Czas Płacić Za Nielegale ?
- Thread starter cebra
- Rozpoczęty
Ponur
Nowicjusz
Ja tam nie wiem o takich rzeczach.Może za mało oglądam TV?
Tak czy inaczej zapewne takie naloty robią w duzych/średnio duzych mistach.
Ja natomiast mieszkam w małym mieście i mi takie coś nie grozi.
Tak czy inaczej zapewne takie naloty robią w duzych/średnio duzych mistach.
Ja natomiast mieszkam w małym mieście i mi takie coś nie grozi.
Hakeryk2
Meblujdom
- Dołączył
- 13 Kwiecień 2006
- Posty
- 690
- Punkty reakcji
- 0
- Wiek
- 34
hmmm ja trzymam siekierke taką małą w pokoju gdzie mam kompa (na serio). Dysk u mnie nie jest przykręcony, obudowa ściagnieta.. kwestia 5 sek odpiąć i rzucić z balkonu ;] a płytek mam mały stos więc trzask na siekierke i wszystko jest okej... tylko gorzej jakby potem powiedzieli że chcieli wpaśc tylko na kawe :lol:
MaReCkIwOjCiK
Nowicjusz
Widac nie kazdy zna sie na prawku Zaden sad nie wyda nakazu jezeli niema dowodow na to ze ktos posiada piraty to po pierwsze. Jezeli posiadasz w domu piraty i nie masz z tego zadnych korzysci nie zwalnia Cie z odpowiedzialnosci przed prawem. Jezeli panowie juz przyjda z nakazem to musi byc przy tym policja.
Zaden sad nie wyda nakazu jezeli niema dowodow na to ze ktos posiada piraty to po pierwsze. Jezeli posiadasz w domu piraty i nie masz z tego zadnych korzysci nie zwalnia Cie z odpowiedzialnosci przed prawem. Jezeli panowie juz przyjda z nakazem to musi byc przy tym policja.
hehe
ja tez mam podobnie z dyskiem tylko z plytkami bylo by gorzej bo siekiery w pokoju nie trzymam Prawo autorskie muwi co innego a Policja robic co innego
Art. 23.
1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje kr±g osób pozostaj±cych w zwi±zku osobistym, w szczególno¶ci pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.
Całe prawo:
Rozdział 1
Przedmiot prawa autorskiego
Art. 1.
1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalno¶ci twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od warto¶ci, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
2. W szczególno¶ci przedmiotem prawa autorskiego s± utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2) plastyczne,
3) fotograficzne,
4) lutnicze,
5) wzornictwa przemysłowego,
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7) muzyczne i słowno-muzyczne,
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9) audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nie ukończon±.
4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalno¶ci.
Art. 2.
1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególno¶ci tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.
2. Rozporz±dzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa maj±tkowe do utworu pierwotnego wygasły.
3. Twórca utworu pierwotnego może cofn±ć zezwolenie, jeżeli w ci±gu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.
4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym utworem.
5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.
Art. 3.
Zbiory, antologie, wybory, bazy danych s± przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawieraj± nie chronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.
Art. 4.
Nie stanowi± przedmiotu prawa autorskiego:
1) akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
4) proste informacje prasowe.
Art. 5.
Przepisy ustawy stosuje się do utworów:
1) których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub
2) które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo równocze¶nie na tym terytorium i za granic±, lub
3) które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub
4) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Art. 6.
W rozumieniu ustawy:
1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie,
2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granic± w okresie trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji,
3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został udostępniony publicznie.
Art. 7.
Jeżeli umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stron±, przewiduj± dalej id±c± ochronę, niż to wynika z ustawy, do nie opublikowanych utworów obywateli polskich albo do utworów opublikowanych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub równocze¶nie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo opublikowanych po raz pierwszy w języku polskim -stosuje się postanowienia tych umów.
Rozdział 2
Podmiot prawa autorskiego
Art. 8.
1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
2. Domniemywa się, że twórc± jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomo¶ci w jakikolwiek inny sposób w zwi±zku z rozpowszechnianiem utworu.
3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - wła¶ciwa organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi.
Art. 9.
1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielko¶ci udziałów s± równe. Każdy ze współtwórców może ż±dać okre¶lenia wielko¶ci udziałów przez s±d, na podstawie wkładów pracy twórczej.
2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej czę¶ci utworu maj±cej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do cało¶ci utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może ż±dać rozstrzygnięcia przez s±d, który orzeka uwzględniaj±c interesy wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego do cało¶ci utworu. Uzyskane ¶wiadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielko¶ci ich udziałów.
5. Do autorskich praw maj±tkowych przysługuj±cych współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasno¶ci w czę¶ciach ułamkowych.
Art. 10.
Jeżeli twórcy poł±czyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania, każdy z nich może ż±dać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie tak powstałej cało¶ci, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 11.
Autorskie prawa maj±tkowe do utworu zbiorowego, w szczególno¶ci do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługuj± producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych czę¶ci maj±cych samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.
Art. 12.
1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowi± inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy, nabywa z chwil± przyjęcia utworu autorskie prawa maj±tkowe w granicach wynikaj±cych z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przyst±pi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na pi¶mie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własno¶ci± przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracaj± do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mog± okre¶lić inny termin na przyst±pienie do rozpowszechniania utworu.
3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwil± przyjęcia utworu pracodawca nabywa własno¶ć przedmiotu na którym utwór utrwalono.
Art. 13.
Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania okre¶lonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mog± okre¶lić inny termin.
Art. 14.
1. Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika, który stworzył ten utwór w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo opublikowania wygasa, jeżeli w ci±gu sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu nie zawarto z twórc± umowy o wydanie utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie został opublikowany.
2. Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z materiału naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępniać ten materiał osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego przeznaczenia utworu lub zostało postanowione w umowie.
Art. 15.
Domniemywa się, że producentem lub wydawc± jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomo¶ci w jakikolwiek sposób w zwi±zku z rozpowszechnianiem utworu.
Rozdział 3
Tre¶ć prawa autorskiego
Oddział 1
Autorskie prawa osobiste
Art. 16.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chroni± nieograniczon± w czasie i nie podlegaj±c± zrzeczeniu się lub zbyciu wie¥ twórcy z utworem, w szczególno¶ci prawo do:
1) autorstwa utworu,
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępnienia go anonimowo,
2) nienaruszalno¶ci tre¶ci i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,
3) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczno¶ci,
4) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
Oddział 2
Autorskie prawa maj±tkowe
Art. 17.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wył±czne prawo do korzystania z utworu i rozporz±dzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Art. 18.
1. Autorskie prawa maj±tkowe nie podlegaj± egzekucji, dopóki służ± twórcy. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelno¶ci.
2. Po ¶mierci twórcy, spadkobiercy mog± sprzeciwić się egzekucji z prawa autorskiego do utworu nie opublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z ujawnion± wol± twórcy co do rozpowszechniania utworu.
3. Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2, art. 30 ust. 2 oraz w art. 70 ust. 3, nie podlega zrzeczeniu się, zbyciu ani egzekucji. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelno¶ci.
Art. 19.
1. Twórcy i jego spadkobiercom przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysoko¶ci 5% ceny dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego oraz rękopisów utworów literackich i muzycznych. Do zapłaty tego wynagrodzenia jest obowi±zany sprzedawca, a gdy działa na rzecz osoby trzeciej, odpowiada za ni± solidarnie.
2. Sprzedawca jest obowi±zany do ujawnienia osoby trzeciej, o której mowa w ust. 1. Z obowi±zku tego może się zwolnić płac±c należne wynagrodzenie.
3. Zrzeczenie się wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, jest nieważne, chyba że dotyczy wymagalnej wierzytelno¶ci.
Art. 20.
1. Producenci i importerzy magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urz±dzeń, czystych no¶ników służ±cych do utrwalania przy użyciu tych urz±dzeń utworów w zakresie własnego użytku osobistego oraz urz±dzeń reprograficznych s± obowi±zani do opłat na rzecz twórców, artystów wykonawców oraz producentów fonogramów i wideogramów, w wysoko¶ci nie wyższej niż 3% kwoty należnej z tytułu sprzedaży tych urz±dzeń i no¶ników.
2. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1, przypada:
1) 50% - twórcom,
2) 25% - artystom wykonawcom,
3) 25% - producentom fonogramów i wideogramów, z tym że w przypadku urz±dzeń reprograficznych kwota ta przypada w 100% twórcom.
3. Minister Kultury i Sztuki po zasięgnięciu opinii wła¶ciwych organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów wykonawców oraz organizacji producentów lub importerów urz±dzeń i czystych no¶ników wymienionych w ust. 1 okre¶la, w drodze rozporz±dzenia, wysoko¶ć opłat, o których mowa w ust. 1, szczegółowe zasady ich pobierania i odprowadzania oraz wskazuje organizację zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi wła¶ciw± do ich pobierania.
Art. 21.
1. Publicznym organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno nadawać opublikowane utwory nie będ±ce filmami fabularnymi, w tym serialami fabularnymi. Uprawnionym do utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Organizacjom radiowym i telewizyjnym innym niż wymienione w ust. 1 wolno nadawać opublikowane drobne utwory słowne, muzyczne i słowno-muzyczne na podstawie umowy zawartej za po¶rednictwem wła¶ciwej organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi. Twórca może jednak o¶wiadczyć takiej organizacji, z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci, że o nadaniu swoich opublikowanych utworów będzie decydować osobi¶cie.
Art. 22.
1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno dla własnych celów nadawczych utrwalać utwory, na których nadanie uprzednio uzyskały zezwolenie.
2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w ci±gu miesi±ca od nadania utworu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych dla celów nadawczych maj±cych wyj±tkowy charakter dokumentalny, o ile zostaj± umieszczone w archiwum. Twórca powinien zostać niezwłocznie powiadomiony o umieszczeniu utrwalenia jego utworu w takim archiwum.
Oddział 3
Dozwolony użytek chronionych utworów
Art. 23.
1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje kr±g osób pozostaj±cych w zwi±zku osobistym, w szczególno¶ci pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.
Art. 24.
1. Wolno rozpowszechniać za pomoc± anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory nadawane przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn± drog± satelitarn± albo naziemn±, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajduj±cych się w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmuj±cych do 50 gospodarstw domowych.
2. Posiadacze urz±dzeń służ±cych do odbioru d¥więku lub d¥więku i obrazu mog± za ich pomoc± odbierać nadawane utwory, choćby urz±dzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych.
3. Z zastrzeżeniem przepisu ust. 1, operatorom sieci kablowych wolno rozpowszechniać utwory nadawane przez inne organizacje radiowe lub telewizyjne dostępne na danym obszarze, jeżeli rozpowszechnianie w sieciach kablowych ma charakter równoczesny i integralny z nadaniem pierwotnym. Uprawnionym do utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 25.
