First_Sirius_Lady, wiem, że pisałaś o tym 56 razy, ale chciałabym się do tego odnieść raz jeszcze. Czytałam wypowiedzi ludzi na ten temat na innych forach, gdzie ktoś, kto śmiał się odezwać w celu poparcia aborcji, NAWET wtedy, gdy życie matki jest zagrożone, od razu był napiętnowany za egoizm i życie tylko dla samego siebie.
Lekarz ma obowiązek usunąć ciążę, jeśli kobietę tego chce (w przypadku zagrożenia życia). Tylko że tu działa coś takiego jak presja. Zbierze się takie kółko misyjne kochanych przyjaciółek i stwierdzi, że macierzyństwo nie polega na egoizmie, ale na dawaniu samego siebie.
Nie wiem dlaczego, ale zbyt dużo ludzi żyje w jakimś przeświadczeniu, że poświęcenie to rzecz święta, a kto mając okazję do poświęcenia się, nie wykorzysta tego, jest od razu traktowany jak człowiek z marginesu, bezduszny i okrutny.
Czasem się zastanawiam, czy nie wolałabym umrzeć dla tego dziecka (może nawet przeklinając je w duchu), niż żyć w takiej presji. Drugi człowiek ma jednak ogromny wpływ na naszą psychikę, czasem nawet większy niż prawo, które zawsze w jakiś sposób można ominąć.
P.S. Kobiet będących za aborcją nie można kojarzyć jedynie z rozkrzyczanymi "feministkami". Poza tym właśnie takie osoby lubią najbardziej się pokazywać publicznie i wyrażać swoje opinie (chociaż nie mają argumentów).
Te nieco bardziej ciche i pokorne (chociaż nie tylko te), czytają wcześniejsze posty
AeroKowalsky napisał:
Trzeba bylo pomyslec o tym przed stosunkiem (nie dotyczy gwałtu, jednak w kontekscie powyzszego zdania jest on wykluczony). Domyslam sie ze jestes swiadoma naturalnej celowosci odbywania stosunku płciowego przez ludzi.
A co jeśli ktoś nie jest świadomy? Np. 13-latka. Problem w tym, że od takiego "dziecka" nie można oczekiwać odpowiedzialności i świadomości swoich czynów. W dodatku jest ono szczególnie podatne na manipulacje typu: "jeśli kochasz, to..." itp. W końcu to jeszcze dziecko...
