taka-ja-92
"Ms. irrepressible romantic."
Hmm... ja też pająki. Jak widzę u siebie gdzieś pająka to nie zasnę, idę spać do innego pokoju. Strasznie się ich boję.
Fobie - cierpicie na jakieś ? Leczycie je ?
- Thread starter Gressil
- Rozpoczęty
Illidanna
Nowicjusz
Nie wiem czy moje lęki można nazwać fobiami ale:
-Nie znoszę wszelkiego rodzaju robactwa. Szczególnie dużego.
--Boję się nieznanych mi gatunków pająków, od koszmarnego snu z dzieciństwa boję się że zostanę ugryziona i umrę. Z lęku przed samymi pająkami się wyleczyłam, ale nie lubię gdy pojawia się znienacka albo gdy jest ich dużo, albo gdy po mnie chodzi. I nigdy nie wzięłabym do ręki dużego pająka jak ptasznik.
-Mam paniczny lęk głębokości. Nie boję się być na łódce i biegać, foki zakładać, na dziobie siedzieć, ale boję się pływać, tam gdzie nie mam gruntu, nawet w kapoku. Nie dotyczy to basenów, jedynie naturalnych zbiorników wodnych (chociaż basen taki jak na delfiny czy orki czy do nauki nurkowania już w sumie działa), pamiętam jak na obozie żeglarskim mieliśmy naukę pływania w kapokach w głębokim miejscu, to było straszne, starałam się każdym kawałeczkiem ciała trzymać jak najbliżej powierzchni, i chociaż więkrzość miała wrócić wpław do portu, to ja się od razu zgłosiłam do tej grupy która miała odprowadzić żaglówki. Boję się nawet jak oglądam takie programy przyrodnicze, co oni nurkują po oceanach, jak widzę ten bezkresny błękit, tę nieskończoną niebieskość w dół, to mimo że siedzę w fotelu to się boję.
-Mam uczucie niepokoju gdy wieje wiatr. Nie mogę sobie przypomnieć żadnych złych wspomnień z wiatrem, a jednak boję się zawsze gdy się nasila, a jak idę gdzieś sama to nawet takie podmuchy co tylko gałęziami trzęsą wzbudzają mój niepokój.
-Każdej nocy boję się napadu, włamania albo ujrzenia czegoś strasznego. Czasem boję się wręcz paranoicznie, nie mogę spać pół nocy, nieruchomo leżę wsłuchując się w każdy dźwięk z dołu (a mam dwa koty, które potrafią czasem rozrabiać i biegać po schodach), niemal zawsze śpię przy włączonym świetle.
-Mam lęk przed rozmową z ludźmi, szczególnie mało znanymi, taką normalną, bo pisać mogę. Za to boję się dzwonić do banku, boję się o coś zapytać, boję się zagadać do kogoś, boję się zamówić pizzę... każda rozmowa to dla mnie wysiłek przełamania się.
-Boję się że jestem na coś chora albo stanowią inny dziwaczny przypadek medyczny. Wiecznie, a każde zaburzenie funkcjonowania organizmu (prócz tymi znanymi, jak zapalenie pęcherza czy katar) budzi we mnie lęk, ale boję się porozmawiać o tym z kimś albo iść do lekarza.
W sumie niezły ze mnie paranoik. Ale jakoś żyję.
-Nie znoszę wszelkiego rodzaju robactwa. Szczególnie dużego.
--Boję się nieznanych mi gatunków pająków, od koszmarnego snu z dzieciństwa boję się że zostanę ugryziona i umrę. Z lęku przed samymi pająkami się wyleczyłam, ale nie lubię gdy pojawia się znienacka albo gdy jest ich dużo, albo gdy po mnie chodzi. I nigdy nie wzięłabym do ręki dużego pająka jak ptasznik.
-Mam paniczny lęk głębokości. Nie boję się być na łódce i biegać, foki zakładać, na dziobie siedzieć, ale boję się pływać, tam gdzie nie mam gruntu, nawet w kapoku. Nie dotyczy to basenów, jedynie naturalnych zbiorników wodnych (chociaż basen taki jak na delfiny czy orki czy do nauki nurkowania już w sumie działa), pamiętam jak na obozie żeglarskim mieliśmy naukę pływania w kapokach w głębokim miejscu, to było straszne, starałam się każdym kawałeczkiem ciała trzymać jak najbliżej powierzchni, i chociaż więkrzość miała wrócić wpław do portu, to ja się od razu zgłosiłam do tej grupy która miała odprowadzić żaglówki. Boję się nawet jak oglądam takie programy przyrodnicze, co oni nurkują po oceanach, jak widzę ten bezkresny błękit, tę nieskończoną niebieskość w dół, to mimo że siedzę w fotelu to się boję.
-Mam uczucie niepokoju gdy wieje wiatr. Nie mogę sobie przypomnieć żadnych złych wspomnień z wiatrem, a jednak boję się zawsze gdy się nasila, a jak idę gdzieś sama to nawet takie podmuchy co tylko gałęziami trzęsą wzbudzają mój niepokój.
-Każdej nocy boję się napadu, włamania albo ujrzenia czegoś strasznego. Czasem boję się wręcz paranoicznie, nie mogę spać pół nocy, nieruchomo leżę wsłuchując się w każdy dźwięk z dołu (a mam dwa koty, które potrafią czasem rozrabiać i biegać po schodach), niemal zawsze śpię przy włączonym świetle.