1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:
1) już rozpowszechnione:
a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
B) aktualne artykuły i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i społeczne,
c) aktualne zdjęcia reporterskie,
2) krótkie wyci±gi ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi, o których mowa w pkt. 1 lit. a) i B),
3) przegl±dy publikacji i utworów rozpowszechnionych,
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.
2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. B) i c), twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale, jak i w tłumaczeniu.
Art. 26.
Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać fragmenty utworów udostępnianych podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji.
Art. 27.
Instytucje naukowe i o¶wiatowe mog±, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z opublikowanych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporz±dzać w tym celu egzemplarze fragmentów opublikowanego utworu.
Art. 28.
Biblioteki, archiwa i szkoły mog±:
1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów opublikowanych,
2) sporz±dzać lub zlecać sporz±dzenie pojedynczych egzemplarzy utworów opublikowanych, niedostępnych w handlu - w celu uzupełnienia, ochrony swoich zbiorów i nieodpłatnego ich udostępniania.
Art. 29.
1. Wolno przytaczać w utworach stanowi±cych samoistn± cało¶ć urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w cało¶ci, w zakresie uzasadnionym wyja¶nianiem, analiz± krytyczn±, nauczaniem lub prawami gatunku twórczo¶ci.
2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 30.
1. O¶rodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej mog± sporz±dzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów.
2. Twórca albo wła¶ciwa organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od o¶rodków, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów.
Art. 31.
Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie opublikowane utwory literackie, muzyczne i słowno-muzyczne, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych. Dotyczy to w szczególno¶ci okazjonalnego wykonywania na żywo, zwi±zanego ze sprawowaniem kultu religijnego, uroczysto¶ciami państwowymi, szkolnymi, obchodami i imprezami powszechnie dostępnymi, z wył±czeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i wyborczych.
Art. 32.
1. Wła¶ciciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych.
2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu plastycznego znajduj±cego się w miejscu publicznie dostępnym, wła¶ciciel jest obowi±zany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty jest możliwe. Górn± granicę ceny okre¶la warto¶ć materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, wła¶ciciel jest obowi±zany umożliwić twórcy sporz±dzenie kopii b±d¥ -zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji.
Art. 33.
Wolno rozpowszechniać:
1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,
2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji,
3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne, o ile nawi±zanie porozumienia z twórc± celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wtedy prawo do wynagrodzenia.
Art. 34.
Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia twórcy i ¥ródła. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 35.
Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.
Rozdział 4
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych
Art. 36.
Z zastrzeżeniem wyj±tków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa maj±tkowe gasn± z upływem lat pięćdziesięciu:
1) od ¶mierci twórcy, a do utworów współautorskich -od ¶mierci współtwórcy, który przeżył pozostałych,
2) jeżeli twórca nie jest znany - od pierwszej publikacji, a gdy utwór nie został opublikowany - od jego ustalenia, chyba że przed upływem tego terminu nazwisko twórcy zostało za jego zgod± ujawnione,
3) od pierwszej publikacji, jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa maj±tkowe przysługuj± innej osobie niż twórca, a gdy utwór nie został opublikowany od jego ustalenia.
Art. 37.
Jeżeli bieg terminu wyga¶nięcia autorskich praw maj±tkowych rozpoczyna się od publikacji utworu, a utwór opublikowano w czę¶ciach, bieg terminu liczy się od publikacji ostatniej czę¶ci. Jeżeli jednak poszczególne czę¶ci maj± samodzielne znaczenie, bieg terminu rozpoczyna się dla każdej z nich osobno.
Art. 38.
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych do utworu opublikowanego po raz pierwszy w ci±gu ostatnich dziesięciu lat trwania jego ochrony ulega przedłużeniu o dziesięć lat.
Art. 39.
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych liczy się w latach pełnych następuj±cych po roku, w którym nast±piło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów okre¶lonych w art. 36-38.
Art. 40.
1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł, s± obowi±zani do przekazywania, na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, od 5% do 8% wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań opublikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł.
3. Minister Kultury i Sztuki okre¶la, w drodze rozporz±dzenia, wysoko¶ć procentu, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 5
Przej¶cie autorskich praw maj±tkowych
Art. 41.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa maj±tkowe mog± przej¶ć na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy,
2) nabywca autorskich praw maj±tkowych może przenie¶ć je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
2. Umowa o przeniesienie autorskich praw maj±tkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencj±", obejmuje pola eksploatacji wyra¥nie w niej wymienione.
3. Nieważna jest umowa w czę¶ci dotycz±cej wszystkich utworów lub wszystkich utworów okre¶lonego rodzaju tego samego twórcy maj±cych powstać w przyszło¶ci.
4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które s± znane w chwili jej zawarcia.
Art. 42.
Jeżeli autorskie prawa maj±tkowe jednego ze współtwórców miałyby przypa¶ć Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, czę¶ć ta przechodzi na pozostałych przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do wielko¶ci ich udziałów.
Art. 43.
1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw maj±tkowych lub udzielenie licencji nast±piło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Jeżeli w umowie nie okre¶lono wysoko¶ci wynagrodzenia autorskiego, wysoko¶ć wynagrodzenia okre¶la się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzy¶ci wynikaj±cych z korzystania z utworu.
Art. 44.
W razie raż±cej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzy¶ciami nabywcy autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorcy, twórca może ż±dać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez s±d.
Art. 45.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji.
Art. 46.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wył±czne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu cało¶ci autorskich praw maj±tkowych.
Art. 47.
Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysoko¶ci wpływów z korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wgl±du w niezbędnym zakresie do dokumentacji maj±cej istotne znaczenie dla okre¶lenia wysoko¶ci tego wynagrodzenia.
Art. 48.
1. Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest okre¶lone procentowo od ceny sprzedaży egzemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.
2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od przyst±pienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysoko¶ć wynagrodzenia. Strony mog± przedłużyć termin.
Art. 49.
1. Jeżeli w umowie nie okre¶lono sposobu korzystania z utworu, powinien on być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.
2. Następca prawny, choćby nabył cało¶ć autorskich praw maj±tkowych, nie może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że s± one spowodowane oczywist± konieczno¶ci±, a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić. Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł.
Art. 50.
Odrębne pola eksploatacji stanowi± w szczególno¶ci:
1) utrwalenie,
2) zwielokrotnienie okre¶lon± technik±,
3) wprowadzenie do obrotu,
4) wprowadzenie do pamięci komputera,
5) publiczne wykonanie albo publiczne odtworzenie,
6) wystawienie,
7) wy¶wietlenie,
8) najem,
9) dzierżawa,
10) nadanie za pomoc± wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stację naziemn±,
11) nadanie za po¶rednictwem satelity,
12) równoczesne i integralne nadanie utworu nadawanego przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn±.
Art. 51.
1. Wprowadzeniem do obrotu jest przeniesienie własno¶ci egzemplarza utworu dokonane przez uprawnionego lub inne rozporz±dzenie egzemplarzem dokonane za jego zezwoleniem.
2. Po wprowadzeniu do obrotu, dalszy obrót egzemplarzami utworu nie narusza praw autorskich, z zastrzeżeniem przepisu art. 50 pkt 8 i 9.
3. Nie stanowi naruszenia autorskich praw maj±tkowych import egzemplarzy wprowadzonych do obrotu na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o utworzeniu strefy wolnego handlu.
Art. 52.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własno¶ci egzemplarza utworu nie powoduje przej¶cia autorskich praw maj±tkowych do utworu.
2. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przej¶cie autorskich praw maj±tkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własno¶ci egzemplarza utworu.
3. Nabywca oryginału utworu jest obowi±zany udostępnić go twórcy w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca oryginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.
Art. 53.
Umowa o przeniesienie autorskich praw maj±tkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
Art. 54.
1. Twórca jest obowi±zany dostarczyć utwór w terminie okre¶lonym w umowie, a jeżeli termin nie został oznaczony - niezwłocznie po ukończeniu utworu.
2. jeżeli twórca nie dostarczył utworu w przewidzianym terminie, zamawiaj±cy może wyznaczyć twórcy odpowiedni dodatkowy termin z zagrożeniem odst±pienia od umowy, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odst±pić.
Art. 55.
1. Jeżeli zamówiony utwór ma usterki, zamawiaj±cy może wyznaczyć twórcy odpowiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odst±pić lub ż±dać odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia, chyba że usterki s± wynikiem okoliczno¶ci, za które twórca nie ponosi odpowiedzialno¶ci. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do otrzymanej czę¶ci wynagrodzenia, nie wyższej niż 25% wynagrodzenia umownego.
2. Jeżeli utwór ma wady prawne, zamawiaj±cy może od umowy odst±pić i ż±dać naprawienia poniesionej szkody.
3. Roszczenia o których mowa w ust. 1, wygasaj± z chwil± przyjęcia utworu.
4. Jeżeli zamawiaj±cy nie zawiadomi twórcy w terminie sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania okre¶lonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mog± okre¶lić inny termin.
Art. 56.
1. Twórca może odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć ze względu na swoje istotne interesy twórcze.
2. Jeżeli w ci±gu dwóch lat od odst±pienia lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, twórca zamierza przyst±pić do korzystania z utworu, ma obowi±zek zaoferować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczaj±c mu w tym celu odpowiedni termin.
3. Jeżeli odst±pienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu utworu, skuteczno¶ć odst±pienia lub wypowiedzenia może być przez drug± stronę umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez ni± w zwi±zku z zawart± umow±. Nie można jednak ż±dać zwrotu kosztów, gdy zaniechanie rozpowszechniania jest następstwem okoliczno¶ci, za które twórca nie ponosi odpowiedzialno¶ci.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, audiowizualnych oraz utworów zamówionych w zakresie ich eksploatacji w utworze audiowizualnym.
Art. 57.
1. Jeżeli nabywca autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorca, który zobowi±zał się do rozpowszechniania utworu, nie przyst±pi do rozpowszechniania w umówionym terminie, a w jego braku-w ci±gu dwóch lat od przyjęcia utworu, twórca może odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć i domagać się naprawienia szkody po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu, nie krótszego niż sze¶ć miesięcy.
2. Jeżeli wskutek okoliczno¶ci, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi odpowiedzialno¶ć, utwór nie został udostępniony publiczno¶ci, twórca może się domagać, zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego wynagrodzenia w stosunku do okre¶lonego w umowie o rozpowszechnienie utworu, chyba że licencja jest niewył±czna.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych.
Art. 58.
Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia okre¶lonego umow±.
