strasznie zawiłe pytania na poprawę w sierpniu 2013

Grubskee

Nowicjusz
Dołączył
2 Październik 2010
Posty
3
Punkty reakcji
0
Witam przygotowuję się do poprawki ale za bardzo nie mam z czego, szukam informacji w internecie ale pytania są trochę zawiłe i nie wiem do końca o co w nich chodzi. Czy mógłby ktoś po krótce, albo i dogłębnie wytłumaczyć je, podesłac linki gdzie znajdę odpowiedzi i materiały do nauki. Proszę o pomoc, pozdrawiam :)

Egzamin pisemny
1. Odwołując się do opowiadania Proszę , państwa do gazu T. Borowskiego , określ kreację bohatera-narratora.
2. Omów kompozycję Medalionów Z. Nałkowskiej.
3. Zinterpretuj "Epilog" Innego świata G. Herlinga-Grudzińskiego. (Wyjaśnij pojęcie: relatywizm moralny w kontekście wymowy "Epilogu")
4. Dżuma A. Camusa jako powieść egzystencjalna.
5. Wskaż elementy groteski w Tangu S. Mrożka.
6. Odwołując się do Przesłania Pana Cogito Z. Herberta, określ kodeks moralny podmiotu lirycznego. (Wskaż kontekst historyczny)
Egzamin ustny
1. Opisz kim byli Kolumbowie? Wyjaśnij etymologię nazwy, wymień przedstawicieli.
2. W jaki sposób Marek Edelman demitologizuje powstańców i powstanie w getcie warszawskim?
3. Odwołując się do powieści A. Camusa pt. Dżuma, opisz postawę bohaterów wobec zagrożenia.
 

Einherjar

Wyjadacz
Dołączył
15 Grudzień 2011
Posty
3 409
Punkty reakcji
322
Pisemny:
1. Opisać bohatera-narratora, o ile się dobrze orientuję masz wskazać na cechy tego połączenia w konkretnym tekście.
2. Omów kompozycję, czyli to, jak zostały "Medaliony" skonstruowane. Pytanie bardziej techniczne.
3. Zinterpretuj ten epilog i wyjaśnij pojęcie, najlepiej gdzieś tam wmieszaj tę definicję.
4. Udowodnij, że "Dżuma" jest powieścią egzystencjalną.
5. Wskaż więc elementy groteski.
6. Określ kodeks moralny podmiotu lirycznego i zaznacz, o jaką epokę chodzi - udowodnij, pokaż powiązania między tekstem a wydarzeniem (lub generalnie okresem czasowym).

Ustny:
1. Masz więc powiedzieć, kim byli Kolumbowie, skąd wzięła się ta nazwa i wymienić przedstawicieli.
2. Tu masz powiedzieć, w jaki sposób.
3. Czyli masz powiedzieć kto jak się zachował.

Pytania w ogóle nie są zawiłe i nawet nie mam pojęcia jak można je wyjaśnić jeszcze prościej. Morał z tego jest jeden - szukasz frajera, który Ci przyniesie odpowiedzi na tacy, a Ty nie będziesz musiał nic robić. Problem jest jeden - prawdopodobnie tylko ten frajer pomoże Ci bardziej, a szczerze wątpię by ktokolwiek był aż tak głupi.
 

ForeverYoung

Bywalec
Dołączył
4 Grudzień 2012
Posty
1 695
Punkty reakcji
139
Wiek
30
Pytania , jak dla idioty , który nawet z internetu nie potrafi skorzystać.
( Pewnie jego kolega zamieścił ten temat)

Ale jak się na silę nie chce zdać matury, to powodzenia.
 

Grubskee

Nowicjusz
Dołączył
2 Październik 2010
Posty
3
Punkty reakcji
0
Ok, opracowanie jest, teraz prosiłbym tylko aby ktoś sprawdził czy na pewno jest dobrze opracowane. Pozdrawiam :)

