Śmierć ojca

[paczek1262]

Matko, nie wierzę w to do tej pory. Mój ojciec był wędkarzem, kochał to. Wczoraj wypłynął łódką i zaczęła nabierać wody. On zaczął się rozbierać, płynąć, ale opadł z sił i zatonął.

Nie mam pojęcia czemu tu to piszę, liczę na jakąś odpowiedź, która mi pomoże - nie wiem czemu szukam tego na forum.

Śmierć przy utonięcie, obok spłonięcia, to chyba najgorsza śmierć. Wiedział, że zginie, miał tą świadomość. Nie wierzę.. Matka ciągle płacze, nie wiem co robić, jestem rozbity. Tak kochał ryby..

Zawsze wszystkim pomagał, a jemu nie miał kto pomóc? Do tej pory nie znaleźli ciała. Boże, przepraszam was bardzo za tą wiadomość, ale po prostu sobie nie radzę. Wyobrażam sobie przez jaką mękę przechodził. Przepraszam was raz jeszcze.

 

[krzysztofandraszak]

Nie przepraszaj. Mój ojciec zmarł, kiedy byłem mały i choc byłem trzymany z dala od tego, to traumatyczne przeżycie.
Nie bój się łez, strachu... To naturalne.

Jedyne co mogę Ci powiedziec na wątpliwe pocieszenie, to to, że rozpacz w końcu mija i ludzie godzą się z tym, że odszedł ich bliski. Choc tęsknic za nim zawsze będziesz.

 

[duzia_baczek]

Nie przepraszaj - nie masz za co. Nie jestem w stanie podzielić Twojego bólu, mogę Ci jedynie na prawdę szczerze w współczuć. Staraj się być podporą dla swojej matki, ona na pewno tego bardzo potrzebuje

 

[shikabane hime]

nie przepraszaj bo nie masz za co . od tego jest forum by się otworzyć i podzielić z innymi nawet bólem . naprawdę współczuję . trzymaj się i wesprzyj matkę razem dajcie sobie nawzajem siłę .

 

[paczek1262]

Dziękuję wam. Nie mam więcej słów, dziękuję po prostu.

 

[shikabane hime]

:* trzymaj się i pielęgnuj miłość

 

[kundzia_14]

...a życie niestety toczy się dalej. Ja zaczęłam się ostatnio bać o moją mamę, w grudniu ma badania... Nie potrafię o tym mówić. W każdym razie ogromnie boję się, że stracę ją za szybko.
Teraz to ja przepraszam, bo to żadne pocieszenie i nie powinnam o tym pisać. Tak jak pisali poprzednicy, trzymaj się, chociaż płacz też przynosi ulgę. Nie bój się go. I bądź blisko mamy, ona tego z pewnością potrzebuje, tak samo jak Ty. Wspierajcie siebie nawzajem. W końcu oswoicie się kiedyś z Jego nieobecnością. Chociaż na pewno będzie bardzo ciężko. Ale poradzicie sobie, bo przecież trzeba dalej żyć "normalnie" bez względu na wszystko...

 

[duzia_baczek]

To spadło na Was tak nagle.. Lecz choć fizycznie już Go zabrakło, nie pozwólcie aby zatarła się pamięć o nim. rzytul:

 

[niesia87]

Bądź wsparciem teraz dla swojej mamy, w tym bólu nie odsuń się od niej. Trzymaj się jakoś

 

[loveme_]

Jedyne co mogę Ci powiedzieć, to współczuję Ci na prawdę .
Być może choć w małej cząstce wiem co czujesz , bo mój tato też jest wędkarzem , lubi ryby i chodzi na nie.
Na szczęście nie pływa na łódce, więc o to że zatonie nie muszę się obawiać , choć .. jak jest zimna , to chodzi na lód i zawsze może wpaść .
Doprawdy nie wiem co bym wtedy zrobiła, mimo tego że często się na niego unoszę i mam go dość .
Boję sie o niego nawet w lato kiedy jest burza, bo jeździ daleko i stoi w wodzie ..
I może być tak że nie zdąży , ale co mam zrobić ?
On to kocha .

 

[paczek1262]

Dziękuję, doskonale w takim razie wiesz ile dla wędkarza znaczą ryby. Dziękuje wam raz jeszcze.