malując znak krzyża. - To będzie pięć denarów. Dzięki i polecam się na przyszłość – pożegnał go Soldat.
Zebranie odbyło się następnego dnia wieczorem. Do tego czasu każdy otrzymał kwaterę, gdzie mógł wypocząć i zebrać myśli (pełna regeneracja punktów Zdrowia i Mocy).
Gdy nadszedł właściwy czas służący odprowadzili zaproszonych do najwyższej komnaty budynku. Pokój był w kształcie koła, co miało duże znaczenie symboliczne. Rytualiści wierzyli bowiem, iż jest to kształt idealny, bez żadnych kantów i nierówności. Obiekty budowane na jego kształcie uznawano za święte miejsca, proste koła rysowano na kapliczkach, a okrągłe pomieszczenia miały służyć wyższym celom, gdyż ich rzekoma moc zaś pozwalać na dokonywanie właściwych decyzji w ich obrębie. Nie dziwił więc taki, a nie inny wygląd sali obrad.
Nad ogromnym, dębowym stołem rozpościerał się umieszczony na sklepieniu witraż. Światło z zewnątrz przesączało się przez kolorowe szkła, rzucając barwne poświaty na kolejne siedziska. W ten sprytny sposób, wyznaczano rangę zebranych. Fioletowy snop okalał miejsce przeznaczone przewodniczącym, czerwony pozycje ważnych osób z klanu Luny, niebieska barwa oznaczyła zaś gości.
Przy wejściu stał mężczyzna w młodym wieku, pyszniący się wytwornym, srebrnym strojem. On też zapowiadał kolejne osoby. Najpierw ogłoszono przybycie najważniejszych z nich. - Arcyśniący Cedryk Trzeci oraz Wanda Lazur, członkowie Wielkiej Rady Omamu.
Dwójka tylko wyszeptała pozdrowienia i ruszyła ku swym miejscom. Spotkać kogoś takiego jak oni, było rzeczą niecodzienną. Stanowili oni bowiem przedstawicielstwo najwyższych władz całej Unii. To z resztą było widać. Cedryk nosił ciężką szatę, uginająca się pod dodatkami w postaci magicznych przedmiotów. Na jego plecach widniał zaś zaklęty miecz, o ogromnym rozmiarze. Wanda była siepaczką, nosiła mithrilową tunikę o złotych zdobieniach. Po obu stronach pasa wetknęła do pochew wysadzane drogimi kamieniami topory. Dziś to ta dwójka miała przewodniczyć zebraniu, a nie jak zwykle – przywódczyni Luny. - Szanowna, miłościwie nam panująca metroplitka Susan – rzekł sługa, zapowiadając starą kobietę.
Rytualistka poruszała się z trudem i była uzależniona od drewnianego kostura. Nikt jednak nie wątpił nawet, że jej umysł nadal jest sprawny. Potrzeba było nie lada umysłu, aby kierować takim klanem jak Luna. - Al-Daban nomandzki kapitan – tak został zapowiedziany wybraniec, który również zajął swoje miejsce. - Metropolitka Calle, od niedawna członkini Zakonu, pochodząca z dawnego klanu Błękitnej Wstęgi, niechaj Egzarchowie przyświecają poległym tam braciom i siostrom – Calle skinęła wszystkim zebranym i zasiadła obok Dabana. - Pozostali stowarzyszeni Zakonu. Państwo Williar, Fiodor, Aet, Naxume, Quahron oraz pan Enchay jako gość. Z tej samej organizacji witamy Maksymiliana oraz Septyma.
Zebrani spojrzeli na wchodzących. Maksymilian był znany Williarowi oraz Fiodorowi. Początkowo miał być w ich drużynie, ale po zabiciu Magnusa, odmówił. Septyma widzieli tylko chwilę, podczas jednego z zebrań. Był ponurym śniącym o starczej aparycji. - O to Mordechai Seeker, znany również jako Muadib, pustelnik – oczy wszystkich skierowały się ku mężczyźnie obwieszonego paciorkami, z obliczem ukrytym za maską lwa. - Kronikarz Morgan – do środka wszedł zaraz znany poprzednikowi starzec. - Oraz Visco TX-50. Reprezentant Kultu Wielkiego K – w drzwiach pojawił się najbardziej kuriozalny gość. Visco był na wpół maszyną. Posiadał szarą cerę, jego skromnym ubraniem był skórzany kubrak. Natomiast większość ciała została zastąpiona mechanizmami, wysięgnikami i bitą blachą.
Wszyscy zasiedli i rozpoczęła się właściwa część obrad.
