A czy Ty potrafisz napisać cokolwiek innego niżeli 'Jesteś głupia'? W kółko powtarzasz jedno i to samo, niczym mantrę i nigdy nie zawierasz nic konkretnego w swojej wypowiedzi.
Powtarzam w kółko to samo, ponieważ jeszcze nie zmądrzałaś <_< Jeśli nie widzisz konretów w mojej wypowiedzi, Twój problem.
Dla uściślenia - Gdyby Przyjaciółka nie 'kopnęła mnie w cztery litery' i nie pokazała na czym polega mój problem do dziś siedziałabym w domu, jak strachliwa myszka pod dywanem. Autorka tematu właśnie ma coś ze mnie sprzed kilku lat i jeśli ktoś w końcu nie przestanie się nad Nią litować i non stop udzielać pomocy psychicznej tym bardziej będzie się Ona pogrążać.
Od kiedy to trzeba kopać w tyłek, żeby pomóc? <_< Pokazać to można w inny sposób, a poza tym pomoc, to nie tylko litość. Ty chyba naprawdę jesteś ofiarą losu, skoro ciągle jedno Ci w głowie <_<
Ponadto naucz się czytać ze zrozumieniem. Pokaż mi gdzie otrzymywałam same współczucie? W tym właśnie sęk, że nigdzie. Każdy się ze mnie wyśmiewał, wywoływał poczucie niższości i szydził.
Teraz nagle nie sądzisz, że poczucie niższości to problem psychiki autorki...? <_< I kto tu nie umie czytać...? A raczej myśleć... <_<
Nigdy nie miałam lekko. Przyjaciółka przez pierwszy okres pomagała mi właśnie w taki sam sposób w jaki próbują pomóc forumowicze i co to dało? Przywiązałam się za bardzo, aż w końcu odstraszyłam. Lecz Ona nie była tak ograniczona jak Ty i postawiła sprawy jasno. Obecnie wiem na co mnie stać i nie wpieraj mi nic o żadnych granicach - ten co pokona sam siebie jest więcej warty niż ten, którego non stop podnoszą inni.
Tylko, że pomyliły Ci się strony dziecino. Pokonać siebie można tylko i wyłącznie samemu, to Ciebie podnosiła przyjaciółka, więc jedyne co wiesz, to to gdzie się kończy cierpliwość innych do opieki nad Tobą. To pierwsza sprawa, druga jest taka, że wartość człowieka nie zależy od tego jak sobie radzi z problemami i czy robi to sam czy nie. I na koniec, Twoja przyjaciółka była ograniczona. Gdyby naprawdę darzyła Cię przyjaźnią, to niczym nie byłabyś w stanie jej odstręczyć <_< W sumie to pasowałyście do siebie.
Piszesz o modyfikowaniu osobowości. Powiedz mi może, jaką obecnie osobowość ma Autorka tematu? Cały czas szuka sposobu, w jaki mogłaby dostosować się do świata, aby czuć się zaakceptowaną. Do czego to prowadzi? Donikąd, bo to właśnie Ona powinna znaleźć 'to coś' w sobie i to eksponować dla samej siebie, a nie dla innych.
Właśnie przez "to coś" jest szykanowana. <_< Rusz łbem. Nieśmiałość to nie jest cecha, któej nie można "eksponować"? <_< Dlaczego ktoś ma nabierać pewności siebie, skoro nie ma na to ochoty? Skoro lepiej mu żyć właśnie w taki sposób? Nie istnieje coś takiego jak "eksponowanie dla siebie". Wszystko co pokazujesz na zewnątrz siebie służy imponowaniu.
Co Ty myślisz, że ja postanowiłam wyjść ze skorupy dla kogoś innego? Nie, ponieważ jeśli nie spotkałabym się z akceptacją, pogrążyłabym się jeszcze bardziej. To samo dotyczy Autorki tematu.
Ergo, nie wyszłaś ze skorupki, ale ktoś Cię zaakceptował taką jaką jesteś <_< I to Ci dało motywację... <_< A nie przełamywanie siebie o którym najmniejszego pojęcia nie masz. Sprawdziło się to co pisałem wcześniej - zmieniłaś się dla ludzi, którzy Cię zaakceptowali, ale nie dla siebie. Jesteś taka jaką Cię akceptują, bo boisz się ich stracić, nawet nie widzisz kiedy dyktują Ci zasady na jakich masz istnieć <_<
Hartowanie się w cierpieniach? A co to ja jestem, jakaś średniowieczna męczennica? Każdy ma problemy, a to że Ty siedzisz w swoich czterech ścianach i unikasz życia to tylko i wyłącznie Twoja indywidualna sprawa.
Mówiłem właśnie o tym, aby przestać być takim cierpiętnikiem. To Ty mówiłaś o hartowaniu, naucz się czytać do k**wy nędzy :/
NatashaM napisał:
Życie dało mi po dvpie i nie chce przestać kopać, ale dzięki temu, wiem na co mnie stać.
Dzięki kopom wiesz na co Cię stać, ale co z tego? Ja wiem i bez problemów. Walczysz, uważasz naiwnie, że jesteś przez to silniejsza, ale to nic nie zmienia. Ponieważ nadal nie masz odpowiedzi, przez co dalej zbierasz kopniaki. Czy tego chcesz czy nie, jesteś tą średniowieczną męczennicą.
