Ankton
Nowicjusz
Śmierć z internetu
Internetowe grupy dla samobójców mogą dosięgnąć twoich bliskich
W Internecie najłatwiej jest znaleźć porady jak upiec ciasto albo jak obrabować bank. Niestety, równie łatwo można się tam dowiedzieć, jak najskuteczniej popełnić samobójstwo.
"Jak można szybko i bezboleśnie się zabić; tak, żeby nie bolało i nie było szans na odratowanie? Pomóżcie, a ja tak to zrobię" – rzuca w sieć jeden z internautów i natychmiast znajduje chętnych do udzielenia odpowiedzi. Grupy internetowych samobójców wymieniają się receptami i poradami. Trwa kampania na rzecz delegalizacji takich stron, gdyż obowiązujące dotąd przepisy prawne okazały się zupełnie nieskuteczne. W przeciwieństwie, niestety, do podawanych na nich przepisów na śmierć.
Trzeba być chyba bardzo zdesperowanym, by zasięgać rad u żyjącego "eksperta" od samobójstw... – zauważa badający sprawę prof. Mark Williams z Bournemouth University. - To skończone bzdury i moralny gwałt.
Fakty są jednak takie, iż jak dotąd udowodniono co najmniej kilkadziesiąt przypadków samobójstw, które znalazły swoje źródło właśnie w Internecie.
Michael Gooden z East Essex w Wielkiej Brytanii samobójstwo próbował popełnić kilkakrotnie, jednak za każdym razem w ostatniej chwili brakowało mu odwagi. Przez Internet udało mu się w końcu umówić z anonimowym "specjalistą" w tej dziedzinie. "Doradca" namówił Goodena na przechadzkę w rejon skalnych urwisk w okolicach Beachy Head. Tam Gooden rozebrał się do naga i skoczył. Jego śmierć, podobnie jak przypadek szesnastoletniego Tima Pipera, który najpierw godzinami surfował po sieci, a następnie powiesił się w swojej sypialni, wywołały u ich rodziców szok. Zaalarmowali oni zarówno policję, jak i psychologów i psychiatrów, uświadamiając niebezpieczeństwo, jakie może niekiedy stanowić korzystanie z internetu. Naukowcy podkreślają, że największą atrakcją, a zarazem niebezpieczeństwem sieci jest anonimowość. Korzysta z tego, niestety, wielu psychopatów i szaleńców.
Nie tylko harakiri
Jedno z czołowych miejsc na świecie pod względem liczby samobójstw zajmuje Japonia. Japończycy coraz częściej poznają się on-line, wcale nie po to, by pójść razem, na przykład, na randkę, ale żeby wspólnie... popełnić samobójstwo. Do tej pory w Japonii popełniali je głównie zapracowani czterdziestolatkowie. Teraz coraz częściej jego ofiarą padają ludzie młodzi. "Szukam współtowarzyszy śmierci. Znam procedurę i mam doświadczenie" - pisała w ogłoszeniach internetowych trzydziestoczteroletnia kobieta. Zebrała siedmioosobową grupę ludzi (czterech mężczyzn i trzy kobiety), którzy mieli problemy w pracy, nauce lub życiu osobistym. Znaleziono ich w górskim parku niedaleko Tokio przywiązanych do siebie i zatrutych spalinami. Niedługo potem japońska policja znalazła w południowym Tokio inny samochód z ciałami dwóch kobiet, które także umówiły się na swoje samobójstwo przez Internet. Opinię publiczną tego kraju zbulwersował też przypadek dwudziestosiedmioletniego nauczyciela przyrody, który – dla wiadomych celów – sprzedawał w sieci cyjanek po 400 dolarów.
Samobójstwo w Japonii nie ma tej negatywnej konotacji jak ma to miejsce w kulturze chrześcijańskiej. Tam w świadomości wielu ludzi ciągle funkcjonuje samurajski kodeks Bushido. Japońscy samobójcy starają się nie przeszkadzać innym; raczej nie zabijają się w miejscach publicznych czy hotelach, żeby nie zaszkodzić właścicielom, nie obciążyć finansowo rodziny. Wybierają miejsca ważne, piękne i symboliczne, jak na przykład okolice świętej góry Fuji. Tam kończy życie co najmniej stu samobójców rocznie.
