Jaki mamy wpłw na swoje uczucia ?

[królewnaa]

Ciekawa jestem waszych opinii i sugestii

 

[jagodahh]

Według mnie możemy niektóre z nich hamować, ale nie mamy na nie wpływu. Ja przynajmniej tak mam.

 

[monia_btw]

Moim zdaniem uczuć nie można zmienić. One zmieniają się pod wpływem określonych sytuacji w naszym życiu, ale sami ich nie zmienimy, 'bo tak chcemy' Możemy jedynie kontrolować objawy uczuć. Zarówno negatywnych, jak i pozytywnych. To jest strasznie trudne, ale niektórzy całkiem dobrze sobie z tym radzą. Czy to dobre, nie wiem, ale wiem że im to wychodzi. Mi nie zawsze

 

[królewnaa]

Też mi się tak wydaje,że raczej nie mamy większego wpływu na to co czujemy

 

[oliiwiia]

To wszystko zależy od intensywności uczuć. Człowiek potrafi je maskować, ale pozbawić się ich nie da rady.

 

[agatiu]

Serce nie sługa.

 

[radioaktywna]

Nad uczuciami nie mamy po prostu kontroli. Nawet jeśli chcemy coś zamaskować to nie zawsze nam się to udaje, bo to właśnie uczucia górują i od nich również wiele zależy. Są jak pogoda - zmienne i nie mamy jakiegoś większego pola manewru.

 

[oliiwiia]

Moim zdaniem jednak to zależy od człowieka, jego umiejętności i cech charakteru. Jedni są impulsywni i egzaltowani, ukazują swoje uczucia nawet nadmiernie. A inni są skryci i wolą dusić wszystko w sobie. Wiadomo, że każdy skryty człowiek kiedyś pęknie, nie wytrzyma napięcia i wreszcie to z siebie wydusi.

 

[sed4fg]

Uczucia są i będą, nie można się ich wyzbyć, możemy nauczyć się nad nimi panować, maskować je, jest to bardzo trudne lecz nie mówię że niemożliwe, każdy człowiek je ma podejrzewam że nawet zwierzęta. Co do tłumienia w sobie uczuć sam tak robię, staram się być zimny lecz nie zawsze to wychodzi, tak żyje się dużo łatwiej. Do każdej sprawy podchodzić z dystansem i spokojem, tylko to jest takie gadanie a nie można zawsze przewidzieć jak zachowamy się w danej sytuacji. Ostatnio oglądałem reportaż o Icemanie płatny morderca, człowiek bez skrupuł, bezlitosny, w młodym wieku torturował zwierzęta, później kroił ludzi na kawałki a mimo to miał rodzinę którą bardzo kochał i był dla nich w stanie zrobić wszystko, jest to doskonały przykład że każdy człowiek posiada uczucia, nie ważne jak się złe rzeczy robi.

 

[Avior]

Moim zdaniem jednak to zależy od człowieka, jego umiejętności i cech charakteru. Jedni są impulsywni i egzaltowani, ukazują swoje uczucia nawet nadmiernie. A inni są skryci i wolą dusić wszystko w sobie. Wiadomo, że każdy skryty człowiek kiedyś pęknie, nie wytrzyma napięcia i wreszcie to z siebie wydusi.

Nie - nie wiadomo. Skrytość nie jest patologią.
Nie należy mylić odczuwania emocji z ich ujawnianiem, okazywaniem. Mamy wpływ na okazywanie emocji. Na ich odczuwanie - nie. Mogę wiedzieć, że robię głupio, rewidując mężowi kieszenie i sprawdzając jego kieszenie. Mogę udawać, że nic mnie nie obchodzi, że wraca do domu o drugiej w nocy. Ale udając nie jestem ani trochę mniej zazdrosna.

 

[Areq]

Ciekawy temat, już od hoh ponad dwóch lat próbuję opanować emocje i całkiem przejąć kontrolę. Niby fajnie tak wszystko mieć na sznureczkach, nie? Tylko niestety to nie jest takie proste, jak do tej pory nauczyłem się dzięki takiej częściowej medytacji wzmagać, budzić częściowo niektóre emocje. Gorzej już z opanowywaniem uczuć, to jest znacznie trudniejsze ale możliwe do pewnego stopnia.

 

[królewnaa]

Właśnie jak to jest,że rodzą się w nas uczucia niezależnie od naszej woli?
Często się nad tym zastanawiałam i niestety nie znalazłam odpowiedzi dlaczego ?

 

[marta..]

Myślę, że nad niektórymi się mniej lub bardziej da, np. nad złością, zazdrością i chyba bardziej nad tymi negatywnymi, trzeba uświadomić sobie czym takie emocje są spowodowane i starać się usunąć przyczynę, a czasem zwykła świadomość wystarczy, w ten sposób jakoś się da. Nad tymi pozytywnymi trudniej, ale po co nad nimi panować.
Pozostaje w obydwu przypadkach uczucia i emocje ukrywać w sobie, jeśli to konieczne oczywiście, wbrew pozorom wielu osobom to doskonale wychodzi.

A jak się rodzą w nas uczucia, do końca nikt pewnie nie wiem, chyba większe emocje wywołują w nas rzeczy ważne, a z jakich względów takimi są, różnie bywa.