Zakładam, że Autorka tematu (podobnie jak Ty) ma zbyt dużo wolnego czasu i wymyśla sobie, że ma większy problem niżeli jest w rzeczywistości. Pójdzie 'na swoje', będzie musiała się utrzymać, wypełniać wszystkie inne obowiązki i rozwiązywać związane z nimi problemy to zobaczy, że w sumie nie miała tak źle. Zda sobie sprawę przede wszystkim z tego, że musi przestać użalać się nad sobą, aby przetrwać. Ty umiejętnie chowasz swoje problemy i kompleksy rzucając wszystkim w twarz, że są debilami czy głupkami. Autorka tematu też tak będzie robić idąc w Twoje ślady, więc albo stanie się normalnym człowiekiem pogodzonym ze sobą, albo pseudo-człowiekiem próbującym na cudzych potknięciach podnieść poczucie własnej wartości.
O rany... <_< Jakie ja mam problemy? Słucham. Co takiego chowam? Znowu wyjedziesz z tym, że nikt mnie nie chce? To już zostało obalone co najmniej 200 razy <_< A durniom rzucam prawdę w twarz, aby nie byli dumni z tego, że są głupi. Ja jestem normalnym człowiekiem, to że nie umiesz oponować nie oznacza, że mam problemy, ani że próbuję dowartościować się kosztem innych. Nawet jeśli by tak było, to wybrał bym do takiego dowartościowania się kogoś bardziej inteligentnego niż Ty <_<
Wiesz co, Ty w ogóle nie masz pojęcia na czym polega pomoc w sprawach psychiki. Takiego człowieka trzeba najpierw 'wyczyścić' i pokazać, że to tylko słowa. Słowa osób, które wykorzystując słabą psychikę innych rosną we własnych oczach. Takim człowiekiem trzeba wstrząsnąć i budować wszystko od początku albo też wyrzucić na głęboką wodę - niech się nauczy pływać.
Pomagałem wielu ludziom maltretowanym psychicznie oraz z objawami depresji, na żadnego nie krzyczałem, nikim nie wstrząsałem, nikomu też nie wmawiałem, że musi zaczynać od nowa. Tacy jak Ty nigdy tego nie zrozumieją, uważacie, że wystarczy "wyczyścić", rzucić na głęboką wodę i już będzie dobrze. Dopóki nie utonie <_< Poza tym, śmieszy mnie kiedy ktoś kto nie radzi sobie sam ze sobą udaje eksperta od cudzych zmartwień. Może zostań jednym z "lekarzy dusz"? <_< Żeby udzielać Autorce rad, najpierw sama sobie poradź ze swoim kłopotem <_<
Nie tylko Ty, ale i większość osób na trym forum, zamiast 'uczyć pływać', rzucacie kółko ratunkowe pod tytułem 'Nie przejmuj się...'. Właśnie powinna się przejmować i w końcu tą swoją mięciutką psychikę nieco utwardzić. Chyba, że odpowiada jej rola 'pomietła'.
Gdzie ja jej powiedziałem, że ma się nie przejmować? W moich psotach jest zawarta porada. Ale niestety widzą to osoby od przeciętnej inteligencji wzwyż, więc Ty odpadasz <_<
Pamiętaj, sam w sobie świat się dla Niej nie zmieni. Jeżeli zacznie mówić 'Proszę, nie mówcie tak do mnie' wywoła jedynie salwę śmiechu i sprawa się pogorszy. Autorka tematu boi się konfrontacji i nic poza tym. Nikt nie nauczył jej 'walczyć o swoje', a co gorsza nie pokazał jej, jak ma 'walczyć' o siebie.
Bo takich problemów nie rozwiązuje się walką. Jesteś zbyt ciemna, aby to zrozumieć. Z takimi oprawcami się nie walczy, robi się coś zupełnie innego. Ale jak wyżej pisałem, do tego trzeba mieć pewien poziom inteligencji <_<
I masz rację, przyjaźń nie polega na litości i sama na swojej skórze się o tym przekonałam. Wpierw si nade mną litowali, aż w końcu postanowiono to zmienić. Dzięki temu, wiem, na czym polega taka pomoc. Trzeba mocno kopnąć w dvpę, aby delikwent SAM nauczył się żyć.
Nie. Wystarczy wesprzeć raz, a porządnie. Poza tym, nawet na Twoim przykładzie. Ta pomoc nie była zbyt skuteczna, skoro nadal czujesz kopniaki <_< Więc z łaski swojej, nie powtarzaj frazesów po kretynach, którzy się Tobą "zaopiekowali" z braku zajęć, a potem zostawili jak im się znudziło. <_< To jest warte tyle samo co oni, czyli nic <_<
Pozwolę sobie na podsumowanie: Nie wskazałaś mi błędu, nie możesz oponować, bo jedyne co masz to swój ciasny umysł i przekonanie, że każdy przypadek jest taki jak Twój, ale nawet tutaj nie widzisz, że w Twoim przypadku ta pomoc zawiodła. Ponieważ nawet pomocą nie była, czego oczywiście Ty nie zauważyłaś <_< Słucham dalej, co wymyślisz tym razem? <_< Zaczłaś wjeżdżać na to kim jestem i jak wygląda moje życie, jak zwykle, kiedy kończą Ci się "argumenty" <_< Zatem słucham, w czyją skórę włożysz mnie tym razem? <_<
