kolorowa15

Zbyt emocjonalnie podchodząca do życia, zagubiona. Wszystkim wkoło chciałaby pomóc, ze wszystkimi chciałaby się przyjaźnić. Za bardzo angażuje się uczuciowo. Nie myśli tylko o swoim szczęściu, potrafi cieszyć się z czyjś osiągnięć. Gdy trzeba płaczę w towarzystwie, kiedy jest taka okazja śmieje się do rozpusty. Sama ma złe dni, wtedy chce się komuś wyżalić, ale mało, kto potrafi powiedzieć coś sensownego. Wszyscy wokół tylko „nie martw się, będzie dobrze”. Ale ona potrzebuje czasami bardziej szczerej rozmowy. Chciałaby porozmawiać poważnie, na temat swojego problemu. Ale przecież łatwiej jest powiedzieć „nie martw się” niż zagłębiać się nad tematem. <br />
<br />
No, więc tak-to ja Justyna S. Nie potrafię żyć jak inni. Nie potrafię obojętnie iść przez życia i za to właśnie, często dostaje „od życia w dupę”. Nadeszły takie czasy, że trzeba liczyć tylko na siebie i na innych szczęście mieć wy:cenzura:***. Jeśli się już komuś zwierzać to chyba, małemu dziecku, które nic nie rozumie, albo „maltretować” własne zwierzę swoimi problemami, lub kupić kartkę i długopis. <br />
<br />
Uwielbia marzyć, choć nie ma tyle samozaparcia, aby spełniać wszystkie marzenia. Ale jeśli już naprawdę o czymś marzy, potrafi wiele zrobić… „Po trupach do celu”.<br />
Marzy o szczęśliwym życiu, pracy psychologa i rodzinie. Domek z ogródkiem, taras i takie tam bzdury. <br />
<br />
Czasami musi walczyć z własnymi myślami. Potrafi sobie coś ubzdurać i kurczowo trzymać się tej myśli, która czasami jest totalnym bezsensem, bez podstawnym. Potrzebuje czasami kogoś, kto ją postawi na ziemi, powie, co jest tak naprawdę ważne i czasami skrytykuje, gdzie robi coś głupiego. Jak na dziewczynę w wieku 15-nastu lat jest chyba zbyt dorosła i za wiele oczekuję od życia, ale podobno jeśli ma się takie wymagania, człowiek dąży do tego, aby je zrealizować. „Jesteś Panią swego losu”. <br />
<br />
A może coś pozytywnego? Jeśli ma się takie spojrzenie na świat, jakie ma w tej chwili, trudno jest napisać coś sensownego i tym bardziej pozytywnego. Możecie sobie teraz pomyśleć- „a co ona takiego wie o życiu”. Otóż chyba wiem, i to bardzo wiele. I może za wiele jak na ten wiek. Ale dobra, myślmy o czymś pozytywnym… <br />
<br />
Taka miła, mała dziewczyna. Mała. Właśnie jest mała. Jakieś może 156 cm. Ale „małe to piękne”[a duże przyjemniejsze]. Potrafi być uśmiechnięta, wesoła, miła, nawet dla tych, którzy ją denerwują. No, bo trzeba stwarzać dobre pozory. Dostaję, „głupawki” w towarzystwie osób, którzy dostarczają jej pozytywnych emocji. Taka druga natura. A ile ich jeszcze ma, to sama nie wie. Lubi robić szalone rzeczy, ale czasem obawia się konsekwencji. <br />
<br />
Tolerancyjna, opiekuńcza, wyrozumiała. Uwielbia tworzyć nowe życia, poprzez pisania. Gdy nie chce o czymś myśleć zaczytuję się we wszystkim, co w ręce wpadnie. Nałogi: ksiązka, czerwona herbata, komputer, telefon i muzyka. To są właśnie rzeczy, które ułatwiają jej życie. <br />
<br />
No to chyba było na tyle… Wszystko o mojej skromnej osobie.