Aet spojrzał na Fiodora jakby ten powiedział zbyt wiele, po czym przechylił lekko głowę i rzekł. - Są sposoby na zniszczenie upiora. Jednakże próba poznania ich, kosztowała jednego z naszych towarzyszy życie. Nie jest to coś, co można od tak pojąć i poznać. - Monde przeciągnął się i ziewnął szeroko - Nie uda im się tu przybyć - skwitował. - "Luna" chce decydować co zrobić w sprawie upiorów, niech decydują sami dla siebie jeżeli jeszcze żyją. Jedynym miejscem zdatnym do podróży jest ten klan nomadów, chociaż przypuszczam, że nie będziemy mieli z kim tam już nawet porozmawiać... Kult Wielkiego K? Czy to nie ci co kombinowali z maszynami?
-Ten klan nomadów mi odpowiada. Rytualiści? Zamieszanie jakie mogłoby wyniknąć z powodu nieporozumienia i ich decyzji być może błędnej w sprawie upiorów mogłoby być zbyt kłopotliwe. Kto wie ile oni wiedzą, ile rozumieją. Łatwiej sprawy załatwić z prostszym ludem. I w spokoju być może mógłbym działać Choć może przydałaby się pomoc jakiegoś egzorcysty, to jednak spróbuje ponownie sam.-Pomyślał na koniec. Nie zamierzał dać za wygraną, i chciał jak najszybciej uwolnić Enchaya. Niestety brakowało mu fetyszy, ale z tym sobie jakoś poradzi.
Podczas drogi Muadib zdążył wypić esencję mocy aby zregenerować swoje siły duchowe. Od razu też poczuł się lepiej. Utracona moc wróciła jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Cała budowla i jej majestatyczny a zarazem mroczny klimat potrafiły odcisnąć się piętnem na każdym wędrowcu. Niegdyś miejsce życia starożytnych, obecnie jakiś rodzaj grobowca ich dorobku a może nawet ich samych. Mordechai bywał już w takich miejscach. Nie raz wyprawiał się do tego typu lokacji w towarzystwie mężnych siepaczy lub żerców aby stoczyć walkę z Ciemnością lub służyć im pomocą, gdy wróg okazał się nie wrażliwy na stal.
Kiedy przeglądali wyroby myśli ich przodków uwagę wiedźmiarza przykuła książka. -Kla... Klany? Klan... Hm... - myślał.
Przedmiot zaintrygował go na tyle, że schował go do swego ekwipunku. Zwykła ciekawość była na tyle silna, że nawet ktoś tak wyalienowany z materialnego świata nie mógł przejść obojętnie obok tego intrygującego starodruku.
O ile "grzebanie" w przeszłości było dla Mordechaia czymś ciekawym, wręcz przyjemnym to spotkanie z przyczepionym do sufitu plugastwem odczuł jako coś obrzydliwego. -Biedna istoto... Czym żeś się stała? - wyszeptał - Przygotujcie się. Znowu na mój znak.
Seeker nie miał czasu na wymyślanie co to nowych sposobów walki z plugawcami. Gdzieś w tych ruinach mogła kryć się wiedza, o której nawet nie śnił, wiedza, która co najważniejsze, mogła pomóc w walce z upiorami nawiedzającymi pustynię. Znów wyrysował symbol doskonałości - okrąg. Ręce splótł tak by też przypominały tę figurę. Zamknął oczy. Dziwna poświata otoczyła jego i żerców. Seeker na chwilę ukucnął, następnie wstał. Czynność powtórzył kilka razy jakby wyrażając kumulowanie swej energii. Po którymś razie wyprostował się i rozpostarł ramiona głośno wypuszczając powietrze z płuc: -Dusza jest potężniejsza niż materia. Materię da się kształtować. Umysł wiedźmiarza może ją modelować. Tego mnie uczono, świadomości ułomności rzeczy. Uzurze Wiedźmiarzu pobłogosław me czyny i oręż tych wojów! Teraz!
Muadib wysłał swą siłę wraz z wojownikami. Niewidzialne tarcze złożone z czystej mocy wiedźmiarza miały ich chronić przed ciosami bestii i ułatwić im skrócenie cierpień tego pokręconego stwora.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
- Kult Wielkiego K? Czy to nie ci co kombinowali z maszynami? – zapytał Aet.
Kyle przytaknął mu. - Nie ma z nimi żartów. Dysponują świetnym zapleczem technologicznym, więc jeśli im się nie spodobamy, będzie gorąco.
Podczas pertraktacji, większość osób optowała za przybyciem do nomadów. Szybko złożono namioty i osiodłano konie. Szturmowiec ruszył jako pierwszy, a obok niego dwóch czujnych przepatrywaczy. Dalej podróżowała reszta członków Zakonu. Ci, którzy tu dotarli musieli być najbardziej wytrzymali, aby przeżyć spotkanie z upiorami. Nie dziwiło więc dotychczasowej drużyny, iż dotrzymują im towarzystwa postawni mężczyźni z licznym odznaczeniami na klapach kurt czy okultystki o mocy tak wielkiej, że powietrze wokół ich sylwetek załamywało się bardziej niż pod wpływem żaru bijącego od piaszczystego podłoża.
Nomadzi nie byli w ciemię bici i dobrze zdawali sobie sprawę z faktu jakoby dłuższe przebywanie w jednym miejscu i to małą grupą, rokuje do stania się posiłkiem okropieństw, zamieszkujących spieczone gorącem ziemie. Swoje obozy przemieszczali co kilka dni, a mimo tego posiadali czas, aby wyuczyć się licznych sztuk, od kuśnierstwa począwszy na technomacji skończywszy. Byli również znani z wielkiej przywiązania do zasad honoru oraz zapału do walki.
Przpatrywacze dłuższy czas śledzili najmniejsze nawet ślady, kiedy wreszcie odkryli szlak, po którym poruszała się jedna z owych grup. Popędzono rumaki i po dwóch godzinach, zza wydm wyłoniły się spiczaste płótna jurt. Wszystkie wymalowano w krwistoczerwone, bojowe znaki, natomiast na czubkach utknięto proporce z orłami. Wokół obozu przechadzali się mężczyźni o ciemnej karnacji, ze złotymi sejmitarami w dłoniach. Gwardziści przeszukali przybyszów i zaprosili do środka, informując jednocześnie: - Każdy Unita jest u nas mile widziany, ale mamy swoje zasady. To tutaj bardzo ważne. Nie możecie wejść do żadnych pomieszczeń, bez zaproszenia, prócz wyszczególnionych namiotów. Wolno wam ewentualnie udać się do skryby kapitana i spróbować umówić się na audiencję. Jednak każdy wam powie, że ten starzec to uparty człowiek i niełatwo go przekonać.
Jurty były ustawione na planie koło, po którego środku stało żarzące się ognisko. Z lewej strony znajdowały się jurty dostępne dla wszystkich. Z prawej, prywatne – oznaczone czerwonymi tabliczkami. Tam mogli wchodzić wolno tylko mieszkańcy obozu. Na razie nikt z obecnych na prowizorycznym placu nie odezwał się do gości. Większość wojowników w białych turbanach, z jakich głównie składał się klan, ignorowało ich wręcz. Tylko nielicznie rzucali zaciekawione spojrzenia.
Sklep z podstawowym asortymentem | Golibroda | Tatuażysta | Przydział jedzenia Szkoła wojowników Leona Filthe (kilka połączonych namiotów) | Rzemieślnicy (jak wyżej) | Kowal | Jurta Kapitanadzielona z namiotem skryby
* * *
Mordechai’owi już raz udało się wytworzyć magiczną tarczę, chroniącą zerców. I tym razem postanowił zastosować ów trik. Wojownicy z resztą czekali na jego decyzję. Sami nie mogli działać, gdyż wystarczył nieostrożny ruch, aby zostać kolejną ofiarą.
