Powikłania Poprzetoczeniowe
Ze względu na czas, w jakim pojawią się powikłania poprzetoczeniowe, mówimy o powikłaniach:
* Wczesnych – występujących od czasu rozpoczęcia transfuzji do 24 godzin po jej zakończeniu;
* Późnych – występuje najczęściej między 3 a 21 dniem po transfuzji.
Powikłania poprzetoczeniowe możemy również podzielić ze względu na rodzaj ich przebiegu:
* Powikłania łagodne - najczęściej występują po zakończeniu przetoczenia lub w kilka dni po przetoczeniu;
* Powikłania średnie;
* Powikłania ciężkie - przeważnie są to powikłania wczesne, występujące juz podczas przetoczenia krwi.
Powikłania wczesne - występujące od czasu rozpoczęcia transfuzji, do 24 godzin po jej zakończeniu:
* O łagodnym przebiegu:
- Odczyny alergiczne- najczęściej są spowodowane przez przeciwciała dla białek osocza lub składnikami dodawanymi do preparatów: substancje zapobiegające krzepnięciu oraz stabilizatory zawarte w preparatach krwi;
- Pokrzywka;
* O średnio ciężkim przebiegu:
- zakażenie bakteryjne (spowodowane przeważnie zainfekowaniem preparatu krwi w czasie przechowywania lub zakażenie dawcy bakteriami znajdującymi się na skórze pacjenta, bądź na nie sterylnym zestawie do przetoczeń) objawia się dreszczami, gorączką;
- odczyn gorączkowy niehemolityczny – występują u około 2% biorców; może być spowodowany obecnością przeciwciał dla antygenów krwinek białych lub płytek krwi;
* o ciężkim przebiegu
- hiperkaliemia – spowodowana jest wydostaniem się potasu z krwinek czerwonych, krew przechowywana dłużej zawiera więcej jonów potasu, gdyż większa ilość erytrocytów uległa rozpadowi;
- hipokalcemia – występuję przy masywnych toczeniach, podczas których dochodzi do wiązania się cytrynianu (środka konserwującego) z wapniem, który znajduje się w osoczu, w ten sposób cytrynian usuwa wapń z układu krążenia. Przy transfuzjach masywnych magazyny wapnia znajdujące się w kościach nie zdążą być uruchomione, w skutek czego dochodzi do zaburzeń czynności serca, układu krzepnięcia.
- przeciążenie krążenia – spowodowane zbyt dużą ilością przetoczonych preparatów krwiopochodnych przy zachowanej normowolemii, co objawia się zaburzeniem czynności serca, zaburzeniami oddychania oraz wzrostem ciśnienia tętniczego krwi;
- ostry odczyn hemolityczny;
- wstrząs septyczny;
- wstrząs anafilaktyczny;
- TRALI (ostra niewydolność oddechowa poprzetoczeniowa);
- zakrzepy i zatory w naczyniach serca i płuc (szczególnie gdy przetaczane są preparaty wspierające układ krzepnięcia krwi).
Powikłania późne występuje najczęściej między 3 a 21 dniem po transfuzji:
* przeniesienie zakażenia kiłą (jeśli preparat był przechowywany w temp. 4°C krócej niż 96 godz);
* przeniesienie zakażenia HIV; 1:2-3 miliony przetoczeń; zakażenie wirusem doprowadza do nieuleczalnej choroby atakującej system immunologiczny – AIDS.
* zakażenie malarią;
* plamica poprzetoczeniowa;
* zapalenie wątroby typu B i C; 1:40 000-200 000 przetoczeń; zakażenie może spowodować zapalenie wątroby jej marskości i nowotworu.
* zakażenie CMV;
* choroba Chagasa (tropikalna pasożytnicza choroba człowieka wywoływana przez świdrowiec Trypanosoma cruzi);
* opóźniony odczyn hemolityczny;
* plamica poprzetoczeniowa małopłytkowa;
* przeciążenie żelazem (szczególnie u wielokrotnych biorców);
* GvHD – choroba „przeszczep przeciwko biorcy”.