-Mam lęk przed rozmową z ludźmi, szczególnie mało znanymi, taką normalną, bo pisać mogę. Za to boję się dzwonić do banku, boję się o coś zapytać, boję się zagadać do kogoś, boję się zamówić pizzę... każda rozmowa to dla mnie wysiłek przełamania się.
-Boję się że jestem na coś chora albo stanowią inny dziwaczny przypadek medyczny. Wiecznie, a każde zaburzenie funkcjonowania organizmu (prócz tymi znanymi, jak zapalenie pęcherza czy katar) budzi we mnie lęk, ale boję się porozmawiać o tym z kimś albo iść do lekarza.
W sumie niezły ze mnie paranoik. Ale jakoś żyję.
Kit, że to dość stare, ale na pewno nie jestem sam, który na to odpowiada...
Brontofobia (lęk przed burzą) - nawet nie wiem czy to można leczyć. Wiem tylko, że ludzie patrzą na mnie i mojego kolegę jak na zjawisko, kiedy musi mnie w gorszą zawieruchę przytulić. Heh.
Brontofobia (lęk przed burzą) - nawet nie wiem czy to można leczyć. Wiem tylko, że ludzie patrzą na mnie i mojego kolegę jak na zjawisko, kiedy musi mnie w gorszą zawieruchę przytulić. Heh.
T
theme: scene
Guest
Ja za to nie mam żadnej fobii... Ale chętnie bym w czymś pomógłDobrym rozwiązaniem za Wasze fobie była by hipnoza, ona potraf rozwiązać wiele problemów związanych z naszym mózgiem :]
boje sie pajakow. chetny?
Heh... Szerszeniem to chyba już przesada
wiecej wyrozumialosci moj drogi.
- Dołączył
- 17 Kwiecień 2009
- Posty
- 6 075
- Punkty reakcji
- 561
Ja też się kiedyś bałem. Idź do parku znajdź malutkiego pająka i postaraj się go wziąć na rękę jak się uda to szukaj większego i to samo. Niezbędna będzie silna wola.
T
theme: scene
Guest
nie ma szans. opisze Ci przyklad z dnia dzisiejszego. bylam sama w domu. poszlam do lazienki zeby sie wykapac. kiedy weszlam, w wannie ujrzalam pajaka. nie wiem co to bylo, ale wygladalo mniej wiecej jak katnik domowy. i co zrobilam? wybieglam przestraszona, zamknelam drzwi i nie wchodzilam caly dzien. mialam sporo czasu, zeby sie go pozbyc. stalam pod drzwiami z butem, ale przerazala mnie mysl, ze go zobacze, nie mowiac o jakimkolwiek kontakcie z ta bestia. no wiec odpuscilam.
jedyne co dobre z tego wszystkiego to bylo to, ze nie musialam dzisiaj wychodzic z domu, bo bez kapieli to nie ma szans. i nie mam pojecia co bym wtedy zrobila.
poza zlym stanem psychicznym doszly zawroty glowy, fale goraca, bol glowy.
tak dzialaja na mnie pajaki. sama nigdy w zyciu sie z tym nie oswoje. a nie mam nikogo cierpliwego kto by mi pomogl.
- Dołączył
- 17 Kwiecień 2009
- Posty
- 6 075
- Punkty reakcji
- 561
@theme: scene dlatego napisałem, że niezbędna będzie silna wola. Musisz do tego podejść na spokojnie. Jeżeli aż tak się boisz to nie musisz go od razu brać na rękę. Spróbuj na początek się do niego zbliżyć podsunąć rękę. Zauważysz, że on boi się ciebie bardziej niż ty jego.
- Dołączył
- 17 Kwiecień 2009
- Posty
- 6 075
- Punkty reakcji
- 561
Tak, zwłaszcza te małe które nie są w stanie nawet przebić skóry człowieka. Nie wypisuj bzdur. 99% pająków które spotkasz w Polsce na wolności będzie uciekać.
- Dołączył
- 17 Kwiecień 2009
- Posty
- 6 075
- Punkty reakcji
- 561
Nawet jeżeli nie uwierzy to mimo wszystko po co piszesz nieprawdę ? Temat ma raczej pomóc w przezwyciężeniu strachu a nie jego pogłębieniu.
T
theme: scene
Guest
tylko, ze ja sie nie boje tego, ze pajak mnie ugryzie.
T
theme: scene
Guest
jego obecnosc to raz. dochodza do tego mysli, ze on moze na mnie wejsc, skoczyc, podbiec. tak, kiedy nie ma pajaka, ja sobie zdaje sprawe z tego, ze tak naprawde to ja dla niego jestem zagrozeniem. ale kiedy go zobacze, wylacza sie racjonalne myslenie i nad tym nie umiem zapanowac.
nie zostawiam tez otwartych okien na noc (tak, w lecie rowniez), bo swiadomosc, ze to paskudztwo moze wejsc i chodzic po mnie, nie pozwala mi usnac.
wstyd sie przyznawac do reszty.
nie zostawiam tez otwartych okien na noc (tak, w lecie rowniez), bo swiadomosc, ze to paskudztwo moze wejsc i chodzic po mnie, nie pozwala mi usnac.
wstyd sie przyznawac do reszty.
notserious
Nowicjusz
tak, mam tafofobię. boję się, że obudzę się w trumnie i się tam uduszę. dlatego poprosiłam rodzinę, żeby w przypadku mojej śmierci poddali mnie kremacji.