Gdy Seeker począł wykonywać gesty rękoma, stwór od razu to podchwycił. Podpełzł do okultysty, wyciągając równocześnie długi ogon. Żercy czekali do ostatniego momentu. Muadib widział zaś już Nemezis. Pani jego koszmarów przedstawiła mu wizję, jak kreatura dopada ich wszystkich i z prędkością godną błyskawicy, pożera grupę. Przez moment, ciężko było odróżnić, co jest fikcją, a co prawdą.
Test Zaklinania Materii Muadiba i Nemezis (Muadib +1 za opis)
Siła Nemezis: 5
Trudność efektu – średni (+6), cel – pomoc (+1) = 7
Muadib zadaje 1 punkt obrażeń na Mocy.
Muadib zadaje 2 punkty obrażeń na Mocy.
Muadib zadaje 1 punkt obrażeń na Mocy.
Muadib zadaje 1 punkt obrażeń na Mocy.
Wiedźmiarz był spokojny i nie tracił jednakże panowania. Jego sposób bycia, specyficzny chłód oraz dystans, pozwolił mu nieraz pokonywać gorsze wizje w swojej głowie. Muadib skupił swoją siłę duchową i przypuścił na Nemezis kilka słabszych ataków. Duch bronił się, ale sam nie odpowiedział dostatecznie silną kontrą. Wreszcie obraz przegranej znikł, a pomieszczenie wypełniło światło bijące od wojowników. Żercy, jak tylko poczuli, że są już okalani barierą, ruszyli do ataku. Ich zwinność nie miała sobie równych. Z gracją, jeden po drugich wskakiwali na ściany, a następnie odbijając się od nich, szybowali ku stworowi. Kilka ostrzy zakręciło bezlitosne młyńce. Splugawiony próbował zaoponować, ale jego zdeformowane kończyny trafiały na niematerialny opór. Tymczasem był już krojony na małe kawałeczki. Fontanna krwi spłynęła na ziemię, nim wojownicy z powrotem na niej wylądowali.
Amber nie odzywała się. Kilka razy przemierzyła z pochodnią pomieszczenie, sprawdzając czy nie czai się tu coś więcej. Jak tylko upewniła się, że na razie są bezpieczni, ruszono do kolejnego z pomieszczeń.
Rzeczywiście, zajmowało ono przegniłą bibliotekę, gdzie na półkach widniały tomiszcza i dokumenty. Większość z nich rozpadała się zaraz po dotknięciu, ale parę ostało się w stanie, który pozwalał nawet na ich lekturę.
,,Ku przestrodze” wyniki badań naukowca, który zaobserwował symptomy nadchodzącej wojny
,,Nikt nie żyje wiecznie” czyli jak zabić to, co powstało z czeluści
W rogu pomieszczenia, za niewielką ladą znajdował się ponadto intrygujący obiekt. Był nim niewielki podest z umieszczoną obok maszynerią pełną okablowania oraz przełączników. Gruba warstwa kurzu świadczyła o bardzo długiej nieaktywności.
Fiodor nic nie mówiąc udał się do sklepu z podstawowym asortymentem. Chciał przejrzeć rzeczy do kupienia, może coś sprzedać lub zamienić.
Pomyślał również, że dobrym pomysłem byłoby odwiedzenie kowala. Podjechał do namiotu skryby aby z nim umówić się na wizytę u kowala. - Sprawa jest prosta.- Rzucił, gdy już go spotkał. - Chciałbym odwiedzić kowala. Prawdopodobnie tylko u ciebie mogę załatwić sprawę o "prywatnej audiencji", więc... Lepiej się zgódź... - Przebiegł zimnym wzrokiem skrybę.
Czekał na odpowiedź, jeżeli mógł tam pójść, ruszył do kowala i zapytał się o towary, a jeżeli nie - ruszył do tatuażysty.
Po wszystkim wrócił do reszty. - Co teraz? -
Zakończenie egzystencji plugawej istoty wydawało się wieńczyć ich podróż chociaż Muadib nie miał pewności co do tego drugiego. Wszystko wydawało się proste, wręcz banalnie proste. Potencjalna wartość znalezionych przedmiotów ewidentnie przewyższać trudy jakim byli poddani członkowie wyprawy. Wprawdzie jeden z żerców zginął, ale to i tak nie było ceną jakiej można się było spodziewać słuchając opowieści o przeklętych ruinach. Mordechai ujął w rękę plik listów, przyjrzał się mu z uwagą. Po chwili rzekł:
-Wiedza zapisana w tych przedmiotach może okazać się bezcenna dla nas. Właśnie znajomości tego z czym się mierzymy brakuje nam najbardziej - spojrzał Amber prosto w oczy - Musimy tego strzec.
Sam nie był pewny czy czasami nie przesadził z wzniosłością swej wypowiedzi, ale te same przeczucia, które podpowiadały mu, że to jeszcze nie koniec niebezpieczeństw, mówiły mu że księgi te trzeba sprowadzić do klanu Luny. -Może Morgan... - myślał wertując zapisane kartki.
Szybko oderwał się od lektury i ponownie spojrzał na panią generał. Bez słowa przekazał jej swój cały "dobytek" oprócz dokumentów z klanu Luny oraz księgi znalezionej wcześniej. Pozyskane teraz artefakty schował. -Gdy wrócimy udamy się od razu do Morgana. Chciałbym mieć świadka naszej rozmowy - zwrócił się do kobiety - Mogę liczyć na twoją pomoc?
Następnie zbliżył się do tajemniczej księgi. -To pewnie ta pułapka - wyszeptał - Idźcie na górę. Przetorujcie drogę. Jeśli nie wyjdę za godzinę... Nie muszę chyba mówić.
Kiedy jego kompani opuścili pomieszczenie Seeker został sam. Pstryknął palcami a na ich koniuszkach pojawił się płomień, którego nienaturalnie intensywny blask rozświetlił pomieszczenie. Wiedźmiarz podszedł do ostatniego artefaktu. Nie dotykał go a jedynie wbijał w niego wzrok. -Hm...
Odwrócił się i odszedł od przedmiotu na kilka kroków. Laską wyrysował na ziemi symbol nieskończoności. Stanął na nim tak iż każda z jego stóp znajdowała się wewnątrz jednego z "brzuszków" symbolu. Znów zaczął mruczeć coś niezrozumiałego pod nosem. Trwało to dobrą minutę po czym głośno klasnął w dłonie. Na kilka sekund znów zapadła cisza. Następnie zrobił to samo, ale mocniej i głośniej. Znów nastała cisz. Potem kolejny raz, i kolejny, i znowuż. Dźwięki były co raz szybsze i co raz głośniejsze aż przerodziły się w rytmiczne klaskanie. -Mmmmm... - Muadib wprowadzał się w trans rękoma wybijając prosty rytm.
Starał się zjednoczyć z przedmiotem i zbadać jego pochodzenie lub wyczuć jaką aurę emituje. Chciał wiedzieć czy jest to coś czego powinien się obawiać, coś do czego trzeba podejść ostrożnie. Szybko cząstka jego duszy jakby wyfrunęła z niego co wiedźmiarz zasygnalizował tym, iż przestał klaskać i szybko wyrzucił ręce przed siebie jednocześnie uginając się w kolanach. Czuł jak część jego samego wędruje w stronę przedmiotu i przenika go stając się jego częścią. Seeker wygenerował, czy może lepiej - wydzielił fragment swej mentalnej mocy w jakby odrębny byt, który żył już trochę własnym życiem, ale nadal był z nim na tyle połączony aby Muadib widział, czuł i rozumiał to co odczuwa, widzi i poznaje tenże skrawek jego jestestwa.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
-Enchay, chyba mamy chwilę czasu. Co powiesz na kolejną próbę? Nie patrz tak na mnie. Ja się po prostu nie poddaje.
