Boicie się śmierci???

[anita_]

mówi się,że śmierć nie boli,boli życie.Więc myślę,że najbardziej boję się cierpienia swojego i moich bliskich.

 

[christopheros]

Ja nie mysle wogóle o śmierci;]

 

[nns]

Też nie mysle o śmierci.
I chyba jej sie nie boje.
Chyba, że troszeczke..

 

[night_cr0wler]

Śmierć przynosłaby mi raczej ukojenie niż strach. Ogólnie... bardziej boje sie kalectwa niż śmierci. Życie musi, albo chociaż powinno mieć sens, ja to straciłem i teraz żyje żeby trwać a przede wszystkim żeby sie nachapać - zarobić i żyć dobrze.

 

[kasienka:)]

lepiej myslec o zyciu,o dobrych jego stronach niz o smierci....choc powiedzieli tez kiedys, ze najgorszee zycie jest lepsze od najpiekniejszej smierci...,moze cos w tym jest....

 

[czarnaaa]

Ja bardzo boję się śmierci.. Może nie powinnam bo każdy kiedyś umrze a ja chce popełnić samobójstwo ale strasznie się jej boję. Może każdy pomyśli że jestem głupia albo niewiem co jeszcze bo chcę to zrobić ale ja już tak postanowiłam i nic tego nie zmieni... Takie jest te życie.. i śmierć

 

[kasienka:)]

czarnaaa....nie mow tak,oki//?przeciez wies ze samobojstwo niczego nie zalawi....w zyciu trzaba pokonywac przeciwnosci...jesli jest zle ,to niedlugo bedzie musialo byc lepiej...nie wolno sie zalamywc,trza isc dalej...pamietaj ze nic nie jest warte,tego by sie zabic,,nic i nikt!!!!

 

[KaMa]

ja boje sie śmierci najbliższych i swojej.. nie kcem umierać.Życie jest piękne!

 

[Aron]

Ja bardzo kocham zycie, ale nie boje sie smierci...swojej Bo wizja smierci bliskich mi osob juz znacznie bardziej mnie przeraza Boje sie natomiast tego, ze osoby, ktore mnie kochaja beda bardzo cierpialy jak mnie juz tu nie bedzie

 

[Afeni]

Swojej śmierci się nie boje, boje się śmierci bliskich mi osób, że będe patrzeć na ich cierpienie, a nie będe w stanie nic zrobić, ani troche im ulżyć Moja śmierć to nic takiego, za każdego kto znaczy dla mnie wiele bez wahania oddałabym życie...

 

[topolino]

Ja też boję się śmierci - ponoć niepotrzebnie bo "własnej śmierci nie przeżywamy" Epikur chyba to powiedział
Boję się śmierci swojej i najbliższych
Być może życie po śmierci jest o wiele lepsze od tego i niepotrzebnie boimy się czegoś czego tak naprawde nie znamy; no ale jesteśmy tylko ludzmi

 

[Afeni]

topolino chyba każdy z nas boi się tego, co nieznane...

 

[Eruantalon]

Dopóki żyjemy, problem nas nie dotyczy. Zajmiemy się tym po smierci.

 

[Ania17]

ja tez sie boje, choc chyba nie powinnam

 

[snaut]

"Śmierć wcale nas nie dotyczy. Bo gdy my istniejemy śmierć jest nieobecna, a gdy tylko śmierć się pojawi, wtedy nas już nie ma"(Epikur). Zgadzam się z tym jeśli odniesiemy to do jednostki, jednak gdy żyjemy w społeczeństwie śmierć innych jak najbardziej nas dotyczy, jednak w tym wypadku najlepszym lekarzem jest czas.

 

[Kicius_kit]

Ja się nie boję śmierci. Jednak się źle bym się czuł, że wiele rzeczy jeszcze nie poznałem. Nie chciałbym żeby moje życie poszło na marne, żebym umierał samotnie. Chciałbym oddać życie za kogoś, kto by się nim cieszył i docenił to co dla tej osoby zrobiłem.

 

[xi-bit]

Ja nie boje się śmierci bo co w tym strasznego? Śmierć kojarzy mi się z czymś dobrym z odejściem do lepszego świata do świata, w którym wszyscy są szczęśliwi

 

[lonely-virgo]

Ja nie boję się tego co stanie się z moją duszą, ale tak jak niektórzy boję się o swoje ciało. Nie chcę, żeby zżarły mnie robale czy coś takiego... Dlatego nie chcę iść do piachu, tylko chcę być spalona i stać w urnie na telewizorze mojego męża A jak nie będzie chciał, to będę go nawidzać po nocach

 

[fog]

Witam serdecznie! Jeśli ktoś z Was boi się śmierci i nie wie za bardzo co go czeka zachęcam do czytania książek. Np: "Życie po życiu"- Raymond A. Moody. Z tej książki się dowiecie w jaki sposób dusza człowieka żegna się z doczesnym ciałem, aby przejść na drugą stronę. Polecam. Zaznaczam, iż jest to stara książka.

 

[Tilien]

Sama śmierć nie jest dla mnie straszna. Straszne jest czasem to co jej towarzyszy:choroba, ból, poniżenie i fizyczne cierpienie, rozstanie i tęsknota za bliskimi, którzy odeszli. Śmierć jest dla mnie tylko głębokim snem bez marzeń sennych, z którego w odpowiednim czasie zostanę zbudzona i znowu spotkam się z ludźmi, których kochałam i z którymi już nigdy się nie rozstanę. Jest nieprzyjacielem, ale takim z którym będę walczyła mimo, że o własnych siłach nie mam szansy jej pokonać. Jest nieprzyjacielem, bo chcę żyć jak najdłużej, jednak z drugiej strony nie będę trzymała się życia za wszelką cenę. Dopuszczam sytuację, kiedy byłbym gotowa oddać życie dobrowolnie, dla jakiejś bliskiej mi osoby, np.mojej córeczki, lub dla jakiegoś ideału: np. w sytuacji "idź zabijać, albo sam zostaniesz zabity"