asiunia150 - wiersz

asiunia150

Nowicjusz
Dołączył
27 Grudzień 2012
Posty
6
Punkty reakcji
0
I. Rozmyśla dusza nad swoim losem,
wertując karty marnej przeszłości,
wspomina chwile z uczuć patosem,
by nie utonąć w jądrze ciemności.

II. Zmęczonym wzrokiem zerka w zwierciadło,
lecz jej odbicie niebawem ginie,
jak stal wtłoczona w ciężkie imadło,
złudna nadzieja z czasem przeminie.

III. Bezbronna zmierza na kraniec drogi,
depcząc istnienia nieprzemierzone,
już dawno zgasły w blasku pożogi,
wielkie zamysły w ogień rzucone.

IV. Żałuje dusza własnego bytu,
pragnie odwrócić nieszczęsne fatum,
i choćby chciała sięgnąć zenitu,
spadnie w piekielną odchłań kieratu.
 

Daria*

Nowicjusz
Dołączył
25 Sierpień 2012
Posty
45
Punkty reakcji
7
Ładny rytmiczny wiersz skłaniający do refleksji, wydaje mi się jednak, że przydałby mu się tytuł.
 
Do góry