Williar chciał wykorzystać chwilę spokojnego czasu, by odbyć egzorcyzmy. Już po pierwszej próbie był pełen nowych pomysłów. A teraz był dużo niebezpieczniejszy. -Będę potrzebował jakichś desek, płaskich średniej wielkości elementów i kilka kijów... Byłoby dobrze jakbyś czegoś poszukał. Ja się muszę czymś zająć.
Nightroad zebrał trochę rzadkich i suchych roślin po czym zaczął je zwijać by uformować z nich krzyże. Dowód skuteczności metod przedstawionych przez Rizo już miał. Gdy przygotował dwa krzyże zaczął skupiać na nich swoją duchową siłę i się modlić. Z jednego wykonał dwa Amulety Matriarchini Mirel, bezpośrednio zwiększające siłę jego egzorcyzmów. Po czym postanowił uciąć sobie krótką drzemkę, by wypocząć czekając aż Enchay będzie gotowy oraz będzie miał materiały o które prosił. W między czasie poprosił dwoje osób o drobną pomoc przy egzorcyzmach. Być może ktoś mu się przyda.
- Pójdę z Tobą - Monde rzekł do Fiodora. - Muszę udać się w te same miejsca. - Miał nadzieję dostać amunicję i brakujące części uzbrojenia.
Gdy zbliżyli się do namiotu skryby, a Fiodor poprosił go o pozwolenie, Aet spojrzał na inkwizytora z ironicznym wyrzutem. - Musimy tylko ulepszyć i uzupełnić swój ekwipunek. Bez tego ciężko nam będzie usunąć upiory... - rzekł do skryby przybrawszy ton, którym dawał podświadomie poznać, iż Nomadzi to ich ostatnia szansa.
W sklepie przywitała gości młoda handlarka o kremowej skórze. Większość towaru trzymała w szklanych słojach, gdyż wszędobylski piasek dostawał się do każdej szczeliny czy luki. Podczas transakcji dziewczyna cały czas bacznie lustrowała przybyszy. Wyraźnie była zainteresowana obcymi.
[Kupno, Podstawowe]
Aet - 100 denarów Fiodor – 185,6 denarów
Antydot5 den
Tytan +2 do testów walki podczas starcia, silnie toksyczne 7 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 20 den
Silna mikstura Mocy +3 do utraconej Mocy 20 den
Pochodnia1 den
Sieć2 den
Lina2 den
Plecak +6 dodatkowego miejsca w ekwipunku 25 den
[Sprzedaż (Fiodor)]
Fiodor – 185,6 denarów
Zaklęta srebrna katana +1 obrażeń (+1 obrażeń przeciw splugawionym) | Moduł Teleporter (wymagający test Zaklinania Materii lub 4 Mocy) 60 den
Zaklęty Mściciel +2 obrażeń, +1 do Walki Bronią115 den
Stalowy hełm +0,6 ochrony 25 den
Wzmacniany kirys z peleryną +0,8 ochrony 45 den
Rękawice Obrony +0,7 ochrony 37 den
Ciemna szata dolna +0,8 ochrony 45 den
Zaklęte Buty Sprintu +0,8 ochrony, +1 do Przeprawy70 den
Esencja lecznicza x2 +2 utraconego zdrowia 7 den
Tytan +2 do testów walki podczas starcia, silnie toksyczne 3 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 10 den
Silna misktura Mocy +3 do utraconej mocy 10 den
Antydot2 den
Cierpki wizjoner x2 palony, potrafi zesłać wizję zmarłej osoby 15 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Stalowe nagolenniki +0,7 ochrony 37 den
Koń100 den
[Sprzedaż (Aet)]
Aet – 100 denarów
Świetlisty łuk +2 obrażeń 40 den
Peleryna Mrocznego Okultysty +0,7 ochrony 37 den
Skórzane rękawice +0,1 ochrony 2 den
Ciemna szata dolna +0,8 ochrony 45 den
Lina1 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Tunika Protekcji +0,5 ochrony 20 den
Spodnie Protekcji +0,3 ochrony 12 den
Śruby20 den
Koń100 den
9 rzucanych sztyletów11 den
9 strzał +1 obrażeń od trucizny 14 den
Potem dwójka skierowała się do skryby. Stary wyga był niegdyś wojownikiem, jak wszyscy w tym klanie. Jego obecny wiek nie pozwalał jednak na awanturnicze życie, toteż sędziwa głowa zajmowała się teraz kwestiami organizacji klanu oraz kronikarstwa.
Ów mężczyzna, imieniem Ray, nadal jednak zdawał się żyć przeszłością. Gdy tylko Aet i Fiodor weszli do jego namiotu ujrzeli, że drewniane półki, jakimi wypełniono pomieszczenie uginają się pod ciężarem wojennego trofeum wszelkiej maści: czaszek stworów, skalpów czy zdobycznej broni. Na ścianie wisiała zaś mapa Rubieży, gdzie Ray zaznaczał lokacje swoich dawnych wojaży. Czerwone kreski prowadziły niemal w każdym kierunku, prócz dalszych ziem Ebionitów.
Zasuszony Soldat odgarnął siwe włosy z czoła i spojrzał bezwiednie na dwójkę. Nosił gruby kaftan, wyszywany srebrnymi nićmi. Na klapie widniały ordery ze smoczymi symbolami. Fiodor nachylił się ku biurku i wnet przeszedł do rzeczy. Jak to inkwizytor, nie bawił się w ceregiele. - Sprawa jest prosta. Chciałbym odwiedzić kowala. Prawdopodobnie tylko u ciebie mogę załatwić sprawę o "prywatnej audiencji", więc... Lepiej się zgódź... - Musimy tylko ulepszyć i uzupełnić swój ekwipunek. Bez tego ciężko nam będzie usunąć upiory... – dorzucił Aet.
Ray nie zmienił miny. Zmrużył oczy, aby lepiej się przyjrzeć interesantom. - Niedługo byśmy pożyli, gdyby przyszło nam ufać każdemu, kto się u nas zjawi. Macie pojęcie ilu agentów wroga przemyka się tutaj, mówiąc że swojacy?
Nikt nie odpowiedział. Fiodor tylko spoglądał na starca, mając nadzieję, że jego ton był jednak dostatecznie władczy, aby pokazać kto tu naprawdę rządzi. W takich sytuacjach przekonywał ludzi za pomocą subtelnego nacisku, a nie siły argumentów.
Test Pasji Fiodora i Ray’a
Fiodor przeważa 2 przebiciami.
Ray odchylił się na miękkim fotelu, nie spuszczając wzroku z przybyszy. Odetchnął głęboko, wydął nozdrza. Fiodor także nie okazywał żadnych oznak słabości. Z dziarsko podniesioną głową i wypiętą piersią, prezentował się jako człowiek, który nie uznaje odmowy. - Coś mi jednak mówi, że macie dobre intencje. Możecie odwiedzić kowala, ale pod jednym warunkiem. Ty, przepatrywaczu wspominałeś coś o upiorach. Powiedzcie więcej. Co konkretnie zamierzacie?
* * *
Williar potrzebował ledwie paru chwil, aby być gotowym do utworzenia fetyszy. Poświęcając część własnej mocy, przelał ją do krzyża, wykonanego z roślin. Powoli zielony pędy zmieniały kształty, by….
2x Wymagający (3) Test Zaklinania Materii Williara (-4 Mocy)
Test udany.
Test udany.
…uformować się w niewielkie amulety.
2x Amulet Matriarchini Mirel dodatkowa kość do egzorcyzmów
Nie była to trudna sztuka dla doświadczonego egzorcysty, choć po wykonaniu jej, czuł się sporo zmęczony. Nikt jednak nie ufał mu na tyle, aby wpuścić go do domu na odpoczynek. Williar zmuszony był znaleźć po prostu ustronne miejsce i opierając się o spękany murek, przedrzemać w cieniu. Taki sen nie zregenerował jednak w pełni jego sił (+2 Mocy). Gdy obudził się i poszedł zobaczyć, co z Enchay’em, Naxume oraz Quahron przynieśli mu potrzebne części. Sami również zaproponowali pomoc w egzorcyzmie.
