Spontanicznie - Kilku zbrojnych i mała ździra

[DaMi]

(nie ma to jak małe całopalenie na koniec dnia - niech będzie, Qon k: )

DaMi w milczeniu i zdumieniu podziwiał ceremonię. Qon naprawdę.. stworzył coś niesamowitego. Jak tu nie wierzyć, że był co najmniej potężnym magiem? To, co się działo przed oczyma wojownika w pewien sposób przerastało jego możliwości poznawcze. Jeszcze ta muzyka.. DaMi nigdy nie słyszał nic, co by choć w maleńkim stopniu ją przypominało.

Co dziwniejsze, była piękna. I wzruszająca.

- Dziękuję - rzekł, nie wiadomo czy do Qona, czy do Gumasa.

Długo jeszcze patrzył na dogasający płomień, zanim udał się do dębu. Przetrząsaniem skarbca w poszukiwaniu czegoś pożytecznego uznał, że zajmie się jutro.

 

[Ameno]

Ameno cicho patrzył na całą akcję opierając się o studnię.Po czym poszedł do domu i....

Borin nie żyje ??

 

[Qon]

Borin nie żyje ??

Mam nadzieję, bo jeśli nie, to podpalenie przez Gumasa nie było zbyt miłe...

 

[gumas]

Po długim meczącym dniu, pełnym rozczarowań i zwrotu wydarzeń Gumas postanowił iść już spać, zbliżała się noca niebo było bezchmurne. Elf postanowił spać pod gołym niebem, nie miał zamaiaru racać do tego domu...

 

[Werenall]

Nie Gumas spalił Borina, tylko ja

 

[DaMi]

Mam nadzieję, bo jeśli nie, to podpalenie przez Gumasa, nie było zbyt miłe...

Mega-rotfl .

To jak - można uznać, że spontan cz.1 ma się ku końcowi?

 

[Qon]

Moim zdaniem ten pogrzeb to faktycznie dobry moment, żeby z nowymi siłami drużyna rozpoczęła Panią Spontaniczną - Rozdział nr 2, Ostatnia Krew

 

[Ameno]

Jeszcze nie
Niech Gumas wysadzi deba ladunkami Qona

 

[Werenall]

Wiedząc że niedługo będzie trzeba znowu ruszać w drogę, Werenall przygotowywał się do wyprawy. Właśnie biegał w terenie dla rozgrzewki wraz z Aramilem (dla sklerotyków: to mój wilk) kiedy zobaczyłem dziwny, szary pocisk, lecący w stronę twierdzy. Uznałem że to jakiś ptak ściga zwierzynę, więc zignorowałem to, biegnąc dalej.

 

[gumas]

Widząc, że wszyscy już zdążyli wyjść z Domu borina, a raczej starego elfa, który zginął z reki Gumasa postanowił spalić wspomnienia wraz z domem. Zawiązał starą szmatke wokół strzały, umoczył ją w nafcie, podpalił. Wypowiedział słowa :
- Niech razem z tym dębem zginą równierz moje wspomnienia...
I wystrzelił w kierunku debu płonącą strzałe. Dom powoli zaczynał płonąć, njapierw sala głowna, później ogień przedostał się do biblioteki, następnie zaczęły płonąć pokoje sypialniane. Ogromny dym unosił się nad lasem.
- Lepiej się stąd wynośmy, zanim ktoś zauważy słup dymu....

 

[Qon]

- Po raz kolejny odchodzimy zostawiając za sobą śmierć i zniszczenie... - rzucam w przestrzeń.

 

[DzIuBeJ]

Czyli czas na na part 2?

 

[Ameno]

Ameno w:cenzura:iony tym że chata zaczeła się palić gdy on grzebał w rzeczach wybiegł z Dębu

Borin jak sam pisałeś to krasnal a nie elf !!