Art. 59.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępuj±c od umowy lub wypowiadaj±c j± może ż±dać od drugiej strony zwrotu wszystkiego, co ta otrzymała z tytułu umowy.
Art. 60.
1. Korzystaj±cy z utworu jest obowi±zany umożliwić twórcy przed rozpowszechnieniem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli wniesione w zwi±zku z nadzorem zmiany w utworze s± niezbędne i wynikaj± z okoliczno¶ci od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obci±żaj± nabywcę autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorcę.
2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie, uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.
3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowi± inaczej, za wykonanie nadzoru autorskiego nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.
4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego nadzoru autorskiego.
5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i architektoniczno-urbanistycznymi reguluj± odrębne przepisy.
Art. 61.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy.
Art. 62.
1. Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umie¶cić utwory, o których publikację zawarł odrębn± umowę.
2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.
Art. 63.
Jeżeli umowa obejmuje sporz±dzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczno¶ci, twórcy należ± się egzemplarze autorskie w liczbie okre¶lonej w umowie.
Art. 64.
Umowa zobowi±zuj±ca do przeniesienia autorskich praw maj±tkowych przenosi na nabywcę, z chwil± przyjęcia utworu, prawo do wył±cznego korzystania z utworu na okre¶lonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej.
Art. 65.
W braku wyra¥nego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji.
Art. 66.
1. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie 5 lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoj± siedzibę, chyba że w umowie postanowiono inaczej.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie umowy licencyjnej wygasa
Art. 67.
1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z okre¶leniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.
2. Jeżeli umowa nie zastrzega wył±czno¶ci korzystania z utworu w okre¶lony sposób (licencja wył±czna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewył±czna).
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.
4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wył±cznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw maj±tkowych, w zakresie objętym umow± licencyjn±.
5. Umowa licencyjna wył±czna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
Art. 68.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nieoznaczony, twórca może j± wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.
2. Licencję udzielon± na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po upływie tego terminu, za udzielon± na czas nieoznaczony.
Rozdział 6
Przepisy szczególne dotycz±ce utworów audiowizualnych
Art. 69.
Współtwórcami utworu audiowizualnego s± osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególno¶ci: reżyser, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.
Art. 70.
1. Autorskie prawa maj±tkowe do utworu audiowizualnego przysługuj± producentowi. Prawa twórców autorów maj±cych samodzielne znaczenie nie mog± być wykonywane z uszczerbkiem dla producenta lub pozostałych twórców.
2. Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabył autorskie prawa maj±tkowe do utworów stworzonych na jego zamówienie lub wł±czonych do utworu audiowizualnego, jednakże tylko w zakresie eksploatacji audiowizualnej tego utworu.
3. Producent utworu audiowizualnego jest obowi±zany do zapłaty, za po¶rednictwem wła¶ciwej organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, reżyserowi, twórcom scenariusza, utworów muzycznych i słowno-muzycznych oraz odtwórcom głównych ról w utworze audiowizualnym - przez czas trwania do nich praw maj±tkowych - wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu rozpowszechniania utworu audiowizualnego w kinach oraz stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu lub dzierżawy utworów audiowizualnych oraz ich publicznego odtwarzania.
4. Współtwórca utworu audiowizualnego oraz odtwórcy głównych ról mog± się zrzec po¶rednictwa organizacji, o której mowa w ust. 3. Zrzeczenie to wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
5. Wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za granic± lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Polsce może być ustalone ryczałtowo.
Art. 71.
Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać tłumaczeń na różne wersje językowe.
Art. 72.
Twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego może, po upływie pięciu lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na rozpowszechnianie tego utworu w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym terminie nie doszło do rozpowszechnienia utworu audiowizualnego z jego utworem. Strony mog± skrócić ten termin.
Art. 73.
Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do ostatecznej wersji utworu audiowizualnego.
Rozdział 7
Przepisy szczególne dotycz±ce programów komputerowych
Art. 74.
1. Programy komputerowe podlegaj± ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowi± inaczej.
2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia, w tym wszystkie formy dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej. Idee i zasady, będ±ce podstaw± jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstaw± ł±czy, nie podlegaj± ochronie.
3. Prawa maj±tkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy przysługuj± pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.
4. Autorskie prawa maj±tkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmuj± prawo do:
1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w cało¶ci lub w czę¶ci jakimikolwiek ¶rodkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wy¶wietlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynno¶ci te nie wymagaj± zgody uprawnionego,
2) tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała,
3) publicznego rozpowszechniania, w tym najmu lub dzierżawy, programu komputerowego lub jego kopii. Wraz z pierwsz± sprzedaż± egzemplarza, na którym program został utrwalony, przez uprawnionego lub za jego zezwoleniem, wyczerpuje się prawo do rozpowszechniania tego egzemplarza; nie narusza to prawa do kontroli dalszego najmu lub dzierżawy programu komputerowego lub jego egzemplarza.
Art. 75.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynno¶ci wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagaj± zgody uprawnionego, jeżeli s± niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.
2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:
1) sporz±dzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocze¶nie z programem komputerowym,
2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę uprawnion± na podstawie umowy do korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli będ±c do tych czynno¶ci upoważniona dokonuje tego w trakcie wprowadzania, wy¶wietlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego,
3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osi±gnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostan± spełnione następuj±ce warunki:
a) czynno¶ci te dokonywane s± przez licencjobiorcę lub inn± osobę uprawnion± do korzystania z egzemplarza programu komputerowego b±d¥ przez inn± osobę działaj±c± na ich rzecz,
B) informacje niezbędne do osi±gnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a),
c) czynno¶ci te odnosz± się do tych czę¶ci oryginalnego programu komputerowego które s± niezbędne do osi±gnięcia współdziałania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mog± być:
1) wykorzystane do innych celów niż osi±gnięcie współdziałania z niezależnie stworzonym programem komputerowym,
2) przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osi±gnięcia współdziałania z niezależnie stworzonym programem komputerowym,
3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu komputerowego o istotnie podobnej formie lub do innych czynno¶ci naruszaj±cych prawa autorskie.
Art. 76.
Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 s± nieważne.
Art. 77.
Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3-5, art. 20, 23, 27, 28, 30, 49 ust. 2 oraz art. 56, 60 i 62.
Rozdział 8
Ochrona autorskich praw osobistych
Art. 78.
1. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może ż±dać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także ż±dać, aby osoba, która dopu¶ciła się naruszenia, dopełniła czynno¶ci potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególno¶ci aby złożyła publiczne o¶wiadczenie o odpowiedniej tre¶ci i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, s±d może przyznać twórcy odpowiedni± sumę pieniężn± tytułem zado¶ćuczynienia za doznan± krzywdę albo -na ż±danie twórcy - zobowi±zać sprawcę, aby ui¶cił odpowiedni± sumę pieniężn± na wskazany przez twórcę cel społeczny.
2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego ¶mierci z powództwem o ochronę autorskich praw osobistych zmarłego może wyst±pić małżonek, a w jego braku kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.
3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 s± uprawnione w tej samej kolejno¶ci do wykonywania autorskich praw osobistych zmarłego twórcy.
4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w ust. 2, może również wyst±pić stowarzyszenie twórców wła¶ciwe ze względu na rodzaj twórczo¶ci lub organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, która zarz±dzała prawami autorskimi zmarłego twórcy.
Rozdział 9
Ochrona autorskich praw maj±tkowych
Art. 79.
1. Twórca może ż±dać od osoby, która naruszyła jego autorskie prawa maj±tkowe, zaniechania naruszenia, wydania uzyskanych korzy¶ci albo zapłacenia w podwójnej, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione, potrójnej wysoko¶ci stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia; twórca może również ż±dać naprawienia wyrz±dzonej szkody, jeżeli działanie naruszaj±cego było zawinione.
2. Niezależnie od roszczeń wymienionych w ust. 1, uprawniony może się domagać, ażeby sprawca naruszenia dokonanego w ramach działalno¶ci gospodarczej podejmowanej w cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy rachunek, ui¶cił odpowiedni± sumę pieniężn± z przeznaczeniem na Fundusz, o którym mowa w art. 111. Suma ta nie może być niższa niż dwukrotna wysoko¶ć uprawdopodobnionych korzy¶ci odniesionych przez sprawcę z dokonanego naruszenia.
Art. 80.
1. S±d wła¶ciwy do rozpoznania sprawy o naruszenie autorskich praw maj±tkowych miejsca, w którym sprawca prowadzi działalno¶ć lub znajduje się jego maj±tek, także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie pó¥niej jednak niż w ci±gu 3 dni od dnia złożenia w s±dzie, wniosek maj±cego w tym interes prawny:
1) o zabezpieczenie dowodów, bez potrzeby wykazania obawy, że ich przeprowadzenie stanie się niewykonalne lub zbyt utrudnione,
2) o zobowi±zanie naruszaj±cego autorskie prawa maj±tkowe do udzielenia informacji i udostępnienia, okre¶lonej przez s±d, dokumentacji maj±cej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1,
3) o zabezpieczenie roszczenia z tytułu naruszenia autorskich praw maj±tkowych, wydaj±c stosowne zarz±dzenie tymczasowe, po uprawdopodobnieniu, że niezabezpieczenie roszczenia może pozbawić uprawnionego zaspokojenia, choćby zarz±dzenie tymczasowe zmierzało do zaspokojenia roszczenia.
2. S±d może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów lub roszczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, od złożenia stosownej kaucji.
3. S±d orzeka przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, bezprawnie wytworzonych egzemplarzy utworów.
4. S±d może orzec przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, przedmiotów służ±cych do bezprawnego wytworzenia egzemplarzy utworów lub przedmiotów, przy których użyciu dokonano naruszenia.
5. Na wniosek poszkodowanego, na poczet należnego odszkodowania, s±d może orzec przyznanie poszkodowanemu przedmiotów, o których mowa w ust. 4.
6. Domniemywa się, że przedmioty, o których mowa w ust. 4, należ± do naruszaj±cego prawa autorskie.
7. Zażalenie na postanowienie s±du w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, s±d rozpoznaje w ci±gu 7 dni.
Rozdział 10
Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy ¥ródeł informacji
Art. 81.
1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyra¥nego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówion± zapłatę za pozowanie.
2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w zwi±zku z pełnieniem przez ni± funkcji publicznych, w szczególno¶ci politycznych, społecznych, zawodowych,
2) osoby stanowi±cej jedynie szczegół cało¶ci takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Art. 82.
Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej ¶mierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.
Art. 83.
Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim przedstawionej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia osoby, do której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78 ust. 1; roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od ¶mierci tych osób.
Art. 84.
1. Twórca, a wydawca lub producent na ż±danie twórcy maj± obowi±zek zachowania w tajemnicy ¥ródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania zwi±zanych z tym dokumentów.
