No do czasu, potem uzależnia i po treningu czujesz się normalnie, a bez niego czujesz się jak zbity pies, bo nie dostajesz dziennej dawki endorfin do której już się przyzwyczaiłaś. To coś jak alkohol, który pity po raz pierwszy i od czasu do czasu daje Ci fajną fazę, ale alkoholik już musi z nią żyć.majka_90 napisał:
ale jednak troche czasu potrwa zanim czlowiek dojdzie do levelu, na ktorym nie odczuwa juz takiej satysfakcji z treninguMacaN napisał:
to zabrzmialo jak martwienie sie na zapas zawsze mozna zmienic dyscypline sportu albo dalej szukac zajecia, ktore dostarcza wrazenWiesz... Piszę to z autopsji, także żadne na zapasmajka_90 napisał:ale jednak troche czasu potrwa zanim czlowiek dojdzie do levelu, na ktorym nie odczuwa juz takiej satysfakcji z treningu to zabrzmialo jak martwienie sie na zapas
Tak, masz rację, ale ile można szukać tych wrażeń?majka_90 napisał:
Niedługo będę musiał skakać z kosmosu, albo budować w garażu bombę atomową, żeby odczuwać dreszczyk emocji xD i nie ma w tym nic zlego, a czlowiek powinien sie z tym pogodzic Nie, no ale piszesz o poprawie humoru będącej implikacją treningów. Trening, który jest długo wykonywany nie poprawia Ci już humoru, tylko wręcz przeciwnie, jest konieczny do tego, by się nie załamać. Endorfiny jak każda substancja powodująca Twoje szczęście uzależniają.majka_90 napisał:
Wnioskuję z tego, że aby mieć naprawdę dobry humor, to ciągle musisz sięgać dalej i po inne rzeczy. Jednak w końcu osiągniesz poziom, którego nie przeskoczysz i wtedy, tak jak pisała Viola - te uczucie samotności, tłumione w sztuczny sposób uderzy w Ciebie ze zdwojoną mocą.