[SIZE=12pt]1. Odwołując się do opowiadania Proszę , państwa do gazu T. Borowskiego , określ kreację bohatera-narratora.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Tadek bohater opowiadania "Proszę państwa do gazu" T. Borowskiego jest postacią wzbudzającą wiele kontrowersji. Postać ta jest postacią fikcyjną nie można jej utożsamić z postacią autora- Tadek bohater narrator pracował na rampie- praca była dla niego koszmarem. Z pierwszym transportem sobie radził dwa kolejne napełniały go odrazą i przerażeniem. Sterty trupów podduszone niemowlęta- wszystko to wywierało piorunujące wrażenie nieporównywalne z niczym innym. W pewnym momencie Tadek zaczął zastanawiać się czy jest dobrym człowiekiem, ponieważ wcale nie współczuł przywiezionym wręcz ich nienawidził, gdyż to z ich powodu musiał pracować. Inni radzili sobie lepiej, traktowali swoje obowiązki mechanicznie. Tadek nie był do końca zlagrowany, czego dowodzą jego sentymentalne słowa o chlebie z Warszawy (początek dzieła). Dlatego ta praca była dla niego źródłem bólu i wstrętu. Sam stwierdził że czuł do tych ludzi głównie nienawiść.[/SIZE]

[SIZE=12pt]2. Omów kompozycję Medalionów Z. Nałkowskiej.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Medaliony to zbiór opowiadań o wyraźnych cechach reportażu. Są one zaliczane do pracy z pogranicza literatury faktu. Opowiadania odwołują się do współczesnych autorce wydarzeń, opowaidanych przez naocznych świadków. Opowiadania tworzą cały cykl- całość zestawioną w oparciu o podobieństwo treści i formy. W bardzo zwięzły, rzeczowy, pozbawiony komentarzy sposób ukazują różne oblicza hitlerowskiej machiny zagłady. Pierwsze z opowiadań składające się z trzech części odbiega nieco od schematu kompozycyjnego pozostałych. Pierwsza część zawiera sprawozdanie z wizyty Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Instytucie Anatomii. Zapowiada dokumentalny charakter opowiadań. Druga część to rozmowa z jednym z byłych pracowników, trzecia część to przesłuchanie profesorów. Następne utwory zostały skomponowane w formie dialogów bohaterów z narratorką. Jest ona zazwyczaj słuchaczem, rzadko zadaje pytania, pozwala rozmówcom swobodnie snuć swoje wspomnienia. Postacie wypowiadają się swoim własnym, prostym językiem. Opisują wydarzenia, których byli świadkami, określają swój stosunek do nich. W niektórych relacjach uderza czytelnika obojętność rozmówcy wobec opisywanych faktów, beznamiętne mówienie o rzeczach przerażających. Autorka nie ocenia jednak prezentowanych postaw, nie wartościuje ich. Ostatnie opowiadanie ma charakter podsumowania materiału zebranego podczas prac komisji. Zawiera ono najwięcej odautorskich komentarzy i refleksji, choć i one nacechowane są chłodnym dystansem. W ten sposób Nałkowska nadała przytoczonym faktom wymiar jeszcze bardziej tragiczny, podkreśliła ich dramaturgię. Powodem takiej stylistycznej oszczędności jest brak słów, które w pełni oddałyby skalę i okrucieństwo hitlerowskich zbrodni.[/SIZE]

[SIZE=12pt]3. Zinterpretuj "Epilog" Innego świata G. Herlinga-Grudzińskiego. (Wyjaśnij pojęcie: relatywizm moralny w kontekście wymowy "Epilogu")[/SIZE]
[SIZE=12pt]Epilog „Innego świata” stanowi po pierwsze klamrę kompozycyjną, ale zawiera w sobie bardzo ważne, a być może najważniejsze, przesłanie całego utworu. Zakończenie utworu daje jasny sygnał że nie ma usprawiedliwienia dla istnienia „innego” świata, pozbawionego norm moralnych i etycznych, gdzie kłamstwo ma przewagę nad prawdą, gdzie morduje się ludzi w myśl pokojowej ideologii, gdzie traktuje się drugiego człowieka jak maszynę, narzędzie pracy, a chęć przetrwania sankcjonuje wszelkie działania, nawet te najgorsze. Według Gustawa Herlinga-Grudzińskiego właśnie tak wyglądał świat obozu w Jercewie, którego tak bardzo nienawidził. Dlatego też nie mógł pomóc Jewriejowi, ponieważ całkowicie potępiał czyn, którego ten się dopuścił. W „Innym świecie” często podkreślany jest fakt, iż człowiek pozbawiony wolności wciąż musi pozostawać człowiekiem. Jego zadaniem jest postępować zgodnie z uniwersalną moralnością, a nie tworzenie nowych zasad, ukształtowanych specjalnie na potrzeby chwili, według których dopuszczalne będą wszelkie czyny, których celem będą prowadziły do ratowania własnego życia. Herling-Grudziński jasno odrzucił takie właśnie podejście, które określa się relatywizmem moralnym. Autor „Innego świata” uważał, że człowieka w każdej sytuacji obowiązuje jeden i ten sam kodeks postępowania, nie ważne czy jest się na wolności czy w obozie koncentracyjnym. Takie podejście nazywa się absolutyzmem moralnym.[/SIZE]

