Nie pytajcie życia o sens, lecz mu je nadajcie.
Co do samobójstwa, nie martwcie się, to przechodzi z wiekiem. Zresztą zabijcie się droga wolna, ja płakał po was nie będe. Jesteście słabi i tyle.
Co do miłości, wiecie, w życiu nie zaznałem odrobiny miłości - dziewczyny nigdy nie miałem, miłości rodziców nie czułem, bo oni odkąd pamiętam ciąglę praca i praca byle by być najlepszym i mi to też wpajają. I jakoś dobrze mi się z tym żyje i nie czuje by moje życie było pozbawione sensu, morał - sens życia jako miłość jest bezsensu.
Mój sens życia? Żyć tak by mi było dobrze materialnie i umysłowo, bez ograniczeń bo tylko to życie mam, a po śmierci i tak nic nie będzie.
zycie <_<