Koreański wyścig szczurów
Korea jest podobnie jak Japonia krajem o najwyższych i stale rosnących wskaźnikach samobójstw na świecie. Statystyki samobójczych śmierci są ceną, jaką płaci ten kraj za wielki cywilizacyjny sukces. Szczególnie przygnębia bardzo duży odsetek młodych ludzi, którzy nie są w stanie sprostać społecznemu parciu na sukces i wyścigowi szczurów trwającemu już od najmłodszych lat. Na stacjach metra w Seulu barierki dzielące pasażerów od wjeżdżającej kolejki pojawiły się w 2004 roku po tym, jak rok wcześniej, rzucając się pod nadjeżdżający pociąg, odebrało sobie życie 93 Koreańczyków.
Także w Korei Internet stał się narzędziem, któremu przypisuje się upowszechnienie zjawiska samobójstw grupowych organizowanych w sieci. Dlatego specjalnie utworzona Komisja Bezpieczeństwa Internetowego cenzuruje tam blogi, pilnując, by nie pojawiały się tytuły odwołujące do śmierci i samobójstwa. Wyszukiwarki są tak ustawione, by po wrzuceniu hasła "samobójstwo" w wynikach pojawiały się najpierw adresy do organizacji niosących pomoc.
Na ratunek samobójcom
Problem internetowych samobójstw jest równie poważny w Europie, w tym także w Polsce. Na przykład pod koniec zeszłego roku warszawska policja schwytała mężczyznę, który przez Internet doradzał jak popełnić samobójstwo. Delikwent został aresztowany. Pomagał w tej sprawie między innymi szesnastolatce, której zaoferował nawet dostarczenie odpowiedniej trucizny.
Powody, dla których młodzi ludzie skłonni są popełnić samobójstwo, to jedne z najbardziej złożonych i tajemniczych zjawisk. Od dawna wiadomo, że rozwój społeczny i psychologiczny człowieka nie nadąża za technologicznym. Oczywiście zjawisko zbiorowego samobójstwa nie jest czymś nowym, zmieniły się jedynie środki do jego realizacji.
Tylko w nielicznych krajach Europy wdrożono program zapobiegania samobójstwom. Doprowadził on do znacznej redukcji wskaźnika samobójstw w takich krajach jak np. Szwecja czy Finlandia. W Polsce program taki ciągle jeszcze pozostaje w sferze projektów.
Dusza w brzuchu
Kodeks honorowy japońskich samurajów, zwany "Bushido", głosił między innymi, że życie z poczuciem hańby gorsze jest od śmierci. "Można żyć, kiedy żyć się godzi i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba" – głosiła jedna z maksym kodeksu. Idąc za jego wskazaniami samurajowie, którzy uważali się za pozbawionych honoru, decydowali się na samobójstwo rytualne, zwane seppuku (niezbyt trafnie określane przez Europejczyków jako harakiri). Polegało ono na rozpłataniu mieczem wnętrzności. Według tradycji japońskiej to właśnie w brzuchu mieściła się dusza i tam też umiejscowione były uczucia. Rozcięcie brzucha miało być dowodem niewinności samobójcy i okazania szczerości jego zamiarów. Po śmierci był on oczyszczany ze wszelkich zarzutów.
Smutna statystyka
Codziennie na całym świecie ponad tysiąc osób umiera śmiercią samobójczą. Liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie kilkakrotnie większa. Statystyki w różnych krajach prowadzone są w rozmaity sposób i nie zawsze odnotowywany jest fakt samobójczego zamachu na swoje życie. Liczba zgonów w wyniku aktu samobójczego jest czasami kilkakrotnie większa niż zgonów w wyniku wypadków drogowych. Najwięcej aktów samobójczych popełniają ludzie w wieku 16–21 lat. Drugim, niebezpiecznym okresem jest wiek 45–55 lat. Wbrew rozpowszechnionym sądom samobójstwa w większości państw świata (także w Polsce) częściej popełniają mężczyźni niż kobiety. Według naukowców u 40-70 proc. przypadków samobójców rozpoznano syndrom depresji. Statystycznie w Europie najwięcej samobójstw popełniają Litwini, a po nich Estończycy, Węgrzy i Finowie.
Źródło: Onet.pl
A co Wy o tym uważacie?
