Ten list niestety nigdy nie wysłany znalazłam w pokoju swojej siostry, wiem że może źle zrobiłam czytając go ale czy ktoś może odpowiedzieć mi na pytanie czy może to być tylko sentyment tak jak ona sama twierdzi? Moja siostra zaręczyła się z totalnym palantem i widzę jak cierpi chciałabym jakoś jej pomóc..
Cześć Pawełku, ten list piszę chyba bardziej do siebie niż do Ciebie, po to żebym nie zapomniała nigdy o tym co czuje teraz... Nie wiem jak wyjaśnić to, co dzieje się w moim życiu, może nawet nie tyle w życiu co w sercu albo w głowie sama nie wiem jak mam to nazwać. Chcę żebyś wiedział co do ciebie czuje bynajmniej byś wiedział co czułam do Ciebie kiedyś, byłeś tego pewien, prawda? I tęsknisz za tym tak samo bardzo jak i ja za tym tęsknie, a ja cały czas to niszczę chyba tylko tym, że po prostu boje się samotności, a potem wszystkie konsekwencje ponosimy my nie tylko ja, choć tak nie powinno być. Wiesz jak to jest, jak patrzy się w lustro i marzy się o tym żeby zobaczyć swoje oczy jak błyszczą się ze szczęścia a nie ze smutku, zresztą o czym ja mówię musisz wiedzieć jak to jest bo kochałeś! I to ja byłam tą szczęściarą. Takimi oczami patrzałam na ciebie po części ze szczęścia ale też i ze smutkiem, tak bardzo bałam się że Cię stracę... Chociaż wierzyłam że jesteśmy niezniszczalni, tak bardzo prawdziwi. Nie wierzyłam że dwóm tak bardzo kochającym się ludzią mogą rozejść się drogi, dlatego jedna czy druga czasem poważniejsza kłótnia zdawała sie nie zostawiać żadnych śladów. Jak bardzo się myliliśmy Paweł... Zniszczyły nas głupoty, w zasadzie to moja wina to przecież ja chciałam poznać świat i poznałam chyba za bardzo przy okazji zawaliłam go również Tobie, a teraz dzieli nas czas i wydarzenie z przeszłości bo przecież razem nie jesteśmy już od ponad 3 lat. Mimo wszystko chcę żebyś wiedział, że nadal lśnią mi oczy jak widzę koszulkę w paski, pamiętasz ten dzień? Pokłóciliśmy się wtedy, ale czy nie słodko było potem się godzić. Staję czasem w miejscach gdzie byliśmy razem, zamykam oczy i czuję jak byś był tuż obok, widzę wszystko tak jakby czas nie miał tu żadnego znaczenia, każdy twój ruch, uśmiech. Pamiętam nasz wspólny język takiego którego nie używał nikt, prosiłeś żeby został tylko nasz, i jest. Chaotycznie pisze, ale jedno wspomnienie goni drugie chciałabym napisać wszystko ale boje się że to tylko rozdrapie stare rany, że nasze drogi i tak nigdy się już nie zejdą. Wczoraj był ogromny ból i morze wylanych łez dziś cieszę się że było mi to dane, bo nie każdy przeżywa taką miłość. Wiesz, jesteś jedyną osobą dla której chciałabym nauczyć się gotować, banalne ale tylko ty wiesz jak tego nie cierpię i chyba to daje Ci ogrom tego jak za Tobą tęsknie i ile dałabym żeby cofnąć czas... Obiecaliśmy sobie, że spotkamy się jeszcze po raz ostatni i zrobimy wszystko żeby tak było, ty nigdy nie rzucałeś słów na wiatr dlatego wierze i czekam na telefon. I pamiętaj, że co by się u mnie nie działo to właśnie te wspomnienie nie pozwolą mnie zniszczyć. Już 7 lat temu zaszczepiłeś we mnie wiarę w siebie i pewność że przy odrobinie wysiłku mogę być kimś. I za to wszystko najszczerzej na świecie ci Dziękuje, mam nadzieję, że kiedyś ktoś ci się odwdzięczy za mnie i w strasznej chwili czas zatrzyma się dla Ciebie!
