To zmierza z złym kierunku. Powinniśmy się przede wszystkim skupić na porównaniu dzieci przebywających w domu dziecka, a dzieci adoptowanych przez homoseksualistów. Ta pierwsza grupa będzie się czuła odepchnięta i niekochana. Może się zetknąć ze środowiskiem patologicznym oraz rozpocząć bardzo wcześnie współżycie. W domu dziecka nie jest, tak jak na filmach. Bardzo często trafiają tam dzieci zabrane z patologicznych domów, gdzie ojciec stosował przemoc, a nawet dokonywał gwałtu na małoletniej istocie. Takie dzieci powinny zostać, jak najszybciej stamtąd zabrane. Jestem za natychmiastową, przemyślaną adopcją. Kiedy młodzi ludzie są narażeni na zetknięcie się z innymi ludźmi patologicznymi, to tak naprawdę nigdy się nie uwolnią i nie zaczną normalnie funkcjonować. Będzie taki człowiek miał duże problemy z odróżnieniem dobra od zła, co się przyczyni do łamania prawa, a nawet zamknięcia w więzieniu.
Teraz weźmy pod obserwację tą drugą grupę, gdzie dziecko zostaję adoptowane przez parę homoseksualną. Czy to będzie dla niego lepsze? Cóż. Na pewno w przeciwieństwie do dziecka z domu dziecka, taki człowiek zazna miłości. Będzie wiedzieć , że ktoś go kocha i nie jest pozostawiony sam sobie. Może liczyć też zawsze na pomoc i wsparcie ze strony bliskich mu osób. Jednak żeby nie było tak kolorowo, to przejdźmy do wad takiej adopcji. Młoda istota zostanie wystawiona na próbę. Bardzo możliwe ze zetknie się z nietolerancją wśród rówieśników. Będzie wyzywana i szykanowana. Ale czy to tak naprawdę powinno zakazać adopcji przez pary homoseksualne? Moim zdaniem nie. Dzieci wychowywane przez kobietę i mężczyznę również mogą się zetknąć z nietolerancją. Powody są zazwyczaj błahe, dla których decydujemy się poniżać i gnębić drugiego człowieka. Powinniśmy uczyć tolerancji i uświadamiać, jak takie zachowanie może odnieść bardzo negatywny wpływ na ich dorosłe życie.
