Kazdy Nas jest jednostka ze swiadomoscia swojego ja... i kazdy ma instynkt przetrwania czyli dbania tylko o samego siebie w bezwzglednej dzungli. Ale czy to mozna nazwac egoizmem ? raczej nie, to slowo jest chyba zarezerwowane do wyrazania tej negatywnej cechy osobowosci.
W sumie masz rację, egoizm to może zbyt duże słowo.
Ale po co sie bawic w tanie petle filozoficzne ?
Tobie się nudzi, mi się nudzi to można podyskutować.
rozumiem ze czlowiek aby nie byc egoista musialby robic tylko to co mu szczescia nie sprawia ? troche toporne...
Nie do końca mnie zrozumiałeś. Chodzi mi o to, że ze wszystkiego, co robimy, odnosimy jakąś korzyść. Możemy to dostrzegać lub nie. Podświadomie kieruje nami właśnie chęć uzyskania tej korzyści. Nie mówię, że w każdej sytuacji przeprowadzasz świadomie rachunek zysków i strat, absolutnie nie. Czasami po prostu robisz to, co jest "dobre". Ale skąd wiesz, że coś powinieneś zrobić? Po prostu nieświadomie przeprowadzasz ten rachunek i np. dochodzisz do wniosku, że np. posiadanie przyjaciółki jest dla Ciebie ważniejsze niż trzy godziny spędzone na naprawianiu jej komputera. Zwróć uwagę - ważniejsze dla Ciebie, nie dla niej.
Nie zrozum mnie źle. Ja nie mówię, że taki model zachowania to coś złego, bo nie. Gdybyśmy nie troszczyli się o własne dobro, nie bylibyśmy w stanie troszczyć się o innych
Ten "egoizm", o którym mówiłem, to po prostu zbitka dbania o siebie, moralności i systemu wartości.
kochac i byc kochanem, jest zachowany jakis bilans w braniu i dawaniu
wiadomo ze czerpie sie korzysci wlasne z milosci ale powinno sie byc nastawionym na ta druga osobe...
Nie neguję tego, że powinno się być nastawionym na drugą osobę. Powinno. O zakochaniu nie mówię, bo wtedy działa się irracjonalnie, ale w poważnym związku - zależy Ci na tej drugiej osobie, ponieważ jej obecność w Twoim życiu Ciebie uszczęśliwia. Dbasz o nią, żeby była i sprawiała, że będziesz czuł się szczęśliwy, a nie dlatego, żeby ona była szczęśliwa. W zdrowej sytuacji ona ma takie same podejście i dba o Twoje szczęście, aby jej było dobrze. To normalne. Zauważ, że jeżeli nie ma przymusu i wyrzutów sumienia, nie zostałbyś z dziewczyną, gdyby nie było Ci z nią dobrze, nawet jeśli ona byłaby bardzo szczęsliwa z Tobą.
A nawet bardziej idealizując - dbasz o drugą osobę, bo jej szczęście, czyni Ciebie szczęśliwym
Kazdy pozwala odejsc bo przeciez w piwnicy nie zamknie :]
Chodziło mi o pozwolenie, by odeszła, w sensie psychologicznym. Pogodzenie się z utratą tej osoby, czy coś takiego.
