"Emo" to skrót pochodzący od angielskiego słowa "emotional". Termin emo w odniesieniu do muzyki, oznacza naładowane emocjonalnie gatunki rocka. Dzisiaj nazwą "emo" błędnie określa się wiele punkowych i rockowych zespołów. Podobne pomyłki dotyczą też klasyfikowania pewnych zespołów, w których muzyce występuje sporadycznie wokal w postaci krzyku lub metalowego growlu, jako screamo. Screamo (emo violence) jest charakterystycznym gatunkiem, do którego takim zespołom jak chociażby Underoath stylistycznie daleko.
Użycie tego terminu "emo" w klasyfikacji grup jest często tematem burzliwej debaty. Mówi się, że styl emo pochodzi z połowy lat 80 ze Stanów Zjednoczonych, Północnego Wschodu Atlantyku, Nowego Brunszwiku czy też Waszyngtonu (DC) (trudno jednoznacznie określić jego pochodzenie).
Emo bardzo często był powodem uszczypliwych drwin krytyków oraz fanów innych gatunków muzyki rockowej. Emo oskarżano o bycie "miękkim" oraz zbyt kobiecym, stąd też wg niektórych fanów muzyki rockowej, nie zasługującym na wspólną klasyfikację do "ciężkiej" muzyki - metalu czy punk-rocka. To jednak nie zniechęciło wielu ludzi do zafascynowania się tym stylem.
Sam wyraz "emo" jest również używany w kolokwialnym języku angielskim jako synonim do depresyjnego, kiepskiego samopoczucia.