Pomimo tego u każdego biorcy krwi lub preparatów krwiopochodnych istnieje niewielkie, wręcz minimalne ryzyko infekcji związanej z przetaczaniem krwi. Ryzyko infekcji jest związane głównie z faktem braku możliwości wykrycia zakażenia we wczesnych jej stadiach u dawców. Od momentu zakażenia musi upłynąć pewien okres czasu nim w organizmie dawcy będzie możliwe oznaczenie przeciwciał świadczących o tejże infekcji. Głównymi czynnikami zakaźnymi odpowiedzialnymi za przenoszenia infekcji podczas przetaczania krwi są wirusy. Zalicza się do nich: wirus zapalenia wątroby (WZW A, B, C, D); wirus cytomegalii- CMV oraz wirusy HIV. Ponadto należy się liczyć z możliwością infekcji dotąd nieznanymi czynnikami zakaźnymi. Nie ma postępowania medycznego, które byłoby w pełni wolne od ryzyka.
Efekty uboczne oraz powikłania mogące wystąpić w czasie lub po przetoczeniu krwi:
- krwiaki oraz infekcje związane z zakłuciem naczyń, wenflonem, cewnikiem;
- zakrzepy, zatory oraz miejscowe reakcje zapalne nakłutych tkanek;
- zaburzenia czucia w obszarze nakłucia związane z uszkodzeniem nerwów skórnych;
- bardzo rzadko dochodzi do słabych reakcji alergicznych (wysypka na skórze, zaczerwienienie) skóry) oraz wystąpienia gorączki w przypadku niezgodności krwi pomimo wykonanej uprzednio próby zgodności (próba krzyżowa). Może mieć to również związek z nadwrażliwości na substancje zapobiegające krzepnięciu oraz stabilizatory zawarte w preparatach krwi.
Wszystkie wymienione powyżej zaburzenia są niegroźne dla życia, ustępują same lub mogą być łatwo usunięte.
Poważne efekty uboczne oraz ciężkie powikłania:
- Rzadko ale może dojść do infekcji wirusowej związanej z przeniesieniem wirusa od dawcy krwi pomimo wykonania testów na obecność wirusa i ponownego sprawdzenia pobranej krwi, najczęstszymi (1:40.000 przetoczeń) są infekcje wirusem zapalenia wątroby (infekcja może w konsekwencji prowadzić do zapalenia wątroby, marskości lub nowotworu), wyjątkowo rzadko (1:2 miliony przetoczeń) dochodzi do zakażenia wirusem HIV wywołującym AIDS.
- Z rzadka może dojść do ciężkich reakcji nadwrażliwości, przebiegających z zapaścią krążeniowo-oddechową.
- Bardzo rzadko może dojść do immunizacji (uczulenia) biorcy na przetaczane komórki krwi i osocze, prowadzi to do reakcji nietolerancji w trakcie kolejnego przetaczania krwi bądź preparatów krwiopochodnych ze względu na wytworzenie przeciwciał przeciwko składnikom krwi.
- Bardzo rzadko może dojść do rozpadu krwinek czerwonych (hemoliza) przebiegającym z zapaścią krążeniową, zaburzeniami funkcji wątroby i nerek oraz do krwawienia w trakcie transfuzji bądź w kilka dni po jej zakończeniu.
- Bardzo rzadko może dojść do infekcji bakteryjnej biorcy spowodowanej zwykle zainfekowaniem preparatu krwi w czasie przechowywania, prowadzi to do zagrażającego życiu rozmnażania się bakterii w krwi czyli sepsy.
- Przeprowadzane często, przez długi okres czasu i w dużych objętościach transfuzje krwinek czerwonych prowadzą do odkładania się żelaza w wątrobie oraz uszkodzenia jej funkcji.
- Wyjątkowo rzadko może dochodzić do zakrzepów i zatorów w naczyniach serca i płuc kiedy przetaczane są preparaty wspierające układ krzepnięcia krwi (np. preparaty osoczowych czynników krzepnięcia).
Ze względu na wyżej omówione ryzyko związane z transfuzją konieczne jest potwierdzenie zgody pacjenta na przetaczanie krwi i preparatów krwiopochodnych. Pacjent ma prawo odmówić zgody na transfuzję. Należy jednak pamiętać że przetoczenie tkanki krwi często jest także zabiegiem ratującym życie, pacjent musi być więc w pełni świadom pełnych konsekwencji takiej odmowy, musi być poinformoany o możliwoścach alternatywnej terapii.
