ale zawarty w nim ładunek filozoficzny wydaje mi się lekką amatorszczyzną a filozoficzne nawiązanie do świata zjawisk i fizyki - raczej naiwne i nieporadne.
Wydaje mi się, że to jest bardziej wiersz o filozofii i filozofach niż filozoficzny. Myślę, że Herbert nie sili się tutaj na jakieś głębokie rozważania, ale pokazuje ile dla niego tego typu rozważania naprawdę znaczą. Filozof jest tutaj przedstawiony jako ktoś, kto porywa się na rzeczy większe od niego i niedostępne, odziera rzeczywistość z piękna, rozkłada na czynniki pierwsze i analizuje - tak naprawdę bardzo naiwnie i nieporadnie (stąd może takie nawiązania). A wszystko to nie prowadzi do niczego.
No cóż, kamienia filozoficznego poeta nie odkrył, a czy zbliżył się do niego bardziej niż inni - nie wiem.
Kamień filozoficzny też rozumiem inaczej. Nie tak jak alchemicy ze swoim dążeniem do celu, procesem oczyszczenia itp., ale właśnie jako to coś, co filozofa zawsze spotyka - bezradność, brak możliwość zweryfikowania wniosków, do których doszedł. Dlatego martwy i biały. A filozoficzny, bo jest skutkiem filozofowania - zbieżność z "lapis occultus" pewnie zamierzona, ale z zamiarem rozgraniczenia tych dwóch.
PS - Tak z ciekawości - odnoszę wrażenie, że nie lubisz Herberta?