2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgod± osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia wła¶ciwego s±du.
Rozdział 11
Prawa pokrewne
Oddział 1
Prawa do artystycznych wykonań
Art. 85.
1. Przedmiotem prawa do artystycznego wykonania jest, pod warunkiem jego ustalenia, każde wykonanie utworu maj±ce charakter artystyczny, niezależnie od warto¶ci, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, s± w szczególno¶ci działania: aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, tancerzy i wokalistów oraz osób w sposób twórczy przyczyniaj±cych się do powstania wykonania.
Art. 86.
1. Arty¶cie wykonawcy przysługuje, w granicach okre¶lonych przepisami ustawy, wył±czne prawo do:
1) ochrony dóbr osobistych dotycz±cych artystycznego wykonania,
2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporz±dzania nim na poszczególnych polach eksploatacji,
3) wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania.
2. Wył±czne prawo korzystania i rozporz±dzania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obejmuje prawo do:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
3) wprowadzenia do obrotu,
4) publicznego odtwarzania, chyba że jest ono dokonywane za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza,
5) najmu,
6) dzierżawy,
7) nadawania, chyba że jest ono dokonywane za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza.
3. W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wykonania za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza, arty¶cie wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.
Art. 87.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporz±dzania i korzystania z wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy polach eksploatacji.
Art. 88.
Prawo artysty wykonawcy nie narusza prawa autorskiego do wykonywanego utworu.
Art. 89.
Prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku, w którym artystyczne wykonanie po raz pierwszy ustalono.
Art. 90.
Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań, które:
1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkał± na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) s± chronione na podstawie umów międzynarodowych.
Art. 91.
Domniemywa się, że kierownik zespołu jest umocowany do reprezentowania praw do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to stosuje się odpowiednio do czę¶ci artystycznego wykonania maj±cych samodzielne znaczenie.
Art. 92.
Do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10, 12, 18, 21, 41-45, 47-49, 52-55, 57-59, 62-68, 71 i 78.
Art. 93.
Do prawa do artystycznego wykonania stosuje się odpowiednio przepis art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
Oddział 2
Prawa do fonogramów i wideogramów
Art. 94.
1. Producentem fonogramu lub wideogramu jest ten, pod czyim nazwiskiem lub firm± (nazw± fonogram lub wideogram został po raz pierwszy sporz±dzony.
2. Bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów wykonawców, producentowi fonogramu lub wideogramu przysługuje wył±czne prawo do rozporz±dzania i korzystania z fonogramu lub wideogramu w zakresie:
1) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
2) wprowadzenia do obrotu,
3) najmu,
4) dzierżawy.
W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wprowadzonego do obrotu fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.
Art. 95.
Prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 2 i 3, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku, w którym fonogram lub wideogram został sporz±dzony.
Art. 96.
Przepisy ustawy stosuje się do fonogramów i wideogramów:
1) których producent ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 3
Prawa do nadań
Art. 97.
Bez uszczerbku dla praw twórców i artystów wykonawców, organizacji radiowej lub telewizyjnej przysługuje wył±czne prawo do rozporz±dzania i korzystania ze swoich programów w zakresie:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
3) nadawania, w tym także przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn±.
Art. 98.
Prawo, o którym mowa w art. 97, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku pierwszego nadania programu.
Art. 99.
Przepisy ustawy stosuje się do programów:
1) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 4
Postanowienia wspólne dotycz±ce praw pokrewnych
Art. 100.
Wykonywanie praw do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów i nadań podlega odpowiednio ograniczeniom wynikaj±cym z przepisów art. 23-35.
Art. 101.
Do artystycznych wykonań fonogramów, wideogramów i nadań stosuje się odpowiednio przepisy art. 6, 22,39, 51, 79 ust. 1 i art. 80.
Art. 102.
1. Na każdym egzemplarzu fonogramu lub wideogramu umieszcza się poza oznaczeniami dotycz±cymi autorstwa i artystycznego wykonawstwa, tytułami utworów oraz dat± sporz±dzenia, nazwisko lub firmę (nazwę) producenta oraz, w wypadku utrwalenia nadania, nazwę organizacji radiowej lub telewizyjnej.
2. Domniemywa się, że egzemplarze nie spełniaj±ce wymogów okre¶lonych w ust. 1 zostały sporz±dzone bezprawnie.
Art. 103.
Spory o prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów, wideogramów oraz nadań radiowych lub telewizyjnych należ± do wła¶ciwo¶ci s±dów wojewódzkich.
Rozdział 12
Organizacje zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi
Art. 104.
1. Organizacjami zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, zwanymi dalej "organizacjami zbiorowego zarz±dzania", w rozumieniu ustawy, s± stowarzyszenia zrzeszaj±ce twórców, artystów wykonawców, producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest zbiorowe zarz±dzanie i ochrona powierzonych im praw autorskich lub praw pokrewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikaj±cych z ustawy.
2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że:
1) członkiem organizacji może być również osoba prawna,
2) podjęcie przez organizacje działalno¶ci okre¶lonej w ustawie wymaga zezwolenia Ministra Kultury i Sztuki,
3) nadzór nad organizacjami sprawuje Minister Kultury i Sztuki.
3. Minister Kultury i Sztuki udziela zezwolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, organizacjom daj±cym rękojmię należytego zarz±dzania powierzonymi prawami.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia zakresu udzielonego zezwolenia, Minister Kultury i Sztuki wzywa organizację do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie z zagrożeniem cofnięcia zezwolenia.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może być cofnięte, jeżeli organizacja:
1) nie wykonuje należycie obowi±zków w zakresie zarz±dzania powierzonymi jej prawami autorskimi lub pokrewnymi oraz ich ochrony,
2) narusza przepisy prawa w zakresie udzielonego zezwolenia.
6. Decyzja Ministra Kultury i Sztuki o udzieleniu lub o cofnięciu zezwolenia na podjęcie wykonywania przez organizacje zbiorowego zarz±dzania uprawnień okre¶lonych w ust. 1 podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 105.
1. Domniemywa się, że organizacja zbiorowego zarz±dzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji objętych zbiorowym zarz±dzaniem oraz że ma legitymację procesow± w tym zakresie. Na domniemanie to nie można się powołać, gdy do tego samego utworu lub artystycznego wykonania ro¶ci sobie tytuł więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarz±dzania.
2. W zakresie swojej działalno¶ci organizacja zbiorowego zarz±dzania może się domagać udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów niezbędnych do okre¶lenia wysoko¶ci dochodzonych przez ni± wynagrodzeń i opłat.
Art. 106.
1. Organizacja zbiorowego zarz±dzania jest obowi±zana do jednakowego traktowania praw swoich członków oraz innych podmiotów przez siebie reprezentowanych w zakresie zarz±dzania tymi prawami lub dochodzenia ich ochrony.
2. Organizacja zbiorowego zarz±dzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić zgody na korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań w granicach wykonywanego przez siebie zarz±du.
3. Organizacja zbiorowego zarz±dzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić podjęcia zarz±dzania prawem autorskim lub prawem pokrewnym. Zarz±dzanie to wykonuje zgodnie ze swoim statutem.
Art. 107.
Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarz±dzania, organizacj± wła¶ciw± w rozumieniu ustawy jest organizacja, do której należy twórca lub artysta wykonawca, a gdy twórca lub artysta wykonawca nie należy do żadnej organizacji albo nie ujawnił swego autorstwa -organizacja wskazana przez Komisję Prawa Autorskiego, o której mowa w art. 108. ust. 1.
Art. 108.
1. Minister Kultury i Sztuki Powołuje Komisję Prawa Autorskiego, zwan± dalej "Komisj±", składaj±c± się z czterdziestu arbitrów powoływanych w odpowiedniej proporcji spo¶ród kandydatów, o których mowa w ust. 2.
2. Kandydatów na członków Komisji przedstawiaj± organizacje zbiorowego zarz±dzania, stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców, producentów, organizacje zrzeszaj±ce podmioty zajmuj±ce się zawodowo korzystaniem z utworów oraz organizacje radiowe i telewizyjne, w terminie wyznaczonym przez Ministra Kultury i Sztuki. Informację o terminie ogłasza się w drukowanych dziennikach prasowych.
3. Komisja w składzie sze¶ciu arbitrów oraz przewodnicz±cego superarbitra, wyznaczonych przez Ministra Kultury i Sztuki z grona arbitrów, zatwierdza lub odmawia zatwierdzenia przedstawionych przez organizacje zbiorowego zarz±dzania tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań objętych zbiorowym zarz±dzaniem, a także wskazuje organizację wła¶ciw± w rozumieniu art. 107.
4. Do postępowania przed Komisj± w sprawach, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Od orzeczeń Komisji wydanych w tym trybie służy odwołanie do Ministra Kultury i Sztuki.
5. Komisja w składzie trzyosobowym wyznaczonym z grona arbitrów po jednym przez każd± ze stron oraz superarbitra wybranego przez tak wyznaczonych arbitrów rozstrzyga spory dotycz±ce stosowania tabel, o których mowa w ust. 3. Jeżeli jedna ze stron nie wyznaczy arbitra albo arbitrzy nie wyznacz± superarbitra, zostan± oni wyznaczeni przez Ministra Kultury i Sztuki.
6. Do postępowania przed Komisj± w sprawach, o których mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowa
Art. 23.
1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje kr±g osób pozostaj±cych w zwi±zku osobistym, w szczególno¶ci pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.
Całe prawo:
Rozdział 1
Przedmiot prawa autorskiego
Art. 1.
1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalno¶ci twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od warto¶ci, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
2. W szczególno¶ci przedmiotem prawa autorskiego s± utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2) plastyczne,
3) fotograficzne,
4) lutnicze,
5) wzornictwa przemysłowego,
6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
7) muzyczne i słowno-muzyczne,
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9) audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nie ukończon±.
4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalno¶ci.
Art. 2.
1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególno¶ci tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.
2. Rozporz±dzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa maj±tkowe do utworu pierwotnego wygasły.
3. Twórca utworu pierwotnego może cofn±ć zezwolenie, jeżeli w ci±gu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.
4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym utworem.
5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.
Art. 3.
Zbiory, antologie, wybory, bazy danych s± przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawieraj± nie chronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.
Art. 4.
Nie stanowi± przedmiotu prawa autorskiego:
1) akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
4) proste informacje prasowe.
Art. 5.
Przepisy ustawy stosuje się do utworów:
1) których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub
2) które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo równocze¶nie na tym terytorium i za granic±, lub
3) które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub
4) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Art. 6.
W rozumieniu ustawy:
1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony i którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie,
2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i za granic± w okresie trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji,
3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został udostępniony publicznie.
Art. 7.