Wielka Rada Omamu: Arcyśniący Cedryk Trzeci, Wanda Lazur Klan Luny: Metropolitka Susan, Morgan Zakon: Calle, Williar, Fiodor, Aet, Maksymilian, Septym, Naxume, Quahron Nomadzi: Al-Daban Kult Wielkiego K: Visco TX-50 Inni: Mordechai Seeker, Enchay
Cedryk wstał ze swojego siedziska, omiótł poważnym spojrzeniem zebranych: - Panie i panowie. Pochodzimy z różnych środowisk, ale dzisiaj musimy podjąć wspólny konsensus. Mógłbym narzucić wam swoja wolę, ale nie miałoby to sensu. Każdy z nas zna problem Vash-Anem z innej perspektywy. Połączmy znane nam fakty, aby zakończyć tą sprawę raz na zawsze.
Hanzyta Maksymilian, jak zwykle ubrany w wytworny garnitur, podniósł rękę. - Chciałbym jednak pierw poruszyć jedną kwestię, jeśli można szanowny Cedryku. Co robi tu ów, odszczepieniec? Mówię o tym fanatyku – wskazał wypielęgnowaną dłonią ku Visco.
Pół-robot nie zmienił miny godnej kamiennego posągu. Gdy przemówił jego głos zdawał się być w istocie skrzypieniem blachy. - Zostałem tu zaproszony, gdyż najszybsza droga do interesującej was dzwonnicy, wiedzie przez nasze ziemie. Jako człowiek rozumu, przystałem na prośbę, aby w kulturalny sposób omówić sprawę. Nie unoś się więc tak Hanzyto, nie twoje zdanie tutaj się liczy. - Mówisz, żeś człowiekiem rozumu. Ty już nawet nie możesz się tytułować na równi z ludźmi. Jesteś doszczętnie splugawiony! – Maksymilian zaczął się gorączkować, ale Wadna uciszyła go gestem dłoni. - Teraz to nieistotne, panowie. Dobrze zdaję sobie sprawę, że Kult Wielkiego K był w wojnie z Unią przez wiele lat. Jednakże teraz nastąpiła sytuacja wyjątkowa, gdzie potrzeba nam będzie działać delikatnie, a tam gdzie możliwa jest współpraca, musi ona zaistnieć. Nie możemy sobie pozwolić na niepotrzebne waśnie. Razem z arcyśniącym Cedrykiem chcemy wysłuchać waszych relacji na temat Vash-Anem oraz kwestii, co robimy dalej.
Metropolitka Susan głośno odchrząknęła. - Moim zdaniem warto posłużyć się magią śniących. Przejść na sam szczyt wieży Pomrokiem. Myślę, że obecny tu pan Enchay czy Septym zgodzą się na taki układ.
Morgan pokiwał głową. - Moja pani ma rację. Z drugiej strony Pomrok to domena złych duchów. Jeśli Vash-Anem przyuważyli któregoś z podróżujących, to nawet posiadając wiedzę na temat ich pokonania, niewiele by zdziałali. W tamtym wymiarze, duchy posiadają dodatkowe właściwości, więc cudem byłoby przeżyć spotkanie z nim. Idealnym rozwiązaniem byłaby wędrówka, przy jednoczesnym wyciszeniu swojej energii.
Nadeszła kolej Calle. Jej wersja brzmiała następująco: - Wyślijmy poprzez ziemię kultystów małą grupkę. Wiemy już, że kilku osobom z Zakonu udało się posiąść wiedzę na temat walki z wrogiem. Niechaj oni wyruszą, w kilku nie będą zwracać na siebie uwagi.
Naxume oraz Quahron chwilę szeptali między sobą. Wiedźmiarka ujęła Calle za ramię i zaczęła cedzić jej coś na ucho. Metropolitka wróciła zaraz do przemówienia. - Zdaję się, że wiedza ta może być poszerzana na innych. Oczywiście, panowie Fiodor, Williar oraz Aet musieliby się zgodzić na podzielenie się nią. Niestety jednocześnie dysponujemy niewielką ilością czasu. Potrzeba by było kogoś jeszcze, osobę która potrafi bardzo szybko przyswajać wiedzę… nawet jedna, jest tutaj znaczną pomocą.
Visco wyczekał na dogodny moment, aby dorzucić swoje trzy grosze: - Nie jest tajemnicą, jakoby my, wyznawcy Wielkiego K, nie posiadamy duszy. Dzięki dobrodziejstwom techniki pozbyliśmy się ułomności z nią związanych, zastępując tą logiką i siłą rozumu – wielu zebranych mocno się skrzywiło - Dzięki temu nie jesteśmy celem dla Vash-Anem. Oni polują na dusze, więc dla nich jesteśmy niepotrzebni. I to jest nam na rękę. Prócz sporadycznych potyczek z Ebionitami oraz nomadami, nikt nas nie nagabuje. Dlaczego mielibyśmy zatem pozwolić wam wejść na nasze ziemie? Aby upiory wreszcie się o nas upomniały? Aby Dominat nas zniszczył? Nonsens, nie zezwalam, abyście naruszali nasze terytorium. Bo co niby byśmy z tego mieli, tak konkretnie?
