Romek Astrom
Nowicjusz
Hebrajczycy określali serce słowem לב czyt. lebh’ - które z jednej strony oznaczało organ fizyczny i kojarzyło się z pulsującym biciem tego organu, a z drugiej strony oznaczało duchowe wnętrze człowieka i najbardziej istotną część jego natury. Wynika stąd, że starożytni tak Semici jak i Ariowie mieli bardzo podobne odczucia i zapatrywania na temat serca. Pozostałe kultury czerpały od nich, ale też skrzywiły podstawowe znaczenia słów i dzisiaj efektem tego jest konieczność uprzytomnienia ludziom sensu zatraconego wraz z biegiem lat.
Jezus powiedział, że „ człowiek dobry z dobrego skarbca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło: albowiem z obfitości serca mówią usta jego”. ( Łuk.6:45 ). Z serca niczym ze skarbca mogą pochodzić myśli dobre, ale mogą też pochodzić myśli złe ( Mt.15:18-19 ).
Słowa ze słynnego Kazania na górze : „ Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” ( Mt.5:8 ) uzmysławiają, że nie pomoże nikomu żadna nauka ani nawet cała wiedza tego świata, jeśli jest nieczysty. Czystość i świętość jest warunkiem otrzymania ducha świętego. Zerwanie z wszelkim złem jest warunkiem kontaktu z Bogiem. Ta jakże istotna podstawa dalszego poznania widoczna u Hebrajczyków nie była tak wyraźnie wyakcentowana u pozostałych narodów. Apostoł Paweł pisał w liście do zboru chrześcijan w Koryncie, że są świątynią ducha świętego, który w nich jest i którego mają od Boga 1Kor.6:19. W ich sercach została rozlana miłość Boża przez ducha świętego Rzym.5:5. A kto nie miłuje nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością 1Jana 4:8. Miłość do Boga wyraża się w przestrzeganiu Jego przykazań jak stwierdził z kolei Apostoł Jan w swym liście 1Jana 5:3. Tylko taki człowiek, który przestrzega przykazań Jego mieszka w Bogu a Bóg w nim, a poznaje to po duchu, którego otrzymał od Niego 1Jana 4:24. Także prorocy hebrajscy nie pozostawiali niejasności w tej sprawie. Jeśli ludzie odsuną od siebie wszystko co jest ohydą dla Boga i wszystkie obrzydliwości, to dopiero wtedy liczyć mogą, że Bóg włoży ducha swego do ich wnętrza. Dotyczy to zarówno jednostki jak i całej społeczności Ez. 11:18-19. W przeciwnym razie jest to niemożliwe Iz. 63:11 Bóg bowiem jest nieskalany i święty, a łączność z Bogiem oznacza jedność ducha : Jana 17:21, 1Kor.6:17.
Bóg Biblii nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek złem : Am.5:14-15, Rzym.12:9, 1Tym.1:5. Bóg wzywa każdego do oczyszczenia serca Jak.4:8. Podaje w informacjach przekazanych prorokom i apostołom jak można tego dokonać 2 Kor.6:14-18; 1P.1:15-16. Zwycięzca, który wytrwa do końca w prawości otrzyma darmo ze źródła wody żywota Ap.21:6-7, otrzyma życie wieczne Tyt.1:2, Ap.2:7.
Apostoł Paweł zaznacza w liście do Koryntian, że „obecnie widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce”, ale gdy przyjdzie odpowiedni czas wówczas „twarzą w twarz”. Stąd też obecne poznanie jest cząstkowe, ale w czasie wyznaczonym, gdy nadejdzie doskonałość pozna się tak, jak się jest poznanym 1Kor.13:12.
Jezus powiedział, że „ człowiek dobry z dobrego skarbca wydobywa dobro, a zły ze złego wydobywa zło: albowiem z obfitości serca mówią usta jego”. ( Łuk.6:45 ). Z serca niczym ze skarbca mogą pochodzić myśli dobre, ale mogą też pochodzić myśli złe ( Mt.15:18-19 ).
Słowa ze słynnego Kazania na górze : „ Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” ( Mt.5:8 ) uzmysławiają, że nie pomoże nikomu żadna nauka ani nawet cała wiedza tego świata, jeśli jest nieczysty. Czystość i świętość jest warunkiem otrzymania ducha świętego. Zerwanie z wszelkim złem jest warunkiem kontaktu z Bogiem. Ta jakże istotna podstawa dalszego poznania widoczna u Hebrajczyków nie była tak wyraźnie wyakcentowana u pozostałych narodów. Apostoł Paweł pisał w liście do zboru chrześcijan w Koryncie, że są świątynią ducha świętego, który w nich jest i którego mają od Boga 1Kor.6:19. W ich sercach została rozlana miłość Boża przez ducha świętego Rzym.5:5. A kto nie miłuje nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością 1Jana 4:8. Miłość do Boga wyraża się w przestrzeganiu Jego przykazań jak stwierdził z kolei Apostoł Jan w swym liście 1Jana 5:3. Tylko taki człowiek, który przestrzega przykazań Jego mieszka w Bogu a Bóg w nim, a poznaje to po duchu, którego otrzymał od Niego 1Jana 4:24. Także prorocy hebrajscy nie pozostawiali niejasności w tej sprawie. Jeśli ludzie odsuną od siebie wszystko co jest ohydą dla Boga i wszystkie obrzydliwości, to dopiero wtedy liczyć mogą, że Bóg włoży ducha swego do ich wnętrza. Dotyczy to zarówno jednostki jak i całej społeczności Ez. 11:18-19. W przeciwnym razie jest to niemożliwe Iz. 63:11 Bóg bowiem jest nieskalany i święty, a łączność z Bogiem oznacza jedność ducha : Jana 17:21, 1Kor.6:17.
Bóg Biblii nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek złem : Am.5:14-15, Rzym.12:9, 1Tym.1:5. Bóg wzywa każdego do oczyszczenia serca Jak.4:8. Podaje w informacjach przekazanych prorokom i apostołom jak można tego dokonać 2 Kor.6:14-18; 1P.1:15-16. Zwycięzca, który wytrwa do końca w prawości otrzyma darmo ze źródła wody żywota Ap.21:6-7, otrzyma życie wieczne Tyt.1:2, Ap.2:7.
Apostoł Paweł zaznacza w liście do Koryntian, że „obecnie widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce”, ale gdy przyjdzie odpowiedni czas wówczas „twarzą w twarz”. Stąd też obecne poznanie jest cząstkowe, ale w czasie wyznaczonym, gdy nadejdzie doskonałość pozna się tak, jak się jest poznanym 1Kor.13:12.
