Jestem przeciwko.
To czego chcą rodziny zamordowanych to zemsta a nie sprawiedliwość. Czy wolno nam usprawiedliwiać niskie pragnienie zmesty?
Bronię ofiar - dlatego domagam się zmniejszenia przestępczości - m.in. przy pomocy skutecznego wykrywania przestępstw mniej drastycznych, czyli włamań, kradzieży, gwałtów, pobić handlu prochami, paserki itd. I rygorystycznym ich karaniu. Niestety - bez współpracy społeczeństwa trudno to uzyskać, ale może kiedyś. Bo szczerze mówiąc mi jako potencjalnej ofierze zwisa i powiewa czy mój morderca będzie wisiał czy do końca życia siedział w pudle. Wolałabym, aby system utemperował go kiedy chodził na auta, a nie chołubił i głaskał po głowie. Gdyby wtedy odpowiedział, dostał np. nakaz pracy, system dozoru, gdyby wtedy społeczeństwo zareagowało, może nigdy nie zabiłby mnie.
Osoby które reformę systemu sprawiedliwości ograniczają do dyskusji o karze śmierci nie myślą o ofiarach, tylko o zemście, bo gdyby myśleli o nich, to zadbaliby najpierw o to, aby było ich jak najmniej. A to może zrobić tylko prewencja.
System kar tak naprawdę ma tylko częściowo służyć za wymierzenie kary - znacznie ważniejsza jest ochrona społeczeństwa przed zgubnym działaniem zdegenerowanej jednostki. I w tym przypadku nie ważne czy ta jednostka będzie zabita czy odizolowana.
Pozostaja względy etyczne i ekonomiczne.
Ekonomiczne - czy możemy rozpocząć przeliczanie życia na pieniądze? Czy możemy decydować do którego życia można dopłacać a do którego nie? Moim zdaniem nie.
Odizolowanie psychopaty polega na czymś innym niż np. złodzieja. Oczywiście złodziej powinien być przygotowywany do życia po odsiadce - a więc praca, zdobywanie kwalifikacji, po to, aby po wyjściu mógł żyć zgodnie z prawem. Jeżeli nie robi nic tylko siedzi i ogląda TV, to szanse na pracę ma zerowe niemal.
Ale psychole, seryjni mordercy itd. przede wszystkim muszą być totalnie odizolowani i pod kontrolą. Po to aby nigdy nie mieli możliwości popełnienia zbrodni. No - zagoniłabym ich i tak do pracy, dlaczego mają się wczasować. W tym sensie izolacja.
Etyczne - kara śmierci stawia nas w tym samym gronie co morderca. Bo nie musimy go zabijać - są inne metody, ale chcemy go zabić, aby spełnić zachciankę i kierujemy się zemstą. Czyli nie jesteśmy lepsi od niego.
Czy przyzwolenie na takie zaspokajanie żądzy zabijania za pieniądze jest etyczne? Nie jest. Stawia system na jednym poziomie z mordercą. I tyle. W dodatku - nie wiem jakie są dalsze losy katów, ale z artykułu historycznego w Detektywie pamiętam, że sporo z nich potem robiło to w ramach bezpłatnego hobby - przyzwolenie na zabicie powodowało przynajmniej u niektórych obniżenie poczucia wartości ludzkiego życia i zachęcało w kryzysowych sytuacjach do zabijania. Czy zatem zatrudniając chętnego na kata nie ułatwiamy mu zostania mordercą? I czy nie pokazujemy że w pewnych okolicznościach można jednak zabić?