Al-Daban spojrzał w jego kierunku. - Sprawa jest prosta. Obecnie mamy zawieszenie broni mechaniczny cudaku, ale jeśli chcesz powodu do współpracy, to go ci zaraz dam. Albo pójdziesz na ugodę, albo zetrzemy ten wasz ku.rwidołek z powierzchni Pustyni. Może być? - mężczyzna otwarcie groził kultyście, choć nie twarz miał spokojną.
Visco nie zareagował. Z racji swojej natury nie mógł poczuć się urażony, gdyż uczuć wszakże nie miał. Cedryk podniósł wyżej głowę, splótł ręce. - Co sądzą pozostali członkowie Zakonu? A może pan Seeker?
- Pha! Nonsens... - Szepnął pod nosem. Zwrócił się do Willara i Aeta. - Nie wiem jak wy, ja nie mam zamiaru dzielić się na razie tą wiedzą. Mogę zgodzić się ewentualnie na współpracę, nic więcej... -
Fiodor zastanawiał się czy ma zabrać głos. Wiedział, że wiedza o Vash-Anem jest pilnie strzeżona, jednakże i potrzebna dla innych. Postanowił urządzić małą gierkę. Uniósł się z dumą i dostojnością i powoli zabrał się do mowy. - Wiadomo, zło i dobro nie mogą istnieć razem, spójnie, więc my, jako unici musimy coś z tym zrobić. Jak i ten znak, który demona przypomina został użyty dawno temu, istnieje do dziś a przez niego źle się dzieje. Da się go jednak wykorzystać. Jedynie dawni egzarchowie mogą dodać sił na pokonanie całego zła. Czysty umysł i spokojne ciało również się zdadzą. Dlatego też dla nas krzyżyk na drogę, ażeby przetrwać. - W kilku zdaniach zamieścił informację na temat jak walczyć z upiorami. Odszyfrowanie tego mogło zabić klina nawet najmądrzejszym - ba, nawet ci nie mogą wiedzieć, że to jest szyfr. To soldata nie przyprawiało o poczucie winy. Dalej mówił już jego stylem. - Teraz jest tak... Naszym zadaniem jest zabić w kolejny dzwon, nie ważne czy będziemy musieli iść grupą czy osobno, przez tereny Kultu, czy okrężnie, czy na piechotę czy pomrokiem. Dlatego lepiej też podjąć decyzję szybko. - Spojrzał na kultystę. Uśmiechnął się. Przypomniał mu się Phellan, który rzucał wyzwiskami na każdy temat, wiedział jak się bić i co zrobiłby z takim pół-człowiekiem. Do niego zwrócił się również. - Prędzej czy później zostalibyście zniszczeni. Jeżeli my przestaniemy istnieć, dominat prędzej czy później zajmie się wami. Dlatego lepiej dla was o ugodę, abyśmy my wypełnili to co mamy do zrobienia. -
Po całej przemowie zajął swoje miejsce i słuchał dalej.
Cała ceremonia wejścia na salę wydawała się Aet'owi nader pompatyczna. - Miałem rację, żeby to w cholerę zostawić... - pomyślał.
Gdy wyczytano jego imię zaczął iść lekceważącym krokiem, wyrzucając stopy znacznie wyżej niż normalnie. Ażeby jeszcze dopełnić wizję, spoglądał na innych gości szyderczym wzrokiem. Usadowiwszy się wygodnie na swoim miejscu zaczął dokładnie badać dalej wchodzące osoby. Pierwszą osobą był pustelnik obwieszony paciorkami. - Skąd on się urwał...? - zapytał towarzyszy tonem wskazującym na głęboki sarkazm- bo to nawet na las nie wygląda tylko jakieś dzikie siedliszcza, wujowiszcza wariatów... - dokończył w myślach, opierając głowę na pięści.
Wchodzący Kronikarz nie wzbudził w nim żadnego wrażenia, lecz gdy tylko wyczytano kolejnego gościa, Monde obruszył się i wyprostował gwałtownie marszcząc brwi. - Apage... - wypowiedział stare guślarskie zaklęcie, które według podań miało chronić ode złego - ...toż to zniewaga - dodał po chwili obróciwszy się w stronę Fiodora. Przez dalszą część obrad przepatrywacz przysłuchiwał się tylko i lustrował złym spojrzeniem kultystę K. Gdy zaczęto omawiać sprawę poszerzania wiedzy, którą posiadła "drużyna Rizo", Monde wystartował na równo z Fiodorem.