* * *
Mordechai schował znaleziska, pozostawiając na wierzchu listy, które teraz przeglądał. Czasem odrywał się od lektury, aby wymienić zdanie z Amber. - Gdy wrócimy udamy się od razu do Morgana. Chciałbym mieć świadka naszej rozmowy . Mogę liczyć na twoją pomoc?
Kobieta skinęła głową. - Jasne. Udowodniłeś swoją wartość i jak tylko wrócimy, możemy do niego iść. Zostajesz tu? Dobrze, będziemy kręcić się w pobliżu.
Amber skinęła na żerców, po czym bezszelestnie grupa opuściła pomieszczenie. Muadib zdążył do tego czasu przeczytać listy. Ich zawartość była wielce intrygująca, tym bardziej, że pochodziły z czasów przed wojną lub podczas niej, to jest z okresu, o którym tak mało wiadomo. Pierwszy był zapisany drżącą ręką. Ktoś napisał go chaotycznym stylem, pod wpływem silnego wzburzenia.
Droga Kasandro,
Nie wiem czy już oszalałem, a może tylko wyobraźnia płata mi figle? Wiem, że jesteś jedyną osobą, jaka mnie rozumiała na tym szalonym świecie. I tylko ty możesz dać wiarę w moje słowa. Wiedz, że w mojej głowie dzieją się rzeczy straszne. Zdaję sobie sprawę, że z nami koniec, ale MUSISZ mi pomóc. Od kilku dni bóle się nasilają. Czuję, jakby czaszka miała mi eksplodować. Mam wizje. Nie wiem skąd się wzięły i nie do końca je rozumiem, ale ich makabra przerasta ludzkie wyobrażenie. Czasem, nawet w środku dnia po prostu widzę to, co ma nadejść. Ja po prostu to wiem, to wszystko się wydarzy. Płonące postaci z demonicznych domen, skrzydlate upiory, masowe mordy… te zdarzenia są tak realne, jakbym mógł je dotknąć czy poczuć. W desperacji, skierowałem się do pewnego jasnowidza. Wiem, wiem, sam zawsze śmiałem się z tych, jak to wtedy nazywałem ,,ściemniaczami za dychę”. W każdym razie facet powiedział mi, że niektórzy ludzie zwyczajnie rodzą się z wieszczymy zdolnościami. Czemu akurat trafiło to na mnie? Jeśli mamy tak marnie skończyć, dlaczego nie mogę dożyć swych dni w błogiej nieświadomości? Błagam, przyjedź. Zawsze byłaś mi życzliwa. Przyjedź i pomóż mi, przekonaj że to wszystko jest moim wariactwem. Sam nie potrafię już mierzyć się z obrazami w mojej głowie…
Druga wiadomość, stanowiła notatką sporządzoną o wiele schludniej. Musiał spisać ją ktoś pedantyczny i ułożony.
14 maja 2079
Joe, mój przyjacielu. Nawet nie jesteś w stanie uwierzyć w doniosłość mojego odkrycia. Jako człowiek nauki i rozumu, zanegujesz w ogóle jego istnienie. I nie dziwię się Tobie, sam bym tak zrobił jeszcze miesiąc temu. Pytasz mnie dlaczego tak długo milczałem. Jak mogłeś się przecież domyślać, prowadziłem badania, a ich intensywność nie pozwala mi na poświęcanie czasu na cokolwiek innego prócz sen czy jedzenie. Posłuchaj mnie. To przełom. Porzuciłem badanie dotychczasowej fauny. Udało mi się bowiem schwytać wielce osobliwe stworzenie, z jakim współczesna nauka nie miała do czynienia. W starym lesie, na południe od mojego domu, pochwyciłem ów gagatka. Często zastawiam tam z asystentami wnęki, aby złapać kolejne egzemplarze do badań. Stwór przypomina człowieka, ale tylko sylwetką. Posiada ropiejącą, owrzodzoną cerę, a jego twarz to prawdziwa groteska. Chociaż narządy wewnętrzne dawno uległy rozpadowi, według mojej sekcji, żył on jeszcze długi czas po ich zniszczeniu. Mamy tu do czynienia z kreaturą pochodną człowiekowi. Może to brakujące ogniwo ewolucji? Lub jakaś mutacja? Nawet nie wyobrażasz sobie jaki jestem podekscytowany. Szkoda tylko, że ów stworzenie było martwe, kiedy je pochwyciłem, ale żywo wierzę, iż uda mi się pozyskać żywego osobni… List urywa się, dolna część jest postrzępiona. Widać zacieki po krwi.
Po zakończeniu lektury, Muadib zbliżył się do urządzenia. Zastanawiało go przeznaczenie maszyny. Obiekt był sporych rozmiarów, a liczba kabli świadczyła o dużym zaawansowaniu technologicznym tego dzieła. Seeker użył swych mocy, aby zbadać, do czego służył ów, enigmatyczny przyrząd. Okultysta dobrze wiedział, że nawet najmniejszy przedmiot posiada indywidualną aurę. Zawiera się w niej historia owego, także jego zastosowanie i przeznaczenie. Skupił się toteż, próbując ujrzeć oczyma duszy, z czym na do czynienia.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis (Mordechai +1 za opis)
Trudność efektu – łatwy (+3), cel – neutralny (+2) = 5
Mordechai zadaje 1 punkt obrażeń na Mocy.
Nemezis pojawiła się tylko na chwilę. Nie zsyłała wizji, nie straszyła porażką. Muadib momentalnie wypchnął ją z umysłu. Oczy zaszkliły mu się pod wpływem magii. Kolory wokół poczęły się zmieniać, a sama maszyna przeistoczyła się w świadomości okultysty nie w widzialny obiekt, a wiadomość. Rytualista zrozumiał, że zawiera ona informację z przeszłości. Podest służył wyświetlaniu obrazu, który ktoś zachował w niej w formie zaszyfrowanej informacji. Nie doszukał się natomiast złej woli twórcy tego reliktu.
Fiodor w sklepie sprzedał swoje stare, stalowe nagolenniki i cierpkie wizjonery, oraz kupił 2 mikstury mocy i 1 zdrowia. Potem podziękował i wyszedł.
Fiodor obległ Aet'a spojrzeniem pełnym złości i ogromnej furii. Obrócił się do starca. - Słuchaj... - Rzekł ze spokojem. - Wiadomo, krew nie pysk, jednak o niektórych sprawach lepiej siedzieć cicho. Zdradzę ci tylko, że gdy załatwię sprawę u tego kowala, ty nie będziesz musiał martwić się o własną dupę... -
Inkwizytor dalej pozostawał nieugięty i za nic nie chciał zdradzić informacji o Vash-Anem.
Gdy już szli do kowala, soldat zwrócił się do Monde. - Słuchaj, nie mów nigdy o tych sprawach "nieznajomym". -
Wszedł do kowala, mówiąc, że dostał takie pozwolenie od skryby. Zaczął oglądać jego przedmioty.
Aet będąc w sklepie z podstawowym asortymentem, wyciągnął z własnych toreb śruby, tunikę protekcji i spodnie protekcji. - To chciałbym sprzedać - rzekł do sklepikarki, po czym wskazał silną miksturę leczenia - a to kupić.