Cześć Pawełku, ten list piszę chyba bardziej do siebie niż do Ciebie, po to żebym nie zapomniała nigdy o tym co czuje teraz... Nie wiem jak wyjaśnić to, co dzieje się w moim życiu, może nawet nie tyle w życiu co w sercu albo w głowie sama nie wiem jak mam to nazwać. Chcę żebyś wiedział co do ciebie czuje bynajmniej byś wiedział co czułam do Ciebie kiedyś, byłeś tego pewien, prawda? I tęsknisz za tym tak samo bardzo jak i ja za tym tęsknie, a ja cały czas to niszczę chyba tylko tym, że po prostu boje się samotności, a potem wszystkie konsekwencje ponosimy my nie tylko ja, choć tak nie powinno być. Wiesz jak to jest, jak patrzy się w lustro i marzy się o tym żeby zobaczyć swoje oczy jak błyszczą się ze szczęścia a nie ze smutku, zresztą o czym ja mówię musisz wiedzieć jak to jest bo kochałeś! I to ja byłam tą szczęściarą. Takimi oczami patrzałam na ciebie po części ze szczęścia ale też i ze smutkiem, tak bardzo bałam się że Cię stracę... Chociaż wierzyłam że jesteśmy niezniszczalni, tak bardzo prawdziwi. Nie wierzyłam że dwóm tak bardzo kochającym się ludzią mogą rozejść się drogi, dlatego jedna czy druga czasem poważniejsza kłótnia zdawała sie nie zostawiać żadnych śladów. Jak bardzo się myliliśmy Paweł... Zniszczyły nas głupoty, w zasadzie to moja wina to przecież ja chciałam poznać świat i poznałam chyba za bardzo przy okazji zawaliłam go również Tobie, a teraz dzieli nas czas i wydarzenie z przeszłości bo przecież razem nie jesteśmy już od ponad 3 lat. Mimo wszystko chcę żebyś wiedział, że nadal lśnią mi oczy jak widzę koszulkę w paski, pamiętasz ten dzień? Pokłóciliśmy się wtedy, ale czy nie słodko było potem się godzić. Staję czasem w miejscach gdzie byliśmy razem, zamykam oczy i czuję jak byś był tuż obok, widzę wszystko tak jakby czas nie miał tu żadnego znaczenia, każdy twój ruch, uśmiech. Pamiętam nasz wspólny język takiego którego nie używał nikt, prosiłeś żeby został tylko nasz, i jest. Chaotycznie pisze, ale jedno wspomnienie goni drugie chciałabym napisać wszystko ale boje się że to tylko rozdrapie stare rany, że nasze drogi i tak nigdy się już nie zejdą. Wczoraj był ogromny ból i morze wylanych łez dziś cieszę się że było mi to dane, bo nie każdy przeżywa taką miłość. Wiesz, jesteś jedyną osobą dla której chciałabym nauczyć się gotować, banalne ale tylko ty wiesz jak tego nie cierpię i chyba to daje Ci ogrom tego jak za Tobą tęsknie i ile dałabym żeby cofnąć czas... Obiecaliśmy sobie, że spotkamy się jeszcze po raz ostatni i zrobimy wszystko żeby tak było, ty nigdy nie rzucałeś słów na wiatr dlatego wierze i czekam na telefon. I pamiętaj, że co by się u mnie nie działo to właśnie te wspomnienie nie pozwolą mnie zniszczyć. Już 7 lat temu zaszczepiłeś we mnie wiarę w siebie i pewność że przy odrobinie wysiłku mogę być kimś. I za to wszystko najszczerzej na świecie ci Dziękuje, mam nadzieję, że kiedyś ktoś ci się odwdzięczy za mnie i w strasznej chwili czas zatrzyma się dla Ciebie!