 

[Werenall]

Ale ty jesteś ciemny Ameno. Nie czytałeś widać każdego posta. Gumas napisał że zabili elfa mieszkającego tutaj... Na następny raz czytaj wszystko

 

[gumas]

*W oddali słychać gwizdanie*
<G>- Słyszysz ?
<B>- tak, ktoś jest za tymi krzakami
Gdy kompani poszli dalej, przedostali się przez magiczną bariere, i napotkali ogromny dąb, a na nim dom. Koło strymyka Wysoki Elf suszył pranie.
<B> -Zabij go, schowamy się w tym miejscu na dłuższy czas
<G>- a myslisz, że nikogo więcej nie ma ?
<B>- Strzelaj, nie marudź
Elf wystrzelił w kierunku Elfa 1 strzałe, trafiła go w serce i Elf wpadł twarzą do wody
<B> wejdź zobaczyć czy niogo więcej nie ma, ja zajme się ciałem.
Borin przeniusł zwłoki koło studni a Gumas Poszedł do środka. Gdy obszukał cały dom powiedział Borinowi:
<G>- Czysto, ten idiota sam mieszkał w takim miejscu bez żadnej ochrony.

A i jeszcze jedno, w skarbcu na ścianie wisi szkielet martwego elfa, byłego właściciela tego domu. Skarby mozna wynieśc dopiero wtedy, gdy się zdejmie korone szkieletowi....

dla ciebie Ameno....

 

[Ameno]

Specjalnie szukalem zeby wam udoweodnić

Gumas:
Elf wsiada na konia Ameno, i pyta kompanow:
- wiec gdzie sie spotykamy ? Jeżeli nie macie konkretnego miejsca, to na zachód stąd jest duzy las, a w nim mam znajomego przyjaciela krasnoluda, mysle, że ucieszy sie, że wreszcie go ktos odwiedzi. Rzadko spotyka ludzi, żyje w odosobnieniu. Jego Chata jest okolo 12 godzin stąd jezeli poruszalibysmy sie wolnym krokiem. Więc co wy na to ?
W głosie Elfa uslyszec mozna było entuzjazm, co było rzadko spotykane.

Werenall
Gumas ma rację. Nie możemy się rozdzielic. Ameno, pomyśl. Gdy zgubią trop nie przestaną szukac. Znajdną nas u krasnala i będzie nieciekawie. Udawajmy że nie jesteśmy winni to nic nie powinno się stac.

Gumas:
Gdy wchodzimy przez uchyloną furtke, nagle zza krzaków słyszeć głos:
- Wynocha ! Albo łeb utne !
- Borin ! To ja ! Gumas !
Nagle wyskakuje niski krasnolud, gruby, z brodą po kolana. Bardzo dobrze zbudowany i oczywiście... Niski. Na sobie miał Ciemno zielone szaty, a przy biodrze ogromny dwureczny topór z Mithrilu.
- Niech cie piekło pochlonie, Ile to my sie juz nie widzieliśmy, z jakieś 5 lat !
- Może nawet i wiecej *usmiech sie do Krasnoluda* Mam prośbe przyjacielu. Gonia nas straznicy z miasta niedaleko stad, czy mogli bysmy sie u ciebie skryć na jakiś czas ?
- Ahh, od kiedy pamietam, to zawsze trzymały się ciebie kłopoty, śmiało, wchodźcie wszystcy, Jedzenia i Wina w moim Małym Schronieniu pod dostakiem.
Gdy już wszyscy przeszli około 30 metrów, magiczna osłona załamała się, i można było zobaczyć Ogromny dom na Dębie. Dąb ten był tak wielki, że nie można było ujrzeć jego korony, Dom zaś kamuflował się z drzewem, Wydawało się, jakby chata i drzewo stanowiły jedność.

Wieć co teraz powiecie ?? z krasnego ludka elf sie zrobił ??
to tylko niektóre dowody

 

[Qon]

Ameno, człowieku, to proste jak drut. Gumas z Borinem zabili elfa, który był właścicielem Dębu. Borin zamieszkał w nim, ale prawowitym właścicielem był właśnie ów elf.

 

[Ameno]

Ajjjć faktycznie pewnie musiałem opuścić jakiś post i to dlatego

Takwięc Spontan I juz zakonczone

 

[DaMi]

SzKoda tylko że na sam koniec tak popsuł się klimat tym tekstem o elfie-borinie . Ehh... niech i tak będzie.

Dzielna drużyna rusza dalej, na spotkanie własnego losu, masy potworów, niezbadanych tajemnic i tego typu banałów. Standardowy dzień każdej szanującej się ekipy .

KONIEC (części pierwszej)