Madzia1983
Księżniczka Króla :)
Jeśli sprzeciwiasz sie decyzjom matki itp to się nie dziwię....
rodzice....
- Thread starter delikatna
- Rozpoczęty
Kasa.. ajc u mnie najmniejszy problem, bo wlasnie rodzice a w szczegolnosci tatus daje na wszystko. Mysli ze przez to go pokocham, mh.. polubie.
Nie u kazdego jest tak jak w niebie,
Od ponad roki nie mieszkam juz z mamusia i tatusiem ;/ i teraz nie wiem czy jest gorzej czy lepiej bez nich. Ale przynajmniej nie ma sie z kim klocic. Bo teraz zyje tylko swoim zyciem.
Nie u kazdego jest tak jak w niebie,
Od ponad roki nie mieszkam juz z mamusia i tatusiem ;/ i teraz nie wiem czy jest gorzej czy lepiej bez nich. Ale przynajmniej nie ma sie z kim klocic. Bo teraz zyje tylko swoim zyciem.
Euforia17
Nowicjusz
Ja odziedziczyłam niestety charakter po moich rodzicach, a to nie jest dobry układ.
Z moją mamą rzadko rozmawiam, tylko czasem- kiedy obie mamy na to ochotę. Bo w innym razie potrafimy tylko się kłócić- no, może ona wykrzykuje mi wszystko, co jej się we mnie nie podoba, a ja (stety, niestety) nie potrafię tego słuchać i siedzieć cicho więc też swoje powiem.
Mimo, że moi rodzice nie są po rozwodzie i wciąż się kochają, mój tata nie mieszka z nami. Często go nie widzę, a jeśli już to przez cały jego tygodniowy pobyt 'w domu' relacje między nami przedstawiane są na dwa różne sposoby. Albo razem śmiejemy się, wygłupiamy nawet albo kłócimy się niemiłosiernie. W normalny sposób rozmawiać ze sobą nie potrafimy. Dosyć denerwujące.
Z braciszkiem też rzadko normalnie rozmawiam. Głównym powodem tego, jest to, że on jest młodszy i po jego stronie ZAWSZE są rodzice.
Kiedyś mnie to denerwowało, teraz zaczyna być obojętne.
Podsumowując: Rodzina z nas żadna. Ot, trójka mieszkających ze sobą, spokrewnionych ludzi.
Z moją mamą rzadko rozmawiam, tylko czasem- kiedy obie mamy na to ochotę. Bo w innym razie potrafimy tylko się kłócić- no, może ona wykrzykuje mi wszystko, co jej się we mnie nie podoba, a ja (stety, niestety) nie potrafię tego słuchać i siedzieć cicho więc też swoje powiem.
Mimo, że moi rodzice nie są po rozwodzie i wciąż się kochają, mój tata nie mieszka z nami. Często go nie widzę, a jeśli już to przez cały jego tygodniowy pobyt 'w domu' relacje między nami przedstawiane są na dwa różne sposoby. Albo razem śmiejemy się, wygłupiamy nawet albo kłócimy się niemiłosiernie. W normalny sposób rozmawiać ze sobą nie potrafimy. Dosyć denerwujące.
Z braciszkiem też rzadko normalnie rozmawiam. Głównym powodem tego, jest to, że on jest młodszy i po jego stronie ZAWSZE są rodzice.
Kiedyś mnie to denerwowało, teraz zaczyna być obojętne.
Podsumowując: Rodzina z nas żadna. Ot, trójka mieszkających ze sobą, spokrewnionych ludzi.
Ja z moją mamą się przyjaźnie, ona mnie naprawdę rozumie i wiem, że jej mogę powiedzieć wszystko. Natomiast z tatą to zupełnie inna bajka - nie lubię go. Nigdy nie potrafił, ani nawet się nie starał mnie zrozumieć...
Gdy pokłócę się z mamą i to będzie moja wina to potrafię przyznać się do błędu i przeprosić, tak samo działa w drugą stronę.
No i znowu co do taty.. Z nim już prawie nie utrzymuję nawet kontaktu, tyle co się widzimy w domu, ale nie rozmawiamy, bo .. nie mamy o czym ? Sama nie wiem.
Słuchajcie może mi pomozecie bo nie wiem co robic... nie wiem od czego zacząc bo sprawa jest dziwna ... pare miesiecy temu zwiazalam sie z chlopakiem wydawal sie sympatyczny...ale... zaczał ode mnie pozyczac kase rozmawialam z nim na ten temat moze ma jakies dlugi ale on zaprzeczyl... dziwnie sie czuje bo mowi ze mnie kocha a moich pieniedzy do tej pory nie widzialam...ja rozumiem jak sie jest w potrzebie to ok nie ma problemu...ale do jakiegos czasu prawda..co mam zrobic pomozcie.....
Porozmawiaj o tym z nim na poważnie i nie odpuszczaj dopóki nie uznasz, że to co mówi jest prawdą.
Madzia1983
Księżniczka Króla :)
Pogadaj z nim o tym, a jak to nie poskutkuje, to zapytaj jego rodziców, po co mu ta kasa?
samotnygraczPL
Milczenie jest złotem.
