Małżeństwo - oblężona twierdza [...]

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
Francuskie przysłowie mówi „Małżeństwo jest jak Oblężona Twierdza – ci na zewnątrz zrobią wszystko, by dostać się do środka, ale już ci w środku chcą za wszelką cenę z niej uciec”. Co wy na ten temat sądzicie?
Ja do małżeństwa mam pewien dystans. Uważam że nie jest to coś co na pewno mnie uszczęśliwi. Jednym słowem boje się, że to co teraz budujemy, po ślubie może runąć. Zastanawiam się co takiego zmienia się po podpisaniu tego papierka i złożeniu przysięgi? Przecież nadal jesteśmy tymi samymi ludźmi nadal mieszkamy pod wspólnym dachem? Chyba, że ktoś zamieszka wspólnie dopiero po ślubie, wtedy nie ma się co łudzić, że sprzeczki nas ominą.
Z drugiej stron, jednak gdzieś w środku o tym marzę. Chyba nie o samej ceremonii a po prostu o tym fakcie bycia tą jedyną, z którą on chce spędzić życie.

W najbliższej przyszłości a może i troszkę dalszej nie planuje ślubu, nie przewiduje też oświadczyn. Po prostu tak sobie rozmyślam jak to faktycznie jest, czy faktycznie to coś zmienia? Czy daje nam jakiś komfort a może wręcz przeciwnie, odbiera go nam?


 

annawes

Bywalec
Dołączył
21 Lipiec 2012
Posty
2 810
Punkty reakcji
101
Ja nigdy nie chciałam ślubu dla samego bycia żoną,wręcz jakoś przeciwnie było mi dobrze żyjąc w wolnym związku i nadal jest.Być może dzięki temu nadal jesteśmy razem,świadomość,że w kazdej chwili można odejść,zakonczyć sprawę bez problemów powoduje,że wcale tego nie chcemy,ciągle staramy się-nie można spocząć na laurach i stwierdzić -on jest mój-przysięgał,podpisał papierek,amen.Ja lubię poczucie wolności -jednak,choć jest to właściwie tylko pozorne,bo łączy nas tyle spraw,że rozstanie wcale nie byłoby proste.Może dlatego ostatnio jednak rozważamy ten ślub-w końcu-ale nie kościelny,chcę cywilną uroczystość w plenerze-byłam na takim ślubie i bardzo mi się podobał.Nie sądzę,aby ten fakt cokolwiek u nas zmienił -jestesmy już teraz jak stare małżeństwo.
 

Rosalie

stara wiedźma
Dołączył
23 Luty 2009
Posty
6 045
Punkty reakcji
425
Miasto
.
ja powiem tak
jeśli ludzie chcą uciekać z takiej twierdzy
to niezaleznie od tego czy mają ślub, czy nie
uciekną
i to na wlasne zyczenie
wina tkwi w tym,że jak już mamy to zapewnienie na papierku z USC,ze druga połówka podpisała z nami cyrograf na śmierć i życie to przestajemy się starać
ale Bliss
nie tylko małżenstwo jest wiążące
ludzi ze sobą w taki sam sposób wiąże współna pożyczka
urządzone na spółę mieszkanie
cokolwiek.
związek bez ślubu rownież jest taką twierdzą, tutaj tez żeby przetrwac razem, trzeba się starać
kiedyś taki żarcik w necie krążył
że kobieta przed ślubem to czarodziejka a po ślubie czarownica
że przed slubem skarb a po skarbonka
a czy to wina kobiety,ze mężowi zmienia się kąt patrzenia?
Że druga osoba, ten niegdysiejszy skarb,
w jego oczach stapia się nagle z szara rzeczywistością i powszednieje jak wszystko inne
a wiadomo, że jak coś spowszedniało to przestajemy o to dbać
to samo z ludźmi
ciężki temat, mam nadzieję,ze da się zrozumiec co napisałam, bo to tak na szybko wszystko, wiecie ;)

nawiązując do tematu jeszcze wrzucam wklejkę. Prawdziwa czy nieprawdziwa - liczy się przekaz, który jest najprawdziwszy w świecie, polecam:
MARRIED OR NOT, YOU SHOULD READ THIS ...

“When I got home that night as my wife served dinner, I held her hand and said, I’ve got something to tell you. She sat down and ate quietly. Again I observed the hurt in her eyes.