Spojrzenie Fiodora nie wywarło na przepatrywaczu żadnego wrażenia. Za długo byli już razem w podróży. - No bo, podobno niebezpiecznie na piaskach jest - odrzekł wzruszając ramionami w geście ukazania ostentacyjnie udawanej głupoty - ale mój towarzysz ma rację, mniej bezpieczne jest zadawać zuchwałe pytania - dodał nie zmieniając pozy. Monde uważał, iż gromadzenie tego typu trofeum co skryba, jest najzwyczajniejszą głupotą, przede wszystkim, że jakiekolwiek szczątki zaczynają śmierdzieć po krótszym lub dłuższym czasie w pustynnej temperaturze. Niekiedy nie pomaga nawet przechowywanie w beczce z solą lub w słoju z miodem.
W drodze do kowala Aet usłyszał zawoalowane ostrzeżenie. - Czasem można trochę zdradzić, gdy ukazanie paskudnej facjaty infamisa nie sparaliżuje strachem oponenta, chociaż tym razem Ci się udało... - zripostował inkwizytora przybrawszy wpierw ironiczny uśmieszek. - Chodźmy już do tego kowala.
Williar odpoczął, to jednak nie starczyło. Czuł nieprzyjemną słabość. Nie mógł tak stanąć do starcia. Zjadł i napił się, by nie odczuwać nic co by go rozpraszało. Pobieżnie rzucił okiem na sakwę chwilę się zastanowił i pobiegł w stronę namiotów poszukać jakiegoś sprzedawcy. Wpadł do pierwszego namiotu, jakiego mu pokazano gdy zapytał o kupca, i postarał się sprzedać nagolenniki które zagracały mu plecak oraz pelerynę. Póki co mógł się nią co najwyżej wytrzeć po myciu. Jeśli dalej czuł braki w swej mocy zakupił miksturkę od razu ją wypił i odłożył butelkę: -Poproszę jeszcze tego cuda... Chwileczkę, zerknę ile mi denarów zostało... I ile tu uniosę.
Ostatecznie zakupił tyle mikstur, na ile mógł sobie pozwolić, czy to z limitu gotówki, czy miejsc w plecaku. W takim stanie ruszył przygotować rytuał.
...
-Dziękuję, że czekaliście. Zresztą jeśli nie lubicie od czasu do czasu przywalić łopatą komuś to i tak nic tu godnego uwagi nie znajdziecie. Tyle dobrego, że prostota okolicznych powoduje, że rzadko wtykają nosy w nieswoje sprawy. Zaplanowałem coś lekko eksperymentalnego.
Nightroad zaczął tworzyć znaki na ziemi rytualne. Trzy pentagramy wielkości jak poprzedni, pierwszy wielkości ludzkiego ciała, drugi wielkości, by w pięciokącie powstałym zmieściła się czaszka, i trzeci, w linii prostej, by na środku, w pięciokącie stanął egzorcysta. Następnie czwarty krąg narysował wokół tych trzech z pentagramami. Wszystkie kręgi ozdobił słowami modlitw i litanii. Z pentagramu, w którym miał leżeć Enchay z ramienia gwiazdy na którym będzie leżeć ręka opętana poprowadził słowami modlitw ścieżkę do czaszki, czyli środkowego pentagramu.
Następnie wziął Materiały jakie mu przyniesiono. Deskę z kijem połączoną wzdłuż oraz jakoś zwykłą deskę. -Enchayu, podejdź tu. Widzisz tą długą deskę? Dobrze, ja tu przymocuje mały fragment drewienka jakiegoś... Podczas Rytuału będziesz na tym leżał. Będzie ci niewygodnie ale to tylko chwila. Będziesz miał w poprzek tą luźną deskę. Gdy podniosę prawą rękę w górę łokciami poprzeczną deskę popchniesz w górę, by stanęła na tym drewienku co umocowałem.
Nie powiedział mu jednak po co to robi. Nie było potrzeby. Słowa modlitw napisał wzdłuż desek, z centralnym kręgami na środku desek. W poprzecznej zrobił wyżłobienie, by odpowiednio się przesuwała. W ten sposób, że gdy Enchay ją przesunie znaki połączą się tworząc ochronny krzyż. -Quahronie, Naxume. Podajcie mi kolejną deskę przymocowaną do kija... Tamten krzyż w pewnym sensie jest twój Quahronie. Gdy podniosę rękę w górę Enchay przesunie poprzeczną część krzyża. Aktywuje to ochronny znak. Naxume. Wtedy ty tą deskę trzymając z odległości na kiju przesuniesz na piersi Enchaya, po czym Quahron pociągnie na krzyżu za kij, który trzyma pionową część. I zabierzecie go jak najdalej. Ile sił w nogach. Gdy zniknę wam z wzroku możecie przestać go ciągnąć. I wszyscy uciekać na piechotę. Chcę sam na sam zostać z przyjacielem.
Egzorcysta tym razem nie zaniedbał nic. Postarał się o silną ochronę. By nie przyjemnie było podążać za nimi upiorowi narysował im na plecach znaki ochronne. Także Enchayowi. Po czym sobie samemu na dłoniach.
Na koniec wziął Dwie deski z kijami i na jednej narysował znak Yin-Yang, z czego stronę symbolizującą zło narysował tylko delikatnie. Na drugiej narysował krzyż. Resztę narzędzi odrzucił. Ustawił w środkowym kręgu na ziemi czaszkę. Dał znak Enchayowi, by położył się jak się umówili. Ustawił fetysze - Amulety po swojej prawej, i lewej stronie. Postanowił skorzystać z nich już teraz. Wszystko stawia na silny atak. Przesunął ręką po flaszkach z miksturami, które kupił, zamierzał pić gdy tylko straty mocy przekroczą możliwość pojedynczej mikstury. Przeliczył je jeszcze raz, by w tracie walki wiedzieć, na ile go jeszcze stać.
Ostatnie Dwie deski postawił za plecami, opierając kije na ramionach. -Uzurze Wiedźmiarzu, wspomóż mnie w tej walce, poprzednie starcie przegrałem, teraz muszę raz na zawsze unieszkodliwić to zło, by nigdy już nie dotknęło żadnego Unity.
Rizo, pobłogosław proszę mnie i daj mi siłę ducha, bym mógł pokonać to zło. Nie jest to nasz główny wróg, lecz również silny i niebezpieczny, i raz mi już to udowodnił. Tym razem ja muszę mu udowodnić jak silni są Unici.
Egzorcysta spojrzał Na Enchaya, Quahrona i Naxume. -Panowie... Pani. Zaczynamy!
Nightroad posłał poprzez nogi duchową energię wypełniając nią kręgi, by zmusić upiora do wyjścia. Zaczął go wyciągać z ciała Enchaya. Oplatał plugactwo swoją duchową mocą i ściągał w swoją i czaszki stronę.
Gdy wydostał upiora z ręki Enchaya podniósł rękę, by dać mu znak do przesunięcia deski łokciami. Gdy ten to zrobił Poczekał aż Naxume położy na nim kolejny znak, a Quahron go wyciągnie. -Nimi się nie przejmuj upiorze. Masz tu większy problem. Myślisz, że to wszystko, co zamierzałem zrobić? Starcie dopiero się zaczyna.
Williar uderzył w kije wystające mu znad ramion i je złapał, pociągając. Deseczki na kijach przesunęły się, po czy skrzyżowały się ale nie za plecami, a przed piersią egzorcysty, kijami wspierając się na ziemi, nad ramionami rysowały mu się natomiast dwa znaki z desek. Wyprostował ręce i aktywował fetysze, po czym przypuścił mentalny atak. Ogniskował go przez czaszkę wsysając upiora do niej. Widział już tylko upiora, czaszkę, i światło duchowe bijące ze znaków które dziś narysował. Nie widział piasków, osady, nic co by go rozpraszało. Skupiony był jedynie na walce.
Mordechai wertował kolejne strony przyglądając się starożytnym zapiskom.
-Czyli byli ludzie, którzy wiedzieli co nadejdzie... Ciekawe dlaczego tych mędrców nie wysłuchano? Czyżby nasi pradziadowie zbyt ufali maszynom? Hmm... - mówił sam do siebie i przerzucił wzrok na kolejny list - Pierwsi splugawieni, zwiastuni zagłady... Śmierć, Głód, Zaraza... I jakieś wojska... Słaba materia nie dała rady...
