Od czego zależy nasza akceptacja?

[Bluesia]

Często z czymś (z kimś) się zgadzamy, bądź nie. Od czego zależy nasza akceptacja ? Czy na nasze zdanie, zachowania ma wpływ akceptowanie siebie ?

 

[makfil]

Z przykrością należy stwierdzić, że rzadko zależy ona od próby obiektywnej oceny czyjegoś stanowiska. Zwykle będzie obciążona wpływem oceny tego, co to dla nas praktycznie oznacza, jak wpisuje się w istniejącą sytuację, relacje i innymi ludźmi itp.
Samoakceptacja może utwierdzać w ocenie zajętego przez nas stanowiska i jego słuszności, ale niekoniecznie wpływać na jego obiektywizm.

 

[Bluesia]

Jeżeli człowiek akceptuje samego siebie, to mówiąc potocznie nie czepia się innych. Nie widzi też w otaczającej go rzeczywistości samych czarnych kolorów. Będzie osobą raczej pogodną, która nie szuka problemów tam, gdzie ich nie ma.
Akceptowanie innych wypływa też ze środowiska , w którym człowiek się wychowuje( wychował). To, czy coś akceptujemy czy tez nie zalezy poniekąd takze od naszego światopoglądu, czyli spojrzenia na pewne sprawy.

 

[makfil]

Jeżeli człowiek akceptuje samego siebie, to mówiąc potocznie nie czepia się innych.

Nie byłbym tego pewien. W przypadku silnej samoakceptacji, może stać się mocno asertywny, władczy i próbować podporządkować sobie pół świata. :]

 

[Bluesia]

W przypadku jej braku z kolei pojawić się może zazdrość, a nawet nienawiść. W stosunku do siebie milczący, cierpiący i niezadowolony. Mogą pojawić się też stany depresyjne.

 

[makfil]

Jak widać, trudno jest wyciągać wnioski na podstwie ekstremalnych przypadków.

 

[Bluesia]

Podobnie w sytuacji uogólnień, aczkolwiek właśnie na nich opiera się w większości analiza badań. Wybiera się grupę, oblicza procent i wnioskuje się w oparciu o większość. Oczywiście podawane są i analizowane pozostałe części zachowań czy wypowiedzi, ale nie zmienia to faktu, ze prym wiedzie większość.

Niektórych rzeczy nie akceptujemy, gdyż nie są one zgodne z przyjętymi normami. Pozostaje jednak pytanie dlaczego mam akceptować wymyślone przez kogoś normy, skoro one nie przypadają mi do gustu ? Mamy wówczas do czynienia z wewnętrzną walką między tym, co powinno się zrobić, a tym, co chciałoby się zrobić. Z drugiej strony, gdyby nie było jasno określonych zasad, to zapanowałaby przysłowiowa Sodoma i Gomora w niektórych przypadkach. Tak źle i tak niedobrze. Niby masz wolny wybór, możesz coś akceptować, bądź nie, ale....

 

[Wilk_LancaSter]

By siebie akceptować w jakiej dziedzinie? Ładnym? Ależ ze mnie nocny chwat?
Jak chodzi o poglądy na świat, to samoakceptacja następuje po serii przemyśleń, analiz i przypasowań do otaczającego świata.
Jeśli ktoś wyraża pogląd do naszego podobny, to łatwo akceptujemy i rozmawiamy o drobnych różnicach między nami.
Jeśli ktoś wyraża pogląd z naszym sprzeczny, a my ten pogląd - po przemyśleniu_- już dawno odrzuciliśmy, to się sprzeciwiamy.
Jeśli ktoś wyraża myśl dla nas nową, to wypytujemy - dlaczego, skąd mu się taka myśl wzięła.

Wiem, wiem - za poważnie się rozpisałem. Nasza akceptacja zależy często od tego czy nasz rozmówca ma u nas dobrą opinię.

 

[Bluesia]

Nasza akceptacja zależy często od tego czy nasz rozmówca ma u nas dobrą opinię

Nie zawsze. Mogę być dowartościowana osobą bez poematów pisanych na mój temat przez poszczególne postaci.

 

[annawes]

Jeżeli człowiek akceptuje samego siebie, to mówiąc potocznie nie czepia się innych. Nie widzi też w otaczającej go rzeczywistości samych czarnych kolorów. Będzie osobą raczej pogodną, która nie szuka problemów tam, gdzie ich nie ma.

Czytając to zdanie dochodzę do wniosku,że na tym forum jest wiele osób mających problem ze samym sobą-raczej nie są tego jednak świadomi-lepiej widzieć zło całego świata,niż przeanalizować własną osobę.

 

[forumocnik]

Nasza akceptacja zależy od przekonań w które wierzymy.

Żeby mieć odpowiednią akceptację, trzeba mieć odpowiednie przekonania. Żeby mieć odpowiednie przekonania trzeba mieć odpowiednie dowody.

Więc najwięcej zależy od tego jakie znaczenie nadajemy każdej sytuacji i informacji i czego ona jest dowodem.

 

[Wilk_LancaSter]

Często mam zastrzeżenia do używania słów niezgodnie z ich znaczeniem.i
Oto był czas, kiedy o bezmyślnych popieraczach "elyt" pisano "pożyteczni DURNIE.
Ktoś - jakiś dureń - wymyślił nazywanie takich popieraczy pożytecznymi idiotami.

Cóż, w języku potocznym, chcąc kogoś znieważyć (dopiec komuś) mówi się do niego: - ty idioto.
Ale używanie tego określenia w języku poprawnym jest nie na miejscu, bowiem idiota to ktoś o takim stanie mózgu, że nie potrafi się ani ubrać, ani nawet poszukać sobie jedzenia. Zatem i zrozumieć ani kogokolwiek popierać nie jest w stanie.

Nie akceptuję tego powiedzonka i nie cenię ludzi, którzy bezmyślnie go stosują