Literaccy bohaterowie...na ile fikcyjni?

Kibic Polski

Stały bywalec
Dołączył
18 Kwiecień 2018
Posty
2 306
Punkty reakcji
199
Henryk Sienkiewicz i jego Trylogia

Książka historyczna musi być zgodna z historią ale nie musi już być zgodna powieść.
Dlatego coś co uważamy w Trylogii za błąd w rzeczywistości jest świadomym wpisem autora mającym za zadanie uświetnić powieść.
Przykładem niech tu będzie bitwa nad Żółtymi Wodami.
W filmie (przyznaję że Trylogię tylko fragmentami czytałem) bitwa w zasadzie trwa jeden dzień i ma jedno starcie.
Tak naprawdę to był szereg starć i trwała dwa tygodnie.
Zacznijmy od Ogniem i Mieczem która to powieść początkowo miała mieć tytuł
Wilcze Gniazdo.
Występujące postacie

Zagłoba

Postać Onufrego Zagłoby w Trylogii nie jest wzorowana na żadnym współczesnym mu bohaterze.
Jest on z jednej strony zbiorowiskiem różnego rodzaju wad i zalet XVII wiecznego szlachcica
przy czym bardziej rzucają się w oczy nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu a także
przypisywanie sobie cudzych osiągnięć

Takeśmy Bohuna usiekli!
My???


Ale z drugiej jest on trochę wzorowany ale na postaciach współczesnych Sienkiewiczowi takich jak:
- Rudolf Korwin-Piotrowski
-Władysław Maksymilian Olędzki
Korwin-Piotrowski
dokonał rzeczy niebywałej.
We wczesnej młodości wziął udział w powstaniu listopadowym i w wieku 17 lat został awansowany do stopnia...kapitana!
Po upadku powstania przez Drezno i Paryż trafił do USA gdzie po pewnym czasie
poznał tam Henryka Sienkiewicza.
Drugi z nich dziennikarz warszawski rozwiązał problem Sienkiewicza jak uwolnić Zagłobę z bohunowej niewoli.
Olędzki zaproponował przetarcie więzów o sękaty kij.
W adaptacji filmowej Zagłoba wykorzystuje tu szablę.

Podbipięta Longinus

Chociaż Podbipięta pojawiało się wśród żyjących na Litwie to podobnie jak Zagłoba nie ma historycznego pierwowzoru i podobnie jak Zagłoba
jego zewnętrzny wygląd był na kimś wzorowany.
Zagłoby na Korwinie-Piotrowskim(otyły mężczyzna)
Podbipięty ns znajomym „Zagłoby” także powstańcu listopadowym
bardzo wysokim bardzo chudym i cichym Franciszku Wojciechowskim.
Osoby te poznał Sienkiewicz w latach 70-ych XIX stulecia podczas pobytu w USA.
Podobnie też reprezentuje wady szlachty w tym przypadku niezwykłą siłę (ciężki miecz krzyżacki) i jakby nadgorliwą pobożność(ale to cecha tamtych czasów)
i trochę jakby dziecięcą naiwność.

Skrzetuski Jan

Nie bardzo wiadomo jak się do postaci odnieść.
Skrzetuski faktycznie wymknął się z oblężonego Zbaraża
mniej więcej tak jak widzimy to w ekranizacji Ogniem i Mieczem.
Jednak tamten Skrzetuski miał na imię Mikołaj.
Przypuszcza się że Sienkiewicz czytał źródło którego autor pomylił Skrzetuskiego spod
Zbaraża czyli Mikołaja z sekretarzem królewskim a tym był Jan Skrzetuski.

Kurcewiczówna Helena


Fikcyjna postać wymyślona przez Sienkiewicza

Czapliński


Postać historyczna
Miał najechać majątek Chmielnickiego porwać mu konkubinę z którą się później ożenił
oraz zabić jego syna.

Jurko Bohun

Postać historyczna
W istocie miał na imię Iwan.
Około roku 1654 miał on mieć 20-letniego syna
więc raczej by nie konkurował o Helenę.
Ponoć jednak nie nienawidził tak Polaków jak się wydaje
gdy ogląda się Ogniem i Mieczem.
Aleksandr Domogarow
dla tej roli musiał ufarbować na ciemno włosy
a wąsy pewnie miał doklejone.
Ciekawostką jest to że w tej roli miał być obsadzony Bogusław Linda
ten jednak w tym czasie wcielał się w ks Robaka w Panu Tadeuszu.

Krzywonos

(tylko w adaptacji filmowej)
Postać historyczna
Nie mogło go być pod oblężonym Zbarażem bo od roku jak ktoś to ujął
„wąchał kwiatki od spodu”.
W powieści zamiast Krzywonosa występuje Burłaj

Wiśniowiecki Jeremi


Postać historyczna
Ojciec późniejszego króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Tutaj trochę przez Sienkiewicza wybielony lecz padają też słowa:

„Dowództwa mi nie dali bo mówią żem zbyt okrutny”

albo słowa senatora Kisiela:

„Bo ty byś ten kraj we krwi utopił”.

Chmielnicki Bohdan

Postać historyczna
Nigdy nie miałem okazji a może kiedy miałem to „zaspałem”
by zapytać czy gdyby nie było konfliktu z Czaplińskim to Chmielnicki
stanąłby na czele powstania kozackiego?
Można odnieść wrażenie że Chmielnicki nie odróżnia spraw prywatnych jak konflikt z Czaplińskim od spraw państwowych.

Do postaci Michała Wołodyjowskiego odniosę się w następnym wpisie.
 
Ostatnia edycja:
Do góry