Thyme napisał:
Wiem, że jestem upierdliwy
Owszem .
Thyme napisał:
Ten czas bywa różny. Cztery lata nie zawsze wystarczają.
Jeżeli ktoś nie potrafi się określić po 4 latach , to ja się określę za niego , nie mam zamiaru czekać 10 lat , aż on się w końcu zdecyduje . A potem mnie zostawi , bo w końcu zrozumiał ,że "to nie to" .
A niech spada , mam prawo do własnego szczęścia , więc jeżeli ktoś nie czuje się przy mnie szczęśliwy , to jego problem , ja na siłę nie mam zamiaru z nikim być , kołem zapasowym też nie. Więc przepraszam i dziękuję.
Potem może żałować , albo i nie . Nie mój problem.
Ale jak ktoś nie wie czego chce , to ja nie będę go prowadzić za rączkę .
Nienawidzę , niezdecydowanych ludzi.
Thyme napisał:
Co ? amerykę odkryłam ?
Pieniądze są potrzebne w życiu , i nie miałam na myśli tego ,że on wszystko "sponsoruje" , bo nawet bym się źle z tym czuła , ale chodziło mi o to ,że jak już mamy prace , trochę odłożonej kasy itd. to pomału można o tym myśleć.
Zauważ też ,że nie pisałam o weselu tylko o samym sakramencie małżeństwa.
Nie wiem , może Ty chcesz ,żeby Cię kobieta utrzymywała , boś Ty taki wspaniały. A i takich głupich też pełno , więc może akurat Ci się "poszczęści".
Thyme napisał:
Twoim zdaniem w małżeństwie nie ma przyzwyczajenia?
Jest , ale w parze , z przywiązaniem , troską i miłością. Jeżeli z kimś jestem ,to nie dlatego ,że muszę , tylko dlatego ,że chce przy nim być , uszczęśliwiać go , razem rozwiązywać problemy itd.
Poza tym jeżeli , dla Ciebie przyzwyczajenie oznacza koniec związku , to lepiej faktycznie bądź sam.
Thyme napisał:
Nie no, jeśli Twoi rodzice sobie sprzedają buziaczki
Skłamałabym , jeśli bym napisała ,że są wzorowym małżeństwem , ale przecież to wynika z różnicy charakterów , nie może być idealnie , chodzi o to ,żeby się "dotrzeć" , iść na kompromis.
Co do buziaczków , to owszem zdarzają się , tak samo jak prezenty , i ich wspólne wypady , także chyba nie jest źle. Widzę ,że mimo wszystko są ze sobą szczęśliwi. Czasem się pokłócą i są "ciche dni" ale to dni , nie tygodnie , czy miesiące.
Za to z wychowaniem potomstwa już u nich gorzej.
Thyme napisał:
ale ja nigdy nie widziałem takich scen pomiędzy moimi i w swoim wypadku jestem na 100% pewien, że one nie występują. Skąd ta pewność? Ze zdolności obserwacji. Widzę u nich rutynę. Coś w stylu takim, że wzięli ślub tylko dlatego, że matka była w ciąży i moja siostra była w drodze. A potem, by zaspokoić swe prymitywne zwierzęce instynkty pojawił się mój braciszek i ja.
Thyme napisał:
Ale wśród mojej wesołej rodzinki jedyny pocałunek jaki zobaczyłem, to buziak w policzek z okazji składania życzeń wigilijnych.
Współczuję , ale to nie jest ani moja, ani Twoja wina. Jedyne co możesz zrobić , to wyciągnąć z tego wnioski , wieczne narzekanie nic nie da , bo i tak tego nie zmienisz.
Thyme napisał:
I przyznam szczerze, że doświadczenie takich obserwacji, jaki mi całe życie towarzyszyły, uważam małżeństwo za wioskowy zabobon mający na celu uzasadnić to, że kobieta sobie w ciążę zaszła.
Myśl sobie co chcesz , masz takie prawo , ale nie wrzucaj wszystkich do jednego worka, to Twoi rodzice , i pomimo ,że większość ludzi jest jaka jest są jakieś wyjątki.
Thyme napisał:
I ja jestem owocem tego je*anego kłamstwa.
Nie no , seks był prawdziwy , porządanie chyba też , a miłości nie ma więc o co b?
Thyme napisał:
Podejrzewam więc, że nic mnie nie przekona co do słuszności tej szczytnej idei.
Ja nie mam zamiaru.
Thyme napisał:
No to co byś mu powiedziała o miłości?
Słowa raczej mało mają do rzeczy , raczej będę starała mu się to pokazać poprzez czyny , w większości.
Głównie to co napisałam w ptk 2.
I zauważ ,że nie napisałam tam nic o pieniądzach , o które się tak czepiasz. :]
Thyme napisał:
Sakrament to kwestia religijna, a wiele ludzi się od religii odwracasz i nie zapobiegniesz temu, że Twoje dziecko może zacząć myśleć inaczej niż Ty myślisz.
Ja go zmuszać , do niczego nie będę . Będzie chciało chodzić do kościoła , to będzie chodzić , nie to nie i tyle.
Thyme napisał:
Myśl sobie co chcesz . Ja nie będę bez sensu klepać tego samego.
Thyme napisał:
Czyli jeśli jest ateistą, czysto hipotetycznie, ale nie ma nic przeciwko Twojemu katolickiemu poglądowi i ewentualnemu "nie-wpier.dalaniu się" w wychowanie duchowe dziecka?
To zależy od dziecka , nie od nas , więc niestety nie trafiłeś.
On chyba też, do tego jego katolickie niegdyś poglądy, które szczęśliwie ewoluowały z czasem, moje religijne zagubienie, było mi obojętne czy weźmiemy tylko cywilny, czy jednak konkordat, ale wzięliśmy ten drugi. Była suknia, było wesele, było pięknie. dotarliśmy się przez te wszystkie lata, że możnaby się doszukiwać tej rutyny już, ale chyba jej u nas nie ma. Mamy dzieciaki, mamy budujący się dom, obydwoje pracujemy i spełniamy swoje pasje, walczymy o wolny czas, żeby móc go ze sobą spędzić, mamy olbrzymią więź i wielką nadzieję, że nie pryśnie ona kiedyś jak bańka mydlana i nie okaże się,że jedyne, co mamy, to papierek z urzędu, który przeszkadza nam w tym, by swobodnie pójść w swoją stronę. Czas wszystko pokaże. jesteśmy małżeństwem, ale jesteśmy też dwoma osonymi ludźmi, nie ograniczamy się, nie jesteśmy wobec siebie toksyczni.
