Przebaczenie

Mam napisać czy wybaczanie jest sztuką łatwą czy trudną i uzasadnić odpowiedź Pomużcie!!!
Z góry dziękuję!

Tak, bo trzeba nabrać do tego dystansu, a do tego potrzeba czasu...

Dziękuje baaaardzo

Nie ma za co

Głową trzeba troche pomyśleć ludzie... ;]
Przebaczenie nie jest łatwą sztuką,trzeba się nauczyć wybaczać drugiemu człowiekowi,nie powinno się Go przekreslać,bo przekreślając drugiego człowieka przekreślamy siebie.Niekiedy nie da się wybaczyc drugiemu człowiekowi Jego złego postepowania tak od razu,potrzeba niekiedy czasu,czas leczy rany..

Oto właśnie chodziło poprostu idealna odpowiedź! Dziękuję!!!

Nie, czas tylko przyzwyczaja do bólu... Bo mimo to, ze się wybaczy, w pamięci zawsze to zostaje, i ma się jakiś uraz do tej osoby... Chociaż staramy się o tym zapomnieć

przypowieść o synu marnotrawnym uczy, że wybaczanie jest bardzo trudne (brat nie wybaczył), ale mimo to możliwe (ojciec wybaczył).

kundzia_14 napisał:

Nie, czas tylko przyzwyczaja do bólu... Bo mimo to, ze się wybaczy, w pamięci zawsze to zostaje, i ma się jakiś uraz do tej osoby... Chociaż staramy się o tym zapomnieć

Kliknij aby rozwinąć...

Wiesz,zastanowiłam się nad tym co napisałaś,i niestety masz rację

a4kadiusz napisał:

przypowieść o synu marnotrawnym uczy, że wybaczanie jest bardzo trudne (brat nie wybaczył), ale mimo to możliwe (ojciec wybaczył).

Kliknij aby rozwinąć...

Racja

Szymonie być moze uznasz że się mądrzę czy coś (zapewne mam już zbyt duże zboczenie belferskie) ale myślę że owo zadanie miało z założenia byc wyrażeniem Twojej prywatnej opinii , a nie opinią wiekszości osób z forumowiska. wydaje mi się iż nauczyciel chciał poznać Twoje zdanie na ten temat. a motywy przebaczania znajdziesz w Biblii (przypowieść o synu marnotrawnym), w Panu Tadeuszu (Gerwazy przebacza Soplicy), w wielu swoich ksiązkach wspomina o tym P.Coehlo, no i jeszcze dość popularny tekst Zbigniewa Herberta "17 IX":

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
a droga którą Jaś Małgosia dreptali do szkoły
nie rozstąpi się w przepaść

Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów
rycerze śpiący w górach będą spali dalej
więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu

Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą
śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności
będą czyścili swoje muzealne bronie
przysięgali na ptaka i na dwa kolory

A potem tak jak zawsze - łuny i wybuchy
malowani chłopcy bezsenni dowódcy
plecaki pełne klęski rude pola chwały
krzepiąca wiedza że jesteśmy - sami

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
i da ci sążeń ziemi pod wierzbą - i spokój
by ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
najtrudniejszego kunsztu - odpuszczania win


Pozdrawiam