Suddenly I didn’t know how to open my mouth. But I had to let her know what I was thinking. I want a divorce. I raised the topic calmly. She didn’t seem to be annoyed by my words, instead she asked me softly, why?

I avoided her question. This made her angry. She threw away the chopsticks and shouted at me, you are not a man! That night, we didn’t talk to each other. She was weeping. I knew she wanted to find out what had happened to our marriage. But I could hardly give her a satisfactory answer; she had lost my heart to Jane. I didn’t love her anymore. I just pitied her!

With a deep sense of guilt, I drafted a divorce agreement which stated that she could own our house, our car, and 30% stake of my company. She glanced at it and then tore it into pieces. The woman who had spent ten years of her life with me had become a stranger. I felt sorry for her wasted time, resources and energy but I could not take back what I had said for I loved Jane so dearly. Finally she cried loudly in front of me, which was what I had expected to see. To me her cry was actually a kind of release. The idea of divorce which had obsessed me for several weeks seemed to be firmer and clearer now.

The next day, I came back home very late and found her writing something at the table. I didn’t have supper but went straight to sleep and fell asleep very fast because I was tired after an eventful day with Jane. When I woke up, she was still there at the table writing. I just did not care so I turned over and was asleep again.

In the morning she presented her divorce conditions: she didn’t want anything from me, but needed a month’s notice before the divorce. She requested that in that one month we both struggle to live as normal a life as possible. Her reasons were simple: our son had his exams in a month’s time and she didn’t want to disrupt him with our broken marriage.

This was agreeable to me. But she had something more, she asked me to recall how I had carried her into out bridal room on our wedding day. She requested that every day for the month’s duration I carry her out of our bedroom to the front door ever morning. I thought she was going crazy. Just to make our last days together bearable I accepted her odd request.

I told Jane about my wife’s divorce conditions. . She laughed loudly and thought it was absurd. No matter what tricks she applies, she has to face the divorce, she said scornfully.

My wife and I hadn’t had any body contact since my divorce intention was explicitly expressed. So when I carried her out on the first day, we both appeared clumsy. Our son clapped behind us, daddy is holding mommy in his arms. His words brought me a sense of pain. From the bedroom to the sitting room, then to the door, I walked over ten meters with her in my arms. She closed her eyes and said softly; don’t tell our son about the divorce. I nodded, feeling somewhat upset. I put her down outside the door. She went to wait for the bus to work. I drove alone to the office.

On the second day, both of us acted much more easily. She leaned on my chest. I could smell the fragrance of her blouse. I realized that I hadn’t looked at this woman carefully for a long time. I realized she was not young any more. There were fine wrinkles on her face, her hair was graying! Our marriage had taken its toll on her. For a minute I wondered what I had done to her.

On the fourth day, when I lifted her up, I felt a sense of intimacy returning. This was the woman who had given ten years of her life to me. On the fifth and sixth day, I realized that our sense of intimacy was growing again. I didn’t tell Jane about this. It became easier to carry her as the month slipped by. Perhaps the everyday workout made me stronger.

She was choosing what to wear one morning. She tried on quite a few dresses but could not find a suitable one. Then she sighed, all my dresses have grown bigger. I suddenly realized that she had grown so thin, that was the reason why I could carry her more easily.

Suddenly it hit me… she had buried so much pain and bitterness in her heart. Subconsciously I reached out and touched her head.

Our son came in at the moment and said, Dad, it’s time to carry mom out. To him, seeing his father carrying his mother out had become an essential part of his life. My wife gestured to our son to come closer and hugged him tightly. I turned my face away because I was afraid I might change my mind at this last minute. I then held her in my arms, walking from the bedroom, through the sitting room, to the hallway. Her hand surrounded my neck softly and naturally. I held her body tightly; it was just like our wedding day.

But her much lighter weight made me sad. On the last day, when I held her in my arms I could hardly move a step. Our son had gone to school. I held her tightly and said, I hadn’t noticed that our life lacked intimacy. I drove to office…. jumped out of the car swiftly without locking the door. I was afraid any delay would make me change my mind…I walked upstairs. Jane opened the door and I said to her, Sorry, Jane, I do not want the divorce anymore.

