Czy boicie sie wiecznosci?

[Kryska13]

Po co mam się bać czegos czego nie doczekam. Kiedyś umrę. Ale gdybym miała wybór, nie chciałabym zyc wiecznie, bo przyszłośc nie zapowiada się ciekawie. A co do śmierci to nie boję sie że kiedy mnie nie będzie to swiat bedzie sie kręcił dalej beze mnie, tak jakby mnie nigdy nie było.

 

[Renay]

Jeśli chodzi o byt wieczności, w formie niematerialnej, jako dusza, to z tego, co mi wiadomo na ten temat, w owym duchowym świecie nie jest odczuwalne coś takiego, jak czas. Czas jest wymiarem, tak samo, jak i wymiary przestrzenne, dlatego też pojmowanie wieczności w kategoriach upływającego czasu, w rozumieniu ziemskim, mijałoby się z celem.

Jeśli natomiast chodzi o życie wieczne, jako człowiek - to kategorycznie odmówiłbym takiej możliwości.

 

[Miyoshi]

Życie wieczne PO ŚMIERCI - cóż, trochę obawiam się tego. jak wszystkiego, co nieznane. Myślę czasem, co ja niby miałabym robić wiecznie? Obserwować innych ludzi? Ok, póki moi najbliżsi żyją, to by mi pasowało. Ale potem? a jeśli chodzi o rajski byt w domku z czekolady, to też się kiedyś znudzi. Wszystko się kiedyś znudzi, tylko prawdziwe życie nie, bo ciągle czymś zaskakuje. Jednakowoż gdyby życie ziemskie trwało wiecznie, to i tu istnieje możliwość nudy. I weź tu dogódź człowiekowi. Poza tym, gdybyśmy nie umierali, nastąpiłoby przeludnienie ;]

 

[MethTical]

Interesuje Was kwestia wieczności. Obejrzyjcie dobry film: "The Man From Earth" (Człowiek z Ziemii).

 

[Pałka]

Nie, nie boję się.
Wszelkie uczucia łatwo stłumić, czy to smutek, czy szczęście, czy strach itp.

 

[kundzia_14]

Życie po życiu? Nie wiem, czy wierzyć w takie coś... Człowiek rodzi się i umiera.
A czy się boję? Nie.

 

[homik87]

Tak wiec czy boicie sie nieskonczonosci???

A cóż to jest "nieskończoność", żebym miał się jej bać?

 

[Mazurczak]

Ego

*
*
I*
I-*
I--*
I----*
I -----*
I -------*
I ------- *
I ---------- *
I -------------*
I----------------*
I ------------------- *
I ----------------------------*
0----------------------------------------- ***********Wiedza


To jest zależność Ego od ilości Wiedzy.
Według tego proch ziemny - to super- ego.

 

[homik87]

Ego

*
*
I*
I-*
I--*
I----*
I -----*
I -------*
I ------- *
I ---------- *
I -------------*
I----------------*
I ------------------- *
I ----------------------------*
0----------------------------------------- ***********Wiedza

To jest zależność Ego od ilości Wiedzy.
Według tego proch ziemny - to super- ego.

Ej, koleś, co Ty właściwie chcesz tutaj osiągnąć? Jak ten diagram ma się do tego tematu? Tym razem nie mówimy o nauce, ale o czymś co ją przekracza - o życiu po życiu. Wiedza nie ma tu nic do rzeczy.

 

[Mazurczak]

Ej, koleś, co Ty właściwie chcesz tutaj osiągnąć? Jak ten diagram ma się do tego tematu? Tym razem nie mówimy o nauce, ale o czymś co ją przekracza - o życiu po życiu. Wiedza nie ma tu nic do rzeczy.

Prawie w żaden sposób. Tylko że stąd wynika że śmierć( czy możliwie nieświadomość) nie uwolnia od uczucia ego... Wogóle o tym chodzi coś w Buddyzmie.

Ale tak... Przed tym mówiłeś, dla czego bać się "nieskonczonności". Zupełnie zgadzam się z Tobą.

 

[homik87]

Prawie w żaden sposób. Tylko że stąd wynika że śmierć( czy możliwie nieświadomość) nie uwolnia od uczucia ego... Wogóle o tym chodzi coś w Buddyzmie.

