Definicja techno:
.........................................................
Techno -
styl w muzyce rozrywkowej i kulturze masowej powstały w silnej opozycji do wcześniejszych styli muzycznych.
W Polsce, pod terminem techno rozumie się zwykle muzykę o następujących wspólnych cechach:
-stosowanie wyłącznie sztucznie generowanych brzmień elektronicznych
-tworzenie muzyki przez miksowanie tych brzmień z całkowitym pominięciem zapisu nutowego, lecz tylko przy zastosowaniu specjalizowanych urządzeń, takich jak miksery, gramofony ze zmiennym tempem odtwarzania, samplery i zniekształcacze dźwięku, wywodzące się od dyskotekowych diskjokeyów
-taneczny i "psychodeliczny" klimat - osiągany przez regularnie powtarzane tło rytmiczne, na które są nakładane zwykle dość atonalne i również regularnie powtarzane główne brzmienia
-teksty ograniczone do absolutnego minimum lub zupełny brak wokalu
Techno dzieli się na wiele innych podstyli, które różnią się sposobami aranżacji, tempem i najczęściej stosowanymi rytmami podstawowymi. Styli tych jest wiele i ciągle powstają nowe. Do najważniejszych można zaliczyć:
-techno house - najbardziej "klasyczny" ze styli wywodzący się z Detroit
-techno rave - styl bardzo zbliżony do House'u, powstały w Londynie
-drum and bass - styl oparty na "połamanych" rytmach
-minimal - gatunek w którym brzmienie jest ograniczone do samego czystego podkładu rytmicznego, który jednak charakteryzuje się większą złożonością niż w House i Rave
-trance - styl, w którym położony jest maksymalny nacisk na wprowadzenie tańczących w trans; osiąga się to przez "falujący", monotonny, na okrągło powtarzany rytm i przytłumione, główne brzmienia, dochodzące jakby "spod ziemi"
-ambient - styl relaksujący, ze spowolnionym tempem, fragmentami "rozmytego" wokalu i miękkich brzmień głównych
-acid techno - szybka, energiczna, "pompująca" odmiana, pochodzi z Londynu.
-gabber - ekstremalny styl, liczba uderzeń na minute osiaga >200BPM
Muzyka techno funkcjonuje prawie wyłącznie jako muzyka taneczna, która jest tworzona nie po to aby jej słuchać, lecz aby przy niej tańczyć. Techno jest zazwyczaj tworzone na żywo przez muzyka nazywanego DJ-em, który "komponuje" tę muzykę z sampli nagranych na płyty winylowe, dodatkowo przetworzonych przez całe instrumentarium urządzeń zniekształcających i miksujących dźwięki. Sample są tworzone i nagrywane przez innych muzyków specjalizujących się w tworzeniu w studiu nowych brzmień i rytmów. Dobry DJ posiada zwykle cały zestaw płyt z samplami i cały czas poszukuje nowych brzmień.
Oprócz tego, pierwotnego dla techno sposobu tworzenia tej muzyki, istnieją też bardziej klasyczne zespoły muzyczne, które nagrywają od razu gotową muzykę w normalnych studiach muzycznych i sprzedają ją w normalny dla muzyki rozrywkowej sposób, czyli na płytach oraz w formie teledysków. Jednym z najbardziej znanych tego rodzaju zespołów jest The Prodigy.
Istnieją też grupy DJ'ów, które specjalizują się w nieco innym tworzeniu tej muzyki, stosując elektroniczne instrumenty klawiszowe i perkusyjne, które "grają" stworzonymi wcześniej samplami-brzmieniami, dostarczanymi przez podłączone do nich komputery. Grupy te stanowią jednak rzadkość ze względu na to, że tworzenie w ten sposób muzyki na żywo jest bardzo trudne.