She looked at me, astonished, and then touched my forehead. Do you have a fever? She said. I moved her hand off my head. Sorry, Jane, I said, I won’t divorce. My marriage life was boring probably because she and I didn’t value the details of our lives, not because we didn’t love each other anymore. Now I realize that since I carried her into my home on our wedding day I am supposed to hold her until death do us apart. Jane seemed to suddenly wake up. She gave me a loud slap and then slammed the door and burst into tears. I walked downstairs and drove away. At the floral shop on the way, I ordered a bouquet of flowers for my wife. The salesgirl asked me what to write on the card. I smiled and wrote, I’ll carry you out every morning until death do us apart.

That evening I arrived home, flowers in my hands, a smile on my face, I run up stairs, only to find my wife in the bed -dead. My wife had been fighting CANCER for months and I was so busy with Jane to even notice. She knew that she would die soon and she wanted to save me from the whatever negative reaction from our son, in case we push through with the divorce.— At least, in the eyes of our son—- I’m a loving husband….

The small details of your lives are what really matter in a relationship. It is not the mansion, the car, property, the money in the bank. These create an environment conducive for happiness but cannot give happiness in themselves.

So find time to be your spouse’s friend and do those little things for each other that build intimacy. Do have a real happy marriage!

If you don’t share this, nothing will happen to you.

If you do, you just might save a marriage. Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to success when they gave up. ♥

Remember love is the richest of all treasures. Without it there is nothing; and with it there is everything. Love never perishes , even if the bones of a lover are ground fine like powder. Just as the perfume of sandalwood does not leave it, even if it is completely ground up, similarly the basis of love is the soul, and it is indestructible and therefore eternal. Beauty can be destroyed , but not love. ♥
 

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
ale Bliss
nie tylko małżenstwo jest wiążące
ludzi ze sobą w taki sam sposób wiąże współna pożyczka
urządzone na spółę mieszkanie
cokolwiek.
Z wszystkim co napisałaś się zgodzę, ale w związku zacytowanym fakt pożyczki mieszkanie itp wiążą, ale ślub to nei tylko przysięgawierności.. można na to spojrzeć jako na zabezpieczenie. Cos pjdzie nei tak, jedno może zostać na lodzia. Wiadomo że przy rozstaniahc ludzie zachowują się rożnie.
Przykład. Meżczyzna ma pracę stałą, umowę o pracę, dobrze zarabia ma zdolnośc kredytowa ktorej nie ma jego partnerka bo na przykład nie ma stałgo dochodu jest freelancerem czasami zarobi grubą kasę czasami nic.
On bierze kredyt na mieszkanie/auto/nowe meble cokolwiek bo może więc generalniesą to "jego rzeczy"...
Ślub daje ten komfort, że dorabiamy się wspolnie i podczas "awarii" kiedy coś pojdzie nie tak, mamy jakieś zabezpieczenie.
Chociaz jako takiej transacjiwiązanej ślubu n ilubie traktować. Jedak chc myśleć i wirzyc, że powinien on być z miłości, nie koniecznie z samego rozsądku ;)

P.s. przepraszam za literowki ale pisze ze zdziadziałego komputera i klawiatora nie domaga ;P
 

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
ale Bliss
nie tylko małżenstwo jest wiążące
ludzi ze sobą w taki sam sposób wiąże współna pożyczka
urządzone na spółę mieszkanie
cokolwiek.
Z wszystkim co napisałaś się zgodzę, ale w związku zacytowanym fakt pożyczki mieszkanie itp wiążą, ale ślub to nei tylko przysięgawierności.. można na to spojrzeć jako na zabezpieczenie. Cos pjdzie nei tak, jedno może zostać na lodzia. Wiadomo że przy rozstaniahc ludzie zachowują się rożnie.
Przykład. Meżczyzna ma pracę stałą, umowę o pracę, dobrze zarabia ma zdolnośc kredytowa ktorej nie ma jego partnerka bo na przykład nie ma stałgo dochodu jest freelancerem czasami zarobi grubą kasę czasami nic.
On bierze kredyt na mieszkanie/auto/nowe meble cokolwiek bo może więc generalniesą to "jego rzeczy"...
Ślub daje ten komfort, że dorabiamy się wspolnie i podczas "awarii" kiedy coś pojdzie nie tak, mamy jakieś zabezpieczenie.
Chociaz jako takiej transacjiwiązanej ślubu n ilubie traktować. Jedak chc myśleć i wirzyc, że powinien on być z miłości, nie koniecznie z samego rozsądku ;)