Wiecej: http://www.eioba.pl/a85409/transfuzja_krwi_ukrywane_fakty_krwiopijczy_biznes_i_skutki_uboczne#ixzz13EdvsoMB
http://www.wprost.pl/ar/185928/Operacje-bez-transfuzji/
Operacje bez transfuzji
Numer: 6/2010 (1410)
Koniec z przetaczaniem litrów krwi. Chirurdzy potrafią już wykonać niemal wszystkie zabiegi bez transfuzji. Bezkrwawo przeprowadza się nawet najbardziej skomplikowane operacje: kardiochirurgiczne, neurologiczne, a nawet transplantacje.
(...)
http://www.neurolingwistyka.com/transfuzja-krwi-niebezpieczna/
Może czytałeś kiedyś w gazecie, że Świadek Jehowy zmarł, bo nie przyjął krwi. Niestety, w takich doniesieniach rzadko przedstawia się całą prawdę. Często przyczyną zgonu jest to, że lekarze odmawiają operacji bez użycia krwi lub operują zbyt późno, celowo innowiercę doprowadzając do śmierci za przekonania.
http://wyborcza.pl/1,75476,1039047.html
Uwaga na transfuzje krwi
Oficjalnie zdarza się kilka razy do roku. - Naszym zdaniem tylko w USA śmierć z powodu przetoczenia niewłaściwej krwi może być przyczyną nawet 500 zgonów rocznie - twierdzą amerykańscy naukowcy
http://wyborcza.pl/1,75248,1954194.html
Blisko połowa pacjentów po urazie przyjętych na oddział intensywnej terapii wymaga transfuzji, często wielokrotnej. Tymczasem 54 proc. ich zgonów to efekt wykrwawienia się w ciągu 24 godzin po wypadku.
- Często bywa, że im dłużej ludzie krwawią, tym bardziej intensywnie - mówił dr Carl Hauser, chirurg z New Jersey Medical School. - Z tego powodu zmniejsza się ilość białek potrafiących załatać uszkodzone naczynie. Spada też temperatura ciała, od której zależy sprawne tworzenie skrzepu. Tworzy się zaklęty krąg, którego często nie jest w stanie przerwać podanie świeżej porcji krwi. Operacja, wiążąca się z dodatkowym krwawieniem, może jeszcze pogorszyć sprawę.
A co ma piernik do wiatraka? Równie dobrze moge zapytać dlaczego Bóg w ogóle dopuszcza zło,cierpienie i śmierć? Znasz odpowiedź? Po co stworzył diabła,żeby mu się nie nudziło? Jeżeli jest możliwość,żeby komuś ratować życie to należy to robić,a jak Bóg uzna,że ten człowiek i tak powinien odejść to sprawi,że i tak odejdzie proste.To nie my decydujemy o tym kiedy ktoś ma umierać,naszym zadaniem jest zrobić wszystko co w naszej mocy,żeby życie uratować
I tu Cie mam !
Ty nie znasz w ogóle podstawowych nauk biblijnych, dlatego Twoja wiedza jest mizerna.
Uwielbiasz się droczyć i niczym szatan rzucasz kąśliwe riposty, byle by było wedle Twojego widzimisię.
A uwzględniasz co w danej sprawie ma do powiedzenia sam Bóg ?!
Biblia wyjaśnia dlaczego Bóg na razie dopuszcza zło i cierpienie ludzkości – a skoro ja ją czytam to i znam odpowiedź.
Wiesz co to takiego Kwiestia Sporna ? Jest to główna nauka w biblii.
Wyjaśnia między innymi iż szatan zarzucił Bogu że żadna istota przez niego stworzona nie będzie Mu wierna z miłości do niego, tylko za błogosławieństwo (czyli coś za coś).
Szatan twierdzi że człowiek odda wszystko co ma by uratować swe życie -nawet jest gotów za podtrzymanie swego życia zbuntować się Bogu i Jego Prawom.
Dlatego w biblii są nakazy i zakazy które początkowo wydają się nam absurdalne (jak na przykład owo prawo co do krwi), ale według nich gdy przechodzimy te próby to wtedy wybieramy po której stronie wtedy stoimy – Boga czy szatana.
