Nietzsche był zafascynowany jego filozofią, widać pewne odwoływania nawet. Np. u Schopenhauera istnieje wola i popęd, zaś u Nietzschego wola mocy, czy też przekroczenie siebie u Schopenhauera, a nadczłowiek Nietzscheański.
Schopenhaurowska Sztuka prowadzenia sporów, owszem ciekawy wolumin, chociaż niekiedy zabawny. Tak się składa, że mam tą książke.. pozwole sobie w gwoli owego komizmu zacytować ostatni ze sposobów (książka składa się z kilkudziesięciu sposobów prowadzenia sporów):
Jeżeli się spostrzega, że przeciwnik jest silniejszy i że w końcu nie będzie się miało racji, to atakuje się go w sposób osobisty, obraźliwy,grubiański. Polega to na tym, że (mając i tak już sprawę przegraną) porzuca się przedmiot sporu i zamiast tego atakuje się osobę przeciwnika w jakikolwiek badź sposób; można to nazwać argumentum od personam, [...]. Artur Schopenhauer Erystyka, czyli o sztuce prowadzenia sporów, w przekładzie Bolesława i Łucji Konarskich, Kraków, 1976.
Powracając do meritum, w późniejszym okresie twórczości, Nietzsche ostro krytykował Schopenhauera, odzwierciedla to się chociażby w dziele Stosunek filozofii Schopenhauera do kultury Niemiecką, nie wiem dokładnie skąd pochodzi ten tekst, mam go w książce Fryderyk Nietzsche, pisma pozostałe 1862-1875, wydawnictwo Inter Esse, Kraków, 1996. Owa krytyka wynika z nowych koncepcji egzystencjonalnych, które Nietzsche kreował, wspomniany już np. nihilizm.