- Nie ma takiej opcji. Fiodor chce współpracować, bardzo odważnie z jego strony. Moje działanie są indywidualne. Gdyby przeanalizować - zwrócił się do Fiodora - jaką oni współpracą mogą Cię obdarzyć to jak się okazuje, nie tylko ja stanowię to indywiduum.
Gdy do dyskusji wkroczył reprezentant Kultystów Wielkiego K i ukazał swoje zaborcze zdanie na temat przejścia, Aet poczerwieniał ze złości i po otwartej groźbie jaką udzielił blaszakowi kapitan, sam dodał coś od siebie. - Zamknij jadaczkę plugawy kmiocie! Wielce się dziwię, że organizatorzy tego cyrku, którzy nie wiedzą zupełnie nic o Vash-Anem, a chcą decydować o wszystkim co z nimi jest związane, posunęli się na tyle daleko by w taki obrzydliwy sposób znieważyć wszystkich szlachetnych gości! Prędzej od upiorów i dominatu my was dopadniemy! Właściwie, jakież byłoby to zabawne gdyby teraz wkroczyło tu parę upiorów - mówił coraz głośniej, po czym wstał i odrzekł patetycznie ostatecznym tonem.
- Mam dwa komunikaty. Pierwszy, jako jedna z trzech osób znająca tajniki walki z upiorami opowiadam się w ewentualnościach za decyzjami kapitana Al-Dabana. Drugi, albo to coś - wskazał wytatuowaną dłonią na Visco - opuści w tej chwili obrady, albo zrobię to ja!
Mordechai w duchu był zakłopotany całą sytuacją. Atmosfera jaka się wytworzyła była pożałowania godna i świadczyła bardziej o upadku dobrych obyczajów niż o jakiejś pozowanej odwadze. Po serii wyrzutów wstał spokojnie i zabrał głos: -Witam Państwa. Nazywam się Mordechai Seeker, ale znany jestem też pod imieniem Muadib. Nie do końca wiem dlaczego mnie tu zaproszono bo w momencie kiedy zostałem poproszony o przybycie wiedziałem o Vash-Anem tyle co większość Unitów... Nic mówiąc krótko. Dopiero wizyta w ruinach leżących w głębi pustyni okazała się bardziej owocna i teraz wiem już o nich wiele. Odnalazłem liczne księgi a nawet korespondencję pierwszych Ebonitów. Po zapoznaniu się wszystko to zdeponowałem w u szanownego Morgana jednocześnie przekazując owe zbiory klanowi Luny. Wracając do tematu. Upiory owe to pradawne istoty i żadna znana nam moc nie jest w stanie ich pokonać. Zapoznałem się jednak z opisami sposobów walki z nimi. Dlatego jutro udaję się na pustynię by wprowadzić moją wiedzę w czyny. Nie wiem czy komuś się to już udało, ale z tego co rozumiem są tutaj osoby mające takowe doświadczenia co tylko polepsza moją ocenę własnych szans na zwycięstwo - Muadib mówił spokojnie, dostojnie i nie zdradzając jakichkolwiek emocji, jednocześnie nie był przyzwyczajony do tak długich wywodów więc chciał zakończyć swój monolog szybko - Dodam tylko trzy rzeczy. Nawet najbardziej walczenie soldackie klany szanują prawo poselstwa. Uszanujmy je i my. Natomiast Panie Visco, chciałbym przeprosić Pana w imieniu Unii za zachowanie co bardziej krewkich naszych braci. Po trzecie współpraca z nami oznacza dla was wspomożenie wroga swojego wroga a jak to się niegdyś mówiło... Wrogowie mojego wroga to moi przyjaciele... Chociaż na trochę. A i jeszcze jedno... Mogę wspomóc ewentualną wyprawę. Dziękuję.
Seeker usiadł i znowu przyglądał się reszcie zgromadzonych.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.
[/acronym][acronym='Skorzane rekawice, +0,1 ochrony']
[/acronym]
[/acronym]
[/acronym][acronym=',,Nikt nie zyje wiecznie", czyli jak zabic to, co powstalo z czelusci']
[/acronym][acronym='Tajemnicza ksiega, emanuje lekka moca']
[/acronym][acronym='Karta 2/4, czesc talii']
[/acronym][acronym='Plik z korespondencja, roznych autorow i dat']
[/acronym][acronym='Zaproszenie, informacja o zebraniu Rady w klanie ,,Luna"']
[/acronym]
[/acronym]
[/acronym]