Jeżeli umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stron±, przewiduj± dalej id±c± ochronę, niż to wynika z ustawy, do nie opublikowanych utworów obywateli polskich albo do utworów opublikowanych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub równocze¶nie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo opublikowanych po raz pierwszy w języku polskim -stosuje się postanowienia tych umów.
Rozdział 2
Podmiot prawa autorskiego
Art. 8.
1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
2. Domniemywa się, że twórc± jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomo¶ci w jakikolwiek inny sposób w zwi±zku z rozpowszechnianiem utworu.
3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - wła¶ciwa organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi.
Art. 9.
1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielko¶ci udziałów s± równe. Każdy ze współtwórców może ż±dać okre¶lenia wielko¶ci udziałów przez s±d, na podstawie wkładów pracy twórczej.
2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej czę¶ci utworu maj±cej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.
3. Do wykonywania prawa autorskiego do cało¶ci utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może ż±dać rozstrzygnięcia przez s±d, który orzeka uwzględniaj±c interesy wszystkich współtwórców.
4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego do cało¶ci utworu. Uzyskane ¶wiadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielko¶ci ich udziałów.
5. Do autorskich praw maj±tkowych przysługuj±cych współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasno¶ci w czę¶ciach ułamkowych.
Art. 10.
Jeżeli twórcy poł±czyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania, każdy z nich może ż±dać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie tak powstałej cało¶ci, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 11.
Autorskie prawa maj±tkowe do utworu zbiorowego, w szczególno¶ci do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługuj± producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych czę¶ci maj±cych samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.
Art. 12.
1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowi± inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy, nabywa z chwil± przyjęcia utworu autorskie prawa maj±tkowe w granicach wynikaj±cych z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przyst±pi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na pi¶mie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własno¶ci± przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracaj± do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mog± okre¶lić inny termin na przyst±pienie do rozpowszechniania utworu.
3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwil± przyjęcia utworu pracodawca nabywa własno¶ć przedmiotu na którym utwór utrwalono.
Art. 13.
Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania okre¶lonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mog± okre¶lić inny termin.
Art. 14.
1. Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika, który stworzył ten utwór w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo opublikowania wygasa, jeżeli w ci±gu sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu nie zawarto z twórc± umowy o wydanie utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie został opublikowany.
2. Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z materiału naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępniać ten materiał osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego przeznaczenia utworu lub zostało postanowione w umowie.
Art. 15.
Domniemywa się, że producentem lub wydawc± jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomo¶ci w jakikolwiek sposób w zwi±zku z rozpowszechnianiem utworu.
Rozdział 3
Tre¶ć prawa autorskiego
Oddział 1
Autorskie prawa osobiste
Art. 16.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chroni± nieograniczon± w czasie i nie podlegaj±c± zrzeczeniu się lub zbyciu wie¥ twórcy z utworem, w szczególno¶ci prawo do:
1) autorstwa utworu,
2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępnienia go anonimowo,
2) nienaruszalno¶ci tre¶ci i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,
3) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczno¶ci,
4) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
Oddział 2
Autorskie prawa maj±tkowe
Art. 17.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wył±czne prawo do korzystania z utworu i rozporz±dzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz wynagrodzenia za korzystanie z utworu.
Art. 18.
1. Autorskie prawa maj±tkowe nie podlegaj± egzekucji, dopóki służ± twórcy. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelno¶ci.
2. Po ¶mierci twórcy, spadkobiercy mog± sprzeciwić się egzekucji z prawa autorskiego do utworu nie opublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z ujawnion± wol± twórcy co do rozpowszechniania utworu.
3. Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 ust. 2, art. 30 ust. 2 oraz w art. 70 ust. 3, nie podlega zrzeczeniu się, zbyciu ani egzekucji. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelno¶ci.
Art. 19.
1. Twórcy i jego spadkobiercom przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysoko¶ci 5% ceny dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego oraz rękopisów utworów literackich i muzycznych. Do zapłaty tego wynagrodzenia jest obowi±zany sprzedawca, a gdy działa na rzecz osoby trzeciej, odpowiada za ni± solidarnie.
2. Sprzedawca jest obowi±zany do ujawnienia osoby trzeciej, o której mowa w ust. 1. Z obowi±zku tego może się zwolnić płac±c należne wynagrodzenie.
3. Zrzeczenie się wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, jest nieważne, chyba że dotyczy wymagalnej wierzytelno¶ci.
Art. 20.
1. Producenci i importerzy magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urz±dzeń, czystych no¶ników służ±cych do utrwalania przy użyciu tych urz±dzeń utworów w zakresie własnego użytku osobistego oraz urz±dzeń reprograficznych s± obowi±zani do opłat na rzecz twórców, artystów wykonawców oraz producentów fonogramów i wideogramów, w wysoko¶ci nie wyższej niż 3% kwoty należnej z tytułu sprzedaży tych urz±dzeń i no¶ników.
2. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat, o których mowa w ust. 1, przypada:
1) 50% - twórcom,
2) 25% - artystom wykonawcom,
3) 25% - producentom fonogramów i wideogramów, z tym że w przypadku urz±dzeń reprograficznych kwota ta przypada w 100% twórcom.
3. Minister Kultury i Sztuki po zasięgnięciu opinii wła¶ciwych organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów wykonawców oraz organizacji producentów lub importerów urz±dzeń i czystych no¶ników wymienionych w ust. 1 okre¶la, w drodze rozporz±dzenia, wysoko¶ć opłat, o których mowa w ust. 1, szczegółowe zasady ich pobierania i odprowadzania oraz wskazuje organizację zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi wła¶ciw± do ich pobierania.
Art. 21.
1. Publicznym organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno nadawać opublikowane utwory nie będ±ce filmami fabularnymi, w tym serialami fabularnymi. Uprawnionym do utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Organizacjom radiowym i telewizyjnym innym niż wymienione w ust. 1 wolno nadawać opublikowane drobne utwory słowne, muzyczne i słowno-muzyczne na podstawie umowy zawartej za po¶rednictwem wła¶ciwej organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi. Twórca może jednak o¶wiadczyć takiej organizacji, z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci, że o nadaniu swoich opublikowanych utworów będzie decydować osobi¶cie.
Art. 22.
1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno dla własnych celów nadawczych utrwalać utwory, na których nadanie uprzednio uzyskały zezwolenie.
2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w ci±gu miesi±ca od nadania utworu.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych dla celów nadawczych maj±cych wyj±tkowy charakter dokumentalny, o ile zostaj± umieszczone w archiwum. Twórca powinien zostać niezwłocznie powiadomiony o umieszczeniu utrwalenia jego utworu w takim archiwum.
Oddział 3
Dozwolony użytek chronionych utworów
Art. 23.
1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje kr±g osób pozostaj±cych w zwi±zku osobistym, w szczególno¶ci pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.
Art. 24.
1. Wolno rozpowszechniać za pomoc± anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory nadawane przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn± drog± satelitarn± albo naziemn±, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajduj±cych się w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmuj±cych do 50 gospodarstw domowych.
2. Posiadacze urz±dzeń służ±cych do odbioru d¥więku lub d¥więku i obrazu mog± za ich pomoc± odbierać nadawane utwory, choćby urz±dzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych.
3. Z zastrzeżeniem przepisu ust. 1, operatorom sieci kablowych wolno rozpowszechniać utwory nadawane przez inne organizacje radiowe lub telewizyjne dostępne na danym obszarze, jeżeli rozpowszechnianie w sieciach kablowych ma charakter równoczesny i integralny z nadaniem pierwotnym. Uprawnionym do utworów przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 25.
1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji:
1) już rozpowszechnione:
a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
B) aktualne artykuły i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i społeczne,
c) aktualne zdjęcia reporterskie,
2) krótkie wyci±gi ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi, o których mowa w pkt. 1 lit. a) i B),
3) przegl±dy publikacji i utworów rozpowszechnionych,
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.
2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. B) i c), twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale, jak i w tłumaczeniu.
Art. 26.
Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać fragmenty utworów udostępnianych podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji.
Art. 27.
Instytucje naukowe i o¶wiatowe mog±, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z opublikowanych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporz±dzać w tym celu egzemplarze fragmentów opublikowanego utworu.
Art. 28.
Biblioteki, archiwa i szkoły mog±:
1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów opublikowanych,
2) sporz±dzać lub zlecać sporz±dzenie pojedynczych egzemplarzy utworów opublikowanych, niedostępnych w handlu - w celu uzupełnienia, ochrony swoich zbiorów i nieodpłatnego ich udostępniania.
Art. 29.
1. Wolno przytaczać w utworach stanowi±cych samoistn± cało¶ć urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w cało¶ci, w zakresie uzasadnionym wyja¶nianiem, analiz± krytyczn±, nauczaniem lub prawami gatunku twórczo¶ci.
2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 30.
1. O¶rodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej mog± sporz±dzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów.
2. Twórca albo wła¶ciwa organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od o¶rodków, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów.
Art. 31.
Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie opublikowane utwory literackie, muzyczne i słowno-muzyczne, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych. Dotyczy to w szczególno¶ci okazjonalnego wykonywania na żywo, zwi±zanego ze sprawowaniem kultu religijnego, uroczysto¶ciami państwowymi, szkolnymi, obchodami i imprezami powszechnie dostępnymi, z wył±czeniem jednak imprez reklamowych, promocyjnych i wyborczych.
Art. 32.
1. Wła¶ciciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeżeli nie ł±czy się z tym osi±ganie korzy¶ci maj±tkowych.
2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu plastycznego znajduj±cego się w miejscu publicznie dostępnym, wła¶ciciel jest obowi±zany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty jest możliwe. Górn± granicę ceny okre¶la warto¶ć materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, wła¶ciciel jest obowi±zany umożliwić twórcy sporz±dzenie kopii b±d¥ -zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji.
Art. 33.
Wolno rozpowszechniać:
1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,
2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji,
3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne, o ile nawi±zanie porozumienia z twórc± celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wtedy prawo do wynagrodzenia.
Art. 34.
Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia twórcy i ¥ródła. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 35.
Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.
Rozdział 4
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych
Art. 36.
Z zastrzeżeniem wyj±tków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa maj±tkowe gasn± z upływem lat pięćdziesięciu:
1) od ¶mierci twórcy, a do utworów współautorskich -od ¶mierci współtwórcy, który przeżył pozostałych,
2) jeżeli twórca nie jest znany - od pierwszej publikacji, a gdy utwór nie został opublikowany - od jego ustalenia, chyba że przed upływem tego terminu nazwisko twórcy zostało za jego zgod± ujawnione,
3) od pierwszej publikacji, jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa maj±tkowe przysługuj± innej osobie niż twórca, a gdy utwór nie został opublikowany od jego ustalenia.
