Zagadka
- Thread starter Jendrula
- Rozpoczęty
a3z4
Grandmaster
Mikser. :crazy:
LordAranea
Nowicjusz
- Dołączył
- 23 Lipiec 2011
- Posty
- 94
- Punkty reakcji
- 5
Żeby rybom było ciepło 
a3z4
Grandmaster
Palto :crazy:
Jendrula
Haps!
- Dołączył
- 15 Listopad 2008
- Posty
- 1 083
- Punkty reakcji
- 549
LordAranea
Nowicjusz
- Dołączył
- 23 Lipiec 2011
- Posty
- 94
- Punkty reakcji
- 5
Żeby g...no zamarzlo w przeręblu? No już nie wiem...
Według danych GUS-u powierzchni i ludności w przekroju terytorialnym Polski w 2010, Poznań ma 552 735 mieszkańców (piąte miejsce w kraju)[4], powierzchnię 262 km² (6. miejsce w kraju) i gęstość zaludnienia 2158 osób na kilometr kwadratowy. Według spisu z października 2006 Poznań miał 567 882 mieszkańców, z czego 309 000 stanowiły kobiety (54%). Tak więc na 100 mężczyzn przypadało 114 kobiet. Poznaniacy stanowią 17,3% mieszkańców województwa wielkopolskiego i 1,5% mieszkańców Polski.
Aglomeracja poznańska zajmuje centralny obszar województwa wielkopolskiego. Obszar aglomeracji wynosi 3917 km² (13,1% powierzchni województwa wielkopolskiego) w układzie dwóch pierścieni gmin otaczających miasto centralne – łącznie 28 gmin. Zamieszkuje tu prawie 1,1 mln osób, którzy stanowią 30% ludności województwa. Liczne badania, koncepcje i rankingi dotyczące procesów rozwoju polskich aglomeracji wskazują 2-3 pozycję aglomeracji poznańskiej w kraju.[potrzebne źródło]
Współczynnik dzietności wynosi 1,1 (dla zastępowalności pokoleń powinien wynosić 2,1).[potrzebne źródło]
Struktura demograficzna mieszkańców Poznania wg danych z 31 grudnia 2007[64]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 560 932 100 299 594 53,41 261 338 46,59
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 86 415 15,41 42 185 7,52 44 230 7,89
wiek produkcyjny (18–65 lat) 375 024 66,86 188 015 33,52 187 009 33,34
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 99 493 17,74 69 394 12,37 30 099 5,37
Pierwszy szczyt rozwoju urbanistycznego miasta przypadł na okres tuż przed potopem szwedzkim, gdy poznańską konurbację zamieszkiwało około 20 000 osób. Następnie kolejne wojny i epidemie zredukowały tę liczbę do około 4000[potrzebne źródło]. Miasto po raz kolejny zaczęło się podnosić za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kolejnym momentem ograniczającym rozwój miasta było uczynienie z niego twierdzy. Zamknięty w fortyfikacjach Poznań miał niewielkie możliwości rozwoju. Zmianę tej sytuacji przyniósł dopiero początek XX wieku, gdy rozpoczęto likwidację starych umocnień zastępując je nowocześniejszym pierścieniem fortów. Przyrost liczby ludności został po raz kolejny ograniczony podczas II wojny światowej. Najwyższa jak dotąd liczba ludzi mieszkała w Poznaniu w początku lat 90., od tego momentu liczba ta wolno i stopniowo maleje. Ma to związek z przenoszeniem się mieszkańców do miejscowości w podpoznańskich gminach, które pozostają poza granicami miasta, a także ogólnym trendem ujemnego przyrostu naturalnego.
Największą populację Poznań odnotował w 1990 r., wg danych GUS 590 101 mieszkańców[65].
Aglomeracja poznańska zajmuje centralny obszar województwa wielkopolskiego. Obszar aglomeracji wynosi 3917 km² (13,1% powierzchni województwa wielkopolskiego) w układzie dwóch pierścieni gmin otaczających miasto centralne – łącznie 28 gmin. Zamieszkuje tu prawie 1,1 mln osób, którzy stanowią 30% ludności województwa. Liczne badania, koncepcje i rankingi dotyczące procesów rozwoju polskich aglomeracji wskazują 2-3 pozycję aglomeracji poznańskiej w kraju.[potrzebne źródło]
Współczynnik dzietności wynosi 1,1 (dla zastępowalności pokoleń powinien wynosić 2,1).[potrzebne źródło]
Struktura demograficzna mieszkańców Poznania wg danych z 31 grudnia 2007[64]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 560 932 100 299 594 53,41 261 338 46,59
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 86 415 15,41 42 185 7,52 44 230 7,89
wiek produkcyjny (18–65 lat) 375 024 66,86 188 015 33,52 187 009 33,34
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 99 493 17,74 69 394 12,37 30 099 5,37
Pierwszy szczyt rozwoju urbanistycznego miasta przypadł na okres tuż przed potopem szwedzkim, gdy poznańską konurbację zamieszkiwało około 20 000 osób. Następnie kolejne wojny i epidemie zredukowały tę liczbę do około 4000[potrzebne źródło]. Miasto po raz kolejny zaczęło się podnosić za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kolejnym momentem ograniczającym rozwój miasta było uczynienie z niego twierdzy. Zamknięty w fortyfikacjach Poznań miał niewielkie możliwości rozwoju. Zmianę tej sytuacji przyniósł dopiero początek XX wieku, gdy rozpoczęto likwidację starych umocnień zastępując je nowocześniejszym pierścieniem fortów. Przyrost liczby ludności został po raz kolejny ograniczony podczas II wojny światowej. Najwyższa jak dotąd liczba ludzi mieszkała w Poznaniu w początku lat 90., od tego momentu liczba ta wolno i stopniowo maleje. Ma to związek z przenoszeniem się mieszkańców do miejscowości w podpoznańskich gminach, które pozostają poza granicami miasta, a także ogólnym trendem ujemnego przyrostu naturalnego.
Największą populację Poznań odnotował w 1990 r., wg danych GUS 590 101 mieszkańców[65].