''Grunt to rodzinka, grunt to rodzinka, / Bo kto rodzinkę fajną ma, Nie wie, co bieda, bo gdy potrzeba, / To mu rodzinka zawsze da!''
Madzia1983
Księżniczka Króla :)
Fajny cytacik 
Dzięki temu, że od niedawna mieszkam bez rodziców mogę ich spokojnie kochać.
Wcześniejsze życie z nimi to istny koszmar. Ani ja, ani oni nie potrafili przyznać się do błędu i przeprosić, więc nasze życie to była niekończąca się kłótnia z przerwą na Boże Narodzenie, bo wtedy wszyscy muszę udawać, że jest okej.
A teraz obie strony są szczęśliwe! Apeluję więc do dzieci konfliktowych, które mają konfliktowych rodziców - jak najszybciej się wyprowadzajcie z domów!
Wcześniejsze życie z nimi to istny koszmar. Ani ja, ani oni nie potrafili przyznać się do błędu i przeprosić, więc nasze życie to była niekończąca się kłótnia z przerwą na Boże Narodzenie, bo wtedy wszyscy muszę udawać, że jest okej.
A teraz obie strony są szczęśliwe! Apeluję więc do dzieci konfliktowych, które mają konfliktowych rodziców - jak najszybciej się wyprowadzajcie z domów!
tommy66692
Jestem Bogiem
Ja zostaje w domu, nie mam zamiaru się wyprowadzać.
ja pozwole sobie wrocic do 1 postu...z moimi rodzicami mam bardzo dobry kontakt.oczywiscie,ze sa chwile kiedy mamy odmienne zdanie na dany temat.klocic sie raczej nie klocimy,ale pamietam jak bylam w wieku dojrzewania byly miedzy mna a rodzicami niedomowienia.moja mama potrafi przyznac sie do bledu,gorzej z tatem,lecz jezeli wiedza iz zle postapili owszem slysze slowa przeprosin."nikt nie jest idealny"-zawsze tak mawia moja mama. jezeli wiem, iz zle postapilam,urazilam,zrobilam przykrosc rodzicom jak najbardziej staram sie zalagodzic sytuacje i co wazniejesze przeprosic. polowa forumowiczow jest jeszcze w wieku dojrzewania i innaczej patrzy na konflikty z rodzicami niz dorosli ludzie..wiecie nie ma w zyciu czasu na kłotnie, "ciche dni", fochy. szanujcie swoich rodzicow....
pozwole sobie zacytowac fragment wiersza ks.Jana Twardowskiego
Szklista
niekonwencjonalna
W zasadzie... różnie. Są okresy, kiedy z mamą mam świetny kontakt, czasem jest to kilka dni, czasem kilka miesięcy, po jakims czasie nasze kontakty stają się oschłe, obojętne... ograniczające się 'cześc, co tam w szkole', 'cześć, co tam na obiad'...
Ojciec? Dziiiwne. Był pare lat za granicą. Wrócił. Nie da się z nim gadać, zdziczał, stał sie ignorancki i cholernie czepliwy. Nie idzie z nim wytrzymać w jednym domu.
Mam jeszcze młodszego brata. Ten chodzi do 1 klasy SP i jakoś klei tą rodzinę w jedną całość.
Ojciec? Dziiiwne. Był pare lat za granicą. Wrócił. Nie da się z nim gadać, zdziczał, stał sie ignorancki i cholernie czepliwy. Nie idzie z nim wytrzymać w jednym domu.
Mam jeszcze młodszego brata. Ten chodzi do 1 klasy SP i jakoś klei tą rodzinę w jedną całość.
W.Redna
niegrzeczna dziewczynka
Justyśkaa, to co cytujesz to święte słowa. niestety na własnej skórze to odczułam. zdecydowanie lepiej zakopać topór wojenny i powiedzieć to proste słowo "kocham" jak jeszcze jest komu... bo potem okazać się może pewnego dnia, że już nie ma kogoś kochanego, a mu się tego nie powiedziało... ech...
tommy66692
Jestem Bogiem
Smieszy mnie jak ktos pisze ze chce jak najszybciej wyprowadzic od rodzicow. Tak jak juz pisałem, ja nie mam zamiaru się wyprowadzać, powiem więcej jakby mnie zycie zmusiło to zrobić to cięzko by było.
pysiex91
Nowicjusz
Ajć a ja mam dość mojedo "domu" wogole za niedlugo i tak sie wyprowadze..
Zapewne nie raz zatesknie za domem..ale ja potrzebuje spokoju i ciszy a u mnie w domu tego nie ma..jestem najstarsza moze dlatego tak,a mlodsze rodzenstwo esz czasami juz mam ochoty wyjsc i nie wrocic..heh
Zapewne nie raz zatesknie za domem..ale ja potrzebuje spokoju i ciszy a u mnie w domu tego nie ma..jestem najstarsza moze dlatego tak,a mlodsze rodzenstwo esz czasami juz mam ochoty wyjsc i nie wrocic..heh