Art. 37.
Jeżeli bieg terminu wyga¶nięcia autorskich praw maj±tkowych rozpoczyna się od publikacji utworu, a utwór opublikowano w czę¶ciach, bieg terminu liczy się od publikacji ostatniej czę¶ci. Jeżeli jednak poszczególne czę¶ci maj± samodzielne znaczenie, bieg terminu rozpoczyna się dla każdej z nich osobno.
Art. 38.
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych do utworu opublikowanego po raz pierwszy w ci±gu ostatnich dziesięciu lat trwania jego ochrony ulega przedłużeniu o dziesięć lat.
Art. 39.
Czas trwania autorskich praw maj±tkowych liczy się w latach pełnych następuj±cych po roku, w którym nast±piło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów okre¶lonych w art. 36-38.
Art. 40.
1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł, s± obowi±zani do przekazywania, na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, od 5% do 8% wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań opublikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł.
3. Minister Kultury i Sztuki okre¶la, w drodze rozporz±dzenia, wysoko¶ć procentu, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 5
Przej¶cie autorskich praw maj±tkowych
Art. 41.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa maj±tkowe mog± przej¶ć na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy,
2) nabywca autorskich praw maj±tkowych może przenie¶ć je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.
2. Umowa o przeniesienie autorskich praw maj±tkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencj±", obejmuje pola eksploatacji wyra¥nie w niej wymienione.
3. Nieważna jest umowa w czę¶ci dotycz±cej wszystkich utworów lub wszystkich utworów okre¶lonego rodzaju tego samego twórcy maj±cych powstać w przyszło¶ci.
4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które s± znane w chwili jej zawarcia.
Art. 42.
Jeżeli autorskie prawa maj±tkowe jednego ze współtwórców miałyby przypa¶ć Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, czę¶ć ta przechodzi na pozostałych przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do wielko¶ci ich udziałów.
Art. 43.
1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw maj±tkowych lub udzielenie licencji nast±piło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
2. Jeżeli w umowie nie okre¶lono wysoko¶ci wynagrodzenia autorskiego, wysoko¶ć wynagrodzenia okre¶la się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzy¶ci wynikaj±cych z korzystania z utworu.
Art. 44.
W razie raż±cej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzy¶ciami nabywcy autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorcy, twórca może ż±dać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez s±d.
Art. 45.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji.
Art. 46.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wył±czne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu cało¶ci autorskich praw maj±tkowych.
Art. 47.
Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysoko¶ci wpływów z korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wgl±du w niezbędnym zakresie do dokumentacji maj±cej istotne znaczenie dla okre¶lenia wysoko¶ci tego wynagrodzenia.
Art. 48.
1. Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest okre¶lone procentowo od ceny sprzedaży egzemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.
2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od przyst±pienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysoko¶ć wynagrodzenia. Strony mog± przedłużyć termin.
Art. 49.
1. Jeżeli w umowie nie okre¶lono sposobu korzystania z utworu, powinien on być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.
2. Następca prawny, choćby nabył cało¶ć autorskich praw maj±tkowych, nie może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że s± one spowodowane oczywist± konieczno¶ci±, a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić. Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw maj±tkowych upłyn±ł.
Art. 50.
Odrębne pola eksploatacji stanowi± w szczególno¶ci:
1) utrwalenie,
2) zwielokrotnienie okre¶lon± technik±,
3) wprowadzenie do obrotu,
4) wprowadzenie do pamięci komputera,
5) publiczne wykonanie albo publiczne odtworzenie,
6) wystawienie,
7) wy¶wietlenie,
8) najem,
9) dzierżawa,
10) nadanie za pomoc± wizji lub fonii przewodowej albo bezprzewodowej przez stację naziemn±,
11) nadanie za po¶rednictwem satelity,
12) równoczesne i integralne nadanie utworu nadawanego przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn±.
Art. 51.
1. Wprowadzeniem do obrotu jest przeniesienie własno¶ci egzemplarza utworu dokonane przez uprawnionego lub inne rozporz±dzenie egzemplarzem dokonane za jego zezwoleniem.
2. Po wprowadzeniu do obrotu, dalszy obrót egzemplarzami utworu nie narusza praw autorskich, z zastrzeżeniem przepisu art. 50 pkt 8 i 9.
3. Nie stanowi naruszenia autorskich praw maj±tkowych import egzemplarzy wprowadzonych do obrotu na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o utworzeniu strefy wolnego handlu.
Art. 52.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własno¶ci egzemplarza utworu nie powoduje przej¶cia autorskich praw maj±tkowych do utworu.
2. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przej¶cie autorskich praw maj±tkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własno¶ci egzemplarza utworu.
3. Nabywca oryginału utworu jest obowi±zany udostępnić go twórcy w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca oryginału może jednak domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.
Art. 53.
Umowa o przeniesienie autorskich praw maj±tkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
Art. 54.
1. Twórca jest obowi±zany dostarczyć utwór w terminie okre¶lonym w umowie, a jeżeli termin nie został oznaczony - niezwłocznie po ukończeniu utworu.
2. jeżeli twórca nie dostarczył utworu w przewidzianym terminie, zamawiaj±cy może wyznaczyć twórcy odpowiedni dodatkowy termin z zagrożeniem odst±pienia od umowy, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odst±pić.
Art. 55.
1. Jeżeli zamówiony utwór ma usterki, zamawiaj±cy może wyznaczyć twórcy odpowiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odst±pić lub ż±dać odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia, chyba że usterki s± wynikiem okoliczno¶ci, za które twórca nie ponosi odpowiedzialno¶ci. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do otrzymanej czę¶ci wynagrodzenia, nie wyższej niż 25% wynagrodzenia umownego.
2. Jeżeli utwór ma wady prawne, zamawiaj±cy może od umowy odst±pić i ż±dać naprawienia poniesionej szkody.
3. Roszczenia o których mowa w ust. 1, wygasaj± z chwil± przyjęcia utworu.
4. Jeżeli zamawiaj±cy nie zawiadomi twórcy w terminie sze¶ciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania okre¶lonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mog± okre¶lić inny termin.
Art. 56.
1. Twórca może odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć ze względu na swoje istotne interesy twórcze.
2. Jeżeli w ci±gu dwóch lat od odst±pienia lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, twórca zamierza przyst±pić do korzystania z utworu, ma obowi±zek zaoferować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczaj±c mu w tym celu odpowiedni termin.
3. Jeżeli odst±pienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu utworu, skuteczno¶ć odst±pienia lub wypowiedzenia może być przez drug± stronę umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez ni± w zwi±zku z zawart± umow±. Nie można jednak ż±dać zwrotu kosztów, gdy zaniechanie rozpowszechniania jest następstwem okoliczno¶ci, za które twórca nie ponosi odpowiedzialno¶ci.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, audiowizualnych oraz utworów zamówionych w zakresie ich eksploatacji w utworze audiowizualnym.
Art. 57.
1. Jeżeli nabywca autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorca, który zobowi±zał się do rozpowszechniania utworu, nie przyst±pi do rozpowszechniania w umówionym terminie, a w jego braku-w ci±gu dwóch lat od przyjęcia utworu, twórca może odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć i domagać się naprawienia szkody po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu, nie krótszego niż sze¶ć miesięcy.
2. Jeżeli wskutek okoliczno¶ci, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi odpowiedzialno¶ć, utwór nie został udostępniony publiczno¶ci, twórca może się domagać, zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego wynagrodzenia w stosunku do okre¶lonego w umowie o rozpowszechnienie utworu, chyba że licencja jest niewył±czna.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych.
Art. 58.
Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odst±pić od umowy lub j± wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia okre¶lonego umow±.
Art. 59.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępuj±c od umowy lub wypowiadaj±c j± może ż±dać od drugiej strony zwrotu wszystkiego, co ta otrzymała z tytułu umowy.
Art. 60.
1. Korzystaj±cy z utworu jest obowi±zany umożliwić twórcy przed rozpowszechnieniem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli wniesione w zwi±zku z nadzorem zmiany w utworze s± niezbędne i wynikaj± z okoliczno¶ci od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obci±żaj± nabywcę autorskich praw maj±tkowych lub licencjobiorcę.
2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie, uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.
3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowi± inaczej, za wykonanie nadzoru autorskiego nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.
4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego nadzoru autorskiego.
5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i architektoniczno-urbanistycznymi reguluj± odrębne przepisy.
Art. 61.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy.
Art. 62.
1. Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umie¶cić utwory, o których publikację zawarł odrębn± umowę.
2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.
Art. 63.
Jeżeli umowa obejmuje sporz±dzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczno¶ci, twórcy należ± się egzemplarze autorskie w liczbie okre¶lonej w umowie.
Art. 64.
Umowa zobowi±zuj±ca do przeniesienia autorskich praw maj±tkowych przenosi na nabywcę, z chwil± przyjęcia utworu, prawo do wył±cznego korzystania z utworu na okre¶lonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej.
Art. 65.
W braku wyra¥nego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji.
Art. 66.
1. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie 5 lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoj± siedzibę, chyba że w umowie postanowiono inaczej.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie umowy licencyjnej wygasa
Art. 67.
1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z okre¶leniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.
2. Jeżeli umowa nie zastrzega wył±czno¶ci korzystania z utworu w okre¶lony sposób (licencja wył±czna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewył±czna).
3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.
4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wył±cznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw maj±tkowych, w zakresie objętym umow± licencyjn±.
5. Umowa licencyjna wył±czna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
Art. 68.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nieoznaczony, twórca może j± wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.
2. Licencję udzielon± na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po upływie tego terminu, za udzielon± na czas nieoznaczony.
Rozdział 6
Przepisy szczególne dotycz±ce utworów audiowizualnych
Art. 69.
Współtwórcami utworu audiowizualnego s± osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególno¶ci: reżyser, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.
Art. 70.
1. Autorskie prawa maj±tkowe do utworu audiowizualnego przysługuj± producentowi. Prawa twórców autorów maj±cych samodzielne znaczenie nie mog± być wykonywane z uszczerbkiem dla producenta lub pozostałych twórców.
2. Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabył autorskie prawa maj±tkowe do utworów stworzonych na jego zamówienie lub wł±czonych do utworu audiowizualnego, jednakże tylko w zakresie eksploatacji audiowizualnej tego utworu.
3. Producent utworu audiowizualnego jest obowi±zany do zapłaty, za po¶rednictwem wła¶ciwej organizacji zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, reżyserowi, twórcom scenariusza, utworów muzycznych i słowno-muzycznych oraz odtwórcom głównych ról w utworze audiowizualnym - przez czas trwania do nich praw maj±tkowych - wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu rozpowszechniania utworu audiowizualnego w kinach oraz stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu lub dzierżawy utworów audiowizualnych oraz ich publicznego odtwarzania.