Internetowe grupy dla samobójców mogą dosięgnąć twoich bliskich
W Internecie najłatwiej jest znaleźć porady jak upiec ciasto albo jak obrabować bank. Niestety, równie łatwo można się tam dowiedzieć, jak najskuteczniej popełnić samobójstwo.
"Jak można szybko i bezboleśnie się zabić; tak, żeby nie bolało i nie było szans na odratowanie? Pomóżcie, a ja tak to zrobię" – rzuca w sieć jeden z internautów i natychmiast znajduje chętnych do udzielenia odpowiedzi. Grupy internetowych samobójców wymieniają się receptami i poradami. Trwa kampania na rzecz delegalizacji takich stron, gdyż obowiązujące dotąd przepisy prawne okazały się zupełnie nieskuteczne. W przeciwieństwie, niestety, do podawanych na nich przepisów na śmierć.
Trzeba być chyba bardzo zdesperowanym, by zasięgać rad u żyjącego "eksperta" od samobójstw... – zauważa badający sprawę prof. Mark Williams z Bournemouth University. - To skończone bzdury i moralny gwałt.
Fakty są jednak takie, iż jak dotąd udowodniono co najmniej kilkadziesiąt przypadków samobójstw, które znalazły swoje źródło właśnie w Internecie.
Michael Gooden z East Essex w Wielkiej Brytanii samobójstwo próbował popełnić kilkakrotnie, jednak za każdym razem w ostatniej chwili brakowało mu odwagi. Przez Internet udało mu się w końcu umówić z anonimowym "specjalistą" w tej dziedzinie. "Doradca" namówił Goodena na przechadzkę w rejon skalnych urwisk w okolicach Beachy Head. Tam Gooden rozebrał się do naga i skoczył. Jego śmierć, podobnie jak przypadek szesnastoletniego Tima Pipera, który najpierw godzinami surfował po sieci, a następnie powiesił się w swojej sypialni, wywołały u ich rodziców szok. Zaalarmowali oni zarówno policję, jak i psychologów i psychiatrów, uświadamiając niebezpieczeństwo, jakie może niekiedy stanowić korzystanie z internetu. Naukowcy podkreślają, że największą atrakcją, a zarazem niebezpieczeństwem sieci jest anonimowość. Korzysta z tego, niestety, wielu psychopatów i szaleńców.
Nie tylko harakiri
Jedno z czołowych miejsc na świecie pod względem liczby samobójstw zajmuje Japonia. Japończycy coraz częściej poznają się on-line, wcale nie po to, by pójść razem, na przykład, na randkę, ale żeby wspólnie... popełnić samobójstwo. Do tej pory w Japonii popełniali je głównie zapracowani czterdziestolatkowie. Teraz coraz częściej jego ofiarą padają ludzie młodzi. "Szukam współtowarzyszy śmierci. Znam procedurę i mam doświadczenie" - pisała w ogłoszeniach internetowych trzydziestoczteroletnia kobieta. Zebrała siedmioosobową grupę ludzi (czterech mężczyzn i trzy kobiety), którzy mieli problemy w pracy, nauce lub życiu osobistym. Znaleziono ich w górskim parku niedaleko Tokio przywiązanych do siebie i zatrutych spalinami. Niedługo potem japońska policja znalazła w południowym Tokio inny samochód z ciałami dwóch kobiet, które także umówiły się na swoje samobójstwo przez Internet. Opinię publiczną tego kraju zbulwersował też przypadek dwudziestosiedmioletniego nauczyciela przyrody, który – dla wiadomych celów – sprzedawał w sieci cyjanek po 400 dolarów.
Samobójstwo w Japonii nie ma tej negatywnej konotacji jak ma to miejsce w kulturze chrześcijańskiej. Tam w świadomości wielu ludzi ciągle funkcjonuje samurajski kodeks Bushido. Japońscy samobójcy starają się nie przeszkadzać innym; raczej nie zabijają się w miejscach publicznych czy hotelach, żeby nie zaszkodzić właścicielom, nie obciążyć finansowo rodziny. Wybierają miejsca ważne, piękne i symboliczne, jak na przykład okolice świętej góry Fuji. Tam kończy życie co najmniej stu samobójców rocznie.
