blondyn@
Nowicjusz
siemka !! mam koleżanke z arachnofobią, czyli panicznym strachem przed pająkami.
Czy ktoś mógłby poradzić co z tym można zrobić??
Czy ktoś mógłby poradzić co z tym można zrobić??
Arachnofobia
- Thread starter blondyn@
- Rozpoczęty
Każdy się czegoś boi. Sama się strasznie bałam pająków, ale mój brat sobie kupił i jakoś się do nich przyzwyczaiłam i się ich nie boję (nawet mogę trzymać je na ręce). Jednak twoja koleżanka, może się bać jeszcze bardziej, a wtedy może pomóc tylko terapia, ale z każdym strachem mozna żyć (ja się jeszcze boję ciemności i nic z tym nie umiem zrobić), ale czasami trzeba się bać 
motylek
^CzArNa MaMbA^
Ja mam kumpelę, którajak zobaczy pająka to ja paraliżuje i nie może się ruszać, ani wrzeszczeć...
motylek
^CzArNa MaMbA^
To moja ma gorzej, bo biedna nawet uciekać przed nimi nie może
motylek
^CzArNa MaMbA^
Nom, ona przy każdym spotkaniu z pająkiem wygląda jakby zawał miała
Vardamir
Sinner
u mnie to smiesznie, ja mam arachnofobie, a przyjaciółka uwielbia pająki, ma w sklepie swoim ptaszniki nawet XD lubi nimi straszyć ... xD
a ja się nie boje xD niektóre na prawdę są słodkie ^_^
Bardock247
Killer Insektów
Cholernie wniosłaś do tematu.
A co do arachnofobii, to nic nie poradzisz, blondyn@. To jest fobia i tyle.
kundzia_14
Nowicjusz
Moja koleżanka kiedyś jak spałyśmy pod namiotami zobaczyła pająka i aż się popłakala...
Ja też się trochę boję ale nie aż tak bardzo...
Ja też się trochę boję ale nie aż tak bardzo...
Vardamir
Sinner
a Tyś cholernie mądry odpisując do kolesia którego nie ma od 2 lat ;]
Bardock247
Killer Insektów
Pani moderator wolno to i mnie wolno.
Vardamir
Sinner
Pani moderator nie odpisała do użytkownika sprzed lat ale wypowiedziała się o sobie. a mnie wolno czytać tematy w koszu a Tobie nieeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
PPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPprzegadujemy się dalej co komu wolno?
Samin Feathalion
Nowicjusz
Niestety ale przy paranoidalnych lękach takich jak klaustrofobia, arachnofobia czy nyktofobia (lęk przed ciemnością)
jedynym wyjściem jest sukcesywna terapia a i ta nie zawsze jest skuteczna. Zasadniczy problem stanowi to że świadomość że obiekt lęku jest niegroźny wcale nic nie zmienia. Przy łagodnych odmianach fobii pomaga kontrolowana konfrontacja z przedmiotem lęku np. umieszczenie małego pajączka w szklance i zbliżanie się do niego sukcesywnie. Później można przejść do robienia tego samego z wolnym pająkiem (jeśli znajdzie się takiego który nie będzie się przemieszczał) następnym krokiem może być próba trzymania go na ręku, początkowo przez krótkie okresy czasu a stopniowo dłużej. Oswojenie się z obiektem fobii może pomóc przezwyciężyć lęk całkowicie albo przynajmniej obniżyć intensywność objawów paranoi do stopnia gdzie np. przebiegający po podłodze pająk nie będzie powodował potrzeby panicznej ucieczki.
Oczywiście przy tego typu terapiach trzeba pamiętać że sesję należy przerwać jak tylko "pacjent" straci spokój ducha gdyż przeciąganie czegoś takiego na siłę może spowodować pogłębienie się lęku. Powinno się również zapewniać o tym że wszystko jest w porządku i upewniać się że osoba poddawana terapii nie wpada w panikę.
Tak to wygląda w odniesieniu do badań psychologicznych. Osobiście cierpię na trypanofobia czyli jęk przed zastrzykami.
jest to tak samo nie wytłumaczalne. Mam wysoką odporność na ból, widok krwi to dla mnie nic takiego.
jeśli procedura wbijania igły z jakiegoś powodu się przedłuża (trudność w znalezieniu żyły itp.) to ja zaczynam odpływać Obraz lata mi przed oczami, oblewam się potem i szumi mi w uszach.
Dobrze że to jedyny lęk z jakim przyszło mi żyć... i że raczej rzadko mam styczność z obiektem fobii ^___^
jedynym wyjściem jest sukcesywna terapia a i ta nie zawsze jest skuteczna. Zasadniczy problem stanowi to że świadomość że obiekt lęku jest niegroźny wcale nic nie zmienia. Przy łagodnych odmianach fobii pomaga kontrolowana konfrontacja z przedmiotem lęku np. umieszczenie małego pajączka w szklance i zbliżanie się do niego sukcesywnie. Później można przejść do robienia tego samego z wolnym pająkiem (jeśli znajdzie się takiego który nie będzie się przemieszczał
) następnym krokiem może być próba trzymania go na ręku, początkowo przez krótkie okresy czasu a stopniowo dłużej. Oswojenie się z obiektem fobii może pomóc przezwyciężyć lęk całkowicie albo przynajmniej obniżyć intensywność objawów paranoi do stopnia gdzie np. przebiegający po podłodze pająk nie będzie powodował potrzeby panicznej ucieczki.Oczywiście przy tego typu terapiach trzeba pamiętać że sesję należy przerwać jak tylko "pacjent" straci spokój ducha gdyż przeciąganie czegoś takiego na siłę może spowodować pogłębienie się lęku. Powinno się również zapewniać o tym że wszystko jest w porządku i upewniać się że osoba poddawana terapii nie wpada w panikę.
Tak to wygląda w odniesieniu do badań psychologicznych. Osobiście cierpię na trypanofobia czyli jęk przed zastrzykami.
jest to tak samo nie wytłumaczalne. Mam wysoką odporność na ból, widok krwi to dla mnie nic takiego.
jeśli procedura wbijania igły z jakiegoś powodu się przedłuża (trudność w znalezieniu żyły itp.) to ja zaczynam odpływać
Obraz lata mi przed oczami, oblewam się potem i szumi mi w uszach.Dobrze że to jedyny lęk z jakim przyszło mi żyć... i że raczej rzadko mam styczność z obiektem fobii ^___^
ave666
Nowicjusz
- Dołączył
- 18 Wrzesień 2008
- Posty
- 721
- Punkty reakcji
- 2
- Wiek
- 17
lęk przed czymś leczy się tym czymś
jak się boi pająków to kup jej ptasznika i zmus zeby wziela go do reki i zobaczyla ze to nic zlego