[SIZE=12pt]4. Dżuma A. Camusa jako powieść egzystencjalna. [/SIZE]
[SIZE=12pt]Albert Camus jest jednym z przedstawicieli egzystencjalizmu. Nurt ten powstał w XX wieku i zajmował się analizą ludzkiej egzystencji. Według ich założeń człowiek jest jednostką wolną, lecz w pełni odpowiedzialną za swoje wybory, jest także osamotniony w zmaganiach z losem. Głównym hasłem egzystencjalistów jest aktywność, twierdzili oni że pomimo iż nie możemy zmienić wyniku naszych działań i tak powinniśmy je podejmować, o tym stanowi człowieczeństwo (Próba ratowania życia przez Rieux i Tarou która i tak kończyła się śmiercią pacjenta). Z Egzystencjalizmem związane jest także pojęcie człowiek absurdalny- wyobcowany ze społeczeństwa, śmiertelny, skazany na porażkę w dążeniu do celu.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Dżuma to powieść egzystencjalna. Bohaterowie są stawiani wobec zasadniczych wyborów, bez względu na reakcję społeczeństwa dążą do wytyczonego celu, podejmują walkę chodź wiedzą że skazana jest na przegraną. Wolą aktywność i zagrożenie od bezczynności, marazmu, poddaniu się losowi (np. Rieux i Tarou podejmowali próbę ratowania życia chodź sami mogli się zarazić i umrzeć). Świat w którym żyją jest pełen zła, absurdalny, niepojęty, a oni skazani są na przeżywanie trosk i trwogi. Camus uwypukla tezę że rola jednostki w świecie powinna być postrzegana jako konieczność dokonywanie wyborów. Niestety każdy stoi sam przed tymi wyborami, samemu podejmując decyzję i samemu ponosząc jej konsekwencję. Życie jest kamieniem który trzeba toczyć pod górę, nawet mając świadomość że za chwilę spadnie. Cechą istnienia jest kruchość, zagrożenie zniszczeniem, gdyż w świecie nie ma nic trwałego- ani boga, ani wartości. [/SIZE]

[SIZE=12pt]5. Wskaż elementy groteski w Tangu S. Mrożka.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Świat pozbawiony logiki, zdrowego rozsądku, porządku, racjonalności – tak właśnie wygląda mieszkanie Stomila i jego rodziny. Całkowite przemieszanie pojęć i zjawisk jest w utworze wszechobecne. Nic nie jest w Tangu takie, jakie być powinno. Komizm i absurd uzyskany dzięki zastosowaniu licznych karykatur budzi uśmiech na twarzy czytelnika. W utworze widzimy mentalnie starego Artura i jego babcię zachowującą się i wyglądającą jak nastolatka, Stomila, ojca Artura, mężczyznę, który od czterdziestu lat nie zdejmował z siebie piżamy, Eleonorę, matkę Artura, która otwarcie przyznaje się synowi, że od czasu do czasu sypia z Edkiem. Te komiczne postaci nawiązują między sobą specyficzne interakcje, które powodują narastanie absurdalnych sytuacji. Artur rozkazuje babci położenie się na katafalku, by spoważniała, Edek pije piwo przy grze w karty z domownikami reprezentującymi środowisko inteligenckie, czy chociażby wuj Eugeniusz tańczy tango z prostackim lokajem na końcu utworu. Główną cechą groteski jest jej przesłanie. Nie ma ona na celu jedynie ośmieszyć i wykpić pewnych zjawisk, ale przedstawić pewien poważny problem, problem wolności. Jednym z przesłań Tanga jest fakt, że z nadmiaru wolności narodziła się anarchia, a z niej powstał totalitaryzm. Edek, ustalając rządy silnej ręki jednym aktem odebrał wszystkim mieszkańcom ich wolność, lecz oni przeciwko temu nie protestowali, bo nie mogli. Zabójstwo Artura było przecież przejawem swobody, jaką odczuwał grubiański lokaj i nikt nie mógł się temu sprzeciwić. Mrożek jasno sygnalizuje więc, że zaniechanie wszelkich norm, zezwolenie na całkowitą wolność jednostek prowadzi do chaosu, a na taką sytuację z niecierpliwością czyhają ci, którzy są w stanie opanować go siłą.[/SIZE]

