z tym ze mi wszyscy mowia ze jestem chuda a dla was pewnie bym wygladala jak tłustu opasły pączek xD
to co robicie wydaje mi sie chore.. ale to dlatego ze mam inne poglady ze ja mam inny ideał piekna...Hmm najważniejsze żebyś to Ty się dobrze czuła.
Na nas nie patrz
zgoda i porozumienie to klucz do lepszego świata. ja też wam życzę wsio naj i papa :*
k: Ja myślę,że kiedyś będzie ta GRANICA,ten moment,kiedy powiem jednak STOP rygorystycznej diecie,a jedynym problemem będzie już tylko utrzymanie tak długo wypracowywanej figury i wagi.Naraze jednak dąże do tych 47kg. Poniżej chyba nie chciałabym zejść,bo byłoby to już niebezpieczne.Podobno, poniżej 45kg zatrzymuje się okres i są zaburzenia hormonalne,a gdybym to u siebie zauważyła,to natychmiast leciałabym do lekarza.Sądzę bowiem,iż chęć bycia chudym nie zaślepiłaby mnie do tego stopnia,aby takie objawy traktować jako"wygodę" czy "drobnostkę",którą niewarto się przejmować w drodze do chudości.Być chudym tak-ale nie za wszelką cenę.Pozdrawiam serdecznie i życzę Nam Wszystkim sukcesów w zdrowym i racjonalnym odchudzaniu.
Tak zgadzam się z tym ale łatwo jest przegapić przekroczyć granicę między pro ana a anoreksją.Tak tylko jak patrzysz w lustro i widzisz ciągle że jesteś gruba chociaż już same kosteczki widać to to na pewno już nie jest styl życia tylko zaczyna się choroba.
ubieraj się w szersze ciuchy to napewno nie zauważą.Ja też bym chciała doczekać takiego momentu, że zaważę tyle, ile sobie zamarzyłam i powiem sobie: Jesteś już wystarczająco chuda! Stop! Czas utrzymać ten efekt!
Mam pytanie: jakie macie sposoby, żeby ukryć przed rodzicami, że się schudło? Bo u mnie, mimo że tego nie widać na wadze, powoli zaczynają spodnie spadać. Tzn. luźne jakoś tak dziwnie są.
Jak ja to przed nią ukryję?