P.s. przepraszam za literowki ale pisze ze zdziadziałego komputera i klawiatora nie domaga ;P
 

ilonkaa4

Nowicjusz
Dołączył
3 Luty 2013
Posty
60
Punkty reakcji
0
Jednym słowem boje się, że to co teraz budujemy, po ślubie może runąć. Zastanawiam się co takiego zmienia się po podpisaniu tego papierka i złożeniu przysięgi? Przecież nadal jesteśmy tymi samymi ludźmi nadal mieszkamy pod wspólnym dachem?
jak sama stwierdzilas, czlowiek nie zmienia sie diametralnie w chwili zawarcia malzenstwa. dlatego nie za bardzo rozumiem Twoje obawy, ze nagle wszystko runie. moze odbija sie tu jakies echo przesadow...
dla mnie malzenstwo daje jakies poczucie bezpieczenstwa (moze poczucie pewnosci jest lepszym sformulowaniem), bo wiesz, ze przysiegaliscie sobie przed Bogiem, ze bedziecie sie kochac i wspierac zarowno w tych dobrych momentach, jak i w tych trudnych. i nie ma sie co oszukiwac - trudne momenty tez przychodza. czasami mam wrazenie, ze ludzie "podpisuja" tylko pierwsza czesc tej umowy - tzn na te dobre chwile.
 

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
czlowiek nie zmienia sie diametralnie w chwili zawarcia malzenstwa. dlatego nie za bardzo rozumiem Twoje obawy, ze nagle wszystko runie. moze odbija sie tu jakies echo przesadow...
Raczej odbija sie tutaj echo doświadcze rznych par i obserwacji.... zresztą nie trzeba daleko szukac wystarczy poczytac tutajna forum...

bo wiesz, ze przysiegaliscie sobie przed Bogiem,
Z tym Bogiem to jest tak, że ślub jeśli będzie to cywilny, nie planuje kościenego, chyb, że coś diametralnie odmien się w moim zyciu.
Jestem osoba nie wierzącą.

Wiesz moje obayw nei sa wyssane z palca, po prostu widzę jak dorze dogadująca sę para przez wiele lat bierze ślub i nagle po tym ślubie zaczynają dziec się złerzeczy... tylko zastanawiam się co ten ślub zmienia?
Nie potrafie tego zrozumieć.
Z drugiej strony małżstwo moich rodzicw tez nei byłozbyt szczęśliwe... ojciec popadł alkocholizm i już zniego nei wyszedł, raczej zaprowaził go na samo dno... i co mojej mamie przyszło z wierności? Musiała się męczyć z dziadem wiele wiele lat...
 

Rosalie

stara wiedźma
Dołączył
23 Luty 2009
Posty
6 045
Punkty reakcji
425
Miasto
.
Blissful, tyle,ze teraz mentalność się ludziom zmieniła
kiedys kobiety męczyły się z dziadami, bo gdzie pójdą, co ludzie powiedzą etc
a teraz mało wiele co, to rozwód. Rzadko która się męczy z alkonem.
 

ilonkaa4

Nowicjusz
Dołączył
3 Luty 2013
Posty
60
Punkty reakcji
0
to, czy dane malzenstwo przetrwa zalezy tylko od osob je zawierajacych. gdyby nawet wszystkie pary, ktore znasz rozwodzily sie, nie oznacza to, ze tak musi byc rowniez w Twoim przypadku.
ta wiez, ktora zaprowadzila dwoje ludzi przed oltarz musi byc pielegnowana i wymaga to staran, poswiecen, kompromisow
 

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
Oczywiśie, zgadzam się.
Niestety nie tylko od mojej woli i staran to zależy.

Generalnie wychodze z tego założenia, że jeśli ludzie mają sposobność i wystarczająco dużo czasu na poznanie się, to pote po slubie nie ma rozczarwania....