[SIZE=12pt]6. Odwołując się do Przesłania Pana Cogito Z. Herberta, określ kodeks moralny podmiotu lirycznego. (Wskaż kontekst historyczny)[/SIZE]
[SIZE=12pt]Głównym przesłaniem utworu jest zawezwanie odbiorcy do heroizmu mimo wszystko, heroizmu bezinteresownego, nieoczekującego nagrody za swoje czyny ani tu, ani w zaświatach. Tragizm ludzkiego losu polega na tym, że mimo starań o nagrodę nie otrzymujemy nic. Podmiot uważa, że życie nie jest celem samym w sobie, nie jest celem, do którego należy dążyć. To pokusa, której należy się przeciwstawić na rzecz „dawania świadectwa” - świadectwa wartościom, które stworzyły i usensowniają naszą kulturę. Podmiot liryczny nawołuje adresata do odwagi: „bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy” Nakazuje on także gniew wobec krzywdy i poniżania innych, pogardy dla „szpiclów, katów, tchórzy”, choć oni i tak wygrają. Nawołuje więc do odwagi z góry skazanej na przegraną. Owa przegrana nie jest jednak bez wartości – to dziedzictwo kulturowe Europy nadaje jej wartość. Pan Cogito odwołuje się tutaj do dziedzictwa greckiej mitologii (odniesienie się do złotego runa) i Biblii (droga Izraelitów przez pustynię po wyjściu z Egiptu): “powtarzaj wielkie słowa powtarzaj z uporem jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku” Do elementów tradycji należą także: odwołanie do filmu Andrzeja Waldy „Popiół i diament” (znana scena śmierci na śmietniku) i do postawy św. Franciszka (fragment „twoja siostra Pogarda”). Poza tym pojawiają się także postaci Hektora, Gilgamesza, Rolanda - bohaterów eposów. Te postaci mają być dla adresata wiersza punktem odniesienia, wzorem, do którego ma dążyć. Jest to obowiązek, rodzaj odpłaty, jaką jesteśmy winni poprzednim, wielkim pokoleniom. Podmiot liryczny nawołuje także do otwierania się na urodę świata, do afirmacji życia, umiłowania przyrody. To podziwianie przyrody jest – podobnie jak dążenie do doskonałości – całkowicie bezinteresowne, nie należy (a nawet głupio byłoby) oczekiwać za nie jakiejkolwiek nagrody. Nagrodą jest samo obcowanie ze „źródłem zarannym”, ptakiem i drzewem, otwarcie się na te zjawiska przyrody.[/SIZE]

[SIZE=12pt]1. Opisz kim byli Kolumbowie? Wyjaśnij etymologię nazwy, wymień przedstawicieli.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Takim właśnie zbiorczym terminem zwykło określać się całe pokolenie twórców urodzonych w wolnej Polsce (około roku 1920), które wkroczyło w drugą wojnę światową jako młodzież, lecz zostało przez nią zmuszone do przedwczesnego osiągnięcia wieku dojrzałego. Znaczna część z nich brała czynny udział w walkach z okupantem, również w powstaniu warszawskim. Tym, którzy jakimś cudem mieli przeżyć wojnę, nikt nie wróżył pięknej przyszłości. Dlatego też nazywano owych młodych twórców „pokoleniem straconym”, „pokoleniem bez przyszłości”, „pokoleniem czasu burz” oraz „pokoleniem apokalipsy spełnionej”.[/SIZE] [SIZE=12pt]Określenie „Kolumbowie” pochodzi z tytułu powieści Romana Bratnego Kolumbowie. Rocznik 20. Do najwybitniejszych przedstawicieli pokolenia zalicza się: Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Mirona Białoszewskiego, Teresę Bogusławską, Wacława Bojarskiego, Tadeusza Borowskiego, Romana Bratnego, Tadeusza Gajcego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Krystynę Krahelską, Wojciech Mencela, Jana Romockiego, Tadeusza Rózewicza, Stanisława Staszewskiego, Zdzisława Stroińskiego, Wisławę Szymborską, Józefa Szczepańskiego oraz Zbigniewa Herberta. W momencie wybuchu drugiej wojny światowej, to właśnie oni stanowili inteligencką młodzież Warszawy, która w momencie zagrożenia stanęła w obronie ojczyzny i głównie w szeregach AK przeciwstawiała się znacznie liczniejszemu okupantowi.[/SIZE] [SIZE=12pt]Twórczość dwóch poetów, którzy nie przeżyli drugiej wojny światowej, uważa się powszechnie za najlepiej oddającą charakter całego „straconego pokolenia”. Pierwszym z nich jest Krzysztof Kamil Baczyński, który w swoich wierszach doskonale uchwycił emocje i uczucia, które kierowały nim i jego rówieśnikami w czasach wojny. Poeta ukazał koszmar wojny, która pozbawiła młodych ludzi wszystkiego, co najpiękniejsze i najradośniejsze w tej młodości, a zamiast tego epatowała krwią, cierpieniem i śmiercią.[/SIZE]