Historia techno
Na ogół przyjmuje się, że techno powstało z post-dyskotekowej muzyki house, popularnej w Detroit i Chicago, w połowie lat '80. Za początek techno uważa się założoną w 1984 przez grupę kilkunastoletnich, głównie czarnoskórych DJ'ów, uczących się w średnich szkołach w Detriot, polową, nielegalną dyskotekę, pod namiotem, o nazwie "Techno City". DJ'e ci grali tam muzykę opartą na rytmach House, ale tworzoną na bazie wymyślonych przez siebie, całkowicie syntetycznych brzmień. Dyskoteka ta zyskała szybko bardzo liczne grono stałych bywalców, którzy zaczęli się do niej przenosić z bardziej tradycyjnych dyskotek. Po osiągnięciu takiego sukcesu wielu z tych DJ'ów zaczęło jeździć po całych Stanach Zjednoczonych i organizować podobne dyskoteki polowe pod innymi wielkimi miastami.
W 1988 roku Neil Rushton zebrał na jednej płycie pt: "Techno! The New Dance Sound Of Detroit" zbiór najbardziej charakterystycznych brzmień tej muzyki. Od tego czasu rozpoczął się żywiołowy rozwój techno na całym świecie.
W Anglii, brzmienia te zaczęli wykorzystywać londyńscy DJ'e i na wzór kolegów z Detroit zaczęli organizować polowe dyskoteki na pustych placach wokół autostrady M1, które jako nielegalne były początkowo rozganiane przez policję, aby się po dwóch latach przyjąć jako stały element "londyńskiego krajobrazu".
W Niemczech techno natrafiło również na bardzo podatny grunt. Jego rozsadnikiem stała się Love Parade w Berlinie, zorganizowana po raz pierwszy we wrześniu 1989 roku, jako początkowo niewielka impreza plenerowa przez grupę londyńskich i niemieckich DJ-ów. Impreza ta rozrosła się po kilku latach do największej na świecie imprezy techno przyciągającej rokrocznie setki tysięcy ludzi.
Techno w Polsce zostało zapoczątkowane przez klub "Faraon" w Łodzi, który w październiku 1989 zorganizował pierwsze w kraju "rave party", prowadzone przez ściągniętych z Love Parade niemieckich i brytyjskich DJ'ów. Od 1991 roku w Łodzi odbywa się co roku parada techno, wzorowana na berlińskiej Love Parade, organizowana przez byłych właścicieli klubu Faraon.
Szczyt popularności techno przypadł na lata 1997-1999. Od roku 2000 zaczyna się na całym świecie obserwować spadek popularności tego stylu, głównie na korzyść dość pokrewnego hip hopu.
Techno, jako kultura masowa, powstało w silnej opozycji do kultury wytworzonej przez muzykę rockową. Trzema, najbardziej charakterystycznymi cechami tej kultury są:
-Świadoma rezygnacja z buntowniczego i idealistycznego ducha związanego z rockiem - czyli celowa i irytująca pokolenie wyrosłe z rocka totalna bezideowość i nastawienie na konsumpcję i czerpanie jak najwięcej hedonistycznej radości z życia.
-Pełna, entuzjastyczna akceptacja wszystkiego, co niesie z sobą nowoczesność - nazywana często "Szokiem przyszłości". W praktyce oznacza świadome i celowe "zachłystywanie się" wytworami przemysłu i techniki - stąd bierze się kult nowych, sztucznych brzmień w muzyce, kolorowych i "szalonych" ubrań szytych z jak największej ilości sztucznych tkanin i materiałów takich jak plastik, folia, guma z dużą ilością "industrialnych" dodatków, takich jak rury, śrubki, maski przeciwpyłowe, lampki UV, gwizdki itp. Skrajna tolerancja, czyli akceptowanie każdego bez względu na kolor skóry, wiek i wyznawane poglądy - ale pod jednym warunkiem - że ten ktoś chce uczestniczyć we wspólnej zabawie, lub chociaż w niej nie przeszkadza.
.........................................................
Sami oceńcie, czy kultury szerokopojętych manieczek nie da sie pod to podciągnąć...
).