 

[monia_btw]

Myślę, że emocji, uczuć nie da się powstrzymać i nie należy. Uczucia rodzą się pod wpływem różnych bodźców, dla każdego z nas są to różne bodźce (chociaż istnieją też takie wspólne dla ogółu podejrzewam ). I niezależnie od tego czy są to emocje negatywne, czy pozytywne, powinniśmy je przyjmować i nauczyć się je nazywać. Wydaje mi się, że błędne nazywanie uczuć przez ludzi jest sporym problemem i wzmaga w nas wrażenie, że nie mamy nad sobą kontroli. A przecież każda emocja czemuś służy i powinniśmy coś z niej czerpać, a nie się jej bać i szukać sposobu na zniszczenie jej. I oczywiście - da się uczucia w pewnym stopniu ukryć, tak jak było to już wspominane, i jest to niezwykle wymagająca umiejętność. Ale czy warto je niszczyć?

 

[królewnaa]

Nie - no jasne,że uczuć nie wolno niszczyć (?),tylko one bardzo często komplikują mam życie i stąd też moje zastanowienie odnośnie jaki mamy wpływ na swoje uczucia i czy w ogóle je mamy?

 

[monia_btw]

Uczucia mamy, tylko wpływ na nie ograniczony

 

[TheMan]

Pozostaje jeszcze możliwość farmakologicznego zmienienia odczuwania emocji (w konsekwencji uczuć), ot chociażby zwykłe leki hamujące wychwyt zwrotny powodujące stany euforyczne. Czy chociażby choroba Wilsona, która przez nadmierne gromadzenie się miedzy w mózgu człowieka może doprowadzić go do stanów wręcz prawie do złudzenia przypominających psychopatię.

Trochę radykalny sposób, ale zawsze to jakaś metoda zmiany własnych lub cudzych emocji

 

[królewnaa]

No jasne,że istnieją środki na tłumienie emocji,uczuć - ale to już jest rzeczywiście zbyt radykalne hi:

 

[Endriu.]

Uczucia, można kontrolować, ale to jest bardzo trudne, lecz nie da się ich wyzbyć od tak. Są owszem osoby skryte, zamknięte w sobie, lecz oni mają to po prostu w naturze. Zazwyczaj są to melancholicy. Trudno jest kontrolować uczucia, no nie raz do tego zmusza nas życie. Zgadzam się z Radioaktywną, że z uczuciami jest jak z pogodą.

 

[imawoman]

Uczuć opanować nie możemy, za to możemy wpływać na własne na nie reakcje. Podam prosty przkład: kiedy ktoś wyprowadzi nas z równowagi. Czujemy wtedy gniew. Najprostszą możliwą reakcją byłoby nawrzeszczenie na sprawcę takiej sytuacji. Jednak na pewnym poziomie rozwoju emocjonalnego wiemy, że nie do każdego, nie w każdej sytuacji i ogólnie niekoniecznie musimy się do tego posuwać. Czasem wystarczy zwrócenie uwagi danemu delikwentowi w bardziej kulturalny sposób oraz odpowiednia zmiana swojego względem niego zachowania, tak na przyszłość, może też - kiedy sytuacja jest poważna - ograniczenie kontaktów z tą osobą.
Ale to tylko przykład modyfikowania własnych REAKCJI w taki sposób, aby dla nas samych nie były niszczace. Jednak, moim skromnym zdaniem - możemy też modyfikować swoje UCZUCIA. Być może nie tak silne jak np. miłość, ale na pewno takie chwilowe, jak żal czy złość. Są osoby, które wyciszają się poprzez jogę. Ja mam na to nieco inny sposób - rozmowę. Nie, nie obarczam nikogo swoimi problemami. Rozmawiam z ... sobą. Czasem to wymaga poświęcenia kwadransa lub dwóch, czasem rozłożenia całej sytuacji na czynniki pierwsze i poukładania na nowo, w troszkę innym szyku. I nowego spojrzenia.
Pomaga mi też to, że staram się wejść w skórę drugiego człowieka. Bo to przecież w większości nasze kontakty z innymi osobami wywołują w nas emocje i uczucia. Nie oznacza to, że podczas bycia opluwaną udaję, że pada deszcz. Jednak czasami warto postawić się w sytuacji tej drugiej strony i uświadomić sobie, że złe emocje, które nam przekazuje, dotyczą tak naprawdę czegoś zupełnie innego, czasem sprawy kompletnie niezwiązanej z naszą osobą.

A uczucia "długoterminowe": miłość, przyjaźń lub rozpad jednej czy drugiej, głębokie zranienie... Cóż, zawsze to mimo wszytsko MOJE UCZUCIA, dlatego je w pełni akceptuję. Jestem dla siebie w tych kwestiach wyrozumiała. I zdaję sobie sprawę z tego,że takie uczucia ani nie przychodzą, ani nie odchodzą na nasze życzenie. Wiem, że potrzeba czasu, często też łez. I traktuję to jako bardzo naturalne zachowanie. Nie staram się uczuć zagłuszać na siłę, bo wiem, że wówczas wyryłyby na mojej psychice niekorzystny ślad. Zresztą, uczucia to żywy dowód na prawdziwość naszego istnienia. I nawet w smutku może być piękno...