[SIZE=12pt]2. W jaki sposób Marek Edelman demitologizuje powstańców i powstanie w getcie warszawskim?[/SIZE]
[SIZE=12pt]Edelman rozprasza mity, jest programowo antybohaterski. Jednak właśnie dzięki tej skromności i zwyczajności oraz antybohaterstwu relacja Edelmanarobi tak wielkie wrażenie. Często szokuje on swoimi wypowiedziami, pragnie przekazać prawdę, demitologizuje historię. Przykładem może być wiadomość, że przywódca powstania - Anielewicz - w młodości farbował nadpsutym rybom skrzela, aby jego matka mogła je sprzedawać jako świeże. Takie "ściąganie z piedestału" wywoływało sprzeciw i oburzenie. Relacja Edelmana jest wstrząsająca z wielu powodów, z których najważniejsze jest zaprzeczenie obiegowym stereotypom dot. bierności i pokory narodu żydowskiego w obliczu śmierci. Innym powodem jest powiedzenie prawdy o walce w getcie, od której opwiadający nie stroni. Podaje ona prawdziwą niezawyżoną liczbę powstańców, mówi o ich słabościach, ambicjach przeszłości; szokujące jest również to, co mówi o cenie życia ludzkiego: kiedy młoda dziewczyna popełniła samobójstwo powstańcy żałowali, że zmarnowała 6 naboi.[/SIZE]
[SIZE=12pt]3. Odwołując się do powieści A. Camusa pt. Dżuma, opisz postawę bohaterów wobec zagrożenia.[/SIZE]
[SIZE=12pt]Jean Tarrou[/SIZE][SIZE=12pt]- Uważał walkę ze złem za swój obowiązek, nosił w sobie poczucie winy za działalność ojca; wlacząc ze złem „zaraził się nim”, nosił bakcyla dżumy w sobie. Postawa- wędrowiec, obserwator, szlachetny idealista- upór buntownika.
Raymond Rambert- Nie mogąc wyjechać legalnie, szukał innych możliwości, ale gdy udało mu się zorganizować ucieczkę, postanowił zostać i włączył się w walkę z dżumą. Rambert pokonał zło tkwiące w nim samym; jego postawa, z początku obojętna wobec wydarzeń, zmieniła się w aktywną. Zrozumiał, że nie można przejść obojętnie wobec zła, ponieważ przyjmuje się wówczas za nie odpowiedzialność. Postawa- Uchodźca, niedoszły uciekinier- dojrzewanie do solidarności.
Joseph Grand- Prowadzi statystykę epidemii. Człowiek o dobrym sercu, gotowy zawsze pomóc drugiemu. Jest jedynym bohaterem, który zachorowawszy na dżumę, nie umarł; jego wyzdrowienie ma niemal wymiar cudowny. Postawa- Człowiek o dobrym sercu i pięknych ideałach- męstwo codzienności.
Ojciec Peneloux- W pierwszym kazaniu ogłasza że dżuma to kara za grzechy ludzkie, zesłana przez Boga. Jednak gdy staje się świadkiem cierpienia niewinnego dziecka, zmienia swój pogląd, przyjmuje postawę hiobową i niesie pomoc najbardziej chorym; zaraża się i umiera. Zrozumiał że prawdziwe człowieczeństwo polega na czynieniu dobra. Postawa- uczony teolog- bezradność wobec dogmatów.
Doktor Castel- Lekarz, prowadzi badania nad szczepionką, konsekwentnie podejmuje kolejne próby, zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności, która na nim spoczywa. Postawa- badacz, konsekwencja działania.
Cottard- Drobny przestępca, wybuch dżumy pozwolił mu ukryć się, władze miały inne ważniejsze zadania niż ściganie go. Uważa za małe zło chroni przed wielkim. Jest przekonany o własnej bezkarności. Gdy epidemia się kończy, zaczyna strzelać do tłumu- to akt desperacji, próba obrony własnych racji. Postawa- przestępca- spustoszenie wewnętrzne[/SIZE]
 
Do góry