Korespondencja okazała się intrygującym źródłem informacji. Mimo że treści w niej zawarte były mocno wyrwane z kontekstu i tak odkrywały przed czytelnikiem rąbek tajemnicy. -Marność nad marnościami i wszystko marność - znów mówił do siebie parafrazując czytaną niegdyś starożytną księgę.
Następnie przystąpił do rytuału. Kiedy jego ekstatyczny trans się skończył a natura przedmiotu została poznana Seeker podszedł do niego i uruchomił go. -Co masz mi pokazać cudaku? - myślał włączając urządzenie.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
Kowal był milczącym jegomościem o solidnej posturze i dziwnej aparycji. Poruszał się powoli, lecz w sposób wielce rozważny, jakby analizował każdy swój ruch. Stał w ciszy, jeśli nie liczyć komentarzy, jakie kierował szeptem do samego siebie. Gdy usłyszał, że dwójka ma pozwolenie, wskazał im ręką, aby spojrzeli za drewniany kontuar.
[Kupno, Broń]
Aet - 132 denary Fiodor – 192,6 denarów
Sejmitar +1 obrażeń 35 den
Lanca (dwuręczna) +2 obrażeń 80 den
Oprawca +2 obrażeń 150 den
Chwała Wojownika +3 obrażeń 400 den
Łuk jesionowy +2 obrażeń 65 den
,,Południowa Gwiazda” +3 obrażeń 200 den
Kusza zwykła +2 obrażeń 65 den
10 strzał2 den
10 bełtów2 den
[Kupno, Zbroje]
Aet - 132 denary Fiodor – 192,6 denarów
Turban +0,5 ochrony 35 den
Nomadzki czepiec +0,7 ochrony 75 den
Zbroja Pustynnego Podróżnika +0,8 ochrony 90 den
Chluba Zaklinaczy +0,9 ochrony, +1 do Czujności165 den
Rękawice Obrony +0,7 ochrony 75 den
Spodnie Pustynnego Podróżnika +0,8 ochrony 90 den
Sandały +0,4 ochrony 35 den
Buty podróżnika +0,7 ochrony 75 den
Podwójnie wzmacniana tarcza +0,8 ochrony 90 den
[Sprzedaż (Fiodor)]
Fiodor – 192,6 denarów
Zaklęta srebrna katana +1 obrażeń (+1 obrażeń przeciw splugawionym) | Moduł Teleporter (wymagający test Zaklinania Materii lub 4 Mocy) 60 den
Zaklęty Mściciel +2 obrażeń, +1 do Walki Bronią115 den
Stalowy hełm +0,6 ochrony 25 den
Wzmacniany kirys z peleryną +0,8 ochrony 45 den
Rękawice Obrony +0,7 ochrony 37 den
Ciemna szata dolna +0,8 ochrony 45 den
Zaklęte Buty Sprintu +0,8 ochrony, +1 do Przeprawy70 den
Esencja lecznicza x2 +2 utraconego zdrowia 7 den
Tytan +2 do testów walki podczas starcia, silnie toksyczne 3 den
Silna mikstura lecznicza x2 +3 do utraconego Zdrowia 20 den
Silna misktura Mocy x3 +3 do utraconej mocy 30 den
Antydot2 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Zaklęty kolczyk aktywowany, uodparnia na strach (można użyć 2 razy) 30 den
Koń100 den
9 rzucanych sztyletów11 den
9 strzał +1 obrażeń od trucizny 14 den
Silna mikstura lecznicza +3 do utraconego Zdrowia 10 den
* * *
Podczas gdy towarzysze Williara oddawali się zakupom, ten postanowił raz jeszcze zmierzyć z się z upiorem Enchay’a. Tym razem podszedł do sprawy wyjątkowo poważnie. Już raz przegrał walkę, ale jego nieustępliwy duch kazał wciąż próbować. Najpierw Rytualista słusznie uzupełnił zapasy własnej mocy. Jeszcze w sklepie wypił jednym haustem miksturę oraz poprosił o następne, wypychając nimi skórzany plecak. Handlarka patrzyła na niego ze zdziwieniem, ale ostatecznie zajście było jej obojętne – ważne że znalazł się klient na jej towary.
Nadszedł czas rozpocząć właściwy ceremoniał. Nightroad usadowił się kawałek od namiotów. Na piasku wyrysował pentagramy oraz okalający je krąg. Następnie zaczął tłumaczyć śniącemu, co ma robić podczas rytuału. Williar zamierzał połączyć znaną mu mistykę z symboliką jakiej nauczył go Rizo. Czegoś takiego nie próbował on, ani nikt mu wcześniejszy. W wyniku połączenia tego typu mocy mogła zrodzić się tylko ogromna katastrofa lub chwalebne zwycięstwo. Na koniec wykorzystał fetysze, oznaczył kompanię defensywnymi znakami i wyrysował święte oznaczenia. Wreszcie stanął po środku jednego z pentagramów i zaczął egzorcyzm.
Pierwszy krok stanowiła aktywacja magicznego kręgu. Jako że był większych rozmiarów, musiał skupić się bardziej niż dotychczas przy tym etapie.
Trudny (4) test Dominowania Ducha
Test udany.
Symbole wyrzuciły do siebie iskry. Magiczna aura rozlała się wokół trzech pentagramów. Nadszedł czas starcia. Williar zaczął je od lekkich fal, wysyłanych ku Enchay’owi. Czuł obecność upiora. Duch był niespokojny, gdyż z pewnością wiedział, co się święci. Jego nerwowość objawiała się u egzorcysty lekkim pulsowaniem skroni. Wiedział zatem już, że przeciwnik jest podenerwowany. Mogło to zgubić złego ducha, ale i dodatkowo rozwścieczyć.
Oczyma duszy ujrzał jak niematerialny stwór o konsystencji gazu, wyłania się z ciała śniącego. Nadal jednak nie zamierzał go opuścić, wyładowania mocy wokół niego oscylowały wokół ręki młodego okultysty. Gdy Enchay usłyszał komendę, drżącymi rękoma przesunął deskę. Upiór zadygotał. Naxume oraz Quahron również wypełnili komendy. Wtedy Williar uderzył. W mgnieniu oka pochwycił uchwycił kije, wokół rozbłysły święte znaki. Stwór zawył, w jednym momencie on i Nightorad zmierzyli swe moce. Piasek wzbił się w powietrze, wirując prędko w słupach wokół miejsca rytuału. Zaciekawieni nomadzi wychodzili z domów i wskazywali palcami na pole walki.
Test Dominowania Ducha Williara i Nieznanego upiora (Williar +1 za magiczne kręgi, +2 za fetysze, +1 za opis, +1 za święty symbol)
Williar zadaje 6 punktów obrażeń na Mocy.
Potężny huk przetoczył się okolicy. Starcie dwóch potężnych jestestw wywołało istną burzę energetyczną. Co chwila ziemia dręczona była wstrząsami, a w niebo waliły gromy. Niemniej spektakularny obraz widział przed sobą Williar. Niekształtny upiór został niemal rozerwany przez jego energię. Duch znacznie osłabł, ale nie poddawał się. Resztkami sił uderzał coraz w egzorcystę, rzucając niezrozumiałymi przekleństwami w echomenie.
Test Dominowania Ducha Williara i Nieznanego upiora (Williar +1 za magiczne kręgi, +1 za opis, +1 za święty symbol)
Williar zadaje 8 punktów obrażeń na Mocy.