Jezus powiedział – „kto by chciał ratować swe życie, - straci je, - a kto by stracił swe życie ze względu na mnie ten zyska życie wieczne”
Tak a Bóg jak go stwarzał to wcale nie miał tego w swoim zamyśle,nawet tego nie przewidział,że tak się może stać. Stworzył coś na co już później nie miał wpływu i nadal nie ma,bo podobno diabeł nadal istnieje,więc widocznie Bóg nie zamierza nic z tym zrobić
Dlaczego sądzisz iż Bóg nic nie robi w sprawie szatana ?! Jesteś w błędzie.
Po pierwsze to według biblii Bóg stworzył istoty o ciele duchowym – dla nas nie widzialnym (aniołów – posłańców i żołnierzy, serafów – „urzędników-kapłanów” Boga, cherubów – opiekunów i strażników)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Szatan
Szatan (hebr. שטן satan – przeciwnik; arab.الشيطان Szejtan – przeciwnik, złe moce)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Diabe%C5%82
Diabeł (gr. διάβολος diábolos – oskarżyciel, oszczerca)
Czyli szatan diabeł to inaczej – oskarżyciel – przeciwnik (Boży)
Biblia, dając pewien wgląd w sferę niebiańską, wyjawia, że później Szatan stanął przed obliczem Jehowy i rzucił Mu wyzwanie: oświadczył, że potrafi odciągnąć od Niego Hioba, a co za tym idzie, każdego sługę Bożego. Zarzucił Jehowie, że niesłusznie błogosławi Hiobowi i zapewnia mu całkowitą ochronę, bo przez to nie można go wypróbować i wykazać prawdziwego stanu jego serca. Wyraźnie sugerował, że Hiob ma złe serce i służy Bogu głównie z samolubnych pobudek, oznajmił bowiem: „Skórę za skórę — i wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę. Dla odmiany wyciągnij, proszę, swą rękę i dotknij jego kości i jego ciała, i zobacz, czy nie będzie cię przeklinał prosto w twarz” (Hi 1:6-12; 2:1-7 ).
W tej szczególnej sytuacji Jehowa pozwolił Szatanowi ściągnąć na Hioba nieszczęścia. Nie zapobiegł grabieżczemu najazdowi Sabejczyków oraz zabiciu stad i pasterzy przez — jak to określił posłaniec — ‛ogień Boży z niebios’ (Biblia nie wyjaśnia, czy chodziło o piorun, czy o jakiś inny „ogień”). Szatan sprowadził także trzy oddziały Chaldejczyków oraz gwałtowną nawałnicę. W rezultacie odebrał Hiobowi wszystkie dzieci oraz majątek. W końcu dotknął go odrażającą chorobą (Hi 1:13-19; 2:7, 8).
Wydarzenia te ukazują moc Szatana, a zarazem obnażają jego okrutną, zbrodniczą naturę.
Warto jednak zauważyć, że Szatan nie czuł się na siłach kwestionować mocy i władzy Boga, gdy Ten wyraźnie zabronił mu odebrać Hiobowi życie (Hi 2:6).
Skąd się wziął. Pismo Święte wskazuje, że istota znana jako Szatan nie była tak nazywana od początku. Otrzymała to imię, bo wystąpiła przeciw Bogu. Nie wiadomo, jak nazywała się wcześniej. Bóg, jedyny Stwórca, jest ‛doskonały we wszystkich swych poczynaniach’, nie ma w Nim żadnej niesprawiedliwości ani nieprawości (Pwt 32:4), a zatem ten, który później stał się Szatanem, był początkowo stworzeniem doskonałym i prawym. A skoro ukazywał się w niebie przed Bogiem, musi mieć naturę duchową (Hi rozdz. 1, 2; Obj 12:9). Jezus Chrystus powiedział o nim: „Ten był zabójcą, gdy rozpoczął, i nie stał mocno w prawdzie, ponieważ prawdy w nim nie ma” (Jn 8:44; 1Jn 3:8). Ze słów tych wynika, że Szatan kiedyś trzymał się prawdy, ale ją porzucił.
Ta duchowa osoba — początkowo doskonała i prawa — zeszła na drogę grzechu i zepsucia. Proces taki opisał Jakub: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech; z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć” (Jak 1:14, 15)
Pismo Święte wskazuje że był on (szatan) stworzeniem duchowym z rodzaju Cherubów.