Bardzo dziwne uzależnienie.

[MacaN]

Może to was zdziwi, ale ostatnio zrozumiałem, że jestem uzależniony od... wyobraźni. Od wyobraźni i od marzeń, zatracania się w nich i życia w swoim wyimaginowanym świecie.

To bardzo niebezpieczne i myślę, że mi to szkodzi, a jednak... nie potrafię się tego pozbyć

Czy ktoś z was ma takie samo uzależnienie ?

 

[annawes]

Jakie tam uzależnienie-ja wciąż marzę i bardzo to lubię.Czasami to trzyma przy życiu.Trzeba tylko uważać o czym się marzy-bo może się spełnić.

 

[MacaN]

To fakt, kiedyś marzyłem o tym, żeby być takim, jaki jestem dziś

Byłem jednak wtedy popychadłem i kozłem ofiarnym, to była inna sytuacja. Dziś ja marzę o przyszłości dość e.. elitarnej i prawda - potrafię się wkręcić gadaniem dosłownie wszędzie. Problem w tym, że przez te marzenia jest to tylko gadanie, a jak już się wkręcę w coś to się okazuję, że czegoś nie potrafię.

 

[moniquemonique]

Jeśli czegoś nie potrafisz, to powinna być motywacja, żeby się tego "naumieć".

I skoro lubisz tak sobie marzyć i uważasz, że te marzenia są do spełnienia i nie są niebezpieczne dla Ciebie o otoczenia to po prostu staraj się je realizować

 

[Thisisgame]

Też tak mam ciągle marze o to by być bogaty,najlepszy w sporcie i jak już sobie to konkretnie wkręce to przychodze na trening ew.sprawdzam portfel i czar pryska ;D

 

[Einherjar]

Kiedyś ciągle marzyłem, pisałem w głowie przyjemne scenariusze, które chciałem by miały odwzorowanie w rzeczywistości. Potem nagle zacząłem się orientować, że to tylko marzenia i nigdy mnie one nie spotkają. Nie było to przyjemne uczucie.

 

[MacaN]

Dlatego twierdzę, że jest to niebezpieczne dla mnie, gdyż mogę skończyć jako 25 latek i nic nie mieć w życiu, a wtedy zostaje zwykła, monotonna praca a moje ambicje sięgają wysooko.

Chyba właśnie dlatego ciągle się martwię ( przez ambicje i marzenia ), że jestem za słaby, za głupi, za maluśki, żeby osiągnąć to, co chcę.

Chcę się tego pozbyć, bo w końcu się nerwicy nabawię normalnie żaden człowiek nie stawia przede mną takich wymagań, jak ja sam i na dodatek wiem, że ich nie realizuję w 100 %

 

[annawes]

Widzisz ,bo masz marzenia i dążysz do ich realizacji -to dobrze.Ja natomiast czasami marząc o czymś wiem,że to się nie spełni,nie oczekuję tego ,aby nie zwariować.Wtedy marzenia sprawiają mi przyjemność.

 

[MacaN]

Tak, tylko, że moje marzenia niszczą mnie od środka i w końcu wpędzą mnie w coś, czego nigdy nie zaznałem - w depresję.

 

[Einherjar]

Mieć marzenia, a dążyć do ich zrealizowania, to dwie różne sprawy. Często marzymy i nic w tym kierunku nie robimy. I to jest niszczące. Więc albo zaczniesz próbować, dążyć do tego, by miały odzwierciedlenie w rzeczywistości, albo zaczniesz na siłę kierunkować myśli gdzie indziej. Lub, pozbędziesz się ich. Pogodzisz niejako, by marzenia stały się zwykłymi myślami a nie alternatywną rzeczywistością, w której będziesz żył i funkcjonował.

 

[MacaN]

Problem w tym, że ja dążę do ich realizacji, ale kiedy zderzam się z rzeczywistością to odbijam się od niej jak od ściany... To jest niszczące, te wymagania względem siebie, od których się uzależniłem.

 

[Einherjar]

To nie wiem. Pomyślę, jak będę trzeźwy.

 

[calme]

Jest sporo osób, które są uzależnione od marzeń czy fantazji. Ja również, nie potrafię sobie wyobrazić życia bez tych dwóch rzeczy To daje taką siłę, by walczyć o to co się chce. A gdy marzenia już się spełniają, to jeszcze bardziej podnosi na duchu, jeszcze bardziej chce się walczyć o nie

Fantazja to taki jasny punkcik w naszej (często szarej) rzeczywistości.

 

[Karow]

Nie wiem skąd to się bierze. Chyba każdy z nas ma w sobie takiego ambitnego ludzika. Kazdy z nas myśli, ze żyje po coś na tym świecie, by czegoś cudownego dokonać. Jednak otaczająca nas rzeczywistość sprowadza nas do pionu. Może aż tak nie wolno mi uogólniać, ponieważ wielu się udało spełnić swoje marzenia, z góry wielki szacunek, że się nie poddali ale nie każdy może się tak realizować. Też się miało marzenia ale sytuacja się tak potoczyła, że na razie trzeba było je odłożyć. Ważne, żeby próbować i niczego w życiu nie żałować. Jeśli tak Ci z tym źle, to po prostu się nie poddawaj i dąż do realizacji planów.. tylko zadaj sobie pytanie, czy warto.. Bo wielu z Nas poświęca wiele a później okazuję się, że zamiast satysfakcji czują pustkę.

 

[Andrzej Baczko]

Kwestia czy rozróżniasz real od fikcji. Jeśli nie to dopiero wtedy masz kłopoty.

 

[Lbubsazob]

Posiadanie jakichś marzeń a życie we własnym, wyimaginowanym świecie to chyba dwie różne rzeczy. Pierwsza polega na tym, że stawiasz sobie jakieś cele życiowe i próbujesz je osiągnąć, a druga, że po prostu uciekasz na chwilę od rzeczywistości i wyobrażasz sobie zupełnie inny świat, coś, czego nikt inny nie widzi. To normalne, dopóki jesteś w stanie odróżnić ten swój świat od rzeczywistości.

 

[amanda02]

Ja mam takie uzależnienie.
Czasami chciałam się pozbyć tego, żeby się z rzeczywistością lepiej zgrać.
Nie udało się, ale nie żałuję. Nie byłabym wtedy sobą.