Na tym polega cały problem bo kiedy przedstawiciel kościoła nabywa lub dostaje w formie darowizny cokolwiek (auto, meble, ubrania, jedzonko, sprzęt RTV czy AGD, dzieła sztuki, książki i nawet usługi wszelakie) to jest nazywane jako dobra służące realizacji zadań religijnych i nie podlega opodatkowaniu. Tym sposobem można nieźle przeżyć całe życie, opływać w dostatki i być biedakiem w rozumieniu prawa. Nic nie posiadać własnego.
Jan Paweł II był właśnie takim ubogim kapłanem. Nic nie miał poza swoją wiarą. Nawet te buty co mu na miare szewc robił stanowiły dobro kościoła służące posłudze kapłańskiej a więc zwolnione z podatku.
