...

[*Madzia*]

Kolejny raz powstałam dziś
Z ruin i zgliszcz,
Odmętów wielkich
I z dna rozpaczy -
że nie ma mnie

Wieki to trwa,
Tonę we mgle
Bezradna wciąż
Nie umiem żyć

Gdy dotykam dna,
próbuję się obudzić
i przestać błądzić
bez końca ...

Wszystkie swe zmysły, a nawet rozum,
które zawodzą i zawodzą wciąż,
Zamieniam na serce
i przy nim trwam, choćby mnie znowu
omamić chciała,
Iluzja wokół,
Bańka mydlana,
co już za chwilę
rozpryśnie z trzaskiem

Chcę wytrwać do końca,
Rozróżnić dobro od zła,
Tradycję wieczną
Od samozwańczej,
Historię trwałą
od egoizmów
I racji bytu.

Jeszcze mi przyjdzie,
Niejedno przejść.
Zbudować siebie
I runąć znów.

Będę wtedy czekać, na kolejny, lepszy dzień.

 

[cyganka27]

Czytam Twoje wiersze Madziu...przepełnione smutkiem są...
Pozdrawiam.

 

[*Madzia*]

Tak ...Moje wiersze są smutne, ale pisanie o szczęściu nie specjalnie mi wychodzi.