To już zależy od systemu religijnego jaki przyjmiemy. Przywołałeś buddyzm, ale ateista powiedziałby Ci: "ok, ale ja nie wierzę że mam jakąś duszę i że będę w jakiś sposób bytował po śmierci, więc dla mnie moje 'ego' umiera razem ze mną i koniec". Natomiast katolik zaprotestuje: "nie zgadzam się, kiedy umieram w łasce Bożej moja dusza idzie do nieba przed oblicze Boga i tam razem z innymi duszami zapomina o sobie a chce tylko wielbić Boga, moje 'ego' jest wtedy przezwyciężone". I tak można by pytać o zdanie kolejnych przedstawicieli systemów religijnych (choć w przypadku ateistów trudno mówić o ich religii, ale areligijność też mieści sie w systemie religijnym).

 

[Mazurczak]

To tak wspaniałe brzmi że prawie zostałem katolikiem w momencie czytania! Masz talent kazania.

 

[Sunray]

Ciężko powiedzieć...
Ale raczej tak.
Jeżeli cokolwiek miałoby być po śmierci, przypuszczam że moje "ja" zanudziłoby się strasznie przez te miliardy lat
Może tylko reinkarnacja byłaby fajna, ale wtedy nie pamiętałbym poprzedniego życia, więc i tak nie odczułbym trwania w wieczności

 

[Talar92]

jesli ktos jest zly to wiecznosc jest najwieksza kara, a ktos jest dobry to wiecznosc jest jednym z najlepszych rzeczy

 

[Wezyr]

Reinkarnacja by była fajna i najlepsze w tym właśnie, że byś nie odczuwał wiecznośći

 

[Aluś]

Boje się śmierci , ale chyba jeszcze bardziej boje się tego że mogłabym żyć wiecznie .
Pochować całą rodzine i znajomych ... masakra .

 

[nnndmowska]

Nie warto płakać nad zwłokami. Trzeba wierzyć, że dusza bliskiego zaznała wiecznej szczęśliwości.

 

[szybki_rumcajs]

A ja to bardzo bym chciał żyć wiecznie ale w sensie życia na ziemi jako normalny człowiek... mam naturę badacza i samotnika i naprawdę gdybym miał możliwość poświęciłbym nieskończenie wiele czasu na Obserwowanie , Słuchanie , Poznawanie etc.etc. w najgorszym wypadku chciałbym być duchem i śmigać po świecie A ta wizja życia wiecznego w Raju/Valhalli/Nirvanie whatever gdzie ty czyli Dusza czy coś w te mańkie odczuwa nieskończenie wielką radość i miłość , staje się jednością z Bogiem i resztą Dusz przez nieskończenie długi czas jest dla mnie co najmniej straszna ! oO od razu przypomina mi się stary horror (albo gierka ? nie pamietam nazwy) w którym ludzie mutowali i łączyli się w jednego bio-gluta czyli osiągali "jedność z bliskimi i perfekcyjny stan ducha" a wirus który powodował tą mutację był domniemanym Bogiem , brrrrrr psychoza na maxa ! ale trzeba przyznać że historia bardzo ciekawie opowiedziana i zmuszająca do głębszego myslenia.

 

[lather]

e tam wiecznosc, e tam smierc... najgorszy jest chyba zal i tesknota (

 

[Safari]

nie boję się , nie chcę tylko żeby cierpieli bliscy po mojej stracie . Co do tematu wieczności ciężko powiedzieć , tak naprawdę nie wiadomo co jest po śmierci , czy idzie się do nieba czy do piekła . Jest mi to obojętne ale jak dla mnie po śmierci mogło by już nie być niczego , razem z ciałem umiera dusza to by było idealne rozwiązanie, miałem swoje 5 min i odemnie zależało jak sobie ułożę to życie . Więcej nie potrzebuje , tzw życie po . To co przeżyje zobaczę , czego doświadczę jest tylko moje i jak dla mnie nieśmiertelna dusza to męczarnia ( życie ) wspomnieniami nie mogąc wrócić do tego co się kocha