Tylko,że wielu młodych ludzi wpewnym wieku w silnych emocjach zakochania planują slub a potem zaczyna być coś nie tak...ten mąż jest jednak bałlaganiarzem, żona nie jest taka jak by się mogło wydawać i się zaczyna....
 

ilonkaa4

Nowicjusz
Dołączył
3 Luty 2013
Posty
60
Punkty reakcji
0
Tylko,że wielu młodych ludzi wpewnym wieku w silnych emocjach zakochania planują slub a potem zaczyna być coś nie tak...ten mąż jest jednak bałlaganiarzem, żona nie jest taka jak by się mogło wydawać i się zaczyna....
takie rzeczy wychodza nawet jesli myslisz, ze znasz ta druga osobe bardzo dobrze, ale nie mieszkaliscie razem przed slubem.
ja tez mialam moment, ze na cos zaczelam krecic nosem, bo on robil cos nie tak, jak ja sobie to myslalam.
ale szybko sie z tym uporalismy, bo przeciez kocham tego faceta, a nie moje wyobrazenie o nim.
pozniej rozmowa, wyjasnienie sobie jakichs kwestii, no i chyba trzeba minac przez ten okres "docierania sie" ;)
bo wszedzie tam, gdzie jest wiecej niz jeden czlowiek, zawsze pojawi sie jakis konflikt :p
 
L

Lilly123

Guest
Moim zdaniem wszystko zależy od ludzi. Niektórzy są nierozłączni i nie potrafią bez siebie spędzić chwili, a inni często się kłócą, a to podgrzewa atmosferę w ich związku ;) Różnie bywa. Najważniejsze, żeby były uczucia ;) I żeby wiedzieć kiedy można coś powiedzieć, a kiedy lepiej trzymać język za zębami :p
 

Rosalie

stara wiedźma
Dołączył
23 Luty 2009
Posty
6 045
Punkty reakcji
425
Miasto
.
a potem zaczyna być coś nie tak...ten mąż jest jednak bałlaganiarzem, żona nie jest taka jak by się mogło wydawać i się zaczyna....
Bo po prostu tak jak pisałam wyżej - druga osoba nam powszednieje, przyzwyczajamy się i z czasem zamiast widzieć przede wszystkim zalety - widzimy przede wszystkim wady, zamiast się przy sobie wyciszać, rozładowujemy na sobie swoje emocje, itd... i tylko od nas zależy czy bedzie tak aż do rozwodu, czy zaczniemy o siebie zabiegać jak dawniej. No, moze choćby w połowie tak, jak dawniej.
Za takie posty powinno się banować.
 

moniquemonique

Bywalec
Dołączył
25 Październik 2011
Posty
1 689
Punkty reakcji
96
Miasto
Śląsk, Częstochowa
Ja nawet nie wiem komu ta racja jest przyznana :D

Dochodzę do wniosku, że ludzie są po prostu leniwi i spoczywają na laurach... cóż potem jest płacz i zgrzytanie zębów...
 

MowieGadam

Nowicjusz
Dołączył
22 Listopad 2012
Posty
124
Punkty reakcji
0
Wszystko zależy od podejścia - jeśli ktoś określa ślub jako "podpisanie papierka i zamieszkanie razem" to rzeczywiście, może się nic nie zmienić, a jeśli już, to na pewno nie na lepsze ;-) Ja jednak traktuję ślub bardziej duchowo, wierzę, że świadomość tego, iż przysięgliśmy sobie być ze sobą na dobre i na złe, jeszcze bardziej umocni naszą miłość, uczyni ją bardzie odpowiedzialną. Wiele razem przeszliśmy, nie tylko dobrego, ale i złego. Były ciężkie chwile, problemy przez które musieliśmy razem przejść i jestem przekonana, że nam się uda, jeśli tylko oboje każdego dnia będziemy pielęgnować miłość. Wiele osób traktuje ślub jako koniec jakiegoś etapu,jako zwieńczenie związku. Ja go postrzegam jako początek. Jako piękny wstęp do wspólnego życia - a tylko od nas zależy, czy również i ono będzie piękne. Ciężko to wszystko wytłumaczyć słowami, ale myślę sobie o tym, że za 1,5 miesiąca będę żoną i czuję dumę i szczęście. I tę pewność, że dobrze robię, że jestem we właściwym miejscu i z właściwym człowiekiem :)
 

kokardunia

Nowicjusz
Dołączył
14 Listopad 2012
Posty
42
Punkty reakcji
0
Przyzwyczajenie i świadomosc tego ze juz sie ją, jego ma sprawia ze coraz żadziej doceniamy siebie na wzajem dopiero straszne sytuacje moga dac nam do zrozumienia jak wiele możemy stracić. Ja chciałabym wyjść za mąz za mężczyznę którego naprawdę pokocham nie dla papierka i by go zatrzymać przy sobie ale tak poprostu by stworzyć rodzine i nie martwic się później o papierkowe sprawy xwiązane z różnymi rzeczami w życiu.
 
Do góry