Nie było litości. Williar postawił wszystko na jedną kartę. Zmusił się do wykorzystania całego zapasu swojej energii. Jego atak przypominał tajfun – mentalna fala wyrzuciła upiora z ciała Enchay’a, rozrywając przeciwnika na drobne kawałeczki. Ten cierpiał niewysłowione katusze, gdyż jego krzyk usłyszano nawet w promieniu paru kilometrów. Wreszcie zespolił się na nowo i został wessany do czaszki.
Po wszystkim zapadła głucha cisza i tylko ryk upiora dzwonił jeszcze w uszach. Quahron i Naxume otrzepywali się właśnie z piasku, stojąc tam, dokąd udało im się uprzednio uciec. Nomadzi zbliżali się powoli, wysuwając głowy do przodu i komentując zdarzenie między sobą. Sam Enchay był w szoku, spoglądał na swoją rękę i zaraz przenosił wzrok ku czaszce. Ta mieniła się od środka zielonym światłem. Powoli obróciła się ku Williarowi. Gdyby kości były bardziej fleksyjne, skrzywiłaby ona groźnie brwi. Teraz po prostu starała się po prostu wyglądać buńczucznie.
Nawiedzona czaszka
- Tej, ty tam. Gnoju zawszony. Coś ty zrobił najlepszego? Lubiłem tamto ciało. Żądam natychmiastowego powrotu! – więzień zaczął się odgrażać.
Enchay wytrzeszczył oczy. Ujął zdrową już ręką czaszkę i spojrzał jej w oczodoły. - Niesamowite. Upiór jest teraz twoją własnością. Pokonałeś go, ale równocześnie nie wrócił do Pomroku. Słyszałem, że można zawładnąć mocami upiorów, ale nie sądziłem, że to istotnie prawda. - Ja ci dam zawładnąć! Wypuście mnie stąd! – kościany czerep zaczął drzeć się wniebogłosy.
Tymczasem nikt nie zauważył, że w zgromadzeniu pojawił się ktoś jeszcze. Dopiero teraz zwrócił na siebie uwagę głośnym chrząknięciem.
Wojownik ubrany był w lekką, acz bardzo wytworną zbroję. Jego oczy nienaturalnie świeciły złotym blaskiem. Williar wnet rozpoznał w nim wybrańca przodków. Inni nomadzi pochylali przed nim głowę, kilku przyklękło na jedno kolano. - Twoja robota? – zapytał zamaskowany kapitan - Rozumiem. Myślę, że ty i przyjaciele powinniście mnie odwiedzić. Teraz. - Hej! A co ze mną!? Wciąż tu jestem! – zawołał skrzeczący głos.
(Williar +1 do wybranego atrybutu)
* * *
Mordechai przetrawił zawarte w listach informacje z zainteresowaniem. Przez wiele lat rozmaici szabrownicy daliby się pokroić na małe kawałeczki, aby przeczytać choć fragment zapisków z przeszłości. A teraz on, trzymał owe pozostałości i poznawał enigmę dawnych, mrocznych zdarzeń.
Seeker spojrzał na maszynę. W kwestii technologii nie znał się za dobrze, więc pozostawało mu wciskać kolejne klawisze, w nadziei, że któryś uruchomi konstrukcję. Po pięciu minutach eksperymentowania przy pulpicie, mechanizm zamruczał cicho. Niski dźwięk, dochodzący ze środka nasilał się, a gdy wszystkie operacje zostały uruchomione, nad podestem pojawił się obraz jakiegoś człowieka. Zarówno wizja jak i fonia były zniekształcone, niektóre fragmenty urywały się, jednak całość i tak pozostawiała niesamowite wrażenie.
- Witaj. Kimkolwiek jesteś, wiedz że zostawiłem tą wiadomość dla ciebie. <kszszsz> nazywali mnie wariatem, a większość przyjaciół odwróciła się ode mnie. Wszystko przez badania jakie prowadziłem. <kszszsz>, nie była to bezpieczna materia, ale już taki byłem. Lubiłem wyzwania, a nieznane pociągało mnie. Zacząłem interesować się niekonwencjonalnymi naukami jak astrologia, alchemia czy okultyzm. Współcześni mi <kszszsz> nie uznają już tego typu spraw. Wszystko zastąpili zimną logiką i <kszsz> w rozum. Ja tymczasem wiem, że istnieją na tym świecie siły, których nie jesteśmy w stanie objąć umysłem. I zdaję sobie sprawę, iż <kszszsz> i obrócą znaną nam rzeczywistość w padół łez. Nie mam pojęcia skąd pochodzi ta siła czy dlaczego nas obrała sobie za cel. Nie mamy z nią większych szans. Dlatego postanowiłem założyć <kszsz> archiwum, aby pamięć o nas nie zamarła. Wraz z kilkoma przyjaciółmi, którzy jako nieliczni podzielają wyniki moich badań <kszszsz> spisaliśmy w rozmaitych tomach stan naszej wiedzy. Kilku z nich, którzy spędzili więcej czasu przy okultystycznych zawiłościach, napełniło <kszszsz> z nich mocą, którą można nazwać magiczną. Jeśli odbierasz teraz tą wiadomość <kszszsz> do ciebie prośbę. Przewertuj zawartość ksiąg, wykorzystaj do dobrych celów. O ile w twoim świecie zachowało się jeszcze jakieś dobro.
+1 Walka Bronią
-Powinieneś przyzwyczaić się do nowego ciała. Tamtego już nigdy nie będziesz mógł nawiedzić. Będę musiał wykonać jedną rzecz potem...
Wtedy Williar zobaczył Wybrańca przodków. W tym plemieniu ktoś taki musiał być kimś naprawdę ważnym. Ukłonił się witając: -Tak, moja... On i tak się za nami kręcił od jakiegoś czasu. Przynajmniej nie będzie już sprawiał problemów. Chodźmy, nie wypada odmówić. A ty - zwrócił się do czaszki - Ty będziesz miał dużo czasu jeszcze na rozmowę z nami. Powiedz mi teraz tylko, jak się zwiesz. I wyjaśnijmy sobie jeszcze kilka rzeczy. Jeżeli będziesz mi przeszkadzał, gdy prowadzę ważną rozmowę, wprowadzał w błąd lub stwarzał zagrożenie - nie odeślę cię. Zakopię cię głęboko wśród tych piasków i spędzisz wieeeki w takim stanie. Więc nie prowokuj mnie. I doceń towarzystwo takich wyjątkowych osobowości jak my.
Aet podszedł bliżej do kontuaru zamaszyście odrzuciwszy połę peleryny. - Na to te całe pozwolenia? - zmarszczył brwi w geście konsternacji. Długo oglądał ofertę kowala, zastanawiając się co wybrać, a co nie. Gdy skończył, podszedł do butów podróżnika i odrzekł - Te poproszę i jeszcze dwa kołczany strzał. Ah no tak - wyciągnął z toreb sztylety do rzucania i wyłożył je na ladę - jeszcze te chcę sprzedać. - Monde liczył, że tu dostanie lepszą ofertę niż w sklepie z podstawowym asortymentem, ale się przeliczył. Po handlu szturchnął łokciem Fiodora - To co? Teraz do tatuażysty? Nigdy u takowego nie byłem, mam nadzieję, że nie zedrze z nas wszystkich pieniędzy.
Obrazy z przeszłości były jeszcze bardziej intrygujące niż księgi, chociaż po słowach tajemniczego mężczyzny dało się wywnioskować, iż ich treść może okazać się wysoce cenna. Muadib przyglądał się twarzy naukowca, potarł palcem wskazującym o kciuk i zwiększył intensywność płomienia tak aby widzieć dobrze całe pomieszczenie. -Czyżbyś to ty był ojcem apokalipsy? Zwiastunem nadejścia Ciemności? - Mordechai miał wrażenie, że owo nagranie miało raczej konfesyjny charakter - Kimkolwiek byłeś dzięki ci za pomoc...
