Jak poradzic sobie z chorobą bliskiej osoby?

[małgoś90]

Mój tata choruje od 8 lat na czerniaka nowotwór skóry.. narazie jest dobrze ale boje sie.. nie chce go stracic

 

[Marozja]

Próbowałaś porozmawiać o tym z psychologiem?
Nie na zasadzie terapii, ale po prostu - wsparcia psychicznego. To też Ci się należy.

 

[małgoś90]

gadałam.. nie lubie takich rozmów.. niewiem dlaczego ale czuje ze oni tego nie rozumieją.. dla mnie jest t otrudne zreszta jak dla kazdego..

 

[Marozja]

Wobec tego może napisz, czego po tym temacie oczekujesz?
Zrozumienia?

 

[Aczkolwiek]

Jedyny sposób na poradzenie sobie z choroba bliskiej nam osoby jest wierzenie że kiedyś będzie lepiej.

 

[Marozja]

Niekoniecznie.
Mnie np. pomogło zaakceptowanie prostego faktu - każdy kiedyś umrze. Od nas zależy, co zrobimy do tego momentu.

 

[mała*czarna]

Może to i nawine ...ale uwarzam ,że jeśli ktoś wierzy w to,że będzie tu na ziemi dłużej niż lekarze przwidują - to tak będzie. Trzeba mieć nadzieje. Nie rozpaczaj tylko staraj sie cieszyć każdą z nim chwilą przeżytą.

 

[Aczkolwiek]

Niekoniecznie.
Mnie np. pomogło zaakceptowanie prostego faktu - każdy kiedyś umrze. Od nas zależy, co zrobimy do tego momentu.

Tobie pomogło by to.
Mi tamto.
A jej/jemu jeszcze coś innego.
Każdy jest inny.
Chyba po prostu autorka tematu powinna sama dojśc co dla niej będzie najlepsze.

 

[Marozja]

Tobie pomogło by to.
Mi tamto.
A jej/jemu jeszcze coś innego.
Każdy jest inny.
Chyba po prostu autorka tematu powinna sama dojśc co dla niej będzie najlepsze.

Tak, dokładnie.
Dlatego, kiedy napisałaś, że JEDYNY sposób to to i tamto, sprostowałam.

 

[effciaa16]

Każdy reaguje inaczej. Ja np. nie dawno dowiedziałam się, że sąsiad, którego znam od dziecka zachorował na raka. Jego szanse na przeżycie są zerowe. Nie dociera to do mnie. Dziwne jest nasze życie. Na każdego przyjdzie czas. Nie napiszę Ci, że będzie dobrze, bo tego nie wiem?! Myślę, że warto rozmawiać o tym, niż chować to w sobie. I proszę Cię nie trać nadziei.

 

[Aczkolwiek]

Tak, dokładnie.
Dlatego, kiedy napisałaś, że JEDYNY sposób to to i tamto, sprostowałam.

Tak, za bardzo się zagalopowałam z tym "jedynym".
Dopiero jak przeczytalam inne posty(czyli twój), zastanowiłam sie dłużej i doszlam do wniosku że każdy będzie to przeżywał i pomagał sobie w innym sposób.

 

[małgoś90]

Każdy reaguje inaczej. Ja np. nie dawno dowiedziałam się, że sąsiad, którego znam od dziecka zachorował na raka. Jego szanse na przeżycie są zerowe. Nie dociera to do mnie. Dziwne jest nasze życie. Na każdego przyjdzie czas. Nie napiszę Ci, że będzie dobrze, bo tego nie wiem?! Myślę, że warto rozmawiać o tym, niż chować to w sobie. I proszę Cię nie trać nadziei.

Kazdego dnia mam nadzieje ze bedzie dobrze jednak czasami nie daje sie rady.. z każdą chorobą tak jest.. zresztą nikt nie wie kiedy odejdzie z tego świata... ciągle życ w niepewności...
wolałabym zebym ja była chora a nie mój tato...

 

[Aczkolwiek]

Twój tata na pewno jest dumny że ma taką córke...

 

[małgoś90]

tego niewiem.. chciałabym zeby tak było..

 

[mała*czarna]

Kazdego dnia mam nadzieje ze bedzie dobrze jednak czasami nie daje sie rady.. z każdą chorobą tak jest.. zresztą nikt nie wie kiedy odejdzie z tego świata... ciągle życ w niepewności...
wolałabym zebym ja była chora a nie mój tato...

Dla ukochanej osoby zrobilibyśmy wszystko. Ale to nie Twój czas przyszedł...

 

[małgoś90]

wiem że moja śmierc tez by ich zabolała.. życie jest dziwne.. nikt nie mówił ze bedzie łatwo

 

[Kasia_na]

Można pogodzić się z chorobą bliskiej osoby, tyle że nie każdy w tym samym czasie. Zastanów się co Ci najbardziej przeszkadza w tej sytuacji.Czas choroby, rodzaj choroby. itp. Najbardziej nas boli gy jest to dla nas bliska osoba. Jak Twój ojciec to przeżywa? może wspólna rozmowa by Wam pomogła. Dobre rozwiązanie to wizyta u psuchologa celem dodania sobie otuchy.
Pozdrawiam.

 

[uzzo]

wiem że moja śmierc tez by ich zabolała.. życie jest dziwne.. nikt nie mówił ze bedzie łatwo

no wlasnie i tu masz odpowiedz

nikt nam nie powiedzial ze bedzie latwo

a takie rzeczy to poprostu ja sie poradzilem tak ze uznalem ze tak musi byc i ja na to wplywu nie mam nie ze sie poddalem ale nie bede walczyl z przeciwnosciami losu bo mi to zle wychodzi

lepieje zrezygnowac z jakis marzen a zyc zgodnie z soba

 

[mała*czarna]

Życie nie jest ani łatwe, ani sprawiedliwe.
Trzeba umieć żyć ,żeby być szczęśliwym, ale to sztuka i my sie jej tylko uczymy...
Masz jeszcze czas aby spędzać go ze swoim ojcem, to nie jest wypadek w którym po prostu "go odebrano" bez słów pożegnania, to chyba najgorsze...

 

[Kasia_na]

Racja, nie można sobie tego przedarować, gdy odchodzi bliska osoba z którą się nie pożegnaliśmy. Ty możesz spędzać czas z ojcem, spędać go intensywnie.