4. Współtwórca utworu audiowizualnego oraz odtwórcy głównych ról mog± się zrzec po¶rednictwa organizacji, o której mowa w ust. 3. Zrzeczenie to wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważno¶ci.
5. Wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za granic± lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Polsce może być ustalone ryczałtowo.
Art. 71.
Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać tłumaczeń na różne wersje językowe.
Art. 72.
Twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego może, po upływie pięciu lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na rozpowszechnianie tego utworu w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym terminie nie doszło do rozpowszechnienia utworu audiowizualnego z jego utworem. Strony mog± skrócić ten termin.
Art. 73.
Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do ostatecznej wersji utworu audiowizualnego.
Rozdział 7
Przepisy szczególne dotycz±ce programów komputerowych
Art. 74.
1. Programy komputerowe podlegaj± ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowi± inaczej.
2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia, w tym wszystkie formy dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej. Idee i zasady, będ±ce podstaw± jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstaw± ł±czy, nie podlegaj± ochronie.
3. Prawa maj±tkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowi±zków ze stosunku pracy przysługuj± pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.
4. Autorskie prawa maj±tkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmuj± prawo do:
1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w cało¶ci lub w czę¶ci jakimikolwiek ¶rodkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wy¶wietlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynno¶ci te nie wymagaj± zgody uprawnionego,
2) tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała,
3) publicznego rozpowszechniania, w tym najmu lub dzierżawy, programu komputerowego lub jego kopii. Wraz z pierwsz± sprzedaż± egzemplarza, na którym program został utrwalony, przez uprawnionego lub za jego zezwoleniem, wyczerpuje się prawo do rozpowszechniania tego egzemplarza; nie narusza to prawa do kontroli dalszego najmu lub dzierżawy programu komputerowego lub jego egzemplarza.
Art. 75.
1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynno¶ci wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagaj± zgody uprawnionego, jeżeli s± niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.
2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:
1) sporz±dzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocze¶nie z programem komputerowym,
2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę uprawnion± na podstawie umowy do korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli będ±c do tych czynno¶ci upoważniona dokonuje tego w trakcie wprowadzania, wy¶wietlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego,
3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osi±gnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostan± spełnione następuj±ce warunki:
a) czynno¶ci te dokonywane s± przez licencjobiorcę lub inn± osobę uprawnion± do korzystania z egzemplarza programu komputerowego b±d¥ przez inn± osobę działaj±c± na ich rzecz,
B) informacje niezbędne do osi±gnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a),
c) czynno¶ci te odnosz± się do tych czę¶ci oryginalnego programu komputerowego które s± niezbędne do osi±gnięcia współdziałania.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mog± być:
1) wykorzystane do innych celów niż osi±gnięcie współdziałania z niezależnie stworzonym programem komputerowym,
2) przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osi±gnięcia współdziałania z niezależnie stworzonym programem komputerowym,
3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu komputerowego o istotnie podobnej formie lub do innych czynno¶ci naruszaj±cych prawa autorskie.
Art. 76.
Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 s± nieważne.
Art. 77.
Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3-5, art. 20, 23, 27, 28, 30, 49 ust. 2 oraz art. 56, 60 i 62.
Rozdział 8
Ochrona autorskich praw osobistych
Art. 78.
1. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może ż±dać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także ż±dać, aby osoba, która dopu¶ciła się naruszenia, dopełniła czynno¶ci potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególno¶ci aby złożyła publiczne o¶wiadczenie o odpowiedniej tre¶ci i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, s±d może przyznać twórcy odpowiedni± sumę pieniężn± tytułem zado¶ćuczynienia za doznan± krzywdę albo -na ż±danie twórcy - zobowi±zać sprawcę, aby ui¶cił odpowiedni± sumę pieniężn± na wskazany przez twórcę cel społeczny.
2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego ¶mierci z powództwem o ochronę autorskich praw osobistych zmarłego może wyst±pić małżonek, a w jego braku kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.
3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 s± uprawnione w tej samej kolejno¶ci do wykonywania autorskich praw osobistych zmarłego twórcy.
4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w ust. 2, może również wyst±pić stowarzyszenie twórców wła¶ciwe ze względu na rodzaj twórczo¶ci lub organizacja zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, która zarz±dzała prawami autorskimi zmarłego twórcy.
Rozdział 9
Ochrona autorskich praw maj±tkowych
Art. 79.
1. Twórca może ż±dać od osoby, która naruszyła jego autorskie prawa maj±tkowe, zaniechania naruszenia, wydania uzyskanych korzy¶ci albo zapłacenia w podwójnej, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione, potrójnej wysoko¶ci stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia; twórca może również ż±dać naprawienia wyrz±dzonej szkody, jeżeli działanie naruszaj±cego było zawinione.
2. Niezależnie od roszczeń wymienionych w ust. 1, uprawniony może się domagać, ażeby sprawca naruszenia dokonanego w ramach działalno¶ci gospodarczej podejmowanej w cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy rachunek, ui¶cił odpowiedni± sumę pieniężn± z przeznaczeniem na Fundusz, o którym mowa w art. 111. Suma ta nie może być niższa niż dwukrotna wysoko¶ć uprawdopodobnionych korzy¶ci odniesionych przez sprawcę z dokonanego naruszenia.
Art. 80.
1. S±d wła¶ciwy do rozpoznania sprawy o naruszenie autorskich praw maj±tkowych miejsca, w którym sprawca prowadzi działalno¶ć lub znajduje się jego maj±tek, także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie pó¥niej jednak niż w ci±gu 3 dni od dnia złożenia w s±dzie, wniosek maj±cego w tym interes prawny:
1) o zabezpieczenie dowodów, bez potrzeby wykazania obawy, że ich przeprowadzenie stanie się niewykonalne lub zbyt utrudnione,
2) o zobowi±zanie naruszaj±cego autorskie prawa maj±tkowe do udzielenia informacji i udostępnienia, okre¶lonej przez s±d, dokumentacji maj±cej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1,
3) o zabezpieczenie roszczenia z tytułu naruszenia autorskich praw maj±tkowych, wydaj±c stosowne zarz±dzenie tymczasowe, po uprawdopodobnieniu, że niezabezpieczenie roszczenia może pozbawić uprawnionego zaspokojenia, choćby zarz±dzenie tymczasowe zmierzało do zaspokojenia roszczenia.
2. S±d może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów lub roszczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, od złożenia stosownej kaucji.
3. S±d orzeka przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, bezprawnie wytworzonych egzemplarzy utworów.
4. S±d może orzec przepadek, na rzecz Skarbu Państwa, przedmiotów służ±cych do bezprawnego wytworzenia egzemplarzy utworów lub przedmiotów, przy których użyciu dokonano naruszenia.
5. Na wniosek poszkodowanego, na poczet należnego odszkodowania, s±d może orzec przyznanie poszkodowanemu przedmiotów, o których mowa w ust. 4.
6. Domniemywa się, że przedmioty, o których mowa w ust. 4, należ± do naruszaj±cego prawa autorskie.
7. Zażalenie na postanowienie s±du w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, s±d rozpoznaje w ci±gu 7 dni.
Rozdział 10
Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy ¥ródeł informacji
Art. 81.
1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyra¥nego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówion± zapłatę za pozowanie.
2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:
1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w zwi±zku z pełnieniem przez ni± funkcji publicznych, w szczególno¶ci politycznych, społecznych, zawodowych,
2) osoby stanowi±cej jedynie szczegół cało¶ci takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Art. 82.
Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej ¶mierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.
Art. 83.
Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim przedstawionej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia osoby, do której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78 ust. 1; roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od ¶mierci tych osób.
Art. 84.
1. Twórca, a wydawca lub producent na ż±danie twórcy maj± obowi±zek zachowania w tajemnicy ¥ródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania zwi±zanych z tym dokumentów.
2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgod± osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia wła¶ciwego s±du.
Rozdział 11
Prawa pokrewne
Oddział 1
Prawa do artystycznych wykonań
Art. 85.
1. Przedmiotem prawa do artystycznego wykonania jest, pod warunkiem jego ustalenia, każde wykonanie utworu maj±ce charakter artystyczny, niezależnie od warto¶ci, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, s± w szczególno¶ci działania: aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, tancerzy i wokalistów oraz osób w sposób twórczy przyczyniaj±cych się do powstania wykonania.
Art. 86.
1. Arty¶cie wykonawcy przysługuje, w granicach okre¶lonych przepisami ustawy, wył±czne prawo do:
1) ochrony dóbr osobistych dotycz±cych artystycznego wykonania,
2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporz±dzania nim na poszczególnych polach eksploatacji,
3) wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania.
2. Wył±czne prawo korzystania i rozporz±dzania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, obejmuje prawo do:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
3) wprowadzenia do obrotu,
4) publicznego odtwarzania, chyba że jest ono dokonywane za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza,
5) najmu,
6) dzierżawy,
7) nadawania, chyba że jest ono dokonywane za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza.
3. W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wykonania za pomoc± wprowadzonego do obrotu egzemplarza, arty¶cie wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.
Art. 87.
Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporz±dzania i korzystania z wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy polach eksploatacji.
Art. 88.
Prawo artysty wykonawcy nie narusza prawa autorskiego do wykonywanego utworu.
Art. 89.
Prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku, w którym artystyczne wykonanie po raz pierwszy ustalono.
Art. 90.
Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań, które:
1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkał± na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) s± chronione na podstawie umów międzynarodowych.
Art. 91.
Domniemywa się, że kierownik zespołu jest umocowany do reprezentowania praw do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to stosuje się odpowiednio do czę¶ci artystycznego wykonania maj±cych samodzielne znaczenie.
Art. 92.
Do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10, 12, 18, 21, 41-45, 47-49, 52-55, 57-59, 62-68, 71 i 78.
Art. 93.
Do prawa do artystycznego wykonania stosuje się odpowiednio przepis art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
Oddział 2
Prawa do fonogramów i wideogramów
Art. 94.
1. Producentem fonogramu lub wideogramu jest ten, pod czyim nazwiskiem lub firm± (nazw±
fonogram lub wideogram został po raz pierwszy sporz±dzony.2. Bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów wykonawców, producentowi fonogramu lub wideogramu przysługuje wył±czne prawo do rozporz±dzania i korzystania z fonogramu lub wideogramu w zakresie:
1) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
2) wprowadzenia do obrotu,
3) najmu,
4) dzierżawy.
W przypadku nadawania lub publicznego odtwarzania wprowadzonego do obrotu fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.
Art. 95.
Prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 2 i 3, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku, w którym fonogram lub wideogram został sporz±dzony.