Seeker przeszukał całe pomieszczenie wyjątkowo dokładnie. Chciał być absolutnie pewnym, że nic nie przegapi. Jeśli cokolwiek cennego by tutaj zostało mogło by to przeważyć szalę zwycięstwa na rzecz upiorów.
Wiedźmiarz stanął na środku pomieszczenia. Na jednej nodze okręcił się wokół własnej osi a drugą wyrysował w kurzu okrąg. Stojąc w jego środku dosłownie padł na ziemię przyklejając się do podłogi. Leżał tak chwilę wijąc się jakby w konwulsjach. Niespodziewanie przerwał te ruchy i teraz stał w okręgu na czworakach. Znów coś szeptał pod nosem po czym z całej siły uderzył w podłogę. Wznoszące się tumany kurzu otoczyły jego twarz, Muadib zaś wypuścił ze swych ust nieludzko silny podmuch. W ten sposób naładował cząstki kurzu swą mocą i rozesłał je do wszelkich zakamarków tego "grobowca". -Teraz będę wszędzie, nic nie może ujść mojej uwadze... - myślał.
- KP -
Mordechai "Muadib" Seeker – Wiedźmiarz, Zakon Rytualistów
- Nie ekscytuj się tak... Chodź. - Wyszedł od kowala i udał się do tatuażysty. Za ostatnie pieniądze chciał zrobić sobie tam tatuaż. - A teraz przygotuj sobie kilka strzał. Idziemy do kapitana. -
Popędził znowu do namiotu skryby, podszedł bliżej i oparł się na jego biurku. - No heeeej... - Pokazał swój ironiczny uśmiech. - Teraz posłuchaj mnie uważnie. Mam sprawę do waszego kapitana. Znając życie zapewne niedaleko kryje się jakaś gadzina lub łotr który musi się "uciszyć". Dlatego muszę porozmawiać z kapitanem, chcę się czegoś dowiedzieć. Wpuść mnie tam. - Przedarł na wylot skrybę.
- A czy ja się ciebie pytam, dlaczego chodzisz w podejrzanych ciuchach? – zripostował Aetowi kowal - Takie wytyczne. Szef chce, żeby pilnować przybyszy, bo się mnóstwo tałatajstwa kręci, co podejrzanie mówi. Pewno wtyki Ebionitów, to i mu się nie dziwię.
Następnym celem dwójki był tatuażysta. Stanowił on chodzącą osobliwość. Po pierwsze, wielki jak dąb mężczyzna musiał schylać się, aby nie zawadzać o namiot. Jednak to jeszcze było niewielkim odstępstwem, jeśli spojrzeć na jego skórę. Każdy milimetr ciała był bowiem pomalowany w kolorowe wzory, wojenne znaki czy podobizny zwierząt.
W rogu jego pracowni stał parawan, a za nim stół z buteleczkami atramentu. Obok leżały przyszykowane igły różnej grubości. Część z nich była zręcznie wygięta i pozawijana. - Jeśli idzie o tatuaże, nie mam sobie równych- zareklamował się wielkolud - Potrafię dziergać wszystko. Nie mam żadnych szablonów, po prostu powiedzcie co to ma być. Teraz tak. Zwykłe tatuaże chodzą u mnie po piętnastaku, a zaklęte pięć dych – znacząco podrzucił kałamarz z fluoroscencyjną cieczą.
Wygląd tatuażu – dowolny. Zwykły: 15 den Zaklęty: 50 den Dostępne efekty po użyciu: - szybko okręca przeciwnika wokół własnej osi, powodując dezorientację
- usypia przeciwnika
- znacznie usprawnia percepcję wzrokową
- czyni niewidzialnym przez jedną minutę
Można nosić maksymalnie trzy zaklęte tatuaże.
Skończywszy wizytę, goście wrócili do skryby. Fiodor próbował swoich perswazyjnych sztuczek, aby przekonać go do zgody na audiencję u kapitana, jednak było to zbędne. Starzec odrzekł mu: - Tak właściwie to wasz przyjaciel sam z siebie zwrócił uwagę kapitana. Odprawił sporą szopkę, gdy kręciliście się u kowala. Skoro został zaproszony i wy możecie tam się udać. A teraz odejdźcie – machnął pokrytą plamami ręką, aby przegonić namolnego inkwizytora.
Tym samym cała drużyna spotkała się w jutrze kapitana Al-Dabana. Było to rzecz jasna najlepiej chronione miejsce w klanie. Przed samym wejściem stał bowiem tuzin halabardników, o kamiennych rysach twarzy.
W środku namiotu znajdowało się spore palenisko, szerokie posłanie, takiż stół, a także mała kapliczka Egzarchów. Al-Daban wskazał wolne miejsca i od razu zwrócił się do zebranych, w szczególności obserwując Williara. - Nie przywykłem do debat, więc powiem prosto z mostu. Klan Luny was poszukuje. Mówi się, że kilka osób posiadło wiedzę zdolną pokonać znane nam wszystkim zagrożenie. W Lunie odbyć ma się debata, co do dalszych losów tych ziem i dzwonnicy. Szczegółów na razie nie znam, prócz tego, że na zebranie przybędą dostojnicy Omamu i członkowie jakiegoś Zakonu. O ile przeżyją podróż tutaj. Szykujemy się do wymarszu i przeniesienia naszego obozu w ich okolice. Sam zostałem zaproszony do rady, więc zobowiązany jestem zaoferować wspólną podróż. Twoja prezentacja umiejętności, egzorcysto, mówi bowiem sama za siebie. To tyle. Zrobicie jak chcecie. Chcę tylko konkretnej decyzji: tak, nie.
* * *
Mordechai rozejrzał się po pomieszczeniu. Na pierwszy rzut oka zabrał stąd wszystko, ale warto było się upewnić. Miejsce skrywało niemałe rewelacje, toteż sporą startą byłoby przeoczenie tu czegokolwiek. Ponownie użył swoich mocy. Rozszerzył percepcję na całą komnatę. W jego umyśle pojawiały się obrazy ujęte pod różnym kątem.
Test Dominowania Ducha Mordechaia i Nemezis
Trudność efektu – łatwy (+3), cel – neutralny (+2) = 5
Remis.
Stokrotniona wizja klarowała się i okultysta już niemalże ją właściwie skalibrował, gdy pojawiła się nieodzowna Nemezis. Uderzyła szybko w jego umysł, mącąc myśli. Obrazy na powrót zamazały się, kończąc zaklęcie. Muadib miał tyle szczęścia, że duch nie zaatakował na tyle mocno, aby odebrać część jego mocy.
Sytuacja wskazywała, że musiał opierać się tym razem na naturalnych zmysłach. Rozejrzał się zatem jeszcze raz. Prawdopodobnie niczego nie przeoczył, ale pewności nie mógł mieć.
Ta strona wykorzystuje ciasteczka (cookies) w celu: utrzymania sesji zalogowanego Użytkownika, gromadzenia informacji związanych z korzystaniem z serwisu, ułatwienia Użytkownikom korzystania z niego, dopasowania treści wyświetlanych Użytkownikowi oraz tworzenia statystyk oglądalności czy efektywności publikowanych reklam.Użytkownik ma możliwość skonfigurowania ustawień cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Użytkownik wyraża zgodę na używanie i wykorzystywanie cookies oraz ma możliwość wyłączenia cookies za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej.
[/acronym][acronym='9 strzal (+1 obr. od trucizny)']
[/acronym]
[/acronym][acronym='Skorzane rekawice, +0,1 ochr.']
[/acronym]
[/acronym]
[/acronym][acronym='Zaklety kolczyk, aktywowany, uodparnia na strach (mozna uzyc 2 razy)']
[/acronym][acronym='Tunika Protekcji, +0,5 ochrony']
[/acronym][acronym='Spodnie Protekcji, +0,3 ochrony']
[/acronym][acronym='Sruby']
[/acronym][acronym='Kon']
[/acronym]
[/acronym]
[/acronym]