Koreański wyścig szczurów
Korea jest podobnie jak Japonia krajem o najwyższych i stale rosnących wskaźnikach samobójstw na świecie. Statystyki samobójczych śmierci są ceną, jaką płaci ten kraj za wielki cywilizacyjny sukces. Szczególnie przygnębia bardzo duży odsetek młodych ludzi, którzy nie są w stanie sprostać społecznemu parciu na sukces i wyścigowi szczurów trwającemu już od najmłodszych lat. Na stacjach metra w Seulu barierki dzielące pasażerów od wjeżdżającej kolejki pojawiły się w 2004 roku po tym, jak rok wcześniej, rzucając się pod nadjeżdżający pociąg, odebrało sobie życie 93 Koreańczyków.
Także w Korei Internet stał się narzędziem, któremu przypisuje się upowszechnienie zjawiska samobójstw grupowych organizowanych w sieci. Dlatego specjalnie utworzona Komisja Bezpieczeństwa Internetowego cenzuruje tam blogi, pilnując, by nie pojawiały się tytuły odwołujące do śmierci i samobójstwa. Wyszukiwarki są tak ustawione, by po wrzuceniu hasła "samobójstwo" w wynikach pojawiały się najpierw adresy do organizacji niosących pomoc.
Na ratunek samobójcom
Problem internetowych samobójstw jest równie poważny w Europie, w tym także w Polsce. Na przykład pod koniec zeszłego roku warszawska policja schwytała mężczyznę, który przez Internet doradzał jak popełnić samobójstwo. Delikwent został aresztowany. Pomagał w tej sprawie między innymi szesnastolatce, której zaoferował nawet dostarczenie odpowiedniej trucizny.
Powody, dla których młodzi ludzie skłonni są popełnić samobójstwo, to jedne z najbardziej złożonych i tajemniczych zjawisk. Od dawna wiadomo, że rozwój społeczny i psychologiczny człowieka nie nadąża za technologicznym. Oczywiście zjawisko zbiorowego samobójstwa nie jest czymś nowym, zmieniły się jedynie środki do jego realizacji.
Tylko w nielicznych krajach Europy wdrożono program zapobiegania samobójstwom. Doprowadził on do znacznej redukcji wskaźnika samobójstw w takich krajach jak np. Szwecja czy Finlandia. W Polsce program taki ciągle jeszcze pozostaje w sferze projektów.
Dusza w brzuchu
Kodeks honorowy japońskich samurajów, zwany "Bushido", głosił między innymi, że życie z poczuciem hańby gorsze jest od śmierci. "Można żyć, kiedy żyć się godzi i umrzeć, kiedy umrzeć trzeba" – głosiła jedna z maksym kodeksu. Idąc za jego wskazaniami samurajowie, którzy uważali się za pozbawionych honoru, decydowali się na samobójstwo rytualne, zwane seppuku (niezbyt trafnie określane przez Europejczyków jako harakiri). Polegało ono na rozpłataniu mieczem wnętrzności. Według tradycji japońskiej to właśnie w brzuchu mieściła się dusza i tam też umiejscowione były uczucia. Rozcięcie brzucha miało być dowodem niewinności samobójcy i okazania szczerości jego zamiarów. Po śmierci był on oczyszczany ze wszelkich zarzutów.
Smutna statystyka
Codziennie na całym świecie ponad tysiąc osób umiera śmiercią samobójczą. Liczba prób samobójczych jest prawdopodobnie kilkakrotnie większa. Statystyki w różnych krajach prowadzone są w rozmaity sposób i nie zawsze odnotowywany jest fakt samobójczego zamachu na swoje życie. Liczba zgonów w wyniku aktu samobójczego jest czasami kilkakrotnie większa niż zgonów w wyniku wypadków drogowych. Najwięcej aktów samobójczych popełniają ludzie w wieku 16–21 lat. Drugim, niebezpiecznym okresem jest wiek 45–55 lat. Wbrew rozpowszechnionym sądom samobójstwa w większości państw świata (także w Polsce) częściej popełniają mężczyźni niż kobiety. Według naukowców u 40-70 proc. przypadków samobójców rozpoznano syndrom depresji. Statystycznie w Europie najwięcej samobójstw popełniają Litwini, a po nich Estończycy, Węgrzy i Finowie.
Źródło: Onet.pl
A co Wy o tym uważacie?