Art. 96.
Przepisy ustawy stosuje się do fonogramów i wideogramów:
1) których producent ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 3
Prawa do nadań
Art. 97.
Bez uszczerbku dla praw twórców i artystów wykonawców, organizacji radiowej lub telewizyjnej przysługuje wył±czne prawo do rozporz±dzania i korzystania ze swoich programów w zakresie:
1) utrwalania,
2) zwielokrotniania okre¶lon± technik±,
3) nadawania, w tym także przez inn± organizację radiow± lub telewizyjn±.
Art. 98.
Prawo, o którym mowa w art. 97, ga¶nie z upływem pięćdziesięciu lat następuj±cych po roku pierwszego nadania programu.
Art. 99.
Przepisy ustawy stosuje się do programów:
1) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) których ochrona wynika z umów międzynarodowych.
Oddział 4
Postanowienia wspólne dotycz±ce praw pokrewnych
Art. 100.
Wykonywanie praw do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów i nadań podlega odpowiednio ograniczeniom wynikaj±cym z przepisów art. 23-35.
Art. 101.
Do artystycznych wykonań fonogramów, wideogramów i nadań stosuje się odpowiednio przepisy art. 6, 22,39, 51, 79 ust. 1 i art. 80.
Art. 102.
1. Na każdym egzemplarzu fonogramu lub wideogramu umieszcza się poza oznaczeniami dotycz±cymi autorstwa i artystycznego wykonawstwa, tytułami utworów oraz dat± sporz±dzenia, nazwisko lub firmę (nazwę) producenta oraz, w wypadku utrwalenia nadania, nazwę organizacji radiowej lub telewizyjnej.
2. Domniemywa się, że egzemplarze nie spełniaj±ce wymogów okre¶lonych w ust. 1 zostały sporz±dzone bezprawnie.
Art. 103.
Spory o prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów, wideogramów oraz nadań radiowych lub telewizyjnych należ± do wła¶ciwo¶ci s±dów wojewódzkich.
Rozdział 12
Organizacje zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi
Art. 104.
1. Organizacjami zbiorowego zarz±dzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, zwanymi dalej "organizacjami zbiorowego zarz±dzania", w rozumieniu ustawy, s± stowarzyszenia zrzeszaj±ce twórców, artystów wykonawców, producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest zbiorowe zarz±dzanie i ochrona powierzonych im praw autorskich lub praw pokrewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikaj±cych z ustawy.
2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że:
1) członkiem organizacji może być również osoba prawna,
2) podjęcie przez organizacje działalno¶ci okre¶lonej w ustawie wymaga zezwolenia Ministra Kultury i Sztuki,
3) nadzór nad organizacjami sprawuje Minister Kultury i Sztuki.
3. Minister Kultury i Sztuki udziela zezwolenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, organizacjom daj±cym rękojmię należytego zarz±dzania powierzonymi prawami.
4. W przypadku stwierdzenia naruszenia zakresu udzielonego zezwolenia, Minister Kultury i Sztuki wzywa organizację do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie z zagrożeniem cofnięcia zezwolenia.
5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może być cofnięte, jeżeli organizacja:
1) nie wykonuje należycie obowi±zków w zakresie zarz±dzania powierzonymi jej prawami autorskimi lub pokrewnymi oraz ich ochrony,
2) narusza przepisy prawa w zakresie udzielonego zezwolenia.
6. Decyzja Ministra Kultury i Sztuki o udzieleniu lub o cofnięciu zezwolenia na podjęcie wykonywania przez organizacje zbiorowego zarz±dzania uprawnień okre¶lonych w ust. 1 podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
Art. 105.
1. Domniemywa się, że organizacja zbiorowego zarz±dzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji objętych zbiorowym zarz±dzaniem oraz że ma legitymację procesow± w tym zakresie. Na domniemanie to nie można się powołać, gdy do tego samego utworu lub artystycznego wykonania ro¶ci sobie tytuł więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarz±dzania.
2. W zakresie swojej działalno¶ci organizacja zbiorowego zarz±dzania może się domagać udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów niezbędnych do okre¶lenia wysoko¶ci dochodzonych przez ni± wynagrodzeń i opłat.
Art. 106.
1. Organizacja zbiorowego zarz±dzania jest obowi±zana do jednakowego traktowania praw swoich członków oraz innych podmiotów przez siebie reprezentowanych w zakresie zarz±dzania tymi prawami lub dochodzenia ich ochrony.
2. Organizacja zbiorowego zarz±dzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić zgody na korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań w granicach wykonywanego przez siebie zarz±du.
3. Organizacja zbiorowego zarz±dzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić podjęcia zarz±dzania prawem autorskim lub prawem pokrewnym. Zarz±dzanie to wykonuje zgodnie ze swoim statutem.
Art. 107.
Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarz±dzania, organizacj± wła¶ciw± w rozumieniu ustawy jest organizacja, do której należy twórca lub artysta wykonawca, a gdy twórca lub artysta wykonawca nie należy do żadnej organizacji albo nie ujawnił swego autorstwa -organizacja wskazana przez Komisję Prawa Autorskiego, o której mowa w art. 108. ust. 1.
Art. 108.
1. Minister Kultury i Sztuki Powołuje Komisję Prawa Autorskiego, zwan± dalej "Komisj±", składaj±c± się z czterdziestu arbitrów powoływanych w odpowiedniej proporcji spo¶ród kandydatów, o których mowa w ust. 2.
2. Kandydatów na członków Komisji przedstawiaj± organizacje zbiorowego zarz±dzania, stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców, producentów, organizacje zrzeszaj±ce podmioty zajmuj±ce się zawodowo korzystaniem z utworów oraz organizacje radiowe i telewizyjne, w terminie wyznaczonym przez Ministra Kultury i Sztuki. Informację o terminie ogłasza się w drukowanych dziennikach prasowych.
3. Komisja w składzie sze¶ciu arbitrów oraz przewodnicz±cego superarbitra, wyznaczonych przez Ministra Kultury i Sztuki z grona arbitrów, zatwierdza lub odmawia zatwierdzenia przedstawionych przez organizacje zbiorowego zarz±dzania tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań objętych zbiorowym zarz±dzaniem, a także wskazuje organizację wła¶ciw± w rozumieniu art. 107.
4. Do postępowania przed Komisj± w sprawach, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Od orzeczeń Komisji wydanych w tym trybie służy odwołanie do Ministra Kultury i Sztuki.
5. Komisja w składzie trzyosobowym wyznaczonym z grona arbitrów po jednym przez każd± ze stron oraz superarbitra wybranego przez tak wyznaczonych arbitrów rozstrzyga spory dotycz±ce stosowania tabel, o których mowa w ust. 3. Jeżeli jedna ze stron nie wyznaczy arbitra albo arbitrzy nie wyznacz± superarbitra, zostan± oni wyznaczeni przez Ministra Kultury i Sztuki.
6. Do postępowania przed Komisj± w sprawach, o których mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowa
Właśnie na newsteller przyszla mi ciekawa wiadomość w związku z czym odswieżam temat.
http://www.dobreprogramy.pl/index.php?dz=15&n=5257
http://www.dobreprogramy.pl/index.php?dz=15&n=5257
Severusa
Krwiożercza macica
Zawsze można wszystko zgrać na płytki i później usunąć z dysku mówiąc z uśmiechem na ustach, że przeszedłeś ze złej drogi na lepszą i postanowiłes wywalić wszystkie mp3 ściągnięte z neta. I ja chyba tak zrobię bo dysku wyciągać nie umiem
I ja chyba tak zrobię bo dysku wyciągać nie umiem 
AAnnggeelliikkAA
Nowicjusz
- Dołączył
- 18 Kwiecień 2006
- Posty
- 336
- Punkty reakcji
- 0
eee...no wiecie co u nas zrobili taką rewizje ..... niezłą sumke nam dali zabrali wszystkie płytki a nawet i komputer
ale na dysku zawsze zostają ślady po plikachZawsze można wszystko zgrać na płytki i później usunąć z dysku mówiąc z uśmiechem na ustach, że przeszedłeś ze złej drogi na lepszą i postanowiłes wywalić wszystkie mp3 ściągnięte z neta.
Dla wszystkich miłośników ściągania plików w szczególności mp3 z internetu za pomocą takich programów jak np. emule mam dobrą wiadomość. Wczoraj w którejś z gazet wyczytałem że policja wzieła się do roboty i na początek akcji przywaliła kary dla przypadkowych 56 osób. Taki totolotek.
Himmak
Nowicjusz
Po pierwsze bez nakazu nie moga wejsc. A po drugie przez 24 h od sciagniecia mozna miec utwor pozniej nalezy sie zaopatrzyc w orginal. A po trzecie gdyby orginaly byly tansze to nie tworzono by piratow.
Jeśli będą podejrzewać że masz nielegale z pewnością postarają się o takowy.
Czytałem gdzieś w necie wypowiedź jakiegoś prawnika że nielegalnego pliku nie mozna mieć na dysku nawet przez minute.To że twórcy stron z nielegalami piszą że "24 godziny można mieć" nie znaczy że tak jest.
A nawet gdyby tak było to system "pamięta" date zapisania każdego pliku na dysku.Także w ch..a psów nie zrobisz.Z łatwością stwierdzą czy plik masz 24h czy dłużej.
Nie stać mnie na merola. Więc musze go ukraść?
A tak ogólnie nie obawiałbym się za bardzo takich akcji.Skala piractwa w tym kraju jest tak ogromna że musieliby sprawdzić wszystkich.A to fizycznie niemożliwe.
Yoggi
wujek Stefan mistrz ciętej riposty
Ja bym wził kompa i wrzucił na dach. Lepsze niż siekierka.
pucha144
Nowicjusz
- Dołączył
- 30 Październik 2006
- Posty
- 398
- Punkty reakcji
- 0
- Wiek
- 33
nie mieszkam w sieradzu,ale nawet jakby zrobili aką obławę i coraz częściej by to się zdarzało to zmieniam dysk:]
Ja bym to zrobił inaczej po co biedaczka na dach na zimno wystawiać, albo niszczyć siekierą Lepiej posmarowac całego jakimś śluzem, którego błeee dotykać wogole wszystkow środku też wysmarować Panowie napewno takiego dysku nie wezmą do rączki :lol:
Yoggi
wujek Stefan mistrz ciętej riposty
To miłego dalszego użytkowania komputera. a koleś wystarczy że założy rękawiczki. Pozatym nie sądze żeby policji aż tak sie nudzilo aby po sądach biegała po nakazy a później z informatykami po domach.
A jak prokurator smiga po domkach z psem i informatykiem (bo i o takich przypadkach słyszałem) to dużo